16.
"Je praat echt niet veel, hè?" vroeg Sienna terwijl ze naar de stille prins naast haar keek. Met een kneepje in haar hand, stuurde hij haar een gekke grijns. Giechelend om zijn verlegenheid, zwaaide ze hun verbonden handen terwijl ze door de stille gangen weg van het bal liepen. Nog steeds zijn hand vasthoudend draaide ze zich om en liep achteruit, hem aankijkend. Nikolai vertraagde zijn passen zodat hij niet op haar tenen zou stappen. "Waarom vroeg je of ik je zou accepteren?" vroeg ze glimlachend naar hem opkijkend.
Nikolai was zo sprakeloos dat hij vergat haar te antwoorden; hij was betoverd door haar stem, haar glimlach, en de manier waarop haar ogen zo helder straalden als ze naar hem keek. "Uh... ik verwachtte dat je neven je gedachten over mij zouden vergiftigen," probeerde hij uit te leggen.
Ze stopte en nam zijn andere hand in de hare, "Ik was verrast hoe slecht ze spraken over hun eigen bloed. Jij en Mina. Ik liet ze niet tot me doordringen. Vooral Matthew. Ik had je nooit ontmoet, dus ik kon het niet met hen eens zijn." Sienna ging op haar tenen staan en kuste zijn lippen, blozend toen ze zich terugtrok. Het voelde goed om dat te doen. Ze voelde zich niet langer walgelijk en schuldig toen Matthew haar eerder aanraakte of kuste.
Hij knikte instemmend en trok haar snel naar de ingang van zijn familievertrekken. "Blijf je bij mij, ja?" vroeg hij opgewonden.
Sienna nam zijn kinderlijke uitdrukking in zich op en hoe zijn blauwe ogen oplichtten terwijl hij naar haar keek. Wie had gedacht dat de beroemde prins haar partner zou zijn? Zowel Lana als Sienna waren opgewonden om dit nieuwe hoofdstuk in hun leven te beginnen.
"Ja. Ik blijf bij jou. Geen gekke dingen, hoor," plaagde ze.
"Gekke dingen?" vroeg hij verward. Lachend om zijn onwetende uitdrukking, schudde Sienna alleen maar haar hoofd en volgde hem hun vertrekken in. Nikolai leidde haar naar de woonkamer en zette haar naast het vuur, hij hield ervan hoe de vlammen in haar ogen dansten. Knielend voor haar was hij simpelweg in bewondering, beiden hielden elkaars blik vast terwijl hij omhoog reikte en haar haar uit haar opgestoken kapsel haalde.
"Beter," mompelde hij. Haar lange donkere haar viel over haar schouders en omlijstte haar gezicht zo prachtig, zijn hart klopte zo luid dat hij wist dat ze het kon horen. "Wat wil je nu doen? We hebben de rest van ons leven, maar nu wil ik weten wat jij wilt doen," zei ze terwijl ze haar vingers over zijn wang liet glijden. Hij kon niet geloven dat hij zijn partner had gevonden en zij recht voor hem stond. Hij wist niet dat haar aanwezigheid zo'n groot effect op hem zou hebben. Hij voelde zich onmiskenbaar vredig, hij had zich in jaren niet zo gevoeld. Hij hoorde Vadim's gelukkige zuchten terwijl hij genoot van de warme aanwezigheid van zijn partner. Zijn wolf citeerde poëzie in hun moedertaal over de schoonheid van zijn wolf en menselijke partner, man en wolf waren beiden verliefd. Waar maakten ze zich eerder zorgen over?
Zijn schouders ophalend ging hij naast haar zitten, "We moeten je meer laten praten." Ze lachte en schoof dichter naar hem toe. Hij voelde een lichte blos op zijn wang en draaide zich iets weg. 'Vraag haar naar zichzelf. We moeten alles weten over onze prinses,' zei Vadim tegen zijn menselijke.
"Vertel me over jezelf," zei hij zachtjes.
"Oké. Hmmmm, waar te beginnen?" zei ze meer tegen zichzelf terwijl ze voorover leunde om haar enkels te masseren. Nikolai merkte het op en nam snel haar voeten en legde ze op zijn schoot. Haar schoenen uittrekkend begon hij haar pijnlijke voeten te masseren, Sienna was verrast door het gebaar en smolt in het genot van verzorgd worden door haar partner.
