4
~ HAMES HENDRIX ~
"Mag ik nu weg?" vroeg mevrouw Mark, duidelijk gestrest door het werk van de dag.
Ik wierp een blik op de klok aan de muur. Het was twee uur na werktijd. Het was niet mijn schuld dat ik nog zoveel te doen had en niet eerder kon sluiten.
"Heb je mijn schema voor volgende week al gepland?" Ik trok een wenkbrauw op naar haar.
"Uh— ik ben er bijna klaar mee. Ik lever het morgen in," zei ze, terwijl ze aan de achterkant van haar nek krabde en mijn blik vermeed. Ik was blij dat ze zich had aangepast aan mijn manier van werken, anders zou het een groot probleem zijn geweest als ze nog steeds met me in discussie ging.
"Oké. Je hebt mijn afspraken voor morgen uitgesteld, toch? Het moet een vrije dag voor mij zijn."
"Ja, meneer." Ze knikte, terwijl ze ongeduldig haar tas vasthield.
"Goed, je kunt gaan. Zorg ervoor dat je morgen heel vroeg bent. Je zult niet leuk vinden hoe het gaat als je weer te laat komt," waarschuwde ik.
Ze slikte hoorbaar en knikte. "Ja, meneer."
Ik pauzeerde om na te denken over iets anders dat ze nog moest doen, maar er was niets meer. Ze had vandaag veel gedaan en haar harde werk amuseerde me zeker. Ze leek niet echt iemand die het werk van een secretaresse goed kon doen, maar eerder een stripper. Geen belediging.
"Is er nog iets anders dat je wilt dat ik doe voordat ik vertrek?" vroeg ze met opeengeklemde tanden, terwijl ze een glimlach forceerde.
"Nee." Ik schudde mijn hoofd naar haar. "Je kunt gaan."
"Oké." Een brede glimlach verscheen op haar lippen. "Goedenacht."
Ik vond het niet nodig om 'Goedenacht' tegen haar te zeggen. Ze draaide zich om en verliet het kantoor.
Overal werd het stil daarna. Ik rondde mijn werk op mijn laptop af en sloot hem toen. Een zware zucht verliet me. God, ik had minstens af en toe een pauze nodig.
Ik leunde met mijn hoofd tegen de hoofdsteun en sloot mijn ogen om een dutje te doen, maar mijn stomme telefoon besloot te gaan rinkelen.
Mopperend en vloekend opende ik mijn ogen en pakte mijn telefoon, nam boos op zonder de moeite te nemen om te zien wie de beller was.
"Hallo?" zei ik chagrijnig.
"Hames," de stem van mijn moeder klonk in mijn oor. "Wat is er met die kille toon, zoals altijd?" siste ze.
"Oh, jij bent het." Ik ging recht zitten en stond op, terwijl ik belangrijke dossiers ordende.
"Ben je het vergeten? Je zei dat je me vanavond zou bezoeken."
"Oh, ja." Ik was het totaal vergeten. Ik zou mevrouw Mark vragen dat in mijn schema op te nemen, maar ik was het vergeten. "Natuurlijk ben ik het niet vergeten," loog ik.
"Geweldig! Dus wanneer kom je?"
"Uh— ik ben net het kantoor aan het verlaten, dus ik ben er over een half uur."
"Oké. Hou van je. Ik verwacht je koppige hoofd." Ze giechelde.
"Ja, ja, wat dan ook." Ik rolde met mijn ogen en beëindigde het gesprek.
Ik zou over twee dagen weer aan het werk gaan. Morgen een vrije dag (niet echt). Na het ordenen van belangrijke dossiers pakte ik mijn autosleutels en verliet het kantoor.
De lift bracht me naar de begane grond.
"Ga je nu weg?" vroeg Sarah retorisch, terwijl ze opstond en haar tas van een stoel pakte.
Ik negeerde haar, verliet het gebouw en ging naar mijn auto. Een willekeurige man opende de autodeur voor me en ik stapte in. Hij sloot de deur en mijn chauffeur begon te rijden nadat ik hem de autosleutels had gegeven.
"Breng me naar Trisha's Landhuis," instrueerde ik en hij knikte beleefd.
Na een paar minuten voelde ik mezelf in slaap vallen, dus besloot ik een dutje te doen.
……….
Ik voelde een voortdurende tik op mijn schouder. Het was erg ongemakkelijk en irritant. Met een verfrommeld gezicht opende ik uiteindelijk mijn ogen. Mijn chauffeur tikte op me. Ik wilde tegen hem schreeuwen, maar ik merkte dat we bij het landhuis van mijn moeder waren aangekomen en hij me moest wakker maken.
"We zijn er, meneer," informeerde hij me.
"Ik ben niet blind, jongeman," antwoordde ik kil en wuifde hem weg, terwijl ik uit de auto stapte. Mijn ogen voelden zwaar aan door het gebrek aan slaap.
Ik slenterde het huis binnen en gebruikte mijn reservesleutel om de deur te openen, ging naar binnen en sloot de deur.
