Hoofdstuk 2: Wrong Room.
Lottie POV
"Ik dacht niet dat je zo vroeg terug zou zijn?" durft Mike te zeggen, terwijl hij me aankijkt alsof ik twee hoofden had en op de een of andere manier fout zat.
"Blijkbaar!" mompel ik, terwijl ik naar de kast loop, mijn weekendtas pak en er agressief spullen in stop.
"Lieverd... Kom op..." Hij heeft het lef om gekwetst te klinken; ik werp een blik in de spiegel en richt mijn ogen op hem, Sage schitterend in mijn ijzige blikken.
"Sorry, tegen wie praat je nu... Mij? Of haar?" Toen ik de verwarde blik op zijn gezicht zag, ging ik verder. "Nog geen twee seconden geleden hoorde ik je haar 'lieverd' noemen." spuugde ik, wetende dat ik kinderachtig was over de koosnaam, maar aangezien ik hem net had betrapt terwijl hij met een of andere meid in ons bed lag, vond ik dat ik het recht had om een beetje kinderachtig te zijn!
"Nee, je vergist je." Hij schudt het van zich af. Ik draai me om en staar hem woedend aan.
"Probeert hij me serieus het gevoel te geven dat ik gek word!" mompel ik tegen Sage.
"Ik zei altijd al dat die klootzak dom was!" Sage lachte bitter. "Wil je dat ik zijn lul eraf bijt?" vraagt ze nonchalant, waardoor ik moet glimlachen, ondanks de trauma's die door mijn lichaam gieren; hoewel Mike en ik geen voorbestemde partners zijn, hou ik wel van hem! En dit verraad doet pijn.
"Zoals je wilt, LIEVERD!" schreeuwde ik, herhalend wat ik hem nog geen twee minuten geleden tegen de slet in zijn bed had horen zeggen... Ons bed!
"Het is niet wat het lijkt, dat beloof ik."
"Oh?" Ik rol met mijn blauwe ogen en kijk naar de wolvin die verlegen het laken om zich heen trekt. "Is hij uitgegleden en per ongeluk in je vagina geland?" Toen ik haar zag proberen uit bed te glippen, schudde ik mijn hoofd. "Blijf! Hij is HELEMAAL van jou!" Ik wimpelde haar af en ging verder met het inpakken van de eerste dingen die ik kon pakken in mijn reistas.
"Charlotte, kom op." drong Mike aan, terwijl hij naakt en schaamteloos uit bed stapte. "Het werk is de laatste tijd zwaar geweest, en nou ja..." Voordat hij de zin afmaakte, wist ik al dat hij dit op een of andere manier mijn schuld zou maken, net zoals ik wist dat ik hem binnen dertig seconden in zijn gezicht zou slaan.
"Je bent wat aangekomen, en je kleedt je nooit meer voor me op." Zijn lichaam was tegen mijn rug aangedrukt. Mijn lichaam verstijfde door de ironie, gezien het blauwe kant dat ik onder mijn jurk droeg, terwijl ik mijn make-up pakte en het brutaal bij mijn andere spullen propte. Met trillende handen ritste ik mijn tas dicht en probeerde kalm te blijven terwijl hij doorging. "Je zou wat meer je best kunnen doen om me te verleiden. Dan hoefde ik niet ergens anders te kijken."
Ik draaide me om in zijn greep, trok mijn vuist terug en zonder waarschuwing sloeg ik hem in zijn oog; voldoening overspoelde me toen ik het fragiele bot in zijn neus hoorde breken, bloed spatte op mijn jurk; ik keek er verbaasd naar en lachte ongelovig. Mike's vloeken en kreunen waren nauwelijks hoorbaar boven het geluid van mijn bloed dat door mijn lichaam stroomde.
"Ja, we zijn klaar." verklaar ik vastberaden; Sage's gegrom toen Mike probeerde mijn elleboog vast te pakken, bevestigde die uitspraak.
"Lieverd..." mompelde hij, spijt hebbend op het moment dat mijn ogen glinsterden met het koude blauw van Sage, die de controle overnam en voordat ik kon zuchten, haar eigen vorm van gerechtigheid leverde. Mike werd knock-out geslagen, zijn lichaam viel terug en viel op de grond, zijn slappe lichaam leek op een pretzel, alle ledematen en gekrenkt ego.
"Als hij wakker wordt, zeg je hem dat hij uit de buurt van Lottie moet blijven!" gromde Sage naar de trillende wolvin, die knikte, bevroren van angst.
"Nog een?" vroeg ik, terwijl ik op de rand van mijn lege glas tikte; de knappe barman keek bezorgd tussen Lilly en mij, blijkbaar maakten onze vaders hem nerveus.
