15,1
Gasten arriveerden die avond om acht uur bij het familiekasteel. De beveiliging was streng en de voorzorgsmaatregelen werden zeer serieus genomen. Iedereen werd verwacht op het bal; wolven zonder partner hoopten hun ware liefde te ontmoeten, terwijl anderen gewoon een kijkje wilden nemen in het beroemde wolvenkasteel. Dienaren renden door verborgen gangen die speciaal voor hen waren gemaakt, om ervoor te zorgen dat de gasten van de koning tevreden waren. Koning Caiden en zijn gemalin Koningin Rosaline stonden bij de ingang en begroetten een uur lang iedereen voordat ze naar binnen gingen om van de festiviteiten te genieten.
'Waar zijn ze?' vroeg Caiden zijn gemalin via hun link. Rosaline keek zijn kant op en zag zijn gespannen kaak terwijl hij een nepglimlach schonk aan een voorbijgaande alfa. Ze wist over wie hij het had en probeerde hem kalm te houden. Ze legde een hand op zijn verborgen gebalde vuisten en voelde zijn spanning afnemen. Caiden keek naar zijn donkerharige schoonheid, altijd gefascineerd door haar prachtige bruine ogen. "Praat alsjeblieft met ze, Rose," vroeg hij zijn vrouw. Ze knikte en reikte omhoog om zijn lippen te kussen. "Ik ga ze zoeken," verzekerde ze hem. Daarmee verliet ze haastig de balzaal om op zoek te gaan naar hun kinderen. Vermoeidheid en schuldgevoel nestelden zich in haar lichaam, Rosaline was ten einde raad om deze rebelse fase van haar tweeling te begrijpen. Ze had dit verwacht toen ze jonger waren, maar op deze leeftijd? Het gebrek aan respect voor hen en hun ouderen, hun onwil om meer te leren over hun volk, laat staan om erom te geven, het baarde haar zorgen. Rosaline had geprobeerd dit onder de aandacht van haar gemalin te brengen, maar hij geloofde dat het allemaal een fase was. Hoe lang kan een fase duren? Ze schudde haar zorgen van zich af, plakte een glimlach op haar gezicht en maakte zich klaar voor de confrontatie met haar kinderen.
Terwijl Rosaline vertrok, kwamen Prins Matthew en zijn gemalin Prinses Rebecca binnen en werden aangekondigd aan het begin van de trap. Terwijl ze naar beneden liepen naar hun volk, glimlachte Rebecca beleefd naar mensen die haar en haar familie gezondheid wensten. Het paar liep naar Caiden toe, "Weer een verdwijntruc?" vroeg Rebecca met een geplakte glimlach naar de menigte.
"Ze worden nog eens mijn dood," mopperde Caiden terwijl zijn kleine zusje lachte.
"Prins Sean en zijn gemalin Prinses Ivory uit Groot-Brittannië," riep de heraut. Rebecca en Matthew keken toe hoe hun oudste zoon trots de trap afliep met zijn blozende schoonheid aan zijn zijde. "Een prachtige match," merkte Caiden op. "Ze houdt hem geaard en wil altijd het beste voor hem," zei Rebecca trots.
"Prins Matthew de tweede en Mejuffrouw Sienna De La Vega,"
"Wie is dit meisje? Ik heb Matthew nog nooit een meisje mee naar huis zien nemen of als zijn vriendin zien rondlopen," merkte Caiden opnieuw op. "Ze hebben elkaar op school ontmoet. Ze is de dochter van een alfa. Hun roedel komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Ze is heel aardig, meestal rustig maar erg uitgesproken met haar gedachten," zei prins Matthew de eerste. "Ik hoop dat ze weten wat ze doen," zei de koning terwijl hij toekeek hoe zijn neef het jonge meisje op de wang kuste en haar aan een van hun tafels neerzette.
De zaal was gevuld met gelach en zachte muziek terwijl naburige roedels met elkaar mengden, koppels dansten op de vloer terwijl enkelen gewoon mensen observeerden.
