Hoofdstuk 10
Jacob William
Ik liep naar de keuken om water te halen en zag Catherine aan de telefoon met iemand. Ik pakte mijn water en keek naar haar terwijl ik mijn wenkbrauwen optrok.
Gisteravond stond mijn opa erop dat Ashton in ons landhuis zou blijven. Ik haat het idee, maar ik kan er niet over klagen. Ze verblijft in de kamer recht tegenover de mijne en ik weet dat de ouderen het duidelijk op deze manier hebben geregeld.
Ik dronk mijn water en begon haar weer te observeren. Hoe kan ze in een oogwenk in een compleet andere persoon veranderen? Ze was kalm, vriendelijk en echt zorgzaam toen ze mijn secretaresse was, maar als ze Catherine is, is ze fel, stoer en echt correct. Het was raar om dat te zien, het was alsof ik twee verschillende mensen zag in plaats van dezelfde persoon.
Ze beëindigde het telefoongesprek en liep weer het huis in. Ze zag me en glimlachte.
"Goedemorgen.." zei ze en ik verslikte me bijna in mijn water.
"Goedemorgen." antwoordde ik.
"Wat zijn je plannen voor vandaag?" vroeg ze terwijl ze naar me toe liep.
"Geen plannen, waarom?" vroeg ik terwijl ik weer water in mijn glas schonk.
"Wanneer ga je terug naar New York?"
"Morgen." antwoordde ik en ze knikte.
"Waarom?"
"Ik ben van plan om terug te gaan naar LA als je er niet bent omdat ik meer over mijn bedrijf moet leren. Ik neem het binnenkort over." zei ze en ik knikte.
"Je stemt ermee in, toch?"
"Waarmee instemmen?"
"Het gearrangeerde huwelijk." vroeg ze, duidelijk nieuwsgierig en ik weet niet wat er in haar hoofd omgaat dat ze hier zo in geïnteresseerd is. Ik snap het niet.
"Ja." antwoordde ik en ze grijnsde.
"Heb je koffie nodig? Je hebt de neiging om chagrijnig te zijn als je geen koffie drinkt." zei ze en voordat ik daarop kon antwoorden, liep mijn opa binnen.
"Wat een geweldige toekomstige vrouw heb je daar, Jacob. Je weet dat ik altijd wist dat jullie voor elkaar bestemd waren." zei mijn opa.
"Wil je ook koffie, Joe?" vroeg Catherine aan mijn opa.
"Oh, het is goed, ik ben prima. Ik ga eerst Jody voeren." zei hij terwijl hij de tuin in liep om zijn papegaai Jody te voeren.
"Wat is je bedoeling met dit gearrangeerde huwelijk?" vroeg ik terwijl ik mijn lichaam naar haar draaide. Ze was druk bezig met het maken van koffie en ze draaide zich naar me om.
"Mijn opa is niet in goede conditie, dit is de enige manier waarop ik hem gelukkig kan maken."
"Hij lijkt mij niet zwak of ziek." zei ik, want dat is hij niet. Hij zag er zo gezond uit en hij had ons gisteren zelfs voor de gek gehouden.
"Je hebt hem niet gezien toen hij in het ziekenhuis lag, het brak meteen mijn hart. Bovendien... we kennen elkaar al 5 jaar. Ik bedoel... ik ken je al 5 jaar, dus ik denk niet dat het moeilijk zal zijn." zei ze zelfverzekerd en ze ging verder met het maken van de koffie.
"Toen je Brad ontmoette, vond je het idee van dit huwelijk niet leuk."
"Dat komt omdat het Brad was, ik kende hem niet. Het bleek dat de echte Jacob jij bent, dus..."
"Ben je iets van plan, Catherine?" vroeg ik argwanend, nog steeds niet begrijpend waarom ze hiermee instemt naast de toestand van haar opa.
"Dat ben ik niet."
"Dit frustreert me," zei ik terwijl ik met mijn hand door mijn haar ging. Catherine gaf me de kop koffie en ik dronk het langzaam op.
"Vertel me wat je echt wilt," zei ik terwijl ik haar in de ogen keek en ze keek verward terug.
"Ik heb geen andere bedoelingen," zei ze en ik zuchtte.
"We moeten praten, maak je klaar, we gaan naar buiten," zei ik en ze knikte. Ze liep de trap op en ik dronk snel mijn koffie op. Ik liep naar mijn kamer en sprong onder de douche. Ik trok snel mijn zwarte T-shirt en mijn zwarte leren jas aan, samen met mijn spijkerbroek.
Ik liep naar buiten en wachtte op Catherine beneden. Ik speelde met mijn telefoon toen ik haar ineens de trap hoorde aflopen. Ik stond op en draaide me naar haar toe. Mijn ogen werden groot en ik hoorde mijn hart vreemd kloppen. Ze droeg een wit hemdje met een spijkershort en een spijkerjasje. Ze ziet er zo be-
"Laten we gaan, waar gaan we heen?" vroeg ze en dat haalde me uit mijn gedachten. Ik gebaarde dat ze me moest volgen naar de garage en besloot vandaag mijn Tesla mee te nemen. Ik stapte in de auto en opende de garagedeur met een afstandsbediening. Ze stapte in de auto en deed haar gordel om.
"Waar gaan we heen?" vroeg ze weer.
"Naar het park, we gaan een wandeling maken," zei ik en ze keek naar de lucht.
"Ik denk dat het gaat regenen," zei ze.
"We zijn terug voordat het zover is," zei ik en ze knikte.
"Waarom ben je naar New York gevlucht? Dwong je familie je om het bedrijf over te nemen?"
"Ja, dat was een van de redenen. Ik wil gewoon eerst mijn eigen werkervaring opdoen voordat ik het bedrijf overneem. Ik wil eerst onafhankelijk zijn," antwoordde ze terwijl ik mijn afspeellijst op een laag volume zette.
"En jij? Jij hebt nu twee bedrijven. Dat verklaart waarom je nooit wilde dat ik je naar Canada volgde," lachte ik en knikte bij haar opmerking.
"Het is een lang verhaal, waarom ik mijn naam veranderde en mijn eigen bedrijf opbouwde. Misschien kom je erachter naarmate we elkaar beter leren kennen, maar nu moet ik de twee bedrijven samenvoegen," zei ik.
"Ik begrijp het."
"Ik had nooit gedacht dat je de kleindochter van een miljardair was. Ik kan het nog steeds niet geloven," zei ik eerlijk terwijl ik naar haar keek.
"Acteren en verstoppen voor vijf jaar was niet makkelijk, maar ik heb het gedaan."
"Wie is de echte jij? Catherine of Dakota?" vroeg ik en ze lachte.
"Het is Catherine, dit is de echte ik. Een beetje bijdehand, bitchy en ik heb een rots als hoofd." Dat maakte me aan het lachen.
"Hé! Spot je met me met die lach?"
"Het is een compliment, je bent te eerlijk, Catherine," zei ik lachend met haar.
"Dakota is mijn tweede naam en zij is gewoon onschuldig, puur, kalm en zorgzaam. Catherine is een beetje wild, bitchy, chic, bijdehand en gewoon recht voor z'n raap. Sorry dat ik tegen je loog, maar ik moest wel," zei ze en ik knikte.
"Ik heb het mijne ook verborgen, dus... we staan quitte."