Nowe życie
W samolocie!
Żaden alkohol nie mógł stłumić gwałtownego wiru, który szalał w moim wnętrzu, gdy Boeing 747 z impetem oderwał się od pasa startowego, żegnając się z Teksasem.
Z białymi knykciami i nierównym oddechem, gdy ogromny metalowy cylinder na sterydach wznosił się wysoko na zachmurzony niebieski horyzont, a Houston stało się tylko odległym wspomnieniem.
W końcu usłyszałam mechaniczny dźwięk, który sygnalizował, że możemy wznowić normalne czynności podróżne. Sięgnęłam po słuchawki i przełączyłam Samsunga na moją playlistę, podczas gdy laptop ożył ze swoim majestatycznym tłem przedstawiającym Supernatural Zodiac.
Wiem… jestem trochę dziwna, ale coś w nadprzyrodzonym zawsze przyciągało moją uwagę, zastanawiałam się, jakby to było zamienić się w jakąś istotę, bez względu na to, jaką.
Śnij dalej, Elicia.
„Czy wszystko w porządku, kochanie?” Starsza kobieta o miękkich szmaragdowych oczach i kremowej, lekko opalonej skórze uśmiechnęła się łagodnie, stukając swoim smukłym palcem w moje białe knykcie.
„Tak, na razie. Nie przepadam za samolotami.” Zaśmiałam się nerwowo, gdy miękki, szary skórzany fotel kapitański objął moje drżące ciało, które w ostatniej chwili przeniesiono z klasy ekonomicznej.
Czemu nie latać wygodnie?
„Mogłam się domyślić po tym „uchwycie śmierci”, jaki miałaś na biednym podłokietniku. Chciałabyś coś do picia?” Uśmiechnęła się delikatnie, a jej kwiatowy zapach wypełnił moje nozdrza, rozpoznając „White Diamonds” Elizabeth Taylor, które nosiła dyrektorka domu dziecka jak drugą skórę.
„Mam tylko dziewiętnaście lat.” Wyszeptałam do niej cicho, zauważając, jak królewsko niebieska jedwabna bluzka delikatnie spływała po jej smukłej sylwetce przypominającej tancerza.
„Cicho. Nasza mała tajemnica.” Skinęła w stronę stewardesy obsługującej kabinę pierwszej klasy, obserwując, jak kobieta w średnim wieku delikatnie przesuwa ręką po przedramieniu dżentelmena, zbliżając się z protekcjonalnym uśmiechem.
„Umm… Mary. Czy mogłabym dostać whisky na lodzie i colę dla tej młodej damy?” Kobieta mówiła z królewskim tonem, dotykając swoją ciepłą ręką mojej.
Przechyliła głowę, aby przeczytać plakietkę z imieniem „Mary”, przypiętą do niebieskiej dwurzędowej marynarki, która odsłaniała dekolt z „zalotnym” rąbkiem czerwonego koronkowego stanika. Jej kręcone brązowe włosy z ciężkimi blond pasemkami, skinęły stanowczo, gdy szybko się odwróciła z tymi czerwonymi ustami, które były „tak nieodpowiednim kolorem” do jej karnacji.
„Wyglądała na „przyjemną”.” Jej cichy śmiech sprawił, że poczułam się swobodnie, przeglądając list akceptacyjny do Międzynarodowej Szkoły Sztuk Pięknych w Londynie z pełnym stypendium.
„Bardziej protekcjonalna niż przyjemna.” Zaśmiałam się lekko, gdy jej oczy mignęły pięknym odcieniem szmaragdu, spoglądając na mój laptop z uniesioną brwią.
"Jestem Elicia, swoją drogą." Wyciągnęłam rękę do uścisku, a jej smukłe palce delikatnie otuliły moją dłoń, jak w uprzejmym południowym powitaniu między dwiema drogimi przyjaciółkami.
"Ewa Arkas." Uśmiechnęła się łagodnie, a jej oczy z błyskiem ekscytacji przyglądały się mojemu ekranowi.
Jej miękkie rysy twarzy wyrażały beztroskę, kobietę pełną mądrości.
"Miło cię poznać, Ewo." Uśmiechnęłam się, gdy stewardesa wróciła z whisky na lodzie i colą, uprzejmie uśmiechając się do fałszywej Mary, zanim ponownie skierowała się do dżentelmena w pierwszym rzędzie.
Uśmiechnęłam się, gdy Ewa zamieniła nasze napoje, podając mi kolejną colę ze swojej torby i gestem zachęcając do wypicia whisky, podczas gdy stewardesa była zajęta flirtowaniem i rozmową z mężczyzną w garniturze z męskim kokiem ze złotych loków.