"Ga door," zei hij glimlachend naar haar. Ze vertelde hem over haar familie, waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen en zelfs over haar vader. Hij liet haar over zichzelf praten, lachte om grappige momenten en troostte haar toen ze bij het verdrietige gedeelte kwam. Over het algemeen was hij aandachtig.
"Wil je dat ik naar je vader zoek?" vroeg hij haar. "Ik weet het niet. Ik vertrouw erop dat hij een reden heeft om weg te blijven, maar ik verlang ernaar hem te zien."
"Je wilt dus wachten? Ik begrijp het," zei hij. Sienna glimlachte, ze vond het zo schattig hoe bezorgd hij om haar was en hoe hij met een accent sprak. "Ik vind je accent leuk," zei ze terwijl ze gaapte en haar hoofd op zijn schouder liet rusten.
"Ik vind die van jou ook leuk," antwoordde hij terwijl hij haar op zijn schoot trok, haar veilig in zijn armen willen houden. "Wat betreft je vraag, ik zal wachten." Sienna was op dat moment doodmoe, de warmte en het kloppen van zijn hart wiegden haar in slaap. "Ik ben blij dat ik je gevonden heb," mompelde ze voordat ze in een diepe slaap viel.
"Jij hebt mij net gered, prinses," zei Nikolai terwijl hij een kus op haar hoofd drukte.
Hij durfde niet van de bank te bewegen, genietend van het gevoel van haar in zijn armen, besteedde hij het volgende uur aan het bedenken van dingen om haar te laten zien, plannen makend om haar mee naar huis in Rusland te nemen en zelfs haar familie mee te brengen. Voor hij het wist, viel hij ook in slaap.
"Waar is ze? Ik weet dat je broer iets te maken heeft met haar vertrek," siste Matthew tegen zijn neef.
"Ik zag Sienna zelf vertrekken. Ze is waarschijnlijk in de tuinen om wat frisse lucht te krijgen," zei Mina tegen hem terwijl ze hem afwimpelde. Ze waren nog steeds op het bal en wilden geen scène veroorzaken en de familie in verlegenheid brengen. "Als je loser van een broer mijn meisje aanraakt, zal hij wensen dat hij hier nooit teruggekomen was," spuugde hij terwijl hij dichter bij haar kwam.
Zarif hield er niet van hoe dicht hij bij zijn geliefde kwam, noch van de manier waarop Matthew over zijn vriend sprak. Hij trok haar weg en zette haar achter zich. "De prinses weet niet waar je vriendin heen is gegaan. Misschien moet je beter op haar letten." Met die woorden als zijn laatste tegen de prins leidde hij Mina uit het bal, knikkend naar haar ouders terwijl ze op weg waren naar de familiekamers.
"Ik ben zo blij voor Niko," kirde Mina terwijl ze door de gangen draaide. Zarif lachte om haar capriolen en rende achter haar aan om haar bij haar middel te grijpen. "Ben je gelukkig, mijn engel?" vroeg hij haar. Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte haar lippen tegen de zijne, niet gevend om wie hen zou kunnen zien. Hij drukte haar tegen de muur en gaf zich over aan haar gepassioneerde kus. Zijn kreun wakkerde een vuur in haar aan, en ze trok hem dichter tegen haar lichaam aan, ze wilde meer van hem. Zijn handen gleden van haar middel naar haar nek en ontwaakten haar verlangende kant. "Ik ben gelukkig," zei ze tegen zijn lippen. Hij drukte zijn voorhoofd tegen het hare en keek in haar groene ogen die zoveel liefde voor hem toonden.
"Het spijt me dat ik je aan het huilen heb gemaakt. Ik wil alleen dat je je droom om dokter te worden vervult. Onze band zou een grote afleiding zijn," legde hij uit.
"Ik begrijp het. Het is eigenlijk goed uitgepakt, want nu hebben we liefde zonder de hulp van de band. We hebben iets wat de meeste partners niet hebben. Oorspronkelijke liefde." Zei ze terwijl ze haar vingers door zijn krullen liet glijden. "Wil je dat Zac de spreuk ongedaan maakt?" vroeg hij grommend in haar oor terwijl haar vingers zijn hoofdhuid masseerden.
