Read with BonusRead with Bonus

Shambles

Ik schuif zo ver mogelijk naar links weg van hem.

Hij maakt me bang.

Het feit dat ik dit gevoel niet kan beheersen als hij in de buurt is, vervult me met angst.

Hij brengt mijn lichaam uit balans. Het reageert niet goed.

Wanneer hij me een donkere blik toewerpt, bijt ik op mijn lip.

Wanneer hij me bedreigt, denk ik bij mezelf, hij is zo knap.

Hij zou alles met me kunnen doen, en waarschijnlijk zou ik ervan genieten.

Nu, terwijl ik in de passagiersstoel van zijn BMW zit, de geluidloze lucht die mijn gedachten vrij spel geeft, besef ik het.

Hij controleert me.

Ik kan mezelf niet beheersen in zijn buurt, en dus controleert hij mij.

Luciano stopt de auto voor mijn oude complex en zet de motor af.

Enkele momenten is het stil; hij zit daar gewoon voor zich uit te staren.

Mijn hand reikt naar de deur wanneer ik het klikken van de sloten hoor.

"Ik verander van gedachten. Je gaat naar boven, pakt een paar dingen en we gaan terug naar het Landgoed," zegt hij.

"Maar je zei—!"

"En nu zeg ik je iets anders," sist hij.

"Je hebt vijftien minuten."

Zonder een woord te zeggen, ontgrendelt hij de deuren en stapt uit.

Mijn voeten raken de grond nog geen seconde of hij grijpt mijn hand en trekt me eruit.

Zonder een woord te zeggen, sleept hij me het gebouw in, de trap op.

"Maak het open," eist hij.

Ik doe wat hij zegt.

Met een krakende geluid gaat de deur open en onthult een vreselijk tafereel.

Alles. Alles is kapot.

Ik ben niet rijk, verre van dat.

Geen van deze dingen had echt veel waarde, maar ze waren van mij.

Ze waren van mij.

En nu, zijn ze weg.

Met wazig zicht betrad ik het appartement, stapte op lijsten en papieren.

Mijn leven in puin.

Als het een schilderij was, zou ik het noemen, Mijn Leven in Puin.

Het zou prachtig zijn.

"Nou, ik veronderstel dat je geen tien minuten nodig hebt, hè?" Amusement klinkt in zijn toon, maar ik negeer het.

Ik staar naar mijn huis, me meer dakloos voelend dan toen ik geen adres had.

"Laten we gaan, Gattina. Ik zal dit laten opruimen. Voor nu moeten we terug naar het landgoed."

"Ik heb net bedacht hoe je je schulden kunt afbetalen."

Previous ChapterNext Chapter