Hoofdstuk zeven
Ik denk dat ik te moe was om te vechten. Het was de enige reden die ik kon bedenken waarom ik Tammy een drankje voor me liet inschenken en waarom ik het accepteerde. Het kwam nooit bewust bij me op dat de reden waarom ik Tammy me in haar wereld liet trekken, was omdat ik hunkerde naar menselijk contact op een manier die alleen een vriend kon geven. Tammy was bruisend, energiek en magnetisch, totaal anders dan ik, maar ze trok iedereen naar zich toe als motten naar een vlam.
Ik nipte voorzichtig aan de wijn, niet echt genietend van de smaak maar troost vindend in de warmte die zich van mijn buik naar mijn ledematen verspreidde. Tammy begon bijna onmiddellijk met mijn haar te spelen.
"Ik wilde geen kapster worden toen ik klein was," legde Tammy uit. "Maar nu ben ik blij dat ik ervoor gekozen heb. Ik hou van alles eraan. Je moet me een keer je haar laten knippen, je hebt zulke mooie golven. Oh, en ik kan je wenkbrauwen en make-up doen. Misschien voor je verjaardag? Je eruit laten zien als een miljoen euro!"
"Oh, ik was van plan om te werken op mijn verjaardag," antwoordde ik zachtjes, terwijl ik naar de donkerrood-paarsachtige vloeistof in mijn glas keek die elke keer dat mijn lichaam bewoog rondzwierde terwijl Tammy zachtjes aan mijn haar trok terwijl ze ermee speelde.
"Wat?" Tammy pauzeerde, leunde naar voren zodat ze me even kon aankijken. "Maar je wordt achttien! Je zou het moeten vieren met je vrienden!"
Ik heb geen vrienden, wilde ik zeggen, maar ik hield me in.
"Ik weet het, maar ik wil sparen voor de universiteit," redeneerde ik.
"Hm." Tammy leek niet overtuigd. "Oh, ik weet het! Wat dacht je ervan dat we iets doen als je klaar bent met werken? We kunnen een meidenavond houden."
"Ik weet het niet…"
"Oh kom op! We kunnen een verjaardagstaart hebben!"
Oké, dat trok mijn aandacht. "Chocolade?"
"Absoluut!" antwoordde Tammy, ogenschijnlijk enthousiaster dan ik over het vooruitzicht. "Oké, afgesproken!"
Ik stond op en liep naar de spiegel in de gang. Ik wist dat wat Tammy had gedaan geen volledige opsteekkapsel was, omdat ik wat van mijn bruine haar op mijn schouders en nek voelde. Terwijl ik naar mijn reflectie staarde, gleden mijn bruine ogen over de twee Nederlandse vlechten die de bovenste helft van mijn haar langs mijn hoofdhuid hielden voordat ze eindigden in een rommelige knot aan de achterkant. De onderste helft van mijn haar hing lichtjes rond mijn schouders en omlijstte mijn gezicht. Het was simpel maar mooi.
"En?" vroeg Tammy terwijl ze achter me kwam staan.
"Het is prachtig, Tammy," antwoordde ik, een bemoedigende glimlach opzettend.
"Ik wist dat je het mooi zou vinden!" glimlachte Tammy breed.
Net toen we wegliepen om terug naar de woonkamer te gaan, ging de voordeur open en liet koele lucht binnen, gevolgd door Aiden die verschillende boodschappentassen droeg. Zijn ogen vielen meteen op mij, leken langer dan nodig te blijven hangen voordat ze met tegenzin naar Tammy gingen.
"Je bent terug!" grijnsde Tammy, sprong op Aiden als een enthousiaste puppy, drukte een kus op zijn lippen voordat ze een van de tassen overnam en erin gluurde. "Oh, je hebt tequila gekocht!"
