Hoofdstuk 3 Nina's huis verlaten
Na het ontvangen van vier flessen zoutoplossing zakte Isabella's koorts. De dokter zei echter dat ze een bacteriële infectie en ontsteking in haar lichaam had. Ondanks de tijdelijke daling van de koorts moest ze nog twee dagen in het ziekenhuis blijven en twee dagen anti-inflammatoire behandeling krijgen.
's Avonds stormde Nina Wilson, Isabella's zus, haastig de kamer binnen. "Isabella, gaat het wel met je?"
Toen Isabella Nina zag, kreeg ze tranen in haar ogen. "Het gaat wel."
"Hoe ben je zo ernstig ziek geworden?" vroeg Nina bezorgd terwijl ze Isabella aankeek.
De twee hadden hun ouders op jonge leeftijd verloren. Nina, die zeven jaar ouder was dan Isabella, had al die jaren voor haar gezorgd. Ze hadden een diepe band.
Isabella wilde niet dat Nina zich zorgen maakte, dus slikte ze haar tranen in en zei: "Ik heb waarschijnlijk een verkoudheid opgelopen en kreeg vannacht koorts. Het is oké, ik voel me al veel beter."
Nina ontspande een beetje toen ze zag dat Isabella er goed uitzag. Ze draaide zich om naar Vanessa, die naast het bed stond. "En jij bent?"
"Hallo, ik ben Vanessa, een collega van Isabella." Vanessa stak beleefd haar hand uit en schudde die van Nina.
"Oh, was jij degene die Isabella naar het ziekenhuis heeft gebracht?"
"Nee," schudde Vanessa haar hoofd. "Onze baas bracht Isabella naar het ziekenhuis. Ik ben gewoon de hele dag bij haar gebleven."
"Dank je wel. Isabella is zachtaardig en heeft geluk met een goede collega zoals jij."
"Je bent te vriendelijk." Vanessa keek op de klok en vermoedde dat Sebastian waarschijnlijk niet zou komen, dus pakte ze haar tas van de bank. "Nu jij hier bent, zorg je goed voor Isabella. Ik ga naar huis."
Nina begeleidde Vanessa naar buiten. Toen ze terugkwam, vroeg ze aan Isabella: "Die collega van je lijkt aardig. Is ze een nieuwe vriendin?"
Isabella schudde haar hoofd, "We praten niet echt met elkaar op het werk."
Vanessa was meestal vriendelijk, maar ze was het meest close met Laura in de afdeling. Isabella hield niet van praten en concentreerde zich alleen op haar werk zonder te socializen. Ze vond het eigenlijk vreemd dat Vanessa vandaag zo enthousiast naar haar toe was geweest.
"Nou, ze is echt aardig om de hele dag bij je te blijven."
"Ja."
Isabella dacht dat ze een kans moest vinden om Vanessa terug te betalen. Ze houdt er niet van om anderen iets schuldig te zijn.
Nina zei dat het ziekenhuis te lawaaierig was en dat het beter zou zijn om thuis te rusten. Isabella vond het niet lawaaierig, maar ze voelde zich een beetje bang zonder Nina naast haar, dus stemde ze toe.
Toen ze het ziekenhuis uitliepen, blies er een koele wind. Isabella voelde een gewicht op haar schouders. Nina had haar jas over haar heen gelegd. Hoewel Nina licht gekleed was, gaf ze alleen om Isabella te beschermen. Isabella perste haar lippen op elkaar en versnelde haar pas om een taxi aan te houden.
In de auto belde Isabella's zwager, Charlie Wilson, en zei dat hij een dinerafspraak had en pas laat thuis zou zijn, dus ze hoefden niet op hem te wachten met eten. Nina gaf een paar herinneringen, maar Charlie reageerde ongeduldig met een paar plichtmatige zinnen en hing op.
Isabella pakte Nina's hand en zei: "Ik wil jouw kookkunst proeven voor het avondeten."
Nina glimlachte en antwoordde: "Goed, ik kook voor je als we thuis zijn."
"Oké."
Toen ze thuis kwamen, nam Nina Isabella mee naar de slaapkamer, legde een kussen achter haar rug, schonk een kopje warm water in en voelde bezorgd aan haar voorhoofd. "Rust maar uit op dit kussen. Ik ga koken. Het eten is zo klaar. Als je iets nodig hebt, roep je me maar."
