Hoofdstuk 2 Ze is terug
Bij aankomst bij de oude woning werd Madison begroet door de butler, "Welkom terug, Madison. Meneer Nelson is in de tuin."
"Dank je, ik kan de weg zelf wel vinden," zei Madison met een kleine glimlach.
Het personeel van de familie Nelson was dol op de ongecompliceerde en benaderbare dame.
In de tuin zat William in een stoel met een glas water naast zich. Hij was dolblij Madison te zien.
"Hé, Madison! Hier! Is Matthew niet met je meegekomen?"
"Nee, opa. Matthew is vandaag druk met werk, dus ik ben alleen gekomen."
"Die jongen is altijd bezig met werk."
"Nou, zijn bedrijf houdt hem behoorlijk bezig, en hij is de CEO; hij moet harder werken dan anderen."
"Je neemt het altijd voor hem op. Blijf je vanavond bij me eten?"
"Dat lijkt me leuk, opa," antwoordde Madison met een stralende glimlach.
Kort na het diner met William kreeg Madison een telefoontje van Patrick, een jeugdvriend van Matthew.
"Madison, we zijn in de Nightshade Bar. Matthew is dronken; kun je hem komen ophalen?"
"Oké, ik ben onderweg."
Madison verontschuldigde zich bij William en vertrok.
In de Nightshade Bar, in een luxe privéruimte, zaten vijf knappe mannen, waarvan de meest opvallende in het midden lag.
Alle vijf waren ze opgegroeid in dezelfde buurt: de oudste, Matthew; de op een na oudste, Victor; de derde oudste, Mitchell; de vierde, Liam; en de jongste, Patrick.
Ze hadden inderdaad te veel gedronken. Matthew, die zich niet lekker voelde door een kater, wilde even liggen en drukte zijn hand tegen zijn slaap.
"Wat is er met Matthew vandaag? Waarom heeft hij zoveel gedronken?" merkte Patrick op dat de grote baas vandaag niet in goede stemming was.
"Brianna komt morgen terug," antwoordde de man met een jaloersmakend knap gezicht.
"Verdorie, waarom komt ze terug?" vloekte Patrick luid.
"Wie weet."
"Victor, hoe weet je dat ze terugkomt?"
"Matthew vertelde het me."
"Hmpf, Matthew vertelt jou alles. Ik ben niet meer zijn favoriete maatje."
"Wanneer ben je dat ooit geweest?" retordeerde de man in het zwarte shirt.
"Mitchell!!!"
Gelach barstte los onder hen.
"Matthew zit toch niet nog steeds met haar in zijn hoofd, hopend de oude vlam weer aan te wakkeren, of wel? Wat dan met Madison?"
"Laten we er niet op ingaan; vertrouw erop dat Matthew het wel regelt. Ik ben weg," onderbrak Liam, die morgenochtend vroeg een zakenreis had, met taken die door Matthew waren toegewezen.
"Wij gaan ook. Patrick, zorg jij ervoor dat Matthew veilig thuiskomt," spraken Victor en Mitchell in koor.
Met die woorden vertrokken de drie gewoon.
"Hé, hé, hé, wat doen jullie, laten jullie Matthew gewoon aan mij over?"
"We zijn allemaal druk; jij bent de enige die vrij is, dus vanzelfsprekend ben jij verantwoordelijk voor Matthew."
Zonder enige empathie voor Patrick's gevoelens liepen de drie vrienden echt weg. Patrick, kijkend naar Matthew die op de bank lag, dacht aan de zachte, mooie en begripvolle Madison. Dus pakte hij zijn telefoon om Madison te bellen en Matthew op te laten halen.
Madison arriveerde bij de Nightshade Bar en vond alleen Patrick daar, die over Matthew waakte.
"Sorry, dat ik te laat ben. Ben je hier alleen?"
"Hé, Madison. Je bent er. De anderen hadden dingen te doen en vertrokken vroeg. Ik heb later vanavond een wedstrijd gepland, dus ik belde jou," zei Patrick terwijl hij zijn telefoon neerlegde, net bezig geweest met een spannend videospel.
In de bar was een knappe jongen die videospellen speelde terwijl hij waakte over een nog knappere, dronken man een nogal ongebruikelijk tafereel, maar aangezien de eigenaar van de bar Mitchell was, was Patrick zorgeloos.
"Waarom heeft hij zoveel gedronken? Zijn maag speelde de afgelopen dagen op, en het ging net wat beter."
