Hoofdstuk 1 Gisteravond was geen droom
"Ah..."
In de stilte van de nacht weerklonk een kreun door de tent.
Isabella Miller had het bloedheet, haar handen omklemden de kraag van de man voor haar, terwijl het armbandje om haar pols een helder klinkend geluid maakte.
De gespierde armen van de man hielden haar stevig vast, zijn ademhaling kwam in hete hijgen.
Te midden van de herhaalde vurige stoten van de man kwam Isabella sidderend tot een climax.
Maar het leek alsof de man oneindige energie had. Hij streelde snel haar rug en drong opnieuw met kracht binnen.
...
De tijd verstreek en eindelijk eindigde de affaire. Isabella krulde zich op in de warme omhelzing van de man en viel in een diepe slaap.
De volgende ochtend draaide Isabella zich om. Haar vingers raakten iets warms aan.
De onbekende sensatie deed haar opschrikken. Ze opende langzaam haar ogen en zag een knap gezicht voor zich.
"Ba... baas?" Isabella's gedachten stonden twee seconden stil, waarna wilde fragmenten van de vorige nacht terugkwamen. Ze sperde haar ogen wijd open en ging abrupt rechtop zitten, alleen om een pijn door haar hele lichaam te voelen.
Maar wat haar adem benam was het tafereel voor haar.
In een ruime tent lagen de dekens in wanorde, en Sebastian Landon lag naakt, met slechts een dunne deken over zijn middel gedrapeerd. Zijn lange benen waren gekruist en vaag waren er delicate krassen op zijn rug te zien.
Isabella voelde zich alsof ze door de bliksem was getroffen. Ze zat daar terwijl de wereld leek in te storten.
Zij, een stagiaire die nog maar een halve maand bij het bedrijf werkte... had met de baas geslapen?!
Op dat moment bewoog Sebastian's hand lichtjes, alsof hij wakker werd.
Isabella raakte in paniek, kleedde zich snel aan en vluchtte de tent uit zonder op te merken dat ze haar armbandje op het kussen had achtergelaten.
Buiten was het nog niet licht, en Isabella snelde blootsvoets over het gras en dook een roze-witte tent in.
Toen ze ging liggen, draaide Vanessa Field, die de tent met haar deelde, zich om en keek Isabella aan.
Isabella's adem stokte van schrik.
Vanessa keek haar alleen vluchtig aan en sloot toen haar ogen weer, terwijl ze nonchalant vroeg: "Wat doe je zo vroeg op?"
"Ik..." Isabella was nerveus en dacht snel na. "Ik moest even naar het toilet."
Vanessa stelde geen verdere vragen. Al snel vulde het geluid van diepe ademhaling de tent.
Isabella zuchtte stilletjes van opluchting, haar hart klopte nog steeds wild.
Uren verstreken.
Van buiten kwamen geluiden van gelach en vrolijke stemmen.
Vanessa ritste de tent open en stak haar hoofd naar binnen. "Isabella, kom op. We hebben ontbeten en gaan zo wandelen."
Het bedrijf had een teambuilding kampeertrip georganiseerd, en ze zouden drie tot vijf dagen in het natuurgebied doorbrengen.
Gisteravond had iedereen behoorlijk wat gedronken tijdens het diner.
Isabella had niet willen drinken, maar omdat ze nieuw was bij het bedrijf en vrienden wilde maken met haar collega's, had ze toch een paar extra glazen gedronken.
Ze had nooit kunnen vermoeden dat ze daardoor per ongeluk de verkeerde tent zou binnengaan en, nog onbedoelder, met haar baas Sebastian zou slapen!
Alleen al de gedachte eraan deed Isabella's hoofd weer pijn doen.
"Isabella? Isabella?" Vanessa riep meerdere keren, maar kreeg geen antwoord, dus trok ze haar schoenen uit en kroop de tent in. "Wat is er met je aan de hand, Isabella?"
Isabella snikte. Ze voelde de tranen opkomen en haar stem klonk zacht toen ze zei: "Ik ben oké."
Vanessa reikte uit en voelde aan haar voorhoofd. "Oh nee, heb je koorts?"
"Het gaat wel," Isabella beet op haar lip, hield de tranen tegen en zei gedempt: "Ik zal wel beter worden als ik even blijf liggen. Jullie kunnen gaan wandelen. Maak je maar geen zorgen om mij."