"Laten we dat nu even vergeten," fluisterde ze terwijl haar lippen langs haar hals gleden. "Engel, je drijft me tot het uiterste," gromde hij terwijl hij haar op zijn heupen tilde. Mina lachte luid terwijl hij haar stevig vasthield en hen naar zijn kamer bracht. "Zarif," lachte ze luid. Hij hield van het geluid van zijn naam op haar lippen en de manier waarop ze met haar hele hart lachte.
"Stop me nu niet, engel. Ik heb zo vaak gewenst je in mijn armen te hebben terwijl ik slaap," zei hij terwijl hij haar wang kuste. Zijn woorden brachten een glimlach op haar gezicht, "Daar verlangde ik ook naar."
Angelo en Amelia liepen stilletjes terug naar hun vertrekken na het einde van het bal. Het was behoorlijk enerverend, vooral voor Angelo, die iedereen's emoties in toom moest houden, vooral die van de tweeling. Caiden had hem verteld over zijn plan om hen af te snijden, in de hoop dat ze hun wilde manieren zouden opgeven, maar dat moesten ze nog afwachten. Toen Nikolai kwam, voelde hij de woede van alle drie zijn neven. Het deed hem zoveel pijn om de haat te voelen die ze voor zijn zoon hadden; Niko had niet gevraagd om wat hem gegeven was. Het was niet zijn schuld dat de Maangodin besloot hem te zegenen met een originele wolfgeest. Toen Nikolai werd geboren, zag Angelo de visie van wat zijn toekomst zou zijn, daarom vertrouwde hij zijn ouders toe hoe snel zijn zoon in zijn krachten groeide. Ze besloten de keuze om koning te worden aan hem over te laten. Caiden wist dat naast zijn kinderen, Nikolai kon heersen, maar hij koesterde geen haat tegen de jongen.
Voor Amelia wilde ze gewoon een goede tijd hebben met haar uitgebreide familie zonder bloedvergieten. Ze was in de wolken toen haar zoon meldde dat zijn metgezel in de buurt was en kon niet wachten om het gelukkige meisje te ontmoeten.
"Ik vraag me af of we haar ouders kennen. Misschien is ze een lokale wolf van een nabijgelegen roedel," zei Amelia, verloren in haar eigen wereld. Angelo glimlachte naar zijn vrouw en liet haar aan haar eigen gedachten over. Hij kende de metgezel van zijn zoon al sinds ze een baby was. Hij wist dat het tijd was om alles te onthullen, het waren lange achttien jaar geweest dat hij zo'n ernstig geheim voor zijn familie verborgen had gehouden, maar hij moest wel. Slechts twee andere personen wisten het en nu waren zij gestorven zonder het geheim te onthullen.
Ze besloten even in de familiekamer te gaan zitten, maar stopten in hun sporen toen ze het tafereel voor zich zagen. Nikolai lag nu te slapen op de bank met zijn metgezel vredig op hem slapend. Hij had beide armen om haar heen geslagen terwijl zijn gezicht in haar haar genesteld was.
"Ik denk dat ze geweldig voor hem zal zijn," merkte Amelia op voordat ze op haar tenen naar haar zoon liep. Ze knielde naast zijn hoofd en begon zijn haar terug te strijken en hem in zijn slaap wakker te roepen. Angelo ging in een stoel tegenover zijn vrouw en zoon zitten, en keek naar hen. Na een moment zagen ze de slaperige ogen van hun zoon. Angelo kon zich herinneren hoe vaak hij over zijn eerstgeborene waakte terwijl hij sliep toen hij een kind was. Op momenten zoals deze verbaasde hij zichzelf, wetende dat Nikolai en Mina, nu een derde erbij, het resultaat waren van zijn liefde voor zijn Amelia. Nikolai glimlachte naar zijn moeder voordat hij zich realiseerde dat zijn metgezel bovenop hem lag.
'Ze is zo geweldig,' zei hij tegen hen via hun link.
'Hoe heet ze?' vroeg zijn moeder terwijl ze naar het meisje keek en smolt bij het zien van haar zoon die haar haar streelde.
'Sienna. Ze gaat naar school met de kleine. Ook is ze het vriendinnetje van Matthew,' zei hij bezorgd.
