Hoofdstuk 7 Geboeid aan het bed
Anna's POV
"Oké, het is geregeld. Je krijgt een week vrij. Gewoon ontspannen." Nick stelde mijn autogordel bij.
"Dank je, maar het gaat echt wel goed met me."
Voordat ik meer kon zeggen, draaide hij het stuur van de Ferrari om en trapte het gaspedaal in, we scheurden weg.
De stad vervaagde langs de ramen, alsof we alles achter ons lieten.
Net zoals de geruchten zeiden, reed Nick nooit langzaam. Ik had gehoord dat hij vroeger een professionele autocoureur was.
In de regen flitsten neonlichten voorbij. Als zijn rijstijl in een film zat, zou het een kaskraker zijn.
"Als je moet huilen, huil dan maar." Nick wierp een blik op me in de achteruitkijkspiegel.
Ik forceerde een glimlach. "Nee, ik wil niet huilen."
Ik zou niet huilen voor de Allens, smekend om hun valse medeleven, ook al brandden mijn ogen en prikte mijn neus.
Nick moet mijn weerstand hebben gevoeld; hij keek een beetje geïrriteerd.
"We zijn bij het ziekenhuis." Nick stopte de auto bij de ingang.
Ik stapte uit en ging naar binnen.
Toen ik het ziekenhuis verliet na mijn wonden te hebben laten behandelen, dacht ik dat Nick weg zou zijn, maar zijn Ferrari stond nog steeds langs de weg geparkeerd.
Zodra ik in de auto stapte, begon ik hevig te hoesten, dus doofde Nick zijn sigaret. Hij wierp een blik op mijn verbanden en vroeg: "Haat je me, Anna? Maar een meisje zoals jij zou door anderen gepest worden, zelfs als wij het niet waren."
"Ik haat niemand." Ik schudde mijn hoofd, tranen welden eindelijk op. Het bleek dat de pestkoppen nooit dachten dat ze fout zaten. Toen viel ik stil, niet wetend wat te zeggen.
Nick leek nog geïrriteerder. Hij nam een scherpe bocht, en na een paar minuten stopte de auto plotseling. Hij sleurde me een chic hotel binnen.
In eerste instantie dacht ik dat hij zaken moest doen, maar toen kwam er een verbluffende vrouw met een heet figuur op ons af. "Nick, waarom ben je zo laat? Wie is dit?"
Ze keek verbaasd naar mijn verbonden gezicht. Hoewel de zwelling was verminderd na de medicatie en koude kompressen van de dokter, was het medische tape op mijn voorhoofd nog steeds duidelijk.
Nick had zijn arm al om haar slanke taille geslagen. "Een dienstmeisje. Ze raakte gewond."
Ik had niet verwacht dat Nick plannen had met iemand, en het bleek zo'n prachtige vrouw te zijn. Voordat ik kon reageren, had Nick me in de kamer geboeid.
"Leer dit. Vrouwen moeten gehoorzaam zijn om geliefd te worden." Nick's stem klonk in mijn oor.
Toen ik hen hartstochtelijk zag kussen, realiseerde ik me wat er misschien zou gebeuren in de kamer.
"Nick, alsjeblieft, breng me naar huis!" Ik stond snel op, waardoor de stoel die aan de handboeien vastzat wankelde en mijn rug raakte.
Nick, half ontkleed, negeerde me in eerste instantie.
Maar ik hapte naar adem van de pijn door de impact en kon een tijdje niet opstaan. Mijn pols klopte door de handboeien.
Ik overwoog hoe ik niet op de grond moest knielen toen Nick plotseling de handboeien losmaakte en me optilde. Terwijl hij me vasthield, drukte zijn hete erectie tegen mijn lichaam.
Mijn gezicht werd rood en ik klampte me vast aan zijn nek, proberend de ongemakkelijkheid te vermijden.
Maar Nick leek mijn intentie verkeerd te begrijpen en hield me nog steviger vast. Hij negeerde de smeekbeden van de vrouw achter hem en droeg me helemaal naar de auto.
Ik werd op de bestuurdersstoel gegooid, en net toen ik ging zitten, drukte Nick me plotseling tegen het stuur. Ik probeerde te worstelen, maar hij greep mijn pols. "Wees braaf, Anna, dwing me niet om hier seks met je te hebben."
Ik wist dat ik Nick en de mooie vrouw had onderbroken, maar toen hij voorover boog om mijn gezicht te kussen, ontweek ik toch.
Zijn lippen streken langs mijn nek, waardoor ik rilde. Hij beet hard in mijn sleutelbeen voordat hij me losliet.
Hij zette me op zijn schoot, en ik kon voelen dat zijn lichaam heter werd. Hij startte de auto.
De auto reed gevaarlijk snel, bijna tegen de vangrail aan.
Ik kon het niet helpen en riep: "Pas op!"