Westchnęłam ciężko, gdy ciepłe pieczenie delikatnie otuliło moje gardło, ciemno wirując, gdy dotarło do mojego pustego żołądka, przynosząc kojące uczucie relaksu.
"Dziękuję." Szepnęłam cicho, a ona machnęła ręką na moje podziękowanie, wskazując na mojego laptopa z jasnym uśmiechem.
"Sztuki piękne. W jakim obszarze?" Uśmiechnęła się szeroko, sącząc colę, gdy lód dzwonił pusto o tanią szklankę.
"Taniec i muzyka." Spojrzałam z powrotem na ekran, studiując informacje dotyczące odprawy, zakwaterowania i daty rozpoczęcia, chcąc upewnić się, że wszystko jest w porządku przed lądowaniem w Londynie.
"Taniec i muzyka, co za unikalne połączenie. Na czym grasz?" Jej głos miał w sobie pewien spokój i delikatność, które sprawiały, że chciałam położyć się na jej kolanach i pozwolić, by jej smukłe palce delikatnie przeczesały moje fioletowo-niebieskie ombre loki, które łagodnie falowały za ramionami.
"Na pianinie i na wszystkim innym. Zawsze miałam naturalny talent do nauki, a muzyka była moją 'strefą bezpieczeństwa'." Uśmiechnęłam się łagodnie do tych szmaragdowych oczu, a ona skinęła głową w cichej zgodzie.
"Dobrze jest mieć 'strefę bezpieczeństwa', ale dlaczego piękna młoda dama jak ty potrzebuje 'strefy bezpieczeństwa'?" Jej pytanie było trudne, zastanawiałam się, czy powinnam podzielić się swoją historią z nieznajomą, czy po prostu zachować to dla siebie.
Cholera!
Nowe życie, nowa ja.
"Zostałam porzucona przed remizą strażacką w DeWalt w Teksasie i jako niemowlę trafiłam pod opiekę lokalnego sierocińca." Spojrzałam przez okno, gdy złote promienie słońca oświetlały pole białych, puszystych chmur, a ciepła dłoń Ewy delikatnie pocierała moje przedramię.
Zamknęłam oczy, gdy jej ciepło poruszyło coś głęboko we mnie, czując gorące ukłucia w kącikach oczu, gdy łzy powoli spływały po moich policzkach.
"O, kochana! Nie chciałam, żebyś płakała." Ewa westchnęła cicho, sięgając do swojej fioletowej skórzanej torebki Chanel, wyciągając miękki, kości słoniowej chusteczkę z delikatnym haftem "EWA" wyhaftowanym w zakurzonym niebieskim piśmie w rogu.
Machając ręką, gdy ona poklepywała moje napuchnięte policzki, kiwając głową na znak podziękowania, gdy odchylała się do tyłu, sycząc cicho, gdy stewardesa nasilała swoje zaloty z irytującym śmiechem, który brzmiał bardziej jak umierająca krowa.
„Przepraszam, po prostu mój chłopak, właściwie były chłopak, miał być ze mną na tym locie, ale oto jestem, sama.” Westchnęłam ciężko, zamykając laptopa, gdy moje słuchawki migały „gotowe”, patrząc na delikatne oświetlenie kabiny, próbując uspokoić chaos emocji, które niebezpiecznie wirowały w mojej świadomości.
Znowu porzucona.
„Wygląda na to, że mocno cię skrzywdził.” Eve sączyła swoją colę, zerkając na mnie z boku, gdy moje ciało zesztywniało na jej słowa.
Skąd ona, do diabła, mogła to wiedzieć?
Czy była jakąś „psychiczką”?
Zerkając na drobną kobietę, która przewróciła oczami z irytacją, uśmiechając się z faktu, że nie byłam jedyną pasażerką uważającą, że stewardesa „Mary” desperacko szuka uwagi i jest denerwująca.
„Spokojnie. Ludzie nie zdają sobie sprawy, że noszą swoje emocje tak otwarcie; poza tym ton, którym mówisz o „nim”, jest daleki od przyjemnego.” Jej uśmiech przekrzywił się, gdy z gracją odchyliła się do tyłu, splatając delikatnie palce na kolanach.
„Tak.” Odpowiedziałam krótko, opierając się o chłodne skórzane siedzenie, gdy obrazy Baina i Krystal zalały moje myśli, czując dziwne ciepło rozprzestrzeniające się po ciele.
Pani Clay, dyrektorka „Domu Dziecka Świetlana Przyszłość”, pozwoliła mi się wyprowadzić w wieku szesnastu lat, ponieważ byłam stabilna akademicko i wiedziała, że życie w małomiasteczkowym sierocińcu nie jest miejscem dla „Utalentowanej Duszy”, jak nazywała moją miłość do sztuk pięknych.
