Hoofdstuk 1
(Sebastion POV)
Ik stond boven op de heuvel en keek uit over de vallei beneden me. Mijn roedel bloeide. De bouw van alle nieuwe gebouwen verliep uitstekend. Het nieuwe ziekenhuis was als eerste volledig af. Alle medische apparatuur en benodigdheden kwamen gisteren in de ochtend aan. Zowel de artsen als een team van verpleegkundigen hebben de hele dag besteed aan het inrichten van het gebouw naar hun tevredenheid.
Het huis dat ik had laten bouwen voor de familie Murphy was bijna klaar, samen met een paar andere huizen. Er moest nog meer gebouwd worden, maar ik weet dat met de tijd alles naar ieders wens zal zijn. Alles binnen de roedel verliep volgens schema. Ik heb goede hoop dat we het voor de herfst afkrijgen. De winters hier kunnen streng zijn, dus ik wil dat de meeste huizen klaar zijn voor de eerste sneeuwval.
Arianna zei dat er misschien een tweede bouwploeg nodig zou zijn. Ik heb vanmorgen naar haar suggestie gekeken. Er is een ploeg van een andere roedel die bereid is te helpen. Ik zal ze bellen nadat we vanmiddag het nieuwe ziekenhuis hebben geopend. Arianna organiseert een openingsbarbecue voor de roedel om het nieuwe ziekenhuis en zijn artsen te vieren.
Ik weet dat na alles wat ik de afgelopen weken heb doorgemaakt, een roedelbijeenkomst me goed zal doen. Ik hoop dat ik Jace eindelijk kan overtuigen om het huis te verlaten. We hadden enig succes toen Rayne en Parker hier nog waren. De shifter heeft een manier met kinderen die me verraste. Parker stelde Jace op zijn gemak. Hij liet hem lachen en glimlachen.
Daarvoor zal ik hem eeuwig dankbaar zijn. Parker veranderde in een kleine pony en gaf Jace ritjes door de hal van het landhuis. Het zien van de ponyritjes gaf me een idee voor Jace's verjaardagsfeest. Ik zal het vanavond met Arianna moeten bespreken. Er was zoveel te doen en zo weinig tijd om het te doen. Ik keek op mijn horloge en vloekte luid.
Ik zou te laat komen voor de opening van het ziekenhuis. Daarna moest ik naar Rotterdam. Er gebeurden daar veranderingen die mijn aandacht nodig hadden. Arianna zou ook mee moeten, ik had haar handtekening nodig voor de nieuwe aanwervingen. Ze zou ook mijn nieuwe assistent gaan interviewen.
Dat is een positie die ik niet graag vervul. Mijn vorige assistent was aardig en zo, maar ze was erg inefficiënt in haar werk. De rommel die ze achterliet zou mijn nieuwe assistent maanden kosten om op te ruimen. Ik zuchtte terwijl ik nog een laatste blik wierp op de bouw beneden me in de vallei, en draaide me toen om om naar beneden te gaan. Mijn tweelingzus zou me zeker vervloeken als ik te laat kwam voor iets zo belangrijks.
Toen ik bij het nieuwe medisch gebouw aankwam, wierp Arianna me een vernietigende blik toe die boekdelen sprak. Ik was vijf minuten te laat. Met een zucht liep ik naar de voorkant van de verzamelde menigte. Dit zou een lange dag worden.
"Welkom allemaal. We zijn blij dat deze nieuwe faciliteit operationeel is. Met beide ziekenhuizen kunnen we meer patiënten behandelen zoals nodig. Er is nog veel meer in de maak, maar zoals je kunt zien is de bouw daarvan nog gaande. Vanavond," ik draaide me naar mijn zus, "zullen we een kampvuur en barbecue hebben om te vieren, dankzij onze lieve co-Alpha, Arianna."
Er klonken wat juichkreten, daarna knipten we het lint door. Ik schudde zoveel handen dat ik scheel begon te zien. Ik wierp een blik op mijn horloge en kreunde toen ik de tijd zag. Arianna en ik moesten de weg op. Rotterdam is een lange rit, dus ik liet haar via gedachten weten dat ik me ging omkleden en dat zij dat ook moest doen.