Maar Nick stuurde net op tijd naar links en miste de vangrail op een haar na.
Mijn hart bonkte in mijn borst, en toen hoorde ik Nicks stem boven me. "Kus me, anders hebben we de volgende keer misschien niet zoveel geluk."
Ik balde mijn vuisten, herinnerend hoe hij me bijna dwong toe te kijken terwijl hij seks had met iemand anders. Nick, deze gek, zou het echt kunnen doen.
Ik legde mijn hand op zijn gezicht, leunde langzaam naar voren en kuste zijn kin voordat ik snel weer wegdeinsde.
Maar de Ferrari remde plotseling hard, en Nick drukte mijn hoofd naar beneden, leunend over me heen.
Zijn tong verstrengelde zich met de mijne. Hij was een geweldige zoener, waardoor ik duizelig werd, en ik kon een kreun niet onderdrukken.
Zijn ogen waren gevuld met intense bezitsdrang, maar plotseling liet hij me los. "Ik kan me echt niet meer inhouden."
Nick had me vastgehouden om balans te houden in de auto. Toen hij me losliet, greep ik instinctief naar zijn nek om mijn evenwicht te bewaren.
Elke keer als ik gewond raakte, was ik vooral bang voor de pijn.
Onverwacht drukte hij zich weer op mij, mijn tanden openbrekend en zich opnieuw met mij verstrengelend.
Ik greep zijn stropdas met één hand. Aanvankelijk aarzelend, begon ik al snel passief te reageren. Naarmate ik begon mee te werken, steeg het genot in mijn lichaam, versterkt door onze bewegingen.
Toen mijn lichaam zijn limiet bereikte, liet Nick me los en hield me in zijn armen, diep ademhalend.
Mijn lichaam voelde elektrisch geladen, en ik begreep eindelijk waarom zoveel meisjes verliefd waren op Nick.
Toen ik opkeek, keek Nick naar me. Na een seconde kusten we opnieuw.
Mijn verstand verzette zich, maar mijn lichaam gehoorzaamde instinctief aan Nick.
"Is het goed zo?" vroeg Nick in mijn oor, zijn magnetische stem bijna betoverend.
"Nee." Ik weigerde met het laatste beetje rationaliteit dat ik had.
Nick werd niet boos. Hij hield me in zijn armen. De wrijving en omhelzing maakten me scherp bewust van zijn verlangen om met mij te vrijen, en mijn lichaam weerspiegelde zijn gevoelens.
Toen we stopten, realiseerde ik me dat we bij het landgoed waren aangekomen. Toen de deur openging, raakte ik een beetje in paniek.
Binnen zat Isaac op een lange bank, alsof hij al een hele tijd aan het wachten was. Zijn blik ging van mijn licht gezwollen lippen naar de rode plek op mijn sleutelbeen, en vervolgens naar Nick, wiens kleding een beetje in de war was.
"Heb je seks gehad met Nick?" Isaacs stem was ijskoud, wat me bang maakte. Denkend aan wat er met Nick was gebeurd, kon ik niet voorkomen dat mijn gezicht rood werd.
"Isaac, ja." Nick antwoordde als eerste.
Ik was verbluft, niet wetend waarom Nick dat zou zeggen.
Isaac greep mijn pols, merkte de handboei-afdrukken op, en zijn gezicht betrok.
"Kom met mij mee," beval hij.
Ik keek naar Isaac. "Zal je Tina zich laten verontschuldigen bij mij?"
Isaac leek een paar seconden na te denken, en keek me toen arrogant aan. "Ik laat iedereen die jou beledigd heeft zich verontschuldigen, maar Tina is anders dan jij."
Om de een of andere reden voelde het alsof mijn hart werd samengeknepen, de benauwdheid werd sterker.
Inderdaad, ik had niets te vergelijken met de populaire en topstudent Tina.
Ik keek naar Nick, die mijn hand vasthield voor Isaac en spottend zei: "Isaac, zie je, Anna wil niet met je mee."
Isaac, altijd trots, keek naar me alsof ik iets vies was, en draaide zich toen om en vertrok.
"Sorry voor vandaag." Nick schoof de foie gras op tafel naar me toe, zijn ogen gevuld met schuldgevoel.
Ik zuchtte en boog mijn hoofd. "Het is oké, ik moet je bedanken. Ik ben toch al gewend aan pech. Bedankt dat je het voor Danial hebt opgenomen en zijn reputatie hebt beschermd, die al slecht genoeg was door mij."
Danial had al gespannen relaties met veel klasgenoten door mij. Openlijk aan hem twijfelen zou zijn situatie nog moeilijker maken.
"Bedank je me daarvoor? Hoe dom," lachte Nick plotseling. "Vind je Danial zo leuk? Ben je niet bang dat Isaac hem zal vermoorden?"