Hoofdstuk 2 *Verraad en wanhoop. *
Laura's POV
Ik stond verstijfd totdat ik eindelijk uit mijn trance wist te komen en de deur met een klap dichtgooide. Met tranen in mijn ogen pakte ik mijn weekendtas en verliet het appartement, de deur achter me dichtsmijtend. Ik hoorde gerommel terwijl ik wegging, maar het kon me niets schelen.
Ik was verblind door mijn tranen, ik bleef ze afvegen maar ze bleven maar komen. Ik voelde me verdoofd en koud terwijl ik naar mijn auto strompelde. Ik zat daar een tijdje om mijn ogen droog te krijgen terwijl ik de parkeerplaats achteruit reed en de straat op ging. Ik keek in mijn achteruitkijkspiegel en zag mijn halfnaakte broer achter me aan rennen, ik kon hem mijn naam horen schreeuwen.
Ik reed door, steeds sneller terwijl ik het verkeer inreed, ik reed doelloos door de stad heen en weer, gewoon verdwaald. Ik hoorde mijn mobiele telefoon constant afgaan, maar ik liet hem liggen waar hij was. Ik wist niet waar ik heen moest, ik wilde geen van beiden zien. Ik wist dat ik morgen niet ga trouwen en begon weer te huilen.
Alles werd een beetje wazig nadat ik bij een klein hotel aankwam, ongeveer anderhalve kilometer van de stad, ik bleef daar geparkeerd om mezelf lang genoeg bij elkaar te rapen om uit te stappen en een kamer te regelen.
Eindelijk keek ik om me heen, het hotel was klein, maar het leek niet op een van die louche hotels die meestal aan de rand van de stad liggen. Er stond een oudere dame achter de balie en een oudere heer zat naast haar in een stoel een krant te lezen.
Met genoeg kracht verzameld, pakte ik mijn tas, weekendtas en liep naar binnen om te vragen of ze een kamer beschikbaar hadden voor tenminste een nacht, misschien langer, als het een goede en veilige plek blijkt te zijn.
Ik wist gewoon dat ik op dit moment niemand onder ogen kon komen, ik had wat tijd nodig om al deze pijn eruit te laten, mijn hart voelde alsof het aan het sterven was en ik werd echt moe. Alles wat ik wilde was iets te eten, een lange warme douche en een bed.
“Hallo, heeft u een kamer beschikbaar?”
Het stel glimlachte naar me, de oudere dame keek bezorgd toen ze mijn uiterlijk opmerkte en ze moet ook opgemerkt hebben dat ik nog in mijn werkkleding zat. De oudere heer kwam achter de balie vandaan en bood aan mijn tas voor me te dragen. Zonder na te denken gaf ik hem mijn tas.
*“Maak je geen zorgen, mevrouw, we hebben kamers beschikbaar. We hebben een mooie kamer aan de achterkant met een balkon en de privacy van het bos erachter. We houden al onze kamers schoon en up-to-date, eerlijk gezegd zijn ze niet heel luxe, maar we zijn trots op ons kleine plekje.”
“Blijft u slechts één nacht of wilt u een langere reservering maken?”*
Ik was even verbaasd door hun vriendelijkheid. Met een trillende hand gaf ik de vrouw mijn creditcard en ID, en vertelde haar dat ik een reservering voor twee nachten wilde maken, misschien langer, afhankelijk van hoe ik me voel. Het was alsof ik niet eens in mijn eigen lichaam was, ik functioneerde op de automatische piloot.
Ze instrueerden me om mijn auto naar de achterste parkeerplaatsen te rijden, waar de meer privé kamers zich bevonden. Als ik er langer over had nagedacht, zou het me zijn opgevallen dat het verplaatsen van mijn auto uit het zicht van de weg mijn aanwezigheid hier zou verbergen, denkend aan hoe de meeste misdaadshows beginnen.
Het kon me echter niets schelen, eerlijk gezegd was ik er een beetje blij mee. Op deze manier, als iemand langsrijdt op zoek naar mij, zullen ze mijn auto hier niet zien staan. Ik weet dat mijn moeder en vader me zouden komen zoeken, maar ik wilde hen ook niet zien. Ik wil alleen zijn en mijn wonden likken voordat ik de wereld weer onder ogen zie.
Ik stapte uit mijn auto en de oudere heer stond op me te wachten op het trottoir, ik pakte mijn tas en sloot mijn auto af.
“Hier is het, mevrouw, kamer 22. Er is maar één andere gast aan deze kant van het hotel, dus u zou voldoende privacy en rust moeten hebben.”
Hij opende de deur en gaf me de sleutel, ik was verrast toen ik de kamer bekeek, het was inderdaad schoon en up-to-date. Het meubilair was modern, er was een kleine keuken met een magnetron en een koffiezetapparaat.
