HET ONVERWACHTE NIEUWS
VIOLET
De laatste bel ging en markeerde het einde van de schooldag op Golden Elite. Ik verliet onmiddellijk het klaslokaal samen met mijn beste vriendin, Ashley, en voelde een golf van opluchting. De lessen van mevrouw Hawke waren altijd ondragelijk saai en de laatste paar uren leken eindeloos te duren.
“Gelukkig is dat voorbij,” zuchtte Ashley scherp terwijl ze haar armen strekte terwijl we door de gangen liepen.
“Ik ben verbaasd dat ik daar niet in slaap ben gevallen,” riep ik uit. “Ik ben super uitgeput. Ik hoop echt dat de bus nog niet vol is, anders moeten we eeuwig wachten.”
Ashley stopte abrupt, een frons verscheen op haar voorhoofd. “Wacht, nemen we de bus? Nee toch! Ik dacht dat je je auto had meegenomen. Kom op, Vi,” zei ze bijna schreeuwend.
“Ik heb een rijverbod, dat weet je toch al. Ik mag niet rijden totdat mijn dokter het goedkeurt.”
Ze slaakte een teleurgestelde zucht. Ik wist dat ze me zou hebben gedwongen om met de auto naar school te komen als ik het haar die ochtend had verteld. Soms bracht Ashley’s invloed me in de problemen. Ik vond het altijd moeilijk om nee tegen haar te zeggen, en hoewel ik vaak plezier had, belandde ik in situaties die ik liever vermeed. Mijn moeder zou me vermoorden voordat de migraine die me had verhinderd om te rijden dat zou doen als ik de auto uit de garage haalde.
Ashley en ik zijn het tegenovergestelde. Terwijl zij extravert is en moeiteloos met mensen omgaat, ben ik meer teruggetrokken en introvert. Ze nam het vaak voor me op en ik bewonderde altijd haar zelfvertrouwen. Soms wenste ik dat ik zoals zij kon zijn, maar elke keer als ik het probeerde, voelde het alsof ik een laag van mezelf afschudde. Ik had geaccepteerd dat introvert zijn gewoon was wie ik was.
“Ik hoop echt dat ik Liam niet tegenkom in de bus. Ik zou gedwongen worden om zijn lul eraf te hakken,” brieste Ashley en ik lachte. Liam was Ashley’s ex-vriend. Ze hadden drie weken geleden een punt achter hun relatie gezet nadat Liam haar had bedrogen met een blondje.
“We hadden toch afgesproken om het niet meer over hem te hebben. Je zei dat je al verder was gegaan,” plaagde ik haar, maar ze keek me boos aan.
“Natuurlijk ben ik verder gegaan, maar dat betekent niet dat ik niet wil dat hij een beetje lijdt. Hoe laat ik hem boeten?”
En dat was een verkeerde vraag om aan mij te stellen. Ik had nog nooit een relatie gehad, dus ik wist er niets van. Het is vreemd, want Ashley’s invloed had me op zoveel manieren beïnvloed, maar als het om liefde ging, was ik een blanco blad. Ik denk dat dat een gebied is waar ik haar niet volg.
Alsof het universum me wilde besparen van het moeten antwoorden, barstte er een luid gemompel los uit de menigte. Het geluid werd luider en trok de aandacht van iedereen in de gang. Ashley en ik wisselden verbaasde blikken uit.
“Wat is er aan de hand?” vroeg ze, haar nieuwsgierigheid gewekt.
Ik probeerde over de hoofden van de studenten heen te kijken die zich rond de ingang verzamelden. Het geroezemoes werd intenser en het was duidelijk dat er iets belangrijks gebeurde.
“Wow, hij is terug,” riep iemand uit.
“Ik kan het niet geloven… hij is twee weken weg geweest,” voegde een ander eraan toe.
Studenten gilden van opwinding en fluisterden onderling.
Wat is er aan de hand?
