Hoofdstuk drie
De week kwam en ging terwijl wij ons volledig settelden, en vandaag is het maandag, de dag dat ik op een nieuwe school zou beginnen. Persoonlijk denk ik dat elke middelbare scholier dit moment haat waarin ze "het nieuwe kind op school" moeten zijn. Eerlijk gezegd is het heel beangstigend omdat je niet weet wat je kunt verwachten.
Verschillende gedachten blijven door mijn hoofd gaan. Zal de school zijn zoals al die Amerikaanse films en boeken waar de nieuwe leerling door de hele school wordt gepest? Ik hoop van niet, want ik ben nog nooit in mijn leven gepest op school, dus ik denk niet dat ik het zou overleven als het nu zou gebeuren.
Ik stond vroeg op en kleedde me aan. De school waar ik ingeschreven ben, is een privéschool; daarom dragen de leerlingen uniformen: een wit overhemd met lange mouwen, een donkerblauwe rok, een stropdas en een donkerblauwe blazer, of je kunt ervoor kiezen om een donkerblauwe trui te dragen in plaats van de blazer. Voor de schoenen kun je elk soort zwarte schoen naar keuze dragen. Dus ik besloot zwarte Nike sneakers te dragen zodat ik geen onnodige aandacht op mezelf zou vestigen. Hoe onzichtbaarder ik ben, hoe beter het voor me zal zijn.
Ik stond voor de spiegel en bekeek mezelf in het complete uniform inclusief de blazer, en mijn haar was in een paardenstaart gebonden. Ik denk dat ik er klaar voor ben! Ik pakte mijn rugzak en ging naar beneden om te ontbijten. Oh, heb ik al gezegd dat het huis een lift heeft? Ja, dat klopt. Mijn kamer is op de tweede verdieping, dus luie ik hoef niet al die trappen te beklimmen. Ik zal altijd de lift gebruiken, tenzij hij stopt met werken, en voor mijn eigen bestwil bid ik dat dat niet gebeurt.
Ik ging naar beneden en vond Mam en Pap al aan het ontbijten.
"Goedemorgen, Mam, goedemorgen Pap!" zei ik terwijl ik ze beiden een kus op de wang gaf en daarna ging zitten om te eten. Mam had spek en eieren gemaakt voor het ontbijt. Ik zei een kort gebed en dankte God dat het geen pannenkoeken waren. Niet dat ik een hekel heb aan pannenkoeken. Nee! Het is alleen dat pannenkoeken blijkbaar het gemakkelijkste ontbijt zijn om te maken, en zes van de zeven dagen in de week maakt Mam pannenkoeken voor het ontbijt. Pap en ik zijn zo moe van het steeds hetzelfde eten. Dus ik ben eigenlijk dankbaar dat we iets anders hebben. Misschien was Mam serieus over haar "nieuw land, nieuw leven" ding.
Na het ontbijt bood Mam aan om me naar school te brengen. Zodra we in de schoolstraat waren, konden we de schoolpoort zien, en ernaast stond een gebeeldhouwde steen met "Welkom op Greenwood High School" erop geschreven. Al snel kwamen we bij de poort aan, en Mam zette me af en beloofde me op te halen als de school om twee uur 's middags uit zou zijn.
"Oké, Claire, je kunt dit!" zei ik, mezelf motiverend, en ik liep het schoolterrein op.
Oké, ik kan dit niet. Ik bevroor op de exacte plek waar ik stond zodra ik de school binnenkwam. Het schoolgebouw is vier verdiepingen hoog en volledig van glas. Indrukwekkend, dacht ik, terwijl ik mijn weg naar binnen maakte.
Meteen nadat ik binnenkwam, ging ik naar de administratief secretaresse en haalde mijn rooster en de plattegrond van de school op.
Ik stond midden in de gang van de school en keek heel verward. Ik begreep de plattegrond van de school helemaal niet. Ik heb geen idee hoe ik bij de klas moet komen.
Ik stond op het punt om te gaan huilen toen een meisje stopte om me te helpen.
"Hallo, lieverd, je ziet er verward uit. Ik neem aan dat je een nieuwe leerling bent en de plattegrond van de school niet begrijpt, klopt dat?".
Ik knikte dankbaar dat iemand bereid was me te helpen. Ze pakte mijn plattegrond en bestudeerde deze.
"Nou, gelukkig voor jou, we hebben dezelfde lessen de hele dag door! Laten we gaan, we hebben nu scheikunde!" zei ze tegen me en leidde de weg naar de klas.
"Oh, sorry, ik heb me niet voorgesteld. Ik ben Ashley, en jij?".
"Ik ben Claire, aangenaam kennis te maken!".
Al snel was het lunchtijd, en Ashley nodigde me uit om bij haar en haar vrienden te zitten. Ze waren heel aardig tegen me: Becky, Jennifer, Cole, Matthew en Aisha. Cole en Aisha hebben een relatie.
"Dus, Claire, waarom ben je helemaal vanuit Australië hierheen verhuisd?" vroeg Cole me.
"Papa kreeg een promotie en daarbij een overplaatsing, en hier zijn we dan!" zei ik, en het gesprek ging verder.
De rest van de week verliep vrij normaal. Eén ding wist ik zeker: hier blijven is misschien niet zo slecht.
Op zaterdag gingen Mam en ik naar de spa en genoten van onze gratis VIP-behandeling.