"Ik heb net mijn vriend betrapt terwijl hij met iemand anders naar bed ging; ik denk dat nog een drankje nodig is, vind je niet!" vroeg ik, terwijl ik een wenkbrauw optrok en Lilly's zucht negeerde. Toen ik hem aarzelend mijn glas zag vullen, trok een grijns aan de hoeken van mijn lippen.
"Dank je wel!" hikte ik, terwijl ik het drankje aannam en naar Lilly grijnsde. We barstten allebei in meisjesachtig gegiechel uit toen hij weg liep, hoofdschuddend en duidelijk niet onder de indruk. Lilly had me opgepikt zodra ik mijn appartement verliet, gaf me tissues en liet me mijn woede eruit gooien; de laatste paar uur had ik een beetje tipsy doorgebracht, dansend en proberend mijn liefdesverdriet te vergeten. Maar toen ik Lilly met een frons op haar telefoon zag kijken, wist ik dat de avond voorbij was.
"Charlotte, ik moet slapen." Ze gebruikte alleen mijn volledige naam als ze serieus wilde zijn, "Ik moet er morgen op mijn best uitzien." Ze grijnsde terwijl ze me van mijn stoel trok. "Kom op, laten we naar huis gaan."
"Ik kan niet... Ik.. Kan niet terug... daarheen... HIJ... is daar!" sliste ik, draaiend op wankele benen; ik keek haar hulpeloos aan en gooide dramatisch mijn handen in de lucht. "Mag ik alsjeblieft bij jou blijven!" Lachend knikte ze en duwde me naar de deur.
"Ja, maar ik zweer het, als je snurkt, vermoord ik je!" Ze lachte en duwde me naar de uitgang.
Twintig minuten later stopten we bij het packhuis; Lilly betaalde de chauffeur en duwde me met een kreun door de deuren van het packhuis.
"Ik haal water; jij gaat alvast naar boven!" Ze lachte en zwaaide me de trap op terwijl ze verdween in de keuken. Het voelde alsof het een eeuwigheid duurde voordat ik haar slaapkamer bereikte; ik duwde de deur open en pauzeerde, terwijl ik de kamer rondkeek.
"Ik denk niet dat ik deze kamer OOIT zo netjes heb gezien." Ik lachte, trok mijn jurk over mijn hoofd en kreunde toen ik me realiseerde dat ik mijn tas beneden had laten liggen. Ik gooide mijn jurk opzij, streek met mijn handen over de zachte stof van de lingerie die Lilly voor me had meegenomen, en liep toen door de kamer. Ik pakte een fotolijstje op met een foto van Lilly's oudere broer die trots met zijn arm om zijn vader stond, glimlachend in de camera, zonder zorgen. Het was zijn afstudeerdag. Ik herinner het me goed. Hij liet me hem de hele dag meester noemen.
"Eikel!" kreunde ik, draaide het lijstje om, niet willen dat zijn ogen op me gericht waren terwijl ik sliep, of überhaupt!
"Het lijkt erop dat deze lingerie vanavond wat actie gaat krijgen!" lachte ik bitter terwijl ik in de grote spiegel keek, denkend aan hoe anders deze avond had kunnen zijn. Mike's wrede woorden over mijn gewicht knaagden aan het weinige zelfvertrouwen dat ik had. Lilly's broers hadden mijn leven tot een hel gemaakt toen ik opgroeide, totdat ze een paar jaar geleden voor training vertrokken, dus ik was gewend om het mikpunt van grappen te zijn, bespot en gepest te worden, maar van Mike deed het pijn.
Ik hield mijn adem in en verstijfde, het geluid van stromend water drong eindelijk tot me door. Ik had Lilly beneden gelaten, was ze naar boven geglipt terwijl ik door haar kamer liep?
Ik duwde de deur van de ensuite open en verstijfde, mijn voeten vastgenageld aan de grond; door het glazen paneel van de douche stond Lilly's broer, hand tegen de marmeren tegelmuur gedrukt, zijn knokkels wit van de druk, zijn lichaam nog gespierder dan toen hij vertrok. Tatoeages bedekten zijn hele lichaam, mijn ogen volgden ze opgewonden; ik verstijfde toen ik zijn getatoeëerde hand zijn dikke, stalen staaf zag grijpen, makkelijk 22 centimeter aan genot.
Ik hield mijn adem in, mijn ogen vastgeklonken op zijn pik terwijl hij zijn hand eromheen pompte, zichzelf bevredigend in wat ik wist een privé moment moest zijn.
"Of je doet mee, of je gaat weg!" raspte hij, over zijn schouder naar me kijkend; op het moment dat onze ogen elkaar ontmoetten, voelde ik alsof ik een klap in mijn maag kreeg, me op mijn knieën sloeg, de vloer onder me verdween; ergens in de verte hoorde ik Knox's paniekerige schreeuw, het was oprechte bezorgdheid, geen gelach, dat ik van hem hoorde. Waarom? Verwarring overspoelde me wild, net voordat alles zwart werd.