Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 242 Naar een doodlopende weg gereden

Sebastians gezicht verstijfde, en hij trok zijn hand terug, zijn stem klonk stijf. "Nee."

Hij sloot de zalf. "Het wordt laat. Je moet vroeg rusten."

Daarmee stond Sebastian op en voelde zijn weg naar de bank, op weg naar boven.

Isabella volgde hem. "Laat me je helpen."

"Niet nodig!" Sebastians r...