Angelo mompelde een paar vloeken onder zijn adem voordat hij begon te ijsberen. 'Misschien zal hij het begrijpen? Hij moet weten dat dit onderweg zou gebeuren,' onderbrak Amelia. Nikolai keek naar zijn moeder en rolde met zijn ogen; ze zocht altijd naar het goede in elke situatie. 'We lossen dit later wel op. Breng haar naar bed, jongen,' zei Angelo terwijl hij naar Nikolai toeliep.
'Papa...' begon hij te zeggen.
'Laat alles voor de volgende dag, Niko. Zorg nu voor je maatje. Jullie hebben elkaar nodig,' zei Angelo tegen zijn zoon, kuste zijn hoofd en vertrok. Nikolai staarde diep in het nu licht brandende vuur, zich afvragend wat zijn vader nog meer dwarszat naast het gedoe met Matthew.
'Niko,' riep Amelia zachtjes. Hij knikte als antwoord op haar onuitgesproken verklaring en stond voorzichtig op met Sienna. Instinctief sloeg ze haar armen om zijn nek en begroef haar gezicht in zijn nek, waardoor hij glimlachte.
Amelia volgde haar zoon naar zijn kamer en keek toe hoe hij haar voorzichtig op zijn bed legde en toen verdween in zijn inloopkast. Hij kwam terug met een oud ijshockeyshirt uit zijn studententijd. 'Kun je... ehm...' Hij begon de achterkant van zijn hoofd te krabben met een diepe blos op zijn wangen. Zijn directe familie wist hoe zelfbewust en onschuldig hij was. Het idee om de vrouw in zijn bed, zijn maatje, naakt te zien, maakte hem helemaal rood. Ze was de eerste vrouw in zijn bed en de eerste die naast hem sliep.
'Natuurlijk zal ik dat doen,' antwoordde zijn moeder terwijl ze hem uit zijn slaapkamer duwde. Ze was nog steeds verbaasd over hoe verlegen hij was, maar trots op hoe hij vrouwen respecteerde in welke omstandigheden dan ook. Terwijl ze de nieuwe prinses omkleedde, kon ze niet anders dan zich afvragen wat het resultaat zou zijn wanneer Matthew de waarheid zou ontdekken.
'Mina, lieverd. Probeer Matthew ervan te overtuigen dat Sienna bij jou slaapt vannacht,' zei ze terwijl ze haar dochter benaderde.
'Ja, mama.'
'Oh, en zeg tegen Zarif dat, hoewel hij de beste vriend van mijn zoon is, ik hem niet zal sparen als hij je pijn doet,' zei Amelia met een zelfvoldane glimlach terwijl ze Sienna's jurk netjes in de lounge legde.
'Ja mama,' antwoordde Mina lachend.
'Alles klaar?' vroeg Nikolai toen hij terugkwam. Ze knikte terwijl ze haar armen voor hem opende. Met een gekke grijns op zijn gezicht rende hij in de armen van zijn moeder. 'Ik hou van je, mijn kleine Niko. Ik ben zo trots dat je het geluk hebt gevonden dat je vader en ik jaren geleden vonden,' zei ze terwijl ze hem stevig omhelsde.
'Het voelt goed om zo te voelen. Ik hou ook van jou, mama,' antwoordde hij terwijl ze hem losliet.
'Welterusten, lieverd,' zei ze terwijl ze zijn wang kuste en vertrok.
Nikolai draaide zich om naar de schoonheid in zijn bed en keek naar de zachte op- en neergaande beweging van haar borst terwijl ze sliep, hoe haar lippen lichtjes opengingen, haar haar wild verspreid over het kussen. Ze was werkelijk een prachtig gezicht.
'Mag ik naast haar komen liggen?' vroeg Vadim, ook verloren in de schoonheid van zijn maatje. Nikolai stemde toe, trok zijn onderbroek uit en veranderde in zijn wolf. Vadim ijsbeerde naast zijn maatje voordat hij haar geur in zich opnam. Zachtjes likte hij haar gezicht en nek voordat hij naar zijn kant van het bed ging. Hij ging naast haar liggen, verlangend naar haar lichaam dichtbij. Onbewust draaide Sienna zich om en trok hem dichter naar zich toe, nestelde zich tegen zijn grote harige lichaam aan. 'Maatje,' mompelde ze voordat ze weer in slaap viel.
Het verheugde zowel Vadim als Nikolai dat ze hen nu in beide vormen accepteerde.
'Welterusten, mijn prachtige prinses,' waren de laatste woorden die Vadim zei voordat hij in slaap viel.