"Dit is zo prachtig. Ik kan niet geloven dat je altijd naar zulke geweldige feesten kunt gaan," zei Sienna bewonderend tegen Matthew terwijl ze met stralende ogen om zich heen keek. Matthew glimlachte naar haar en nam in zich op hoe mooi ze eruitzag in haar jurk. Het was erg stijlvol. Haar lichaam was gehuld in donkerpaarse kant met een zeer lage rug, de jurk paste als een tweede huid en toonde haar weelderige rondingen, pailletten sierden elk stuk kant, de jurk was volledig voor haar gemaakt. Het stond hemels tegen haar bleke huid, met rode lippen en haar haar in een prachtige opsteekkapsel. Ze zag er tien keer mooier uit dan de sprookjesprinses Sneeuwwitje.
"Je ziet er zo stralend uit, mijn lief," fluisterde Matthew in haar oor, waardoor ze bloosde. Ze aten wat kleine hapjes en gingen toen even naar de dansvloer. Dames complimenteerden haar jurk terwijl anderen de kans grepen om met de jonge prins te praten.
"Kroonprins Cain en kroonprinses Reign."
"Eindelijk komen die twee opdagen," mompelde Matthew terwijl hij haar dicht tegen zich aantrok. Sienna rekte haar nek uit om de tweeling de trap af te zien lopen met hun neuzen hoog in de lucht. Ze beantwoordden niemands begroeting maar liepen rechtstreeks naar hun vader. Hij glimlachte niet naar hen noch sprak hij luid tegen hen, Sienna wist dat hij hen berispte via hun link. Hun ogen verraadden hen omdat ze angstig werden.
"Waar is Mina?" vroeg ze terwijl ze nog steeds naar haar vriendin zocht. Sienna had de hele dag niets van Mina gezien of gehoord. Ze wist dat Mina haar berichten had ontvangen en haar negeerde, er moest iets mis zijn. "Ze komt waarschijnlijk binnen met haar familie. Ze komen altijd laat," zei Matthew terwijl hij haar naar het balkon leidde voor wat frisse lucht.
"Waarom?" vroeg ze nieuwsgierig naar Mina en haar familie. Matthew haalde simpelweg zijn schouders op en liet haar aan haar eigen gedachten over terwijl ze de nachtelijke hemel in zich opnamen.
Nikolai en Zarif zaten in stilte op de bank, gekleed en klaar om naar het bal te gaan. Ze hadden al sinds het terugkeren van de beta van de kermis gepraat, terwijl een gebroken hart Mina zich de hele middag in haar kamer had opgesloten.
"Ik haat het om kleintje te zien huilen, Zarif. Ik respecteer je loyaliteit aan haar en het feit dat je wilt dat haar carrière op de eerste plaats komt, maar ze houdt van je. Ze heeft het je zelfs verteld," zei Nikolai tegen zijn vriend.
"Je weet dat Mina aan mijn zijde zal blijven en haar carrière zal verwaarlozen om mij gelukkig te maken. Ik zou me een idioot voelen als ik haar dat zou laten doen," zei Zarif terwijl hij door zijn pas gestylde haar woelde. Nikolai begreep de moeilijkheid van zijn vriend, maar dit was zijn kleine zusje. Degene die hij had gezworen te beschermen tegen elke vorm van pijn.
"Het is haar laatste termijn op school. Ik geef je tot dan om het haar te vertellen, anders laat ik neef Zac de spreuk verwijderen. Akkoord?" zei Nikolai, tot een definitieve beslissing komend. Zarif knikte, maar in zijn gedachten waren de verdrietige groene ogen die hij eerder had gezien. "Ga naar haar. Maak haar alsjeblieft weer gelukkig," smeekte de prins zijn vriend. Met een simpele knik vertrok Zarif om de liefde van zijn leven te vinden. Even later kwamen Nikolai's ouders binnen met liefdevolle glimlachen voor hun zoon. "Ben je klaar?" vroeg Amelia aan hem terwijl ze ging zitten en zijn hand vasthield. "Ja, mama. Ik ben klaar. Ik zal jullie beneden ontmoeten," zei hij vol zelfvertrouwen.
Angelo liep naar zijn zoon toe en kuste de kruin van zijn hoofd nadat hij een kort gebed voor hem had uitgesproken. Beide mannen waren zo gelijk in hun houding dat woorden niet nodig waren om de liefde die ze voor elkaar hadden uit te drukken.
"Kom nu, lieverd. Laten we gaan voordat Caiden ontploft," zei Angelo terwijl hij zijn hand uitstak naar zijn vrouw. "Schiet op, mijn kleine prins," zei Amelia terwijl ze zijn wang kuste voordat ze vertrokken. Nikolai keek hen na voordat hij weer tegen de bank leunde.
