De Roemeense Grijze Wolven zijn geschopt, geslagen en vertrapt - aangevallen van alle kanten. Toch, elke keer dat het kwaad denkt de overhand te hebben, komen de wolven brullend terug om hun eigen te beschermen. Geen duisternis kan tegen hen op, vooral niet wanneer ze verenigd vechten met hun bovennatuurlijke bondgenoten. Maar wat gebeurt er als de duisternis weigert te blijven staan en vechten? In plaats daarvan vlucht het, zich verspreidend over een heel continent, de bovennatuurlijke rassen besmettend terwijl het gaat. Zullen de wolven in staat zijn om stand te houden tegen de verborgen duisternis, de Orde van de Brandende Klauw, of zullen ze instorten terwijl het hen tot in hun kern schudt? Sally, de zigeunerheler van de groep, is thuis bij haar roedel, ogenschijnlijk hersteld van de psychische aanval op haar geest. Onbekend bij de roedel en zijn leiders, echter, is dat iets sinisters haar in haar kielzog heeft gevolgd. Vasile en zijn wolven zullen de hulp van Thalion, prins van de elfen, nodig hebben als ze een manier willen vinden om het verhulde kwaad te bestrijden dat zowel mensen als bovennatuurlijke wezens bedreigt. Maar Thalion heeft zijn eigen mysteries om op te lossen. Zijn vader, Ludcarab, de elvenkoning, wordt levend teruggevonden, nadat hij eeuwenlang verloren was. En noch Thalion noch Vasile kunnen vermoeden dat Ludcarab wel eens de sleutel zou kunnen zijn tot het oplossen van het raadsel van de Brandende Klauw.


Tranen van de Maan (Grijze Wolven Serie boek 11)

"Afscheid nemen is nooit fijn. Ik begrijp niet wie ooit begonnen is met het een afscheid te noemen. Afscheid nemen is eigenlijk meer iets van 'ik wil je niet verlaten, en dit zuigt zo hard als rotte eieren' afscheid." ~Jacque
Fane wist niet hoe hij zijn maatje en zijn zoon zou kunnen laten vertrekk...

Hoofdstuk 22