Creed Vaughn
Clementine POV
Ik was er kapot van om te zien hoe de chocoladesiroop van zijn gezicht naar zijn nek droop. "Wat is dit nou?!" We keken naar de schreeuwer en ik zag Leana opstaan en naar ons toe komen, Leona volgde haar. Von en Van arriveerden ook. Alle ogen waren op ons gericht.
"Wat is er met jou gebeurd, broer?" vroeg Leana.
"Ik zei je toch dat je hier niet moest komen," gromde Von terwijl hij naar me keek. Ik slikte.
"Alles oké?" Ik keek op toen ik Creed's stem hoorde. Hij keek naar me, ik knikte.
"Fin!" riep Leana. Vanaf hun plek boven liet Fin zich zien en keek naar Leana en vervolgens naar ons.
"Oh? Iemand anders geraakt. Slechte worp," zei Fin en draaide zich gewoon om.
"Fin! Ben je echt zo kinderachtig?!" schreeuwde Leana.
"Oh oh, we moeten onze oren bedekken," zei Van terwijl hij zijn oren al met beide handen bedekte. Ik richtte mijn blik weer op Creed die zichzelf aan het afvegen was. Ik pakte mijn zakdoek en liep naar hem toe.
"Ik help je wel," zei ik, waarna hij naar me keek. Ik glimlachte en hielp hem zijn gezicht schoon te maken.
"Het is niet mijn schuld dat Creed geraakt werd, hij wist van ons plan," hoorde ik Fin zeggen.
"Waarom wil je Clementine pijn doen?!" vroeg Leona boos.
"Omdat zij de eerste is! Ze moet weten waar ze tegenop moet," hoorde ik Fin zeggen. Ik keek in Creed's zeegroene ogen en slikte.
"Je ogen zijn gaaf," zei ik, waarop hij glimlachte.
"Kijk niet te lang, anders word je duizelig," zei hij en bedekte mijn ogen. Ik haalde zijn hand weg en glimlachte.
"Dank je daarvoor," zei ik, wijzend op wat hij deed om me te beschermen tegen de chocoladesiroop.
"Graag gedaan," antwoordde hij. Ik keek naar Fin die nog steeds ruzie maakte met Leona en Leana. Na een tijdje voelde ik een aardbeving en hield me vast aan de muur, maar het was niet de muur die ik vast had, het was Creed's borst. Mijn ogen werden groot en ik wilde mijn grip loslaten, maar ik verloor mijn evenwicht door de hevigheid van de aardbeving. Ik zou zijn gevallen als ik niet iets voelde trekken aan mijn middel. Ik opende mijn ogen en zag het zeegroen van zijn ogen.
"Niet bewegen, anders word je duizelig," zei hij, dus slikte ik. We stonden zo dicht bij elkaar.
"Dat is genoeg, Fin!" riep Leona, dus keken we in de richting van de drie en mijn ogen werden groot toen ik Fin in de lucht zag zweven met lianen om hem heen. Toen de aardbeving stopte, hielp Creed me om rechtop te staan.
"Alles oké?" vroeg hij.
"Ja, nogmaals bedankt," zei ik en schudde mijn hoofd.
"Nogmaals graag gedaan," zei Creed met een glimlach.
"Wat heb je toch met aardbevingen? Wat als dat vampierenkasteel instort en iedereen weg moet rennen?!" zei Leona geïrriteerd en gaf de planten de opdracht Fin los te laten. Fin viel van boven, en mijn ogen werden groot toen ik Fin zag vallen. Hij zou in het mesgebied vallen. Bijna alle toeschouwers sperden hun ogen wijd open. Zelfs Leana en Leona stonden met grote ogen.
Terwijl ik te dicht bij was om iedereen te horen schreeuwen, wenste ik plotseling dat er niets ergs met Creed zou gebeuren. Ik hield mijn ogen een paar minuten gesloten totdat ik geen geluid meer hoorde. Het hele gebied was doodstil. Het was alsof een engel voorbij was gegaan zonder dat iemand het merkte.
Dus opende ik langzaam mijn ogen en was verrast door wat ik zag. Iedereen stond stil, bevroren en niet bewegend. Ik keek om me heen. Wat gebeurt er?