"Uh... misschien was hij een beetje te blij met ons in de buurt en heeft hij meer gedronken dan hij zou moeten. De volgende keer zal ik een oogje in het zeil houden voor je," bood Patrick aan, terwijl hij een excuus verzon.
Madison kende Matthew en zijn jeugdvrienden goed. Samen hadden ze de JK Group opgericht, die steeds groter werd en de helft van de bedrijven in Horizon City overnam, en zelfs uitbreidde naar buitenlandse markten. Af en toe kwamen ze langs voor het avondeten of kwamen ze elkaar tegen in het oude huis.
"Hé, Madison, je bent niet met de auto gekomen, toch? Dit is Matthews autosleutel. Rijd maar met zijn auto terug," bood Patrick Madison de sleutels aan.
"Ik ben met een taxi gekomen, dus ik rijd wel terug."
"Oke. Laat me je dan helpen om Matthew in de auto te krijgen."
"Prima." Zonder Patrick had ze Matthew echt niet alleen in de auto gekregen.
Samen hielpen ze een nogal wankele Matthew op de achterbank van de auto, en Madison nam plaats achter het stuur.
"Madison, weet je zeker dat je de auto kunt besturen? Wil je dat ik een chauffeursdienst bel?" vroeg Patrick, bezorgd dat Matthews auto te groot zou zijn voor Madison.
"Het is oké, ik rijd wel langzaam."
"Goed dan, wees voorzichtig op de weg, en tot ziens."
"Begrepen, ik ga." Met die woorden voegde de auto zich langzaam in het verkeer.
Madison reed voorzichtig, nerveus gefocust op de weg voor haar op een rustig tempo, wat getoeter van de auto's achter haar veroorzaakte.
Onbekend voor haar, opende de man die achterin had liggen slapen zijn ogen. In feite was Matthew een beetje wakker geworden toen Madison bij de bar aankwam om met Patrick te praten, maar hij had zijn ogen gesloten gehouden en bleef stil. Nu, terwijl hij haar kleine silhouet zo gespannen het stuur zag vasthouden en op een slakkengangetje vooruitging, vond hij een onverwacht gevoel van rust.
Eerder die avond had hij een onverwacht telefoontje gekregen van Brianna die hem informeerde over haar terugkeer en vroeg of hij haar op het vliegveld kon ophalen. Hij had haar afgewezen, zeggend dat het niet handig zou zijn omdat hij nu getrouwd was, voordat hij ophing en zijn ring gefrustreerd terug in de bureaula gooide. Dat telefoontje had hem overrompeld en een ongemakkelijk gevoel gegeven. Om zijn zenuwen te kalmeren, had hij zich bij Patrick en de anderen in Mitchell's bar gevoegd en eindigde met iets meer te drinken dan normaal.
Drie jaar geleden had hij een groot huwelijksaanzoek voorbereid, maar de "hoofdrolspeelster," Brianna, was niet komen opdagen, waardoor hij achterbleef met een verlovingsring te midden van een zee van bloemen, en een lachertje werd in Horizon City nadat zij koos om haar balletdromen in Parijs na te jagen.
De rit naar huis van een half uur duurde voor Madison bijna een uur, maar gelukkig, tegen het einde van de rit, merkte ze dat Matthew begon wakker te worden.
"Ben je wakker? Kun je lopen?" vroeg ze. Matthew reageerde niet.
Madison boog zich voorover om hem te helpen, en leunend op Madison liepen ze samen naar binnen. Madison legde Matthew op de bank, daarna ging ze naar de keuken om een glas water klaar te maken. Tegen die tijd was Matthew grotendeels wakker en ging rechtop op de bank zitten. Toen Madison terugkwam met het water, zag ze Matthew fronsend en in gedachten verzonken op de bank zitten.
"Alles goed? Drink dit," zei ze.
"Ja, zet het maar neer. Het is laat; je moet gaan slapen. Ik ruim zo wel op."
Madison bleef in de woonkamer hangen.
"Is er iets dat je wilde bespreken?" vroeg Matthew, opmerkend dat ze niet naar haar kamer was gegaan.
"Uh, nee. Ik ben vandaag bij opa langs geweest. Hij zei dat als je tijd hebt, je langs moet komen voor een maaltijd, en dat je jezelf niet moet overwerken."
"Goed, ik begrijp het. Ik ga morgen met je mee om te eten."
"Oke."
Madison had haar zwangerschap nog steeds niet vermeld. Het was nog maar drie maanden tot hun driejarige overeenkomst zou eindigen...