'Ben je er klaar voor, mijn vriend? Er zullen veel nieuwe gezichten beneden zijn,' zei Nikolai tegen zijn wolf.
'Misschien is een nieuw gezicht goed? Ik voel een aantrekkingskracht. Voel jij het?' vroeg Vadim aan zijn mens.
'Het is zwak. Geen bekende aantrekkingskracht van familie,' bevestigde de prins terwijl hij van de bank opstond om zichzelf in de spiegel te bekijken. Gekleed in een eenvoudig geheel zwart Armani-pak zag Prins Nikolai Starkov eruit als de machtige Russische prins. Hij stelde de twee-inch diamanten en saffieren kroon op zijn hoofd bij en zuchtte diep bij de persoon die hij in de spiegel zag. Hij kon de afstandelijke blik in zijn ogen niet ontkennen, die er was sinds de dood van zijn grootvader en het verraad kort daarna door een onverwacht persoon. Sluitend zijn ogen, bad hij voor sereniteit voor de rest van de avond met de familie die hem veracht.
Toen hij zijn kamer uitliep, zag hij Zarif met een droevige glimlach het kamertje van zijn zus binnengaan. 'We moeten de kleine laten beslissen. Wij zijn niet het lot,' zei Vadim terwijl zijn mens de andere kant op liep, richting de balzaal.
"Wat wil je, Zarif?" zuchtte Mina terwijl ze terug naar haar bed liep, zijn aanwezigheid negerend. "Ik zou graag willen dat je met me meegaat naar het bal," zei hij met een sprankje hoop dat ze ja zou zeggen.
"Ik ben niet in voor medelijden. Ik snap het al. Je bent al toegewijd aan je partner. Ze is een geluksvogel," zei ze met een droevige glimlach.
"Mijn prinses," fluisterde hij terwijl hij dichterbij kwam, verlangend om haar wilde krullen weg te strijken.
"Zarif. Laat me alsjeblieft met rust," zei ze met een brekende stem.
"Nee. Ik laat mijn engel niet zo achter. Het doet pijn om je in pijn te zien. Wetende... Wetende dat ik die tranen heb veroorzaakt," zei hij, zijn woorden doordrenkt van angst terwijl hij naar haar toeliep. Hij hield haar kleine hand in zijn grote, eeltige handen en genoot van het gevoel van haar huid op de zijne. Mina keek omhoog in zijn betoverende blauwe ogen en verloor zichzelf zoals altijd. Ze hapte naar adem van schok door wat ze zag. Mina schudde haar hoofd en gaf de schuld aan waanbeelden. Er zijn studies die aantonen dat men kan inprenten wat ze willen op andere personen om hun verstand te behouden of om een gebroken hart te vermijden. Mina geloofde dat ze hetzelfde deed met Zarif.
"Als mijn engel vanavond haar partner zou vinden, zou ze dan haar toekomstige carrière opgeven?" vroeg hij wanhopig.
"Als mijn partner wil dat ik aan zijn zijde blijf, dan blijf ik," zei ze plechtig.
"Je zou je droom opgeven voor je partner?" Zijn hart bonkte in zijn oren toen hij haar hoorde zeggen wat hij al wist.
Mina knikte ja en gaf hem een droevige glimlach. "Wat als je partner dichtbij is maar besloot weg te blijven zodat je die droom kunt opbouwen die je aan het opbouwen bent?" vroeg hij opnieuw wanhopig. Zijn blauwe ogen hielden haar groene, verwarde ogen vast. "Ik zou nog meer van hem houden maar ook pijn hebben omdat hij zich van me weg hield," antwoordde ze zachtjes terwijl ze de tranen van de beta wegveegde. Hoewel ze pijn had, haatte ze de verscheurde blik op het gezicht van haar Zarif. Ze was gaan houden van en verwachten die glans van geluk in zijn blauwe ogen elke keer dat ze hem zag. Haar Zarif had pijn, maar waarom?
"Ontmoet me beneden. Ik smeek het je," zei hij snel, kuste haar lippen en verliet toen snel haar kamer. In een trance raakte Mina haar lippen dromerig aan, "Hij heeft me gekust."
Wat had hij voor haar gepland? Zijn vragen en acties maakten haar nieuwsgierig waarom hij wilde dat ze hem vergezelde naar het bal.
'Laten we het uitzoeken.'