Herintroducties
Savannah
Een zware aanwezigheid wekt me. Hij zit daar, stilletjes starend naar mijn slapende gezicht.
"Je hebt me 1,3 miljoen dollar gekost, Gattina," zegt hij, zonder me aan te kijken.
"Je bent mooi, zeker. Bellissima, inderdaad. Maar dat helpt me niet met mijn geld."
Zijn accent is dik, en hij spreekt woorden raar uit.
Bijvoorbeeld, in plaats van geld te zeggen, zegt hij gel-d.
Het punt hiervan was om te laten zien hoe heet zijn accent is.
Om duidelijk te zijn, het is ontzettend heet.
"En ik ben er vrij zeker van dat je kut niet magisch is. Dus... Tenzij je toevallig een eerstgeborene hebt om aan me te verkopen, ben je de klos."
Ik frons mijn neus.
"Hoe staat een pasgeborene gelijk aan bijna anderhalf miljoen dollar?"
"Het raakt je emotioneel," haalt hij zijn schouders op, onaangedaan.
"Nu, terug naar zaken. Hoe ga je me mijn geld terugbetalen, Savannah?"
"Hoe weet je-"
"Ik ben Luciano Vitale. Stel geen domme vragen, ja?"
"Begrepen."
Hij knikt en staat op van het bed waar ik op lag.
Hij loopt naar een rij ramen en staart er peinzend doorheen.
"Savannah, voor iemand die graag praat, ben je irritant stil als ik je een vraag stel. Dus antwoord me: hoe ga je mijn geld terugbetalen?"
Nu ben ik boos.
Hoe is het mijn schuld dat hij zijn illegale lading drugs of vrouwen of varkens, of wat dan ook, kwijt is?
Ik bedoel, het is niet alsof-
Oh, ja. Als ik erover nadenk, was het misschien een beetje mijn schuld.
Maar een klein beetje. Meestal is het zijn schuld dat hij 1,3 miljoen dollar aan illegale goederen had.
Anders zou hij me kunnen aanklagen.
Ik grijns triomfantelijk bij die gedachte.
"Ik weet niet waarom je kijkt alsof je iets gewonnen hebt, mia piccola gattina. Je hebt verloren. Je hebt alles verloren."
"Ik bezit je nu, schatje. Ik bezit je, en ik ben de laatste persoon in de hel die je aan jezelf zou willen ketenen."
"Ik ben niet bang voor je," zeg ik dapper.
Hij lachte laag, flitste naar me toe en klemde me tegen het hoofdeinde bij mijn keel, terwijl hij me bestijgt.
"Oh, kleine poes. Ik ga je vernietigen," hij nestelt zijn gezicht in mijn nek en bijt erin,
"En mijn God, ik ga ervan genieten."