Hoofdstuk 1
Dakota Lennix
Ik rende naar de bushalte met mijn 7 cm hoge hakken, 2 sporttassen en 2 bekers latte. Mijn hart zakte in mijn schoenen toen de bus net vertrok en ik keek om me heen om een lege taxi te vinden omdat ik nog maar 18 minuten heb voordat de duivel zelf het kantoor verlaat voor een vergadering.
Verdomme.
Het kantoor is 12 blokken verderop en het zal me ongeveer 20 minuten kosten om daar te komen als ik erheen ren. Maar ik kan niet weer rennen, deze 2 tassen zijn zo zwaar en ik wed dat ik de latte overal zal morsen. Ik slikte nerveus en zocht naar een lege taxi. Ik probeerde mijn hand op te steken om een taxi te krijgen.
"Jij daar! Brunette met 2 sporttassen! Stap in!" Ik draaide me om en zag een taxichauffeur naar me zwaaien. Ik rende snel naar hem toe en stapte in.
"Denver kantoor alstublieft.. 6 blokken verderop.. alsjeblieft.. snel.. anders vermoordt mijn baas me." zei ik totaal uitgeput.
"Begrepen!" zei de taxichauffeur terwijl hij op het gaspedaal trapte. Ik checkte meteen mijn telefoon om te zien of de duivel nog iets nodig had. Ik glimlachte toen ik zag dat er geen bericht van hem was.
Ik draaide mijn hoofd naar de chauffeur en zag zijn naam op het dashboard. Zijn naam is Eddy Brown en ik denk dat hij in de veertig is. Ik haalde heel diep adem en liet het langzaam weer los.
"Je weet wel.. ik ben echt verbaasd om een slank meisje zoals jij 2 grote sporttassen te zien dragen." zei hij terwijl hij via de spiegel naar me keek. Ik lachte triest en zuchtte.
"Mensen zeggen dat altijd en ik denk dat dat de reden is waarom mijn baas me heeft aangenomen." zei ik terwijl ik mijn hoofd naar het raam draaide.
"Ik ben trouwens Eddy." zei hij op een heel vriendelijke toon. Ik draaide me naar hem toe en glimlachte.
"Ik ben Dakota en bedankt dat je me eerder riep." zei ik lachend.
"Geen dank en hier ben je." zei hij terwijl hij voor mijn kantoorgebouw stopte. Ik gaf hem 20 dollar en stapte snel uit de taxi.
"Dakota, hier is het wisselgeld!" hoorde ik Eddy me roepen en ik draaide me naar hem om terwijl ik een beetje knielde. Ik glimlachte naar hem en zei: "Hou het maar.. je hebt me vandaag gered en ik hoop dat je een geweldige dag hebt, Eddy." zei ik terwijl ik naar hem zwaaide.
"Dankjewel en jij ook!" zei hij en ik knikte. Ik keek op mijn horloge en rende snel het gebouw binnen. Ik gebaarde iedereen voor me om uit de weg te gaan. Ik voelde me als Mozes uit de bijbel.. je weet wel toen God hem vroeg om de zee te splijten. Ik splijt mensen uit mijn weg.
Ik heb nog 3 minuten en ik drukte zo snel mogelijk op de liftknop in de hoop dat hij sneller zou komen. Ik slikte nerveus terwijl ik naar alle 6 liften keek, wachtend tot een van hen hun verdomde deur zou openen.
Kom op kom op..
Ding.
Ik rende naar de lift aan mijn rechterkant en stapte snel in. Ik drukte op nummer 20 omdat dat is waar het hol van de duivel is. Ik slikte nerveus en keek boos naar mensen die op de knop buiten wilden drukken. De liftdeur sloot en ging omhoog. Ik bleef nerveus op mijn horloge kijken en daarna keek ik ook angstig naar de nummers.
Kom op.. oh kom op!
Toen het nummer stopte bij 20, kon ik niet anders dan breed glimlachen. Ik rende naar het kantoor van de duivel en klopte twee keer voordat ik naar binnen ging. Hij was op dat moment aan het telefoneren en gebaarde dat ik binnen moest komen. Ik liep naar binnen en sloot langzaam de deur. Ik zette de 2 grote sporttassen naast zijn bureau en zette de 2 bekers latte op zijn bureau.
Hij drinkt elke dag om 2 uur 's middags 2 bekers latte en ja, hij is zo vreemd. Hij houdt van zijn koffie na de lunch en hij houdt van zijn koffie van Starbucks. Ik stond daar te wachten tot hij me een andere taak zou geven, maar hij wees plotseling naar het glazen raam. Ik pakte snel de afstandsbediening en deed de jaloezieën dicht.
