6
"Je bent zo druk bezig geweest met werk sinds je voor die eikel werkt. Nu is het zaterdag, kom van die luie reet af!" schreeuwde Nikita in mijn oor terwijl ze me aan mijn shirt omhoog trok.
"Kita, ik moet slapen," kreunde ik, terwijl ik me omdraaide om mijn gezicht in mijn zachte kussen te begraven.
"Meid, je bent gek. Je hebt de hele dag niets anders gedaan dan slapen. Het is twee uur 's middags!" riep ze en gaf me een duw.
Mijn ogen schoten open. Ik draaide me naar haar om. "Serieus? Hoe is dat mogelijk?" Niet helemaal overtuigd, reikte ik naar mijn telefoon op het nachtkastje. Ik keek naar de tijd en het was inderdaad 14:14 uur.
"Ik heb je gemist, trut. Laten we feesten of iets leuks doen!" gilde ze, terwijl ze van het bed sprong. "Wees klaar over een half uur. Ik heb al ontbijt— lunch gemaakt." Ze giechelde.
"Jij hebt eten gemaakt?" Het was mijn beurt om te giechelen. "Ik wil geen slachtoffer van voedselvergiftiging worden, dus we kunnen beter iets bestellen dan het afval eten dat jij hebt gekookt." Ik rolde van het bed en schoof mijn voeten in een paar slippers.
"Wat?!" Ze barstte in lachen uit. "Ik beloof dat dit beter is dan de vorige pogingen. Het is deze keer echt eten." Ze zette haar schouders recht en hield haar buik vast om te voorkomen dat ze omviel van het lachen.
"Ik eet niet wat jij hebt gekookt." Ik lachte met haar mee. "Mijn buik moet nog baby's kunnen dragen en niet sterven door het eten dat jij hebt gemaakt." Ik slenterde naar de kledingkast om een outfit uit te kiezen en legde het op het bed.
Nikita herstelde zich net van haar lachbui. "Dat moet zeker. Ik bestel wel pizza en gooi de verbrande rotzooi weg die ik eten noemde." Ze verliet de kamer met een zwaai van haar hand.
Ik haastte me naar de badkamer en nam een heerlijk bad. Ik zorgde ervoor dat ik extra tijd doorbracht in het bad, genietend van het koude water op mijn huid, omdat er doordeweeks niet genoeg tijd voor zou zijn. Ik poetste mijn tanden en deed mijn toiletbezigheden.
Ik pakte een handdoek van het rek, wikkelde het om mijn lichaam en verliet de badkamer om opnieuw kleding uit de kast te kiezen. Ik droogde mijn lichaam af, deed mijn huidverzorgingsroutine en trok toen een blauwe strapless blouse aan die mijn decolleté en buik blootgaf, met een zwarte minirok. Ik bond mijn lange, gestijlde haar in een paardenstaart en haastte me naar beneden voor de lunch.
De heerlijke geur van pizza vulde mijn neus toen ik de eetkamer binnenkwam.
"Ik heb van je bord gegeten," zei Nikita, terwijl ze haar mond vol pizza stopte.
Ik schudde mijn hoofd naar haar met een kleine glimlach. We aten de pizza op en ik deed de afwas, aangezien zij het huishoudelijke werk al had gedaan.
Na het schoonmaken van de keuken keken we een film en besloten daarna te gaan winkelen. Ik had zeker nieuwe kleren en andere spullen nodig.
Ik bracht lichte make-up aan, droeg een paar hartvormige oorbellen en slip-ons, en Nikita reed ons naar het winkelcentrum.
Na alles te hebben gekocht wat we nodig hadden, legden we de spullen in de auto en stopten bij een café voor een middagkoffie.
"Hé, hoe was je zogenaamde date? Ik wilde het al een tijdje vragen."
"Ik dacht dat je het nooit zou vragen. Dash Ronan is super knap. Hij was echt rustig en de manier waarop hij praat... wauw!" Ze zwijmelde, terwijl ze met haar handen over haar gezicht waaierde. "Ik kon de hele dag niet stoppen met blozen. De date ging goed, we chatten sindsdien constant op Facebook." Ze nam een slok van haar koffie.
"Wauw!" Was alles wat ik kon zeggen. "Ik hoop dat het iets wordt tussen jullie."
"Dat wordt het zeker!" Verklaarde ze zelfverzekerd.
"Je weet het nooit. Ben je er zeker van dat hij je leuk vindt?" Ik trok een wenkbrauw naar haar op.
"Geloof me als ik 'ja' zeg. Hij kijkt me altijd met verliefde ogen aan en hij zegt mijn naam altijd zo lief. Hij heeft geen andere keuze dan mij leuk te vinden." De zekerheid in haar stem deed me giechelen.
"Best zelfverzekerd, hè? Schat..."
"Dat ben ik zeker. Dus, vertel me meer over je gestoorde nieuwe baas?" Ze leunde achterover in haar stoel.
"Hames?" Een frons verscheen op mijn gezicht. "Hij is echt gestoord, meer dan je je kunt voorstellen. Hij is altijd aan het werk, wat betekent dat ik ook altijd moet werken. Hij is nooit voorspelbaar, hij blaft tegen alles en iedereen." Ik rolde met mijn ogen bij elk woord.
"Hij klinkt veel strenger dan Kade." Ze nam nog een slok van haar koffie.
"Kade was op geen enkele manier streng. Kade is de beste baas die je je kunt wensen. Ik besefte niet hoe geweldig hij was tot ik begon te werken met die stomme idioot van een rotduivel." Ik trok een pijnlijk gezicht en legde dramatisch de achterkant van mijn hand op mijn voorhoofd.
Nikita schaterde. "Hij maakt het je zeker moeilijk. Lila werkt nog steeds voor Kafe, dus zij heeft geluk."
"Dat heeft ze zeker. Hames geeft me nooit de kans om pauze te nemen. Hij laat me altijd werken, werken en nog eens werken!" Ik mopperde. "Soms wil ik hem gewoon uitschelden en hem zeggen dat hij de grootste eikel is, een klootzak, een verdomde duivel die ik gewoon uit elkaar kan scheuren en—"
"Ik denk dat ik je moet laten weten dat ik recht achter je sta." Mijn hart bevroor bij het horen van Hames' zware stem achter me.
Mijn ogen puilden uit hun kassen. Ik realiseerde me niet dat mijn handen het tafellaken hadden verfrommeld totdat ik het losliet en mijn nek naar achteren draaide. Hames stond met zijn rug naar me toe en hij dronk ook iets wat ik aannam dat koffie was.
"Hames?!" Riep ik verbaasd. Hoe in hemelsnaam was hij hier?!