Tak więc małe studio nad garażem stało się moim „domem” na kolejne dwa lata.
Bain był perkusistą, zabawnym, dobrze zbudowanym z ciemnymi, piaskowymi włosami, które podkreślały jego naturalne bursztynowe oczy. Był klasycznym „Złym Chłopcem”, więc zawsze dostawałam burę, gdy pani Clay widziała go w moim mieszkaniu.
Przewracając oczami, uświadomiłam sobie, że miała rację przez cały ten czas.
To było dziwne, przez cały czas, gdy chodziliśmy do szkoły, nigdy nawet nie zauważał mojego istnienia, aż do lata przed ostatnim rokiem. Byłam w auli szkolnej, grając „Clair De Lune” na małym fortepianie, który ukrywał się w lewej części sceny.
Napinający się dźwięk strun, które odbijały się od trójpoziomowych balkonów, śpiewał cicho do mojego serca, gdy cień usiadł w milczeniu na trzecim poziomie balkonu. Przestraszył mnie na śmierć, gdy zasłoniłam fortepian czarnym aksamitem, klaskając z tym zadziornym uśmieszkiem, który sprawiał, że jego dołeczki ślicznie się uwydatniały.
To rozpoczęło rollercoaster naszego związku na ostatni rok, decydując się zaskoczyć go po maturze międzynarodową podróżą, aby odkrywać historię sztuk pięknych za granicą.
Zawsze sprawiał, że czułam się „wyjątkowa”, więc wyobraź sobie moje zdziwienie, gdy stanęłam w drzwiach mojego mieszkania, słuchając odrażających jęków Krystal, której nogi mocno oplatały biodra Baina. Przełknęłam gorycz, która wzbierała we mnie z wściekłością, szybko odwracając się na pięcie, gdy drzwi z hukiem zatrzasnęły się za mną.
Słysząc, jak ta „suka” wołała za Bainem, gdy ten biegł za mną w swoich podartych, kamiennych dżinsach, które „do cholery” kupiłam mu za „cholernie” ciężko zarobione napiwki, pracując w barze podczas kolacji.
Z trudem łapiąc oddech, gdy jego gorąca, spocona dłoń chwyciła moje ramię, obracając mnie, bym spojrzała na jego zaczerwieniony, spocony tors, lśniący w gorącym teksańskim słońcu.
Dzięki jego kardio z tą dziwką w moim łóżku, w moim mieszkaniu.
Uderzyłam go mocno, zanim zdążył cokolwiek powiedzieć.
„Baw się dobrze.” To wszystko, co powiedziałam, gdy kierowca „Lyfta” podjechał metalicznym niebieskim Jeepem Wranglerem, szybko wsiadając z moją torbą przyciśniętą mocno do piersi, rzucając plecak na bok.
„Elicia, otwórz te cholerne drzwi.” Bain rozkazał, gdy jego gorąca dłoń stukała w przyciemniane okno z duchowym zarysem pary, gdy teksańskie ciepło odparowywało pot z jego dłoni przy dotyku.
„Lotnisko w Houston, proszę.” Powiedziałam cicho, gdy łzy w końcu przełamały barierę, patrząc, jak Bain biegł wzdłuż chodnika, podciągając swoje dżinsy, gdy opadały na te muskularne biodra, które zawsze mnie pociągały.
Dzięki Bogu, udało mi się zachować dziewictwo, ale i tak zgrzeszyłam.
„W tylnej części jest woda butelkowana.” Kierowca powiedział cicho, manewrując w ruchu drogowym, zabierając mnie na lotnisko, by zacząć nowy rozdział mojego życia bez Baina.
Byłam głupia, nie słuchając pani Clay i innych, którzy ostrzegali mnie przed Bainem i jego przeszłością. Krystal była jego dziewczyną, zanim się zeszliśmy, a wiedza, że „doskonale” zdradziła go z przyjacielem, tylko pogarszała sprawę.
„Elicia?” Miękki głos Eve wyrwał mnie z moich zdradliwych myśli, gdy jej ciepła dłoń wygładziła dziwne mrowienie, które zdawało się nasilać, gdy myślałam o Bainie i jego zdradzie.
„Jesteś lepsza bez niego. Poza tym, jesteś młoda, piękna, a kto wie, co Londyn ma dla ciebie w przyszłości. Ciesz się tym.” Uśmiechnęła się jasno, z figlarnym wzruszeniem ramion.
„Piękna to przesada.” Zaśmiałam się lekko, gdy krótko ostrzyżony blond steward, rozdawał nasze darmowe posiłki z promiennym uśmiechem, który emanował jego radosną osobowością.
Mogłabym to wszystko zjeść.
O MÓJ BOŻE! Elicia, zasługujesz na lepszego faceta! Ogarnij się.