Hoofdstuk 9 Een kostbaar geschenk
Isabella duwde de deur open en zag Samantha bij haar bed staan, met de sjaal die Sebastian haar had gegeven in haar handen.
“Bella?” Samantha stopte haastig de spullen terug in haar tas en liep naar Isabella toe om haar hand vast te pakken. “Bella, wanneer ben je terug naar de slaapzaal verhuisd? Waarom heb je me niets verteld?”
Isabella trok haar hand terug en liep zonder een woord te zeggen langs haar heen. “Was je niet verhuisd?”
“Ja, ik kwam wat spullen halen,” Samantha liep naar haar toe en wees naar de tas aan de kapstok. “Bella, is die sjaal van jou?”
“Ja, die is van mij.” Isabella keek haar met een afstandelijke blik aan. “Is er een probleem?”
“Nee.” Samantha's glimlach was geforceerd. “Dat is een limited edition sjaal van een bekend merk die pas vorige maand is uitgebracht. Hij is niet alleen duur, maar ook moeilijk te krijgen. Ik wilde vragen, hoe heb je die weten te bemachtigen? Ik wil er ook een.”
Isabella wierp een blik op de tas en zag het logo van dat bekende merk. Sebastian had het haar gegeven, en ze had het niet willen aannemen, laat staan er goed naar kijken. Ze had niet verwacht dat het zo kostbaar zou zijn.
“Een vriend gaf het aan me,” antwoordde Isabella nonchalant. “Ik weet het eigenlijk niet precies.”
“Welke vriend?” drong Samantha aan, haar ogen toonden haar ongeloof. Ze was al jaren Isabella's beste vriendin en kende haar goed. Behalve haar en Matthew had Isabella geen andere vrienden.
Isabella zei onverschillig, “Je kent hem niet.”
Net toen Samantha meer wilde vragen, ging haar telefoon. Ze keek naar de beller-ID en aarzelde niet om op te nemen in Isabella's bijzijn. “Hallo, Matthew... Ja, ik ben in de slaapzaal. Goed. Ik wil vanmiddag uitgebreid eten, bij dat restaurant waar we de vorige keer waren... Oké. Ik kom je later opzoeken.”
Na het ophangen zei Samantha, “Rust goed uit, Bella. Ik ga nu.”
Isabella kon niet eens de moeite nemen om te reageren. Ze ging op het bed zitten en opende haar laptop.
Samantha haalde haar schouders op en verliet de slaapzaal.
In het restaurant bestelde Samantha een paar gerechten en gaf het menu aan Matthew.
Matthew wierp er een blik op en streepte een paar gerechten door. “Ga je dit allemaal opeten?”
“Het maakt niet uit of ik het niet opkrijg. Ik wil gewoon van alles een beetje proeven,” zei Samantha nonchalant, terwijl ze dure foie gras aan de bestelling toevoegde.
Matthew keek naar haar. “Waarom heb ik niet eerder gemerkt dat je zo verkwistend was?”
Toen hij nog met Isabella uitging, nam hij Samantha af en toe mee uit eten. Toen was Samantha altijd terughoudend en nog verlegener dan Isabella. Later kwam Matthew erachter dat het kwam omdat Samantha uit een arm gezin kwam en een laag zelfbeeld had.
Hij herinnerde zich een keer, toen de drie van hen klaar waren met eten en vertrokken, dat Samantha terugging naar de privékamer om de restjes in te pakken. De Samantha van toen en de Samantha die nu van deze extravagante maaltijd genoot, leken wel twee verschillende mensen.
Opmerkend dat hij naar haar staarde, sloot Samantha het menu. “Heb ik te veel besteld? Wil je me vertellen dat je het geld niet wilt uitgeven?”
“Dat is het niet,” Matthew's familie had geld. Beide ouders waren professoren. Hij gaf niet om deze uitgaven. Sinds hij met Samantha uitging, nam hij haar mee naar deze chique plekken, en hij had nooit gedacht dat er iets mis mee was.
Misschien had hij zich gerealiseerd hoeveel zowel hijzelf als Samantha waren veranderd omdat hij Isabella vandaag in het ziekenhuis had gezien. Isabella leek hetzelfde gebleven als voorheen.
“Matthew? Wat is er met je aan de hand?” Samantha zwaaide met haar hand voor zijn ogen. “Heb je iets aan je hoofd? Waarom ben je vanavond zo afwezig?”