"Hames!" gilde mama van opwinding toen ze me zag. "Mijn baby!" Bah! Wat was dat nou weer?
Ik liep naar haar toe. Ze trok me in een bottenkrakende knuffel. Ik was dat al gewend, dus ik klaagde niet.
"Hoi, mam." Ik glimlachte naar haar. "Wauw, je ziet er heet uit. Als je mijn moeder niet was, zou ik zeker met je flirten." plaagde ik haar, wat me een klap in mijn gezicht opleverde. "Au! Ik maak maar een grapje."
We barstten allebei in lachen uit.
"Jeetje, je hebt eindelijk een bezoekje gebracht. Ik heb je zo gemist. Je kunt je niet voorstellen hoe eenzaam ik ben geweest."
"Echt? Waarom huur je niet een heel persoonlijke hulp of een vriend om mee te praten?" Ik grijnsde bij mijn volgende woorden, "of een man voor een onenightstand." Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen naar haar, wat me weer een klap opleverde.
"Je bent zo flauw." Ze pruilde. "Wat is er aan de hand met die goede stemming vandaag?"
Ik negeerde haar vraag. "Je bent zo'n baby. Kom op, je verdient het niet om zo eenzaam te zijn." We gingen zitten.
"Nou, je vader is dood." Ze sloeg haar armen over elkaar. "Miljardairs zoals jij denken dat ze alles met geld kunnen kopen."
"Ik ben geen miljardair." voegde ik eraan toe, "nog niet."
"Echt? Ik dacht dat je dat al was." Ze keek oprecht verrast. "Ik bedoel, je bent altijd druk en aan het werk, ik dacht dat je nu meerdere miljarden had."
"Maak je een grapje? Ik heb nog maar een paar miljoen dollar nodig om miljardair te worden en dat zal ik heel snel bereiken."
"Ah, ik ben zo trots op je. Ik ben blij dat ik mijn bedrijf aan jou heb overgedragen. Je hebt het beter laten groeien dan ik ooit had kunnen bedenken." Ze bloosde.
"Nou ja. Ik ben je enige zoon, aan wie anders zou je het hebben gegeven?" Ik rolde met mijn ogen naar haar.
Een dienstmeisje kwam binnen met een dienblad in haar handen. Ze hield het dienblad voor me en ik pakte een glas koude sap, nam een lange slok.
"Je bent mijn enige zoon maar niet mijn enige kind. Ik had ook een deel ervan aan je zus, Anna, kunnen geven." Ze rolde met haar ogen.
"Mam, we weten allebei dat Anna het bedrijf niet aankan." Ik barstte in lachen uit.
"Waarom niet?" Een frons verscheen op haar gezicht. "Omdat ze een meisje is?"
"Nee! Omdat ze een hond is!" Ik lachte weer.
Het leek haar nog meer te irriteren. "Ze is in ieder geval verstandiger dan jij."
"Hoezo?" Ik keek haar vragend aan.
"Ze is mijn schattige dochter en ze is getrouwd, maar jij bent ONGETROUWD." Ze spelde het voor mijn gezicht uit.
De sfeer veranderde daardoor. Mijn gebruikelijke koele blik keerde terug en ik zette mijn glas op de tafel, sloeg een been over het andere. "Mam, je weet dat ik het hier niet graag over heb met iemand."
"Ik ben niet zomaar iemand, ik ben je moeder, sukkel." Ze legde haar hand op haar voorhoofd. "Je bent al 26 en je hebt nog steeds geen vriendin. Je hebt drie jaar gewerkt en het bedrijf boven mijn verwachtingen laten groeien, maar je lijkt niet geïnteresseerd in een serieuze relatie met een verantwoordelijke vrouw. Ik heb je ook gestalkt en gemerkt dat je bent gestopt met onenightstands met willekeurige vrouwen. Wat is er mis met je?"
"Ik voel de behoefte niet om met iemand te zijn en stop met me te stalken! Als ze komt, dan komt ze. Als ze niet komt, dan komt ze niet." antwoordde ik nors.
"Ben je gek?!" Haar ogen werden glazig, priemend in mijn ziel. Ik haatte het om haar te zien huilen. Ze had te veel gehuild toen ik klein was, dus ik kon het niet verdragen om haar weer te zien huilen.
"Mam, niet huilen." Ik verzachtte mijn toon.
"Je begrijpt het niet. Ik wil kleinkinderen. Wat als ik binnenkort doodga?"
"Mam!" riep ik uit. "Je gaat niet snel dood, oké?"
"Hames, als ik je huwelijk moet regelen, zweer ik dat ik het zal doen." De tranen rolden al over haar wangen.
"Maak je een grapje? Wat?" Ik kon mijn oren niet geloven.
"Ik ben wanhopig." Ze veegde de tranen met haar vingers weg. "Overweeg alsjeblieft een huwelijk."
"Goed, goed, ik zal het overwegen."
"Zal je dat? Heb je al iemand in gedachten?" Haar gezicht lichtte op van opwinding.
Een grijns speelde op mijn lippen. "Zeker, ik heb iemand in gedachten." Oh, dat heb ik zeker.