Isabella knikte gehoorzaam en zei: "Oké."
Nina deed een schort om en ging naar de keuken om te koken.
Toen Isabella de geluiden uit de keuken hoorde, sloeg ze de deken van zich af en stapte uit bed. Ze ging stilletjes Nina's slaapkamer binnen. Ze opende Nina's nachtkastje en vond gemakkelijk de abortuspillen erin. Ze wierp snel een blik op de instructies op het doosje, haalde er twee pillen uit en slikte ze door.
Na het eten nam Isabella een bad. Terwijl ze voor de spiegel stond, haar kleren afgedaan, keek ze naar de sporen op haar lichaam en dacht terug aan de wilde nacht ervoor, nog steeds met een gevoel van angst.
Isabella sliep die nacht niet goed, waarschijnlijk omdat ze overdag te veel had geslapen, of misschien omdat ze zich nog steeds niet lekker voelde. In een verwarde toestand hoorde ze ruzie buiten. Ze wreef over haar voorhoofd en stond op, opende de slaapkamerdeur op een kier.
Het licht in de woonkamer was aan, en er lagen een stropdas en sokken van een man op de vloer. Charlie lag op de bank en stonk naar alcohol.
Nina was aan het opruimen en zei: "Ik zei toch dat je minder moest drinken. Als je zo doorgaat, heb je morgen weer een kater..."
"Je bent zo irritant. Denk je dat ik zo wil drinken? Ik doe het alleen voor jou, voor dit gezin, voor je zus. Anders zou ik niet zo uitgeput zijn."
Nina was geïrriteerd en zei: "Praat niet over Isabella."
"Waarom niet?" Charlie's stem werd luider. "Ze geeft mijn geld uit. Waarom mag ik niet over haar praten? Je verwent haar veel te veel!"
"Isabella heeft een baan gevonden. Ze betaalt sinds haar eerste jaar zelf haar kosten. Wat bedoel je met dat ze jouw geld uitgeeft?" Nina verdedigde Isabella.
Charlie wees naar haar. "Prima! Zeg haar dan dat ze morgen moet verhuizen. Ik kan haar niet meer uitstaan!"
"Isabella is mijn zus, en ze is mijn enige familie. Ze is nog niet eens afgestudeerd en heeft net een baan gevonden. Je kunt haar niet zomaar eruit gooien."
Charlie keek erg boos. "Dit is mijn huis. Ik heb het gekocht met mijn geld, en ik betaal elke maand de hypotheek. Ik bepaal hier wat er gebeurt. Als ik zeg dat ze moet oprotten, dan moet ze oprotten!"
"Jij..." Nina huilde van woede.
Charlie viel in slaap, volledig dronken.
Na een tijdje veegde Nina haar tranen weg en ging Charlie wekken. "Ga douchen en ga terug naar je kamer om te slapen."
Isabella sloot de deur zachtjes en ging weer op bed liggen, maar ze kon de rest van de nacht niet meer slapen.
De volgende ochtend stond ze vroeg op en maakte ontbijt. Ze liet een envelop en een briefje voor Nina achter, en nam haar koffer mee toen ze Nina's huis verliet.
Nina was met Charlie getrouwd vanwege Isabella. Nina had altijd gezegd dat ze veel hadden geleden omdat ze vrouwen waren, en dat een man in huis ervoor zou zorgen dat niemand hen zou pesten. Nina had niet veel opleiding en kon niet veel geld verdienen met haar kleine bedrijf. Nina's droom was om een huis te bezitten en zich te vestigen.
Charlie had een gewone hbo-opleiding en werkte nu voor een beursgenoteerd bedrijf. In het begin was hij een fatsoenlijke man, maar door de toenemende druk werd hij steeds onrustiger. Hij kwam dronken thuis en begon ruzie te maken met Nina.
Vanwege Isabella moest Nina haar eigen emoties onderdrukken en bij elke ruzie met Charlie compromissen sluiten.
Isabella wist dat Nina nog steeds van Charlie hield. Er was liefde tussen hen. Ze wilde geen last voor hen zijn. Verhuizen was ook een manier om hen een beter leven te geven.
De lift stopte op de achtste verdieping.
Toen de deur openging, zag Isabella de persoon die aan de deur stond. Het was iemand die ze niet wilde zien.