Matthew schrok terug naar de werkelijkheid. "Het is niets."
Samantha sneed nonchalant de foie gras en zei: "Bella is terug naar de schooldorm gegaan."
Matthew's bestek pauzeerde en hij zei rustig: "Echt waar?"
In de middag was Matthew naar zijn dorm teruggekeerd om iets op te halen toen hij haar tegenkwam. Ze had een grote merkentas vast, en daarin zat de sjaal die hij al een tijdje wilde hebben. Bella zei dat het een cadeau van een vriend was, dus hij vroeg haar welke vriend, maar ze had hem geen duidelijk antwoord gegeven. Samantha, die met Matthew sprak, keek naar hem.
Matthew fronste. "Echt?"
Samantha hief haar kin met een onschuldige blik en zei: "Ik dacht dat jij het misschien stiekem voor haar had gekocht."
"Ik?" Matthew schudde zijn hoofd. "Nee, dat was ik niet."
"Ik wist dat het niet van jou was. Zelfs als het van jou was, zou ik niet boos zijn. We hebben iets gedaan om haar pijn te doen. Als een sjaal Bella's wrok kan verzachten, ben ik bereid haar dat te geven. Maar... Bella heeft geen andere vrienden behalve wij. Bovendien, zelfs als het een gewone vriend was, zouden ze haar waarschijnlijk niet zo'n waardevol cadeau geven, toch? Ik vraag me af of Bella een nieuwe vriend heeft?"
Matthew legde zijn bestek neer. "Ik ga naar de wc."
Samantha's woorden hadden hem ongemakkelijk gemaakt. Matthew ging naar de wc en rookte een sigaret om tot rust te komen.
Na het roken van de sigaret herinnerde hij zich iets en stak zijn hand in zijn zak, alleen om te beseffen dat zijn telefoon nog op de eettafel lag.
Samantha pakte snel de telefoon, ontgrendelde het scherm, en bladerde door verschillende buitenlandse shopping-apps. Om eerlijk te zijn, kon ze nog steeds niet geloven dat iemand Isabella zo'n duur cadeau zou geven, behalve Matthew.
Maar na het zoeken vond ze alleen de bestelling voor de sjaal die Matthew eerder had geplaatst.
Toen ze erop klikte, veranderde Samantha's uitdrukking. Ze had die sjaal echt gewild en was er op het eerste gezicht verliefd op geworden toen hij net uitkwam. Ze had Matthew er lang om gevraagd voordat hij ermee instemde het voor haar te kopen. Ze had ernaar uitgekeken om de sjaal te krijgen om ermee te pronken, maar Matthew vertelde haar dat het hem niet was gelukt om het te krijgen.
En nu zag ze dat hij de bestelling niet had mislukt; in plaats daarvan had hij de bestelling geannuleerd.
Waarom had hij de bestelling geannuleerd? Het antwoord was simpel. Matthew wilde het haar niet geven!
Twee minuten later keerde Matthew terug naar de eettafel. Hij wierp een blik op zijn telefoon. De telefoon lag nog steeds op dezelfde plek, alsof hij niet was verplaatst.
Samantha gaf hem de foie gras met een vriendelijke uitdrukking. "Ik heb de foie gras voor je gesneden, Matthew. Probeer het eens."
"Dank je."
De volgende ochtend nam Isabella de metro naar het bedrijf.
Ze maakte gebruik van het feit dat haar afdelingscollega's nog niet waren aangekomen en ging stilletjes het kantoor van de CEO binnen terwijl ze het cadeau vasthield dat Sebastian haar had gegeven.
De gordijnen van het kantoor waren strak gesloten en het was stil. Isabella liep rechtstreeks naar Sebastian's bureau zonder de man op de bank links van haar op te merken.
Ze zette de tas neer en wilde meteen vertrekken toen ze haar hoofd draaide en oogcontact maakte met de man op de bank.
"Meneer Landon!"
Hoe voelt het om betrapt te worden als een dief?
Ze voelde zich ongemakkelijk. Sebastian zat achterover op de zwarte bank met zijn overhemdskraag los en zijn benen licht gebogen, wat een extreem vermoeide houding gaf. Maar hij zag er behoorlijk tevreden uit. Hij staarde geïnteresseerd naar Isabella. “Het bedrijf heeft strenge beveiliging, dus hoe zou een dief binnen kunnen komen? Maar toen ik beter keek, bleek het jij te zijn, Isabella."