Hoofdstuk 4 Confrontatie
Kort daarna bereidde Madison twee borden pasta en zette de gerechten op tafel. Ze zagen er smakelijk uit. Beiden aten in stilte. Misschien had Matthew honger; het duurde maar een paar minuten voordat hij zijn maaltijd had opgegeten.
Na het eten richtte Matthew zich tot Madison: "Ga maar slapen, ik ga naar de studeerkamer om wat dingen af te handelen. Morgenavond eten we bij opa, en ik kom je 's middags ophalen."
"Je hoeft niet speciaal terug te komen; ik kan wel een taxi nemen naar opa's huis. Vertel me gewoon hoe laat je daar bent, dan kom ik op tijd."
"Ik heb morgen niet veel te doen; ik kom je wel ophalen. Het is moeilijk om 's avonds laat een taxi te krijgen."
"Oke."
Madison boog stilletjes haar hoofd en ging verder met haar maaltijd zonder geluid te maken.
Matthew draaide zich ook om en liep naar boven.
De volgende dag, tegen de tijd dat Madison wakker werd, was Matthew al naar kantoor gegaan. Ze bereidde wat eten voor zichzelf tegen de middag. Hoewel ze nauwelijks trek had, dacht ze aan de baby in haar buik en kon ze geen maaltijd overslaan. Ze slaagde erin een kom soep te drinken en een halve kom rijst te eten. Net toen ze klaar was met opruimen, ging de deurbel. Madison liep naar de deur en opende deze om de vrouw te zien staan die het onderwerp van het nieuws van gisteren was.
Inderdaad, ze was mooi, als een zwaan op ijs, dacht Madison bij zichzelf.
"Mevrouw Nelson, hallo, ik ben Brianna Smith, een vriendin van Matthew."
"Ik weet het," zei Madison zachtjes, zich als een lelijk eendje voelend in de aanwezigheid van deze gracieuze zwaan.
Madison stapte opzij om Brianna binnen te laten en schonk haar een glas water in, dat ze op de tafel voor haar zette.
"Sorry dat ik u stoor, mevrouw Nelson, maar Matthew heeft zijn horloge gisteren bij mij laten liggen. Ik heb de hele dag geprobeerd hem te bereiken zonder succes, en aangezien ik in de buurt was, dacht ik dat ik het hem zou brengen," zei Brianna, met een stem die net zo aangenaam was als haar glimlach stralend. Haar woorden leken door het hart te snijden.
"Dat is prima. Ik zorg ervoor dat hij het krijgt. Bedankt dat u de moeite heeft genomen, mevrouw Smith," zei Madison, haar ongemak onderdrukkend; haar stem klonk een beetje stijf.
"Ik voel me vandaag niet goed, dus ik houd mevrouw Smith niet op voor de lunch. Als er verder niets is, ga ik rusten."
"Natuurlijk, ik wil u niet verder storen. Zorg goed voor uzelf en rust goed uit. Ik ga nu," antwoordde Brianna, haar afscheid net zo gracieus als haar glimlach.
Zodra ze buiten de villa was en de deur achter haar sloot, koelde Brianna's glimlachende gezicht af. Uiteindelijk was zij degene die de dame van deze villa moest zijn.
Matthew was inderdaad naar de luchthaven gegaan om haar op te halen en naar het hotel te brengen voordat hij vertrok. Opzettelijk had Brianna wat water op zijn hand gemorst, zodat hij zijn polshorloge afdeed en naar het toilet ging, en toen hij terugkwam, vertrok hij zonder het mee te nemen.
Ze kon het nieuws van zijn huwelijk niet geloven. Ze wist dat Matthew al die jaren op haar had gewacht; ze vertrouwde erop dat hij zou wachten. Matthew was sentimenteel, en zij was zijn eerste liefde. Tijdens de jaren dat ze in het buitenland was, waren er geen geruchten over romantische betrokkenheden rondom hem; zelfs van ver hield ze hem in de gaten en wist ze dat er geen andere vrouwen in zijn leven waren. Toch was hij inderdaad getrouwd, en het was William die het had geregeld. Zijn nieuwe vrouw zag er zo jong uit; was ze überhaupt meerderjarig? Ongeacht wie het zou kunnen zijn, ze was niet van plan om gemakkelijk op te geven. Nu haar beenblessure een einde had gemaakt aan haar danscarrière, moest Matthew van haar zijn.
Nadat Brianna was vertrokken, zat Madison op de bank en staarde naar het polshorloge; het was inderdaad van Matthew, een horloge dat hij al jaren droeg, een afstudeercadeau van William. Ze had het ooit op het nachtkastje gezien en opgepakt, waarbij ze de initialen "MN" op de achterkant had opgemerkt. Haar mijmering werd onderbroken door het rinkelen van de telefoon.