Aiden's ogen waren weer op mij gericht en ik stond als bevroren, voelde mijn wangen opwarmen onder zijn blik. Ik kon niet uitvogelen wat hij dacht, zijn gezicht verried niets, maar op dat moment voelde ik me alsof ik de enige persoon daar was, alsof ik een konijn was in een val van een wolf. Voordat ik een manier kon vinden om de blik te doorbreken, ging de voordeur verder open en stapte een jongen binnen. Hij leek mijn leeftijd, met kort blond haar en goudbruine ogen. Hij was korter dan Aiden maar had dezelfde stijl.
"Man, ga je blijven staan in de deuropening of laat je me binnen?" sprak hij, fronsend naar Aiden die geen spier had bewogen.
Uit zijn roes ontwakend, liep Aiden woordeloos naar de keuken, Tammy volgde.
"Hoi, ik ben Kyle," stelde de nieuwe vreemdeling zichzelf voor zodra de deur dicht was. "Aiden's neef."
"Ellie," antwoordde ik. "Aiden's huisgenoot."
"Liam's kleine zusje, toch?"
Ik knikte.
"Cool! Nou, leuk je te ontmoeten. Ga je vanavond bij ons hangen?" vroeg Kyle.
"Oh, uh---"
"Dat doet ze!" riep Tammy vanuit de keuken voordat ze haar hoofd om de hoek stak om me een blik te geven die zei dat ze geen nee als antwoord zou accepteren.
"Tammy, waarom staan er twee wijnglazen in de woonkamer?" riep Aiden.
"Omdat Ellie en ik een drankje aan het doen waren. Duh!" Tammy rolde met haar ogen.
"Ze is nog niet eens achttien!"
"En? We werden op die leeftijd constant dronken. Laat het meisje een beetje plezier hebben."
Aiden's gefrustreerde zucht was door iedereen te horen en hoewel ik de blonde, getatoeëerde god niet kon zien, kon ik me de donkerte van zijn ogen en het klemmen van zijn kaak in ergernis voorstellen.
“Ik ga me omkleden.” Ik doorbrak eindelijk de ongemakkelijke stilte, me realiserend dat ik nog steeds in het uniform van het eetcafé zat. “Ik kom zo wel weer beneden, denk ik.”
Ik sleepte mezelf naar mijn kamer, hopend mijn tijd boven te verlengen zodat ik Aiden en zijn intense blik kon vermijden. Als die blik geen plagende rillingen over mijn rug stuurde zoals zijn stem deed, liet hij me blootgesteld voelen. Het was alsof Aiden al mijn gebreken en geheimen kon zien.
Het probleem was, ik verlangde ernaar. Ik begon ernaar te verlangen dat zijn ogen op mij gericht waren.
Ik trok mijn jeans en t-shirt uit en vond een van Liams hoodies van het trainingskamp. Ik trok hem aan met een legging en dikke sokken. Het was warm en comfortabel, maar totaal vormeloos vergeleken met Tammy. Geen wonder dat Aiden helemaal weg van haar was. Ik benijdde haar zelfvertrouwen in haar lichaam, ze gaf niets om wat mensen dachten, haar enige zorg was hoe ze zich voelde en wat haar goed deed voelen.
Zuchtend trok ik aan de zoom van mijn hoodie. Ik kon mezelf er niet toe brengen om weer naar beneden te gaan. Ik schuifelde terwijl ik mijn hart in mijn borst voelde bonzen als een vogel in een kooi. Een deel van mij wilde naar beneden gaan en meedoen. Tot mijn schaamte verlangde ik naar een vorm van menselijk contact. Maar een groter deel van mij wilde zich verstoppen onder de dekens en verdwijnen. Ik zou gelukkig zijn met gewoon lezen of een spelletje spelen.
Mijn onderbewustzijn had me al richting het bed bewogen, maar ik verstijfde toen er zacht op mijn deur werd geklopt.
“Hé Ellie? Ben je daar?” Kyles gedempte stem klonk door de deur.
“Uh, ja. Een minuutje!” antwoordde ik trillend. Ik controleerde mezelf zelfbewust in de spiegel voordat ik de deur opende, mijn ogen wijd toen ik me realiseerde hoe dichtbij Kyle ineens was. “Is er iets mis?”