Met een zwaai naar het publiek, draaide ik me om en liep richting het roedelhuis. Mijn gedachten waren gericht op de veranderingen die we aan het doorvoeren zijn in de beveiliging van het gebouw van Drakos Enterprises. Zoveel dingen waren onder mijn aandacht gebracht waarvan ik nooit had gedacht dat ze bestonden. Vampiers, heksen, meer weerdieren dan ik ooit had kunnen dromen. Een trip naar Shadows’ Retreat stond binnenkort op de planning. Maar eerst moet ik de beveiliging van mijn bedrijven regelen.
Rayne stelde handpalm- en netvliesscanners voor, Parker suggereerde warmtesensoren. Arianna en ik hebben alle menselijke werknemers laten gaan met zeer goede financiële ontslagpakketten. Ik weet dat niet alle mensen slecht zijn, maar ik neem geen enkel risico.
De afgelopen weken hebben we elke mens vervangen door een weerwolf, hoewel ik opensta voor potentiële werknemers van andere soorten. Mijn beveiligingsteam was vandaag de scanners aan het installeren. Alle nieuwe werknemersscans stonden al in het systeem, maar ze zouden later getest worden als ze het gebouw verlaten. Na te hebben geleerd wat er op de loer ligt om bovennatuurlijken te jagen, neem ik elke voorzorgsmaatregel om mijn familie te beschermen. Daarom heb ik ook de warmtesensoren laten installeren in de metaaldetectoren. Weerwolven, shifters en andere bovennatuurlijken hebben hogere temperaturen dan mensen.
Als een mens probeert het gebouw binnen te komen, zal er een alarm afgaan en zal de metaaldetector afgaan. Ik zal mijn werknemers, mijn roedel en mijn familie koste wat het kost beschermen. De Collectors zullen niemand schaden om wie ik geef.
Nadat ik me had aangekleed, pakte ik mijn sleutels en linkte ik mijn zus mentaal om haar te laten weten dat ik bij de auto zou zijn. Twintig minuten later waren we eindelijk onderweg. Tijd om de voortgang te zien die mijn beveiligingsteam maakt. Ik grimaste toen ik me de tweede reden herinnerde waarom ik vandaag naar kantoor moest. Om een nieuwe persoonlijke assistent aan te nemen. Dit ging inderdaad een eindeloze dag worden.
(Irina's POV)
Ik stond bij de kleine fontein op het binnenplein van Drakos Enterprises. Het gebouw was hoog met donker glas dat glinsterde in de zon. Toen ik omhoog keek naar de bovenste verdieping, deed mijn nek pijn van de moeite die het kostte. Het gebouw was zeker twintig verdiepingen hoog. Ongetwijfeld zou het kantoor van de baas op de bovenste verdieping zijn.
Mijn missie is om binnen te komen en de baan als persoonlijke assistent van Sebastion Drakos veilig te stellen. De positie is al zes maanden vacant. Vicktor had dat geregeld. Hij had alle sollicitanten betaald om de baan af te wijzen wanneer ze die aangeboden kregen. Hij moest het duidelijk maken dat ik op mijn plek zou komen.
Ik had de afgelopen week elke dag toezicht gehouden. Ik zocht naar zwakke plekken in de beveiliging van het bedrijf. Vandaag was het drukker dan normaal. De beveiliging bij de hoofdingang was strenger. Het dubbele aantal bewakers. Aan hun geur te ruiken, waren het allemaal weerwolven. Een team technici installeerde wat eruitzag als netvliesscanners, handpalmscanners en iets wat leek op metaaldetectoren bij de hoofdingang.
Mijn gedachten waren in beroering over wat ik aan Vicktor moest rapporteren. Het plan is dat ik mijn geur verberg en als mens naar binnen ga. Alle keren dat ik eerder naar het kantoor was gekomen, waren er veel mensen in dienst. Vandaag waren er geen mensen die het gebouw in- of uitgingen. Elke werknemer was een weerwolf. Dit was zeer verontrustend en verschrikkelijk.
Was Drakos Enterprises het werknemersbestand aan het veranderen om zich op iets voor te bereiden? Wisten Sebastion en Arianna Drakos dat er iets op hen afkwam? Zo ja, hoe konden ze dat weten? Niemand in Vicktor’s organisatie zou hen verraden.