Het was Matthew die belde: "Ik ben over tien minuten thuis; maak je klaar zodat we meteen kunnen vertrekken."
"Oké."
Terug in de realiteit en haar emoties verbergend, wisselde Madison van kleren en wachtte bij de deur op Matthew. Zijn auto arriveerde binnen twee minuten. Toen ze in de auto stapten, zeiden ze niets. Matthew voelde dat de stemming van zijn vrouw niet goed was, maar omdat hij niet attent op haar behoeften was geweest, wist hij niet hoe hij het onderwerp moest aansnijden.
Aan de ene kant had Madison te maken met verhoogde emotionele schommelingen door haar zwangerschap, en aan de andere kant overwoog ze hoe ze Matthew moest vertellen over Brianna's bezoek en het teruggegeven horloge - of ze het stiekem op het nachtkastje moest leggen of het hem moest vertellen.
De rit was stil totdat ze het oude huis bereikten. Sylvia, de huishoudster daar, was bezig met het avondeten. Madison wilde helpen, maar Matthew hield haar tegen.
"Sylvia maakt het zo af; maak je vandaag geen zorgen, rust maar uit."
Zien dat ze afgeleid was, stelde hij voor dat ze een pauze nam.
"Oh, goed, dan ga ik de bloemen controleren die opa in de tuin heeft geplant."
Tevreden met zijn suggestie, drong Madison niet aan op helpen en dacht dat het leuk zou zijn om de tuin te bezoeken.
"Prima, ik ga opa opzoeken in zijn studeerkamer."
"Oké."
Na deze uitwisseling gingen ze hun eigen weg.
Matthew ging de studeerkamer binnen, waar William meteen de pennenhouder naast hem gooide. Het raakte Matthew recht op zijn voorhoofd.
William, die een krant vasthield en op de tafel bonsde, bulderde: "Jij imbeciel, kijk eens naar de puinhoop die je hebt gemaakt! Heb je enig respect voor Madison? Je hebt voor opschudding gezorgd en nu staat het overal in het nieuws."
"Het nieuws is afgehandeld," antwoordde Matthew.
"Denk je dat Madison het niet weet? Je waardeert een goede vrouw niet als je er een hebt. Je zult er spijt van krijgen op een dag, en val mij dan niet lastig."
"Ik werd door jou gedwongen tot dit huwelijk. Je had moeten weten dat deze dag zou komen toen ik ermee instemde te trouwen."
"Jij, jij, jij... ik zou je een les moeten leren," zei William, zwaaiend met zijn stok terwijl hij op Matthew afkwam.
Op dat moment stormde Madison binnen en stopte William: "Opa, kalmeer, word niet boos."
Madison hielp William om te gaan zitten. Ze keek naar Matthew, zijn voorhoofd gewond en zijn uiterlijk verward.
Madison was precies bij de deur aangekomen toen Matthew zei: "Ik werd door jou gedwongen tot dit huwelijk," niet expres afluisterend. Sylvia had het koken afgemaakt en ze kwam hen roepen voor het avondeten.
Gehoor gevend aan het tumult van opa, stormde Madison bezorgd naar binnen - deels bezorgd dat opa's gezondheid zou lijden onder de stress, maar ook om Matthew. Opa was tenslotte een voormalige soldaat met kracht, en ze vreesde dat Matthew gewond zou raken. Ze had niet verwacht dat hij daadwerkelijk gewond zou zijn. Waarom kon hij zijn woorden nooit verzachten in het bijzijn van een geagiteerde opa, of op zijn minst ontwijken?
De butler arriveerde na het horen van de commotie. Madison vroeg hem snel om opa naar beneden te helpen.
Ze haalde wat medicatie en benaderde Matthew om de wond te desinfecteren.
"Het is niets, slechts een kleine verwonding, maak je geen zorgen," wuifde Matthew weg.
"Zelfs kleine verwondingen moeten worden gedesinfecteerd. Het kan erger worden als het serieus wordt," drong ze aan, terwijl ze voorzichtig de wond depte met alcoholgedrenkt katoen. Van binnen voelde Matthew zich ongelooflijk onrustig. Gisteren was hij inderdaad naar het vliegveld gegaan om Brianna op te halen en nadat hij haar in een hotel had ondergebracht, vertrok hij. Hij werkte laat op kantoor en besloot de nacht door te brengen in de rustruimte van het bedrijf, niet anticiperend dat er verslaggevers op het vliegveld zouden wachten. Op het moment dat het nieuws zich verspreidde, liet hij het verwijderen. Hij vroeg zich af of Madison het nieuws had gezien. Maakte het haar iets uit, of had ze het gezien en was haar stemming van vandaag daardoor? Waarom had ze hem er niet direct naar gevraagd?