Kyle lachte, een stille maar diepe klank, zijn ogen vernauwd door zijn glimlach en glinsterend. “Nee. Ik wilde even kijken hoe het met je ging. Je bent al een tijdje boven en ik was bang dat je van streek was door hoe Aiden zich eerder gedroeg.”
“Oh.” Ik knipperde. “Oh nee… Ik dacht eigenlijk eraan om naar bed te gaan.”
“Echt?” Kyles gezicht vertrok teleurgesteld. “Dat is jammer. Ik hoopte op wat gezelschap. De twee tortelduifjes beneden maken me misselijk.”
“Zijn ze echt zo erg?” Ik lachte.
“Oh, ze zijn echt erg.” Kyle grijnsde. “Dus, wat denk je? Houd je me gezelschap?”
Ik zuchtte, voelend hoe mijn vastberadenheid als een blad in een vlam verkruimelde voordat ik zachtjes knikte. “Oké.”
Kyles ogen lichtten op toen hij grijnsde. “Geweldig!”
Hij pakte mijn hand voordat ik iets meer kon zeggen en leidde me weer naar beneden, overduidelijk dolblij met mijn beslissing. Terwijl we naar beneden gingen, werden we begroet door de geluiden van muziek en Tammy's lichte, zwevende stem, die ons naar de woonkamer leidde waar Aiden op de bank zat met Tammy tegen zijn zij aan gekruld. Zijn ogen vonden me meteen, en het voelde alsof er een hete en gespannen verbinding tussen ons ontstond. Zijn ogen bestudeerden mijn gezicht een moment voordat ze op mijn hand, nog steeds in die van Kyle, landden. In een oogwenk werd zijn blik donkerder en ik voelde de lucht uit me wegtrekken alsof ik door een ijskoude windvlaag was geraakt.
“Kijk eens wie ik vond die zich in haar kamer verstopte!” kondigde Kyle aan, terwijl hij me naar een stoel trok.
“Was je in Ellies slaapkamer?” Aidens gezicht was een masker van onverschilligheid, maar zijn stem droop van venijn.
“Nee!” Ik hapte naar adem, voelend hoe mijn wangen en de toppen van mijn oren warm werden. Ik trok snel mijn hand weg van Kyle. “Hij was in de gang. Buiten de deur, in de gang…”
Goed gedaan, Ellie.
Tammy's giechel brak de spanning die zich leek op te bouwen.
“Aiden, doe eens rustig aan.” Ze rolde met haar ogen en gaf de blonde een duwtje.
“Ja, bro.” Kyle grinnikte. “Als je je niet als een eikel had gedragen eerder, had ik haar niet hoeven zoeken en uit haar schuilplaats hoeven lokken.”
Ik zag dat Aiden geïrriteerd raakte, zijn ogen flitsten naar Kyle met genoeg woede om zijn neef zes voet onder de grond te stoppen, en toch leek Kyle zich van geen kwaad bewust, Aiden verder uitlokkend. Ik verschoof ongemakkelijk, zenuwachtig op mijn lip kauwend. Aidens ogen waren binnen een seconde op mij gericht, zijn blik zakte tot hij zich op mijn mond concentreerde. Mijn hart haperde en hitte stroomde naar mijn kern, waardoor mijn maag en dijen zich aanspanden.
Ik wilde wegkijken. Ik moest wegkijken, maar ik kon het niet. Het enige wat ik kon doen was naar Aiden staren terwijl zijn ogen eindelijk van mijn mond naar mijn ogen gingen. De duisternis in zijn ogen was niet verdwenen en de intensiteit ervan stuurde een rilling over mijn rug.
“Heb je het koud?” vroeg Kyle, waardoor ik opschrok. “Hier, gebruik mijn jas.”
“Oh, uh, bedankt.” Ik nam de spijkerjas aan.
Net toen ik de jas wilde aantrekken, sloeg Aiden zijn whiskyglas neer, waardoor ik opsprong.
“Ik ga een sigaret roken.” gromde hij voordat hij de achterdeur uit stormde.