Hij nam een slok van zijn latte terwijl hij aan de telefoon praatte. Hij gebaarde dat ik moest gaan zitten en ik haalde snel mijn notities tevoorschijn, want ik wed dat hij me hierna een hoop dingen gaat laten doen. Hij beëindigde het gesprek en ging op zijn stoel zitten.
"Annuleer al mijn afspraken tot zaterdag, ik ga naar Vancouver." zei hij en mijn ogen werden groot.
Oh shit! Oh nee...
"Wat is uw plan in Vancouver, meneer Denver?" vroeg ik terwijl ik mijn bril rechtzette omdat die langzaam naar beneden gleed. Ik begon zijn afspraken van morgen tot zaterdag te schrappen.
"Boek gewoon een ticket voor mij en jij gaat niet mee." zei hij in zijn gebruikelijke kille toon. Ik glimlachte stiekem vanbinnen omdat dit betekent dat ik vier dagen vrij heb. Ik hoef de duivel vier dagen niet te dienen en dat is echt goed nieuws.
"Ja, meneer Denver. Moet ik een vroege vlucht boeken of?" vroeg ik terwijl ik mijn iPad uit mijn tas haalde.
"De vroegste vlucht morgen en de laatste vlucht op zaterdag." zei hij terwijl hij met zijn pen naar me wees. Ik schreef het in mijn agenda en keek toen weer naar hem.
"Hebt u verder nog iets nodig?" vroeg ik terwijl hij zijn koffie aan het drinken was.
"Jij bent verantwoordelijk voor het controleren van de bouw wanneer ik weg ben." zei hij en dat deed me hem met afgrijzen aankijken.
"Is dat niet Bobs taak?" vroeg ik in een heel voorzichtige toon.
"Ik heb hem net ontslagen. Hij nam twee meisjes mee naar zijn kantoor en had seks terwijl hij me eigenlijk een update moest geven." zei mijn baas terwijl hij naar zijn computerscherm keek. Ik keek verdrietig naar beneden omdat ik dacht dat ik vier dagen vrij zou hebben, maar hij gaf me uiteindelijk meer werk.
"Is dat alles, meneer Denver?" vroeg ik terwijl ik mijn spullen begon in te pakken.
"Stuur me de tickets en je weet wat je moet doen, toch?" vroeg hij.
"Ja." zei ik terwijl ik naar hem keek. Hij gebaarde dat ik meteen moest vertrekken. Ik stond op van mijn stoel en liep zijn kantoor uit. Ik liep naar mijn kantoor en liet mezelf op de bank vallen.
Plotseling ging mijn telefoon en ik haalde hem snel uit mijn tas. Toen ik de naam op het scherm zag, drukte ik meteen op de rode knop. Mijn telefoon ging weer over, nog steeds dezelfde naam.
"Wat wil je?" siste ik toen ik besloot de oproep te beantwoorden. Ik zette de luidspreker aan omdat ik de energie niet had om de telefoon tegen mijn oor te houden.
"Wat?!"
"Opa ligt op sterven..." zei mijn vader en ik rolde met mijn ogen.
"Je kunt me deze keer niet voor de gek houden, pap." zei ik in een kille toon.
"Ik zweer dat ik dit keer niet lieg." zei hij in een heel serieuze toon.
"Ik ben druk... dus stop met grapjes ma-" Mijn vader zette de camera aan en mijn ogen werden groot toen ik mijn opa in het ziekenhuis zag.
"Ik lieg niet."
"Goed... ik kom eraan." siste ik en ik beëindigde het gesprek. Ik stond snel op van de bank en ging op mijn werkstoel zitten. Ik begon alle afspraken van meneer Denver te annuleren door iedereen te bellen die bij die afspraken betrokken was. Ik begon een ticket voor hem naar Vancouver te boeken en een ticket voor mezelf naar LA.
Na het herschikken van de planning liep ik naar het kantoor van mijn baas. Ik klopte en liep toen naar binnen.
"Meneer Denver, ik denk dat ik morgenochtend naar LA moet." zei ik en hij keek op naar me.
"Waarom dat?" vroeg hij.
"Mijn grootvader ligt op sterven, mijn vader belde me net om te informeren dat ik naar huis moet." zei ik.
"Ga maar... je hebt twee dagen en vraag Cindy om je te vervangen."
"Haar naam is Cynthia." corrigeerde ik hem en hij gebaarde dat ik moest vertrekken. Ik gaf hem de details van de vliegtickets en toen gebaarde hij meteen weer om te vertrekken. Ik liep terug naar mijn kantoor en ging weer aan het werk.