De wind stak plotseling op rondom mij. De meest verleidelijke geur die ik sinds de dood van mijn partner heb geroken, werd ermee meegevoerd. Hank stierf om mij en onze dochter te beschermen. Hij faalde. Een grom borrelde op in mijn keel terwijl Anya, mijn wolf, onrustig werd. De wind nam weer toe en wikkelde mijn lange blonde haar als een mantel om mijn schouders. De geur werd sterker en kwam dichterbij waar ik bij de fontein stond.
De geur van jasmijn en vanille sloeg in als een stomp in mijn maag. Wat ik dacht dat nooit zou gebeuren, kwam uit. De Maangodin gaf me een tweede kans. Waarom had ze nu van alle tijden gekozen? Zou deze tweede kans mij en mijn dochter kunnen redden uit de klauwen van Vicktor?
Ik draaide mijn hoofd om achter me te kijken, mijn adem stokte in mijn keel terwijl de lucht plotseling uit mijn longen werd geslagen. Daar was hij, de man waarvoor ik hier was gekomen. De enige wolf in deze wereld die door de Maangodin aan mij was gegeven, was degene die mijn meester wilde voor zijn collectie. Wat een vreselijk ironische wereld.
Sebastion Drakos liep in mijn richting, zich er niet van bewust dat zijn partner slechts een paar meter van hem verwijderd was. Ik maskeerde mijn geur goed, ruikend als een menselijke vrouw. De goedkope drogisterijparfum bedekte alle resterende geuren. Hij zag er zo goed uit in een grijs gestreept pak. Zijn donkerbruine haar hing los over zijn schouders, waardoor mijn vingers jeukten om de zijdezachte lokken glad te strijken.
Toen hij dichterbij kwam, moest ik mijn ogen sluiten om Anya te onderdrukken. Ze wilde de controle overnemen en onze partner claimen. Het kostte al mijn wilskracht om haar terug te dringen. Er stond meer op het spel dan onze partner. Mijn leven stond op het spel. Mijn dochter, Zasha, was Vicktor's gevangene. Ze was een onschuldige pion in Vicktor's spel.
Ik zal mijn dochter niet riskeren voor Sebastion Drakos.
Ik ben hier niet voor hem als partner.
Er is een missie te volbrengen, en ik zal niet toestaan dat een wispelturige partnerband die verpest.
Moge de Maangodin vervloekt zijn.
(Vicktor's POV)
Ik keek toe hoe Zasha schaak speelde terwijl klassieke muziek door de ingebouwde luidsprekers van de kamer klonk. Ik moet toegeven, toen ik het meisje voor het eerst vond, gebruikte ik haar alleen als drukmiddel om Irina in toom te houden. In het afgelopen jaar was het meisje me echter dierbaar geworden. Haar geest was een wonderbaarlijk iets. Zasha heeft een fotografisch geheugen en onthoudt alles wat ze ziet. Ik gebruikte dat in mijn voordeel bij veel zakelijke deals.
Dankzij Zasha had ik chantage materiaal over veel klanten en zoveel van de rijke elite die betaalden om mijn collectie te zien. Ik zal de informatie gebruiken als een van hen zou vertellen wat ik aan het doen ben. Wat de organisatie waar ik bij hoor doet, is volgens de menselijke wet illegaal. Wij zien het niet zo, omdat deze vuile wezens geen mensen zijn. Onze wetten gelden niet voor hen.
Maar als wat we doen bekend wordt in de wereld, zal ons geld opdrogen. De wereld zal weten dat bovennatuurlijke wezens bestaan. Ze zullen niet langer een gekoesterde prijs zijn waarvoor al die rijke trutten daarbuiten zullen betalen om te zien. Dus verzamel ik informatie om ervoor te zorgen dat mijn levensstijl blijft zoals hij is. Rijk.
Deze wezens zijn minder dan ik. Ze verdienen het niet om onder mensen zoals ik te leven. Ze verdienen het allemaal om in de kooien te zitten waarin ik ze stop. Ik kijk naar het dossier op mijn laptop. Sebastion Drakos. Hij was niet de machtigste Alpha weerwolf die ik ben tegengekomen, maar hij was een van de rijksten in Californië. Zijn tweelingbroer is een secundair doel van mij. Twee Alpha's zijn beter dan één.
