Rozdział pierwszy: Kawiarnia
Rozdział pierwszy: Kawiarnia
Jessica
Pracując na laptopie, modliłam się, żeby nie zawiesił się znowu, zanim skończę swoją pracę. Długopis trzymałam między zębami, zdeterminowana, by wreszcie dokończyć zadanie przed końcem wieczoru.
Siedziałam w mojej ulubionej kawiarni, było dość cicho o tej porze, co było dla mnie plusem, ponieważ mogłam się skupić bez rozpraszania przez moją współlokatorkę. Nie to, że się z nią nie dogaduję, ale mamy inne sposoby nauki. Ja wolę uczyć się sama w cichym miejscu z kawą obok, a moja współlokatorka lubi uczyć się w grupie przyjaciół, gdy w tle gra muzyka.
W końcu skończyłam zadanie i wysłałam je do profesora, zanim laptop się wyłączył, gdy tylko zamknęłam stronę. Przewróciłam oczami, na szczęście zawiesił się dopiero po zakończeniu pracy. Sprawdziłam czas i okazało się, że mam trochę wolnego, zanim wrócę do akademika. Postanowiłam otworzyć jeden z podręczników, żeby poczytać, ale rozczarowałam się, bo skończyła mi się kawa. Zastanawiałam się nad kolejną filiżanką, ale ostatnią rzeczą, której potrzebowałam o tej porze, była większa ilość kofeiny.
Zanurzyłam się głęboko w stronach książki, nie zauważając, że barista postawił obok mnie parującą filiżankę kawy. Spojrzałam w górę, zdezorientowana, ale zanim zdążyłam zadać pytanie, odszedł. Spojrzałam na kawę, choć pachniała dobrze, nie mogłam się pozbyć myśli, co jeśli była doprawiona czymś niepożądanym. Kto kupiłby mi kawę, nie mówiąc ani słowa?
Rozejrzałam się po kawiarni, próbując dostrzec kogokolwiek, a wtedy mój wzrok zatrzymał się na wysokim mężczyźnie w czarnym garniturze, z kręconymi włosami starannie ułożonymi. Jego orzechowe oczy spotkały się z moimi i wstał, zaczynając iść w moją stronę.
Był uosobieniem gorąca, oszałamiający, onieśmielający i seksowny w jednym. Jego nogi szybko dotarły do mojego stolika, eleganckie buty stukając o kafelkową podłogę.
"Wyglądasz na kogoś, kto potrzebuje kolejnej filiżanki kawy." Jego głos był chrapliwy i pociągający, skinęłam głową, przyciskając usta.
"Dzięki, na pewno mi się przyda."
"Mogę usiąść?" wskazał na ławkę naprzeciwko mnie.
"Oczywiście."
Usiadł, stawiając swoją filiżankę kawy przed sobą, zanim wyjął telefon z kieszeni. Zmarszczył brwi, patrząc na ekran, po czym schował go z powrotem do kieszeni.
"Mogę zapytać, co studentka jak ty robi w kawiarni tak późno w piątkowy wieczór?"
"Co sprawiło, że pomyślałeś, że nadal studiuję?" Dmuchnęłam na kawę, zanim ją spróbowałam, boże, kupił mi dobrą.
"Cóż, masz plecak przy nogach, a na laptopie są naklejki z Uniwersytetu Covenant."
"Studiuję." Odgarnęłam kosmyk włosów za ucho.
"W piątkowy wieczór? Czy studenci nie chodzą na imprezy w weekendy?"
"Inni studenci tak, ale ja nie, to nie moja bajka."
Boże, czy on właśnie powiedział "studenci"? Ile on ma lat? Szczerze mówiąc, nie wygląda na dużo starszego ode mnie. Pochylił się do przodu, marszcząc brwi z dezorientacją.
"To pierwszy raz, kiedy spotykam studentkę, która nie lubi chodzić na imprezy w weekendy." Wzruszyłam ramionami.
"Wolę pić i relaksować się w akademiku z przyjaciółmi, niż wychodzić i modlić się, żeby wrócić bezpiecznie do domu." Podniósł brwi i skinął głową, pijąc kawę.
"Cóż, to brzmi bardziej jak moja scena."
"Studiujesz?" Prychnął i pokręcił głową.
"Nie, Księżniczko. Mam czterdzieści lat i już dawno skończyłem studia."
Co? Ma czterdzieści lat, a wygląda na mój wiek, a ja mam tylko dwadzieścia.
"Wyglądasz całkiem dobrze jak na swój wiek." Natychmiast zacisnęłam powieki.
"Przepraszam, nie powinnam była tego mówić." Pewnie teraz uważa, że jestem strasznie niezręczna.
"Nic się nie stało, Księżniczko." Uśmiechnął się, ukazując najurokliwsze dołeczki na policzkach.
"Cóż, pozwolę ci kontynuować naukę. Miło było cię poznać."
"Miło było cię poznać."
"Jestem Jeffrey, Jeff w skrócie." Wyciągnął rękę, a ja ujęłam ją swoją, starając się nie pokazać na twarzy, jak bardzo byłam zaskoczona, widząc, jakie ma duże dłonie.
