Hoofdstuk 6
Catherine Ashton
Ik keek naar mezelf in de spiegel en liet een kleine glimlach zien. Eindelijk, de echte Catherine Ashton is hier. Ik ben niet langer Dakota Lennix en het verstoppen is nu voorbij. Ik ben terug met mijn blonde haar, mijn eigen kledingstijl en gewoon Catherine. Ik ben blij dat ik heb besloten terug te komen, ook al hield ik van mijn werk in New York.
Ik keek op mijn horloge en liep snel de hotelkamer uit om beneden te gaan dineren met een man genaamd Jacob Williams, die mijn opa wilde dat ik zou ontmoeten. In plaats van elkaar in LA te ontmoeten, had hij werk in Vegas, dus zei hij dat hij me daar wilde zien.
Ik liep het restaurant binnen en de serveerster vroeg naar mijn naam. Ik vertelde haar mijn naam en ze leidde me naar een privéruimte. Ik opende de deur en ja, er was een man van mijn leeftijd die al op me wachtte. Hij stond op en glimlachte naar me toen ik de kamer binnenkwam. Hij was ongeveer 1,85 meter, had donkerbruin haar dat naar achteren was gekamd, blauwe ogen, een dunne baard en hij was behoorlijk knap.
"Hallo, jij moet Catherine Ashton zijn. Ik ben Jacob Williams en het spijt me dat ik je hier laat ontmoeten." zei hij terwijl hij naar me toe liep en zijn hand naar me uitstak. Ik schudde zijn hand en hij trok mijn stoel naar achteren zodat ik kon gaan zitten. Ik glimlachte ongemakkelijk en hij ging op zijn stoel zitten.
"Dus.. ehm.. Aangenaam kennis te maken, ik ben Catherine." zei ik mezelf voorstellend en hij glimlachte.
"Wil je eerst bestellen?" vroeg hij en ik knikte. Hij drukte op de knop en een ober kwam binnen. Ik keek naar het menu en besloot een biefstuk te bestellen en Jacob bestelde fish and chips. De ober liep weg en ik richtte me weer tot Jacob.
"Dus.. ik hoorde dat je al die tijd in New York hebt gewerkt?" vroeg hij.
"Ja, ik werk voor iemand. Hoe zit het met jou? Ik heb nog nooit van je gehoord.. ik weet dat dat onbeleefd klinkt, maar.."
"Ik kom uit Toronto, mijn bedrijf is gevestigd in Toronto en het is oké. Geen harde gevoelens omdat je het niet weet." Hij lachte en ik voelde me een beetje op mijn gemak bij deze man.
"Ik denk dat je hebt gehoord over gearrangeerde huwelijken, hè?" vroeg hij en ik kon niet anders dan knikken.
"Ja." zei ik ongemakkelijk.
"We kunnen ons terugtrekken als we willen, wil je dat niet?" vroeg hij en ik knikte lichtjes.
"Het is de 21e eeuw en het idee van gearrangeerde huwelijken is gewoon raar.." zei ik terwijl ik mijn glas water pakte.
"Ja, maar ik veronderstel dat we elkaar beter kunnen leren kennen en de tijd kan beslissen." Hij glimlachte en ik dronk mijn water.
"Nou.. misschien." zei ik terug glimlachend.
"Neem je nu Ashton over?"
"Ja, het is tijd om het over te nemen na 5 jaar proberen onafhankelijk te zijn. Hoe zit het met jou?" zei ik knikkend.
"Nou.. ik ook. Na genoten te hebben van mijn vrijgezellenleven, denk ik dat het tijd is om me te settelen."
"Ben je van plan om te trouwen?" vroeg ik terwijl ik mijn wenkbrauwen optrok.
"Misschien, als ik iemand vind.."
"Over dit gearrangeerde huwelijk, wil je dat echt?" vroeg ik voorzichtig.
"Eerlijk gezegd twijfelde ik eraan omdat ik je niet kende, maar nu.. wil ik meer over je weten. Ik bedoel.. ik zal er niet mee instemmen als jij het niet wilt, ik zal je niet dwingen." antwoordde hij en dat zette me aan het denken. Moet ik dit proberen of moet ik me gewoon terugtrekken? Hij lijkt echt een aardige vent.
"Ik weet het niet. Ik heb nooit echt geluk gehad in de liefde.." zei ik, compleet in de war over hoe ik hiermee om moest gaan.
"Elke week kom ik naar Amsterdam om je te bezoeken zodat we elkaar beter kunnen leren kennen. Laten we het gewoon aan het lot overlaten, ik wil het ook niet forceren." zei hij en ik knikte.
"Oké.." zei ik en op dat moment kwam ons eten. We praatten meer over ons leven en ik kwam erachter dat hij het enige kind in de familie is, hij naar de Universiteit van Amsterdam ging en meer een hondenmens is. Hij is echt aardig en beter dan ik had verwacht.
Ik had een eikel verwacht, maar hij is verre van dat. Hij was beleefd, goed gemanierd en gewoon zo aardig. Met hem praten was niet saai, maar ook niet super spannend, er was een flow in, maar het was oké. Na de lunch moesten we onze eigen weg gaan, maar hij beloofde me dat hij volgende week naar Amsterdam zou komen om me weer te bezoeken.
Daarna liep ik naar de lift om naar mijn kamer te gaan en op hetzelfde moment.. belde mijn opa me.
"Hoe was het?" Ik kan niet geloven dat hij er meteen naar vroeg.
"Het was oké.."
"Echt?"
"Hij zei dat hij volgende week naar Amsterdam komt om me te bezoeken." zei ik en ik hoorde mijn opa gewoon lachen.
"Ik ben zo blij hiermee, ik weet niet waarom." zei hij en ik rolde met mijn ogen.
"Ja.. je bent blij omdat je voor koppelaar speelt in mijn liefdesleven." siste ik koud.
"Ach kom op, Cathy. Hij is toch niet zo slecht?"
"Ik haat je."
"Oh.. Joseph heeft me vanmorgen uitgenodigd om over drie dagen naar Toronto te komen. Wat dacht je ervan om met me mee te gaan omdat ze een liefdadigheidsevenement hebben? Ik bedoel, je kunt Jacob daar verrassen."
"Uhmm, ik wil niet." zei ik totaal niet enthousiast om onuitgenodigd naar een liefdadigheidsevenement te gaan.
"Hij heeft het eerder niet over het liefdadigheidsevenement gehad, dus ik denk niet dat het een goed idee is om zomaar te gaan."
"Catherine, zijn grootvader is mijn beste vriend. Je hoeft je niet ongemakkelijk te voelen."
"Bovendien.. je bent ziek en ik laat je niet naar Toronto gaan." zei ik.
"Ik moet van mijn leven genieten, Catherine. Jij gaat met me mee naar Toronto over twee dagen, geen gezeur meer." zei hij en ik zuchtte.
"Ik haat je."
"Oh, je zult van me houden." Ik kon horen dat hij breed grijnsde aan de andere kant van de telefoon.