Hij deed het licht van de badkamer aan en ook dat was een beetje een verrassing, het was waar dat het geen luxe hotel was, maar het was schoon en het meeste zag er vrij nieuw uit. Er was een mooi formaat bad en douche. Ik stond op het punt weer te huilen toen hij eindelijk wegging en zei dat ik moest bellen als ik iets nodig had.
Ik liep naar het queensize bed en zat daar gedachteloos en uitgeput, mijn mobiele telefoon begon te rinkelen. Ik keek naar het scherm en zag dat Devin belde en dat er vierentwintig berichten waren van Devin en mijn broer. Ik zette het uit en gooide het in de hoek van de kamer.
Ik pakte mijn weekendtas om de inhoud te bekijken. Binnenin zat een ander paar scrubs, een spijkerbroek, wat ondergoed, een bh, twee shirts, een joggingbroek en een tanktop. Ik haalde het kleine blauwe tasje met mijn extra’s eruit, het waren alleen maar proefmonsters van de dingen die ik dagelijks gebruik, een extra tandenborstel en dergelijke.
Als ik langer dan een dag of twee blijf, zal ik moeten gaan winkelen, maar op dit moment neem ik al mijn spullen mee naar de badkamer en begin aan een lekker lang heet bad. Mijn maag gromde en ik zei tegen mezelf dat het stil moest zijn en op zijn beurt moest wachten.
Na het bad voelde ik me een beetje verfrist en veel meer ontspannen, ik trok de spijkerbroek en een T-shirt aan. Ik voelde me nog steeds een beetje verdoofd, het was alsof ik de dingen deed om klaar te zijn zodat ik in bed kon kruipen en de wereld even kon vergeten.
Met mijn tas en jas in de hand ga ik naar mijn auto, ik stap in en zit daar een tijdje voordat ik hem start. Ik rijd naar de voorkant van het hotel en vraag de vrouw of er in de buurt plekken zijn waar ik iets kan eten.
Ze glimlachte naar me...
*"Als je geen bezwaar hebt tegen eenvoudig dinereten, dan is er een café genaamd Kathy’s net verderop, ongeveer vijf kilometer hier vandaan. Ze zijn de hele nacht open voor vrachtwagenchauffeurs en andere reizigers. Het is een goede plek en ze hebben lekker eten."
"Zeg maar dat Mable je heeft gestuurd en ze zullen heel goed voor je zorgen."
"Dank je, Mable."*
Nu kan ik ophouden haar de oude dame te noemen nu ik haar naam weet. Ik stapte weer in mijn auto en reed de weg af en inderdaad, daar was dat kleine café en op het dak in grote roze neonletters stond de naam "Kathy’s".
Hoewel het nu donker was, kon ik zien dat het een leuk klein plekje was en het zag er schoon genoeg uit, het was zeker niet zoals die vettige eetgelegenheden waar vrachtwagenchauffeurs normaal graag rondhangen. Natuurlijk was ik niet precies een expert op het gebied van vrachtwagenchauffeur-diners.
Ik ging naar binnen en werd begroet door een zeer vrolijke dame, ze had rood haar opgestoken op haar hoofd, droeg een spijkerbroek en een zwart shirt met een roze Kathy’s aan de linkerkant.
Ze gebaarde dat ik mocht zitten waar ik wilde, het was hier niet zo druk, er zaten twee oudere mannen aan de balie en een andere jongere man in een booth bij de deur. Ik schonk niet veel aandacht aan hen terwijl ik de booth in de verre hoek nam, helemaal alleen.
Ik had net plaatsgenomen toen de roodharige naar me toe kwam met een menu en het op de tafel legde.
*"Goedenavond, wat kan ik voor je halen, schat?"
"Ik zou graag een grote cola of Pepsi willen, wat je ook hebt, en een groot glas water."
"Zeker, komt eraan."*
Ze ging om de drankjes te halen, ik had het menu nog maar net geopend toen ze terugkwam met mijn drankjes. Het was niet genoeg tijd, maar ik had toch al een vrij algemeen idee van wat ik wilde.
*"Ik zou graag de cheeseburger met alles erop willen en een portie frietjes. Als ik daarmee klaar ben, wil ik graag jullie bosbessentaart proberen met een bolletje ijs."
"Oh, ik kan zien dat het zo’n soort dag voor je is geweest, maak je geen zorgen, ik zal goed voor je zorgen, schat. Ik weet hoe het is om zo’n dag te hebben."*
Sinds ik ten huwelijk ben gevraagd, let ik op mijn dieet, maar daar hoef ik me nu geen zorgen meer over te maken. Ik gaf een klein giecheltje; ik ga me volproppen totdat ik niet meer kan. Dan rol ik mezelf hier weg en ga slapen tot ik wakker word.