Vanessa, nog steeds bezorgd, nam twee koortstabletten en zorgde ervoor dat Isabella ze innam voordat ze met de anderen vertrok om te gaan wandelen.
Isabella begon pas te snikken van ongemak toen de geluiden buiten waren weggestorven.
Haar lichaam voelde vreselijk. De sporen van de genoegens van de vorige nacht waren nog steeds aanwezig, en misschien omdat ze gevoelig was, had ze het gevoel dat ze bij elke ademhaling Sebastian kon ruiken. Samen met de koorts voelde Isabella zich ellendig.
Ondertussen had het wandelteam zich verzameld aan de voet van de berg.
Toen Sebastian uit de auto stapte, werden de blikken van de meisjes onmiddellijk naar hem toe getrokken.
"Ah, meneer Landon is zo knap!"
"Ik ben gewend om meneer Landon in pakken te zien, maar ik had nooit gedacht dat hij zo knap zou zijn in casual kleding!"
"Meisje, je kwijlt bijna."
"Hahaha, ik heb vandaag alles gezien."
Sebastian stond daar met een buitengewone uitstraling. Zijn ogen scanden de menigte van achter zijn zonnebril. Hij vroeg met een diepe stem: "Heeft iedereen goed geslapen vannacht?"
Iedereen antwoordde in koor: "Ja."
Sebastian fronste, kantelde zijn hoofd een beetje en richtte zijn blik op zijn assistent Jack Brown.
Jack begreep de hint en sprak serieus. "Is er iemand die gisteravond in de tent van meneer Landon is geweest?"
De menigte wisselde blikken uit en schudde allemaal hun hoofd.
Iedereen werkte voor meneer Landon, en hoewel een paar mensen in het assistententeam de baas leuk vonden, zouden ze hun carrière niet riskeren. Wie zou zo gedurfd zijn om de tent van de baas binnen te gaan?
Sebastian fronste nog meer toen hij zag dat niemand bekende. Hij hief een hand op, een armband bungelend aan zijn vinger, "Van wie is deze?"
Opnieuw schudde de menigte hun hoofden en gaven aan dat ze het item nog nooit hadden gezien.
"Als iemand weet van wie deze armband is, laat het me dan weten," zei Sebastian ernstig, toevoegend, "Er zal een beloning zijn."
"Bovendien..." Hij pauzeerde en voegde toen toe, "Ik zal je eindejaarsbonus verdubbelen."
De menigte barstte los bij zijn woorden.
"Hij zal het verdubbelen?"
"Mijn eindejaarsbonus was vorig jaar twintigduizend euro. Als hij het verdubbelt, wordt dat veertigduizend euro. Geweldig."
"Van wie is die armband eigenlijk?"
"Het lijkt een gewone armband. Is het echt zo waardevol?"
"Vanessa, weet jij het?"
"Huh?" Vanessa kwam terug in de realiteit, haar uitdrukking veranderde subtiel. "Ik weet het niet..."
"Goed, laten we nu beginnen met de roll call." Jack begon namen te roepen.
Toen hij Isabella's naam riep, was er stilte.
"Waar is Isabella?" vroeg Jack.
Vanessa stapte naar voren. "Isabella is ziek. Ze ligt in de tent."
"Ziek?" Jack was onzeker en keek naar Sebastian.
Sebastian zat in de zwarte auto, speelde met de armband in zijn hand en overwoog.
Jack durfde hem niet te storen. Na het afmaken van de roll call zei hij: "Laten we dan vertrekken."
Jack liep naar de zijkant van de auto. "Meneer Landon, gaat u mee met iedereen?"
Sebastian keek lusteloos en leek ongeïnteresseerd. Hij bleef naar de armband in zijn hand staren, en na een moment zei hij: "Ik ga niet. Jij leidt het team."
"Goed, meneer Landon."
"Waar kijk je naar, Vanessa?" Laura Jones trok aan Vanessa. "Schiet op. De eerste tien die het einde bereiken krijgen een bonus."
"Oké." Vanessa knikte, maar keek nog een keer om.
De zwarte auto reed terug naar de camping op de groene, kronkelende bergweg.
Plotseling draaide Vanessa zich naar Jack en zei: "Ik maak me zorgen om Isabella, Jack. Ik ga niet mee. Ik ga terug om voor haar te zorgen."
"Goed."