Hoofdstuk 4
Op het moment dat ik uit de badkamer kom, wordt ik bijna besprongen door Bentley in zijn wolvengedaante. Ik gil van schrik bij de plotselinge inbreuk op mijn ruimte. In een onbedoelde snelle verdedigingsreactie, omdat dit al te vaak is gebeurd met onvriendelijke wolven, schop ik hem waar de zon niet schijnt. Maar dan realiseer ik me, terwijl ik wegren van de wolf, dat het Bentley was, de alfa en mijn partner. Ik hoor hem huilen van pijn en weet nu dat ik in de problemen zit.
Ik draai me om en zie Bentley op volle snelheid achter me aan rennen. Ik probeer uit de weg te komen voordat hij me bespringt. Maar ik word besprongen. Gelukkig legt hij zijn poot achter mijn hoofd zodat ik niet op de houten vloer val.
"Wat was dat allemaal, kleine partner?"
"I-Ik eh, het is moeilijk uit te leggen. Ik ben gewoon al te vaak in zo'n situatie geweest. Ik denk dat het nu in me getraind is om zo te reageren bij een verrassingsaanval. Ik bedoelde niet om je wolfie te schoppen, sorry."
"Geen excuses nodig, mijn kleine partner, het heeft me alleen maar verrast."
"Alleen verrast? Je huilde zo hard dat bijna elk raam je krijgers ervoor heeft staan. Ik wed dat God zelf je heeft gehoord."
Mijn reactie is een heel diepe maar op de een of andere manier sexy grom die van Bentley's wolf komt. Zijn ogen veranderen plotseling van diep oceaanblauw met gouden vlekjes rond de pupil naar puur goud.
"U-uh, Bentley wat is er mis met je ogen?"
"We hebben elkaar nog niet ontmoet, mijn kostbare bloem. Ik ben Chase. Bentley's innerlijke wolf. Hij heeft me nog niet naar buiten gelaten om je te ontmoeten. Hij denkt dat ik je zal markeren en met je zal paren voordat je er klaar voor bent. Maar ik verzeker je dat ik dat niet zal doen."
"Nou, het is fijn je te ontmoeten."
"Jij bent geen mens, Layla, toch?"
"Ik denk dat ik iets ben dat een Charm Denyer of zoiets heet."
Chase komt plotseling heel dicht bij mijn nek en ik ben bang dat hij me gaat markeren, maar hij neemt alleen een grote snuif van me en lijkt dan in een roes voordat hij tegen me spreekt.
"Nee, dat is het niet, Layla, je bent een hybride."
"Wat, als er al iets speciaals aan me is, dan is het die Charm Denyer, geloof me."
"Nee, Layla, je hebt heksenbloed en op de een of andere manier voel ik Enchanceon-bloed. De Enchanceon waren een oude stam van magiewerkers; ze zouden zo krachtig zijn dat de jaloezie van andere bovennatuurlijke wezens de reden was dat ze uitstierven. De enige zwakte van een Enchanceon is een weerwolvenbeet. Maar je bent verbonden aan een weerwolf wat maar één keer eerder is gebeurd en je kunt gemarkeerd worden, maar dat is het. Als je met de intentie om te doden wordt gebeten, zul je sterven.
Maar voordat je bang wordt, Bentley en ik zullen ieders hoofd eraf rukken die het waagt je pijn te doen. Je heksenbloed is erg krachtig. Dat is waarschijnlijk hoe je zo vaak kunt teleporteren zonder te sterven, omdat teleporteren kracht van jezelf neemt, hoewel je Enchanceon-bloed ook sterk is, dus dat verklaart ook waarom je je helemaal niet moe voelde door je teleportatie. Je mensenbloed is er ook, maar al je bloedstromen lijken samen te werken."
"Oke, sorry voor de geschiedenisles. Ik geef Bentley zijn lichaam terug. Je hebt vampieren om te ontmoeten."
Plotseling werden zijn ogen weer hun natuurlijke blauw met gouden vlekjes.
Hij kijkt me gewoon aan, krabt aan zijn nek en zegt sorry. Dat hij het niet wilde.
Ik kijk hem gewoon aan alsof hij de domste persoon ter wereld is.
"Je wilde wat niet?"
"Je markeren. Je was er niet klaar voor."
"Je hebt me niet gemarkeerd. Waar heb je het over?"
"Wh- die klootzak heeft me voor de gek gehouden."
Ik zucht gewoon en wacht tot hij het me vertelt.
"Mijn innerlijke wolf Chase vertelde me dat hij de controle overnam om je te markeren. Ik raakte in paniek en had niet genoeg tijd. Hij nam de volledige controle over mij, ik kon niets doen behalve wachten."
"Nou, hij heeft me niet gemarkeerd. Jij ook niet. Maar hij lijkt heel cool en beheerst. Ik vraag me af of jij je goede ideeën van hem krijgt."
Plotseling flikkeren zijn ogen goud voor een seconde en hij lacht in Chase's stem voordat Bentley terug is.
Plotseling houdt Bentley me vast in een bruidshouding.
"Chase houdt echt van je. Weet je dat?"
"Het lijkt erop dat jullie allebei verliefd zijn op deze puinhoop genaamd Layla."