Ik ben van plan ze allebei aan mijn verzameling toe te voegen, daarna zal ik hem dwingen al zijn bezittingen aan mij over te dragen of ik zal zijn roedel vernietigen. Sebastion heeft een zoon. Ik zal het kind gebruiken als dat nodig is. Ik krijg uiteindelijk wat ik wil. Dat doe ik altijd. Ik krijg altijd wat ik wil.
Ik heb Irina op haar plek gezet om in het zicht verborgen te blijven naast hem. Ze zal doorgaan voor een mens met de mogelijkheid om haar geur te verbergen. Dat was een verrassing voor mij. Wetende dat er weerwolven zijn die dat kunnen, gaf me een ander idee. Vind er meer van, voeg ze toe aan mijn verzameling, en breek ze dan af zoals ik de anderen heb gedaan. Dan kan ik ze tegen hun eigen soort gebruiken. Gebruik ze om mijn aanwinsten op te sporen.
Zouden ze dat niet geweldig vinden? Opgejaagd worden door degenen waarvan ze denken dat ze veilig zijn. Ik laat een lach ontsnappen terwijl de ironie van het idee zich in mijn gedachten nestelt. Oh, ik ben een kwaadaardige klootzak. Met deze gedachte in mijn achterhoofd pak ik mijn colbert van de rugleuning van mijn bureaustoel. Ik heb plekken waar ik moet zijn voordat ik bij Irina incheck. Ik heb haar nodig voor het grootste deel van mijn plan om te slagen, maar ik heb andere back-up plannen als ze haar taak niet kan volbrengen. Ik zou het vreselijk vinden als ze faalt.
“Zasha, we moeten gaan, mijn liefste,” zeg ik terwijl ik naar haar toe loop.
Haar kleine gezicht kijkt naar me op terwijl ze opstaat. Onuitgesproken vragen staan op haar gezicht geschreven, maar zoals het slimme meisje dat ze is, zegt Zasha niets. Ik neem haar kleine hand in de mijne en leid haar naar de lift. Terwijl Irina in het veld is, zal ik Zasha altijd dicht bij me houden. Irina doet alles wat ik vraag zolang ik Zasha bij me heb.
Soms vind ik het niet leuk dat ik het als hefboom moet gebruiken, maar hun twee ontsnappingspogingen bewijzen dat het nodig is. Ik zal Irina aan een strakke lijn houden, en ik zal haar dochter gebruiken om dat te doen. Ik keek naar Zasha terwijl we de lift instapten. Haar kleine gezicht was onschuldig, maar haar ogen waren zo volwassen terwijl ze naar me opkeek. Een onwelkome gevoel nestelde zich in mijn hart. Het gebeurde vaak als ik in haar buurt was.
Ik onderdrukte het gevoel. Het maakte me zwak, en ik zal niet toestaan dat de gevoelens die Zasha in mij oproept mijn leven veranderen. Soms reflecteer ik op die gevoelens. Soms zijn ze bijna vaderlijk, beschermend. Ik haat die gevoelens voor dit wezen. Ze is niet mijn kind, en ik zal niet van haar houden als van een kind.
Ik druk de gevoelens weg terwijl de lift de begane grond bereikt. Het is tijd om mijn plannen voor Sebastion Drakos veilig te stellen. Dus, ik neem Zasha mee naar Drakos Enterprises, laat Irina haar dochter aan mijn zijde zien, om haar aan te sporen te doen wat ik haar opdraag. Dan ga ik naar mijn vergaderingen om een andere tak van Collectors op te zetten. Binnenkort hebben we verzamelingen in elk land.
Er zal nergens zijn waar die smerige klootzakken zich kunnen verbergen. Ik zal ervoor zorgen. Wij zullen er allemaal voor zorgen. Ik zal niet afzien van mijn doel om op een dag alle bovennatuurlijken in kooien te hebben zoals de dieren die ze zijn.
Als ze op welke manier dan ook weerstand bieden, zullen ze worden vernietigd.
Auteursnoot
Hallo, ik hoop dat je genoten hebt van het eerste hoofdstuk van Sebastion's verhaal.
Volg me alsjeblieft op Instagram: northrose28
Daar zal ik updates geven als ik nieuwe hoofdstukken plaats, en eventuele vragen beantwoorden die je hebt.
Een verschil met Zijn Verlossing van Haar Teruggekeerde Partner. Ik heb besloten om in de eerste persoon te schrijven.
Houd er ook rekening mee dat dit geen romantische roman is, het is een drama.
North Rose