"Jessica." Odwzajemniłam uśmiech.
"Wow, piękne imię, naprawdę do ciebie pasuje." Puścił mi oczko, sprawiając, że serce zabiło mi mocniej, zanim opuścił kawiarnię.
Następnego ranka obudziłam się około dziesiątej, widząc moją współlokatorkę Olivię śpiącą na wierzchu pościeli. Wciąż miała na sobie te same ubrania i szpilki, które włożyła na wczorajszą imprezę. Szybko przebrałam się w sportowe szorty. Zawsze lubię biegać w sobotnie poranki, bo wszyscy na kampusie albo śpią, albo pracują. Dzięki temu mam kampus dla siebie i mogę cieszyć się chłodnym powietrzem.
Po rozciągnięciu wybrałam swoją zwykłą trasę, biegnąc wokół obrzeży kampusu. W uszach miałam słuchawki z muzyką, która pomagała mi się skupić. Dotarłam do głównej ulicy i postanowiłam zrobić sobie przerwę na spacer. Przechodząc obok kawiarni, zobaczyłam moją najlepszą przyjaciółkę Janice. Wychodziła z kawiarni z dwoma dużymi kubkami kawy w dłoniach.
"Cześć, Janice." powiedziałam, łapiąc oddech.
"Czemu jesteś tu tak wcześnie?"
"Cześć, Jessica. Przyszłam po kawę dla mnie i Evelyn. Idziemy dziś na zakupy, chcesz się przyłączyć?" Skinęłam głową.
"Pewnie, muszę się tylko umyć, ale trochę się nudzę."
"Okay, nie wychodzimy do południa, żeby zjeść lunch, będąc już w centrum. Napiszę do ciebie."
"Okay, do zobaczenia."
Pożegnałam się i kontynuowałam bieg, skracając sobie drogę przez kampus, żeby szybciej wrócić do akademika. Pewnie nie powinnam iść dziś na zakupy z moim ograniczonym budżetem i brakiem pracy.
Większość pieniędzy, które zarobiłam latem, wydałam na naprawę laptopa, który teraz ciągle się psuje. Chciałam go wymienić lub sprzedać, żeby odzyskać trochę pieniędzy, ale nie spodziewałam się, że dostanę za niego dużo, a tym bardziej wystarczająco, by kupić nowy komputer.
Janice przyszła do mojego akademika prawie w południe z Evelyn i wszystkie trzy poszłyśmy do centrum na zakupy.
"A co powiesz na to?" Janice wyciągnęła sukienkę z wieszaka, przymierzając ją do siebie.
"Podoba mi się krój, ale to zdecydowanie nie twój kolor." Przewróciła oczami, odkładając sukienkę na miejsce i kontynuując poszukiwania.
"Przeklinam moją dziwną karnację." Mruknęła, a ja pokręciłam głową, śmiejąc się.
Jak zwykle przeglądałam wyprzedażowe wieszaki, uwielbiałam znajdować ładne ubrania za połowę ceny, to było jak Boże Narodzenie. Byłyśmy w centrum handlowym, próbując znaleźć sukienkę na bal Janice w jej stowarzyszeniu. Evelyn była w dziale z butami, szukając nowych szpilek.
Przeglądając wieszaki, zauważyłam znajomą postać stojącą przed sklepem naprzeciwko nas. To był Jeffrey, trzymał torbę z zakupami i rozmawiał przez telefon, wyglądając na wyraźnie zmartwionego. Natychmiast odwróciłam wzrok, zanim złapał mnie na wpatrywaniu się w niego. Przeglądałam dalej, ale moja uwaga już nie była skupiona na ubraniach. Kiedy znowu spojrzałam, zauważyłam, że mnie dostrzegł, machając mi lekko. Odmachnęłam, uśmiechając się, gdy jego zmartwiona twarz zamieniła się w uśmiech, ukazując głębokie dołeczki na policzkach.
Moja radość szybko zniknęła, gdy podszedł do niego wysoki brunetka, ubrana w obcisłe dżinsy, uroczy kwiecisty top i beżowe botki na koturnie. Rozmawiali przez chwilę, zanim pocałował ją w policzek i wyszli razem.
Nigdy mi nie powiedział, że jest zajęty, ale w sumie dlaczego miałoby mnie to obchodzić? Mam dopiero dwadzieścia lat, a on jest dwa razy starszy, nigdy nie miałby ze mną niczego, to byłoby absurdalne.
Ale może to był tylko przyjacielski pocałunek. Pocałunek w policzek nie oznacza, że są parą, prawda? Westchnęłam i odwróciłam wzrok, starając się nie psuć sobie dnia z przyjaciółkami.
Kontynuowałyśmy zakupy, a ja udało mi się znaleźć sukienkę w dobrej cenie. Janice też znalazła sukienkę, która pasowała do jej karnacji. Zjadłyśmy lunch w restauracji w centrum, zanim wróciłyśmy na kampus.