Ashley trok me door de menigte. We baanden ons een weg door de massa studenten, in een poging een glimp op te vangen van wat de commotie veroorzaakte. Toen we dichter bij de voorkant van het gebouw kwamen, ontsnapte er een kreet uit Ashley’s mond.
“Oh mijn God…” fluisterde ze. En toen zag ik hem...
Lang.
Smaragdgroene ogen.
Perfect rommelig blond haar.
Daar stond hij—Ryan Jenkins, de populairste playboy van de school. Een sterbasketballer en de beroemdste jongen in onze klas. Hij was twee weken weg geweest en er gingen geruchten over een groot familieprobleem. Sommigen speculeerden zelfs dat hij naar het buitenland was gevlogen.
“Hij is terug!” gilde Ashley, terwijl ze aan mijn arm trok.
Ik wilde bijna lachen om haar enthousiasme. Natuurlijk, hij was aantrekkelijk, maar moest iedereen echt zo over hem dwepen? Ik begreep niet waarom mensen hem zo bewonderden, gezien zijn reputatie als playboy. Een jongen willen is één ding, maar verlangen naar iemand die duidelijk geniet van het breken van harten leek me dwaas.
Ryan’s ogen scanden de menigte, alsof hij naar iets zocht. Toen zijn blik de mijne kruiste, voelde ik een schok van verbazing. Zijn blik was intens, bijna priemend, en ik voelde mijn wangen rood worden. Er was een vluchtige, onleesbare uitdrukking in zijn ogen voordat hij snel zijn aandacht ergens anders op richtte. Ik liet een adem ontsnappen waarvan ik niet wist dat ik die inhield.
“Wow, ik doe alsof ik niet zag dat hij naar je staarde,” zei Ashley, terwijl ze mijn schouder hard vastpakte.
Ik was verbijsterd. “N-Nee, wat bedoel je? Dat deed hij niet. Het moet toeval zijn geweest. Waarom zou hij naar mij kijken? Ik ben waarschijnlijk de laatste persoon die hij zou opmerken op deze hele school.”
Ashley mompelde iets onder haar adem – woorden die ik niet helemaal verstond, maar ik kon zien dat ze het niet losliet.
Ryan liep in onze richting, met zijn twee vrienden dicht achter hem. Terwijl hij liep, streek hij een paar losse haren van zijn voorhoofd en stopte ze achter zijn oor, waardoor zijn volledige, opvallende gezicht zichtbaar werd. Ik moest toegeven, mijn eerdere gedachten dat zijn knapheid overdreven was, waren totale onzin. Er waren knappe mannen, en dan was er Ryan Jenkins.
Hij verliet al snel de gang, en het geroezemoes begon af te nemen.
Eindelijk.
"Kunnen we nu gaan?" vroeg ik aan Ashley, die nog steeds verlangend naar de uitgang van de gang staarde waar Ryan was verdwenen.
"Ashley!" Ik knipte met mijn vingers voor haar gezicht, en ze schrok lichtjes.
"Sorry, wat?" mompelde ze, terwijl ze uit haar droomtoestand ontwaakte.
"Hij heeft je niet eens opgemerkt. Dat zou genoeg moeten zijn om je te vertellen dat de bus al weg is en we op de volgende moeten wachten," flapte ik eruit.
"Ik ben net gebroken. Nu kan ik niet eens andere jongens bewonderen. Dat is zo oneerlijk," mokte ze.
"Je bent ongelofelijk," zei ik, terwijl ik haar naar de bushalte sleepte.
Gelukkig was de bus nog niet vol, en we slaagden erin om in te stappen. We vonden zitplaatsen en gingen zitten, de conversatie tussen ons viel in een gespannen stilte.
"Ik zag hoe hij naar je keek eerder," zei Ashley plotseling, en doorbrak de stilte.
"Wat? We hebben het hier nog steeds over?" Ik trok mijn wenkbrauw op.