Plotseling hoor en voel ik een krachtig gegrom uit Bentley's borst komen. Dat doet me schrikken en ik spring per ongeluk uit zijn armen. Ik kijk omhoog en zie zijn linker oog goud en zijn rechter oog blauw.
Ik begin weg te lopen. Maar dan hoor ik iets dat het kind in mij terugbrengt.
"Ooh Layla wil rennen. Gelukkig houdt deze wolf van een goede achtervolging voor zijn lunch."
"Wat!" gil ik en ren de gang door.
Ik bereik de deur en kijk achterom om hem niet te zien. Dan kijk ik weer naar de glazen deur en zie hem in wolfsvorm. Maar omdat ik naar buiten keek, bevind ik mezelf buiten. En voordat ik het besef, springt hij op me. Hij begint me keer op keer te likken. Vervolgens knabbelt hij aan mijn sleutelbeen. En als ik iets weet over weerwolven, dan is dat waar ze elkaar markeren.
"Bah, dat is zo vies, stoute wolf! Ga weg!"
Het enige antwoord dat ik krijg is een helaas sexy gegrom en hij legt veel gewicht op me, waardoor ik op mijn plek blijf. Dan begin ik een beetje in paniek te raken en kan ik niet helder nadenken. Ik voel mijn botten beginnen te kraken. Ik dacht dat hij een van mijn botten had gebroken, maar hij gaat er dan af en kijkt heel bang. Hij verandert vervolgens in een mens, daar ter plekke, in zijn adamskostuum. Maar dat kan me nu niet schelen. Mijn botten voelen alsof ze leven en bewegen en verschuiven.
Ik schreeuw omdat ik niet weet wat er aan de hand is.
"Layla, verzet je niet. Je verandert in mijn wolf. Je hebt hem gezien en was in een stressvolle situatie, en het is een verdedigingstactiek. Alsjeblieft, luister naar me!"
Ik besluit te luisteren omdat hij de expert is.
Ik voel alles nog één keer heel erg pijn doen voordat het stopt.
Ik open mijn ogen en zie Bentley me met een verwarde blik aankijken. Dat is wanneer ik besef dat ik ben veranderd in een witte en bruine wolf. Niet zijn wolf. En ik ben zo groot als een wolvenpup. Ik begin in paniek te raken, maar word gestopt wanneer ik word opgetild door een zeer naakte Bentley. Ik hoor hem me vertellen dat ik moet kalmeren. Ik probeer hem te antwoorden, vragen hoe ik terug kan veranderen en waarom ik zo klein ben. Maar ik kan niet praten. Maar hij antwoordt me ineens.
"Ik weet het niet zeker, Layla. Het heeft misschien te maken met je Enchanseon-vaardigheden. Enchanseons zijn meesters in verbergen en groeiden niet groter dan 1,65 meter, man of vrouw. En ik raad af om te proberen terug te veranderen in menselijke vorm. Het zal erg vermoeiend voor je zijn. En je zult een tijdje buiten westen zijn. En we moeten die vampiers nog zien. Ik ga me ehm... aankleden. Maar ik moet je meenemen. Probeer niet te lopen, dat is eerst raar. Ik kan je terug veranderen met mijn alfa-vaardigheden. Maar dat doe ik voorlopig niet. Je hebt me geplaagd. Ik ga je niet plagen. Maar Chase wil met je knuffelen. Bovendien lijkt het erop dat je nu niet teleporteert, dus we gaan de vampiers zien. Maar voor nu ga ik me aankleden."
Hij loopt dan met mij naar het huis, brengt me naar zijn kamer en legt me op zijn bed terwijl hij zich aankleedt. Ik draai me gewoon om, niet meer willen zien.
"Oké, kom op." zegt hij en tilt me op, waardoor ik een beetje piep.
Hij kijkt me gewoon aan en sust me. Waardoor ik mijn tanden ontbloot.
Hij doet dan hetzelfde, maar in menselijke vorm, en zijn hoektanden verlengen samen met zijn andere tanden.
Ik snuif gewoon en spreek in mijn gedachten. Wetende dat hij luistert.
"Het lijkt alsof je ouders half haai, half wolf zijn. Die tanden zijn veel te puntig."
Hij begint dan zo hard te lachen dat hij me terug op het bed moet leggen.
"Geen wonder dat Chase van je houdt. Je hebt wat vuur in je, Layla."
Plotseling, in mijn woedende gedachten, gaat elke kaars in de kamer aan. Waardoor zowel hij als ik opschrikken van verrassing.
"Oké, vonkje, laten we gaan."
Ik rol gewoon met mijn ogen bij de nieuwe bijnaam en kruip in zijn armen en maak me comfortabel terwijl hij met me loopt. Het laatste wat ik hem hoor zeggen is dat hij me zal wakker maken als ik nodig ben. Jij praat met de vampiers.
Ik begreep niet waarom hij zei dat hij me wakker zou maken. Plots voel ik een sterke maar rustgevende trilling uit zijn borst komen. Bijna als een spinnen. Maar de aura die ermee gepaard ging, sloeg me binnen enkele seconden knock-out.
Ik geef een luid geërgerd geluid voordat ik volledig in slaap val.