"Ik denk dat hij je leuk vindt," zei ze fluisterend, haar ogen wijd van opwinding.
Ik onderdrukte een lach. "Dat meen je niet, toch? Alleen omdat een jongen naar me keek, betekent dat niet dat hij me leuk vindt. Hij heeft waarschijnlijk niet eens gemerkt dat hij naar me keek."
"Zie je, je geeft toe dat hij naar je keek," zei Ashley luid, wat nieuwsgierige blikken van andere studenten in de bus trok.
"Serieus, Ash, hou je stem laag. Ik wil niet op Evelyn's zwarte lijst belanden," siste ik.
Evelyn was de aanvoerder van het cheerleaderteam en volgens geruchten was ze Ryan's vriendin. Ik had het afgedaan als roddels, maar gezien hun frequente nabijheid leek het aannemelijk.
"Ze is niet eens zijn vriendin, dat is duidelijk. Kijk maar hoe Ryan zich gedraagt rond haar. Alsof ze het leven uit hem zuigt. Die trut dwingt zich zo aan hem op," zei Ashley, duidelijk geïrriteerd.
"Nou, genoeg daarover. Heb je zin om nog even rond te hangen voordat we naar huis gaan?" vroeg ze, met die onschuldige blik waarvan ze wist dat ik er niet tegenop kon.
"Ik kan vandaag niet. Mam zei dat ik na school meteen naar huis moest komen. Ze zei dat ze iets belangrijks te vertellen had," antwoordde ik.
"Oh," mompelde ze, maar ik kon zien dat ze teleurgesteld was.
"Een andere keer dan?"
Ik knikte, haar een kleine, verontschuldigende glimlach gevend. De rest van de busrit verliep in stilte.
Ik wist dat er iets niet klopte zodra ik het huis binnenstapte. Een vreemde auto stond geparkeerd in de oprit. Eerst haalde ik mijn schouders op, aannemend dat mam misschien bezoek had. Maar toen ik door de voordeur liep, begroette een sterke, onbekende geur me, vermengd met de geur van versgebakken koekjes.
"Mam?" riep ik. Ik keek rond en merkte dat de woonkamer netter was dan normaal, met verse bloemen in een vaas op de salontafel.
Ik hoorde onverstaanbaar geklets uit de woonkamer komen – mam’s stem en een man’s. Ze praatten over iets, maar de woorden waren onduidelijk. Mijn hart begon sneller te kloppen terwijl ik de woonkamer naderde. Toen ik de woonkamer binnenliep, sloeg het tafereel voor me de adem uit mijn longen. Mam was met een vreemde man, en ze praatten niet alleen. Ze waren aan het zoenen.
Mam merkte me meteen op en trok zich van hem terug, haar gezicht rood van een mix van schaamte en verrassing.
"Je bent er, lieverd," zei ze ongemakkelijk.
Mijn hoofd tolde van verwarring. Wat gebeurde er? Mam was een man aan het zoenen. Mijn blik verschoof naar de vreemdeling. Hij leek eind veertig, met grijs wordend haar netjes naar achteren gekamd en een gedistingeerde uitstraling.
Mijn hoofd tolde van de vragen terwijl ik naar mam keek.
"Wat gebeurt er?" vroeg ik, terwijl ik probeerde mijn stem rustig te houden.
Mam stond op en liep naar me toe.
"Ik zei vanochtend dat ik iets belangrijks te vertellen had," begon ze, haar stem trilde lichtjes. Ze wierp snel een blik op de man, die haar een korte glimlach gaf. Ik zag dat mams wangen nog roder werden. Mijn maag draaide zich om in walging.
Wat was er aan de hand? Wie was deze man?
"Violet..." vervolgde mam, terwijl ze een lok haar achter mijn oor streek. "Ik wilde je dit al een tijdje vertellen." Ze haalde diep adem. "Ik ga trouwen, Violet. En deze man hier wordt je stiefvader."