Hoofdstuk 2 Weigeren om gevochten te worden door voetballers
Anna Hilda's POV
"Alsjeblieft, niet doen." Ik klampte me vast aan mijn laatste shirt en smeekte Isaac keer op keer.
Isaac leek op een Griekse god, maar voor mij was hij een levende nachtmerrie.
Op dit moment hing Isaac half over me heen, zijn sterke armen hielden hem omhoog. Hij staarde naar me, zijn ademhaling werd zwaarder. Zweet druppelde van zijn knappe gezicht op mijn haar. Zijn gebruikelijke koude en nobele uitstraling leek nu wild en vol rauwe mannelijkheid.
Isaac kon gemakkelijk vele harten veroveren; er waren genoeg meisjes op school die alles voor hem zouden doen. Maar op dit moment voelde zijn charme bedreigend terwijl hij probeerde zichzelf aan mij op te dringen.
"Isaac, nee!" riep ik uit, mijn stem trilde. "Je bent mijn broer, en ik hou heel veel van mijn vriendje!"
Isaac's lippen trokken in een spottende glimlach. "Broer? Je logeert hier maar tijdelijk. We hebben geen echte band."
Op dat moment werd Isaac's gezicht koud, alsof zijn eerdere verlangen was verdwenen.
Even wist ik niet eens wat mijn relatie met Isaac precies was.
Isaac was al van me af. Ik wist niet of het kwam omdat ik een gevoelige snaar had geraakt of omdat hij me gewoon verachtte.
Liggend op Isaac's donkere lakens, leken mijn benen extra glad en glanzend tegen de blauwzwarte kleur, waardoor ik me vreemd beschaamd voelde. Ik kwam snel uit bed.
Isaac bracht me een EHBO-doos. Ik probeerde met een pincet de glasscherven te verwijderen, maar duwde er per ongeluk een dieper. Bloed sijpelde langs mijn kuit en vormde een dunne lijn. Ik hapte naar adem van de pijn.
Isaac, die zijn stropdas aan het verstellen was, keek om en rukte het pincet uit mijn hand.
"Sorry, ik heb het verknoeid." Verontschuldigde ik me uit gewoonte, mijn lichaam trilde lichtjes.
Hoewel de drie Allen broers me nooit persoonlijk hadden gepest, hadden hun volgers dat wel gedaan. Toen ik Isaac's acties zag, dacht ik meteen dat ik pijn zou worden gedaan.
Maar Isaac raakte gewoon mijn gezicht aan en kneep toen in mijn wang met twee slanke vingers. Toen hij mijn bange uitdrukking zag, liet hij plotseling los. Hij verwijderde snel de glasscherven, waste de wond met alcohol en maakte een perfect verband.
Vanuit mijn hoek kon ik Isaac's profiel zien als ik naar beneden keek. Zijn geconcentreerde uitdrukking was nog aantrekkelijker en betoverender dan normaal. Hij was echt gevaarlijk.
Isaac stond plotseling op. Zijn hand had mijn been ondersteund, en ik verloor mijn evenwicht door de pijn en viel in zijn armen. Zijn harde borst maakte me duizelig door de impact.
Ik was al in slechte gezondheid door niet genoeg te eten. Nu was mijn hoofd zo duizelig dat ik alleen op Isaac's borst kon leunen om rechtop te blijven.
Omdat ik veel kleiner was dan Isaac, moest ik me aan zijn middel vasthouden en zijn kleren grijpen om niet te vallen.
Isaac sprak niet, maar ik kon zijn hartslag horen en mijn eigen snelle hartslag veroorzaakt door angst.
Na een paar seconden maakte ik me klaar om op te staan en me te verontschuldigen, maar Isaac's grote hand hield mijn rug vast, waardoor ik in dezelfde positie bleef.
Het regende al een tijdje buiten en het was al donker. Ik wist niet hoe lang Isaac me vasthield; alleen de geluiden van dichte regen en hartslagen vulden de stille lucht.
"Het regent," zei ik ongemakkelijk.
"Ik weet het," antwoordde Isaac met een diepe stem, en liet me eindelijk los.
Ik pakte een paar eenvoudige zwarte joggingbroeken uit de kledingbak bij de deur en rende snel naar buiten.
Hoe dan ook, de Allen broers droegen zelden kleren meer dan een paar keer. Ze stopten ze in deze bak zodat de bedienden ze konden verzamelen en weggooien.
Nadat ik vertrok, bleef mijn hoofd maar malen, steeds weer afspelend wat er net was gebeurd.
Ik had Danial eerder omhelsd, maar sinds we begonnen te daten, had hij minder behoefte om me te knuffelen.
Ik schudde mijn hoofd, in een poging mijn gedachten te ordenen.
Mensen die liefde misten, verwarden vaak elk contact ermee. Alleen Danial had me altijd echt beschermd en van me gehouden.
Vroeg in de volgende ochtend ging ik naar school en haalde een reserve cheerleading uniform.
Ik had weerwolfbloed, dus ik genas vrij snel. Vandaag was de wond nauwelijks zichtbaar. Ik leende wat foundation en depte het erop, net genoeg om de plekken te bedekken.
Iedereen was aan het oefenen met hun bewegingen. Mijn goede vriendin Susan oefende een paar keer met me, en al snel legde onze vriendin Jane haar rugzak neer en liep naar ons toe.
"Anna, je moet je arm hier wat meer uitstrekken. Kijk naar Sue. Ja, precies zo!" Jane hielp me mijn bewegingen te corrigeren.
Daarna oefenden alle cheerleadingleden nog een paar keer samen voordat we ons op het veld verzamelden.
De atleten waren ook vroeg aangekomen en gingen naar het registratiegebied. Vandaag was er een wedstrijd tussen de schoolteams van twee verschillende klassen. Danial zat in het tweedejaars voetbalteam en Isaac in het eerstejaars team.
De menigte werd plotseling luidruchtig, "Kijk, daar is Isaac! Hij is er!"
Isaac was de populairste jongen onder de meisjes op school. Toen hij door de menigte liep, keek hij naar niemand, alsof niets hem iets kon schelen.
Andere voetballers zouden hun cheerleader vriendinnen kussen als ze voorbij liepen. Maar Danial zou me niet zo hartstochtelijk kussen voor iedereen zoals zij deden.
Danial zwaaide naar me, en ik volgde hem naar een afgelegen plek achter de muur. Zodra we aankwamen, drukte hij me tegen de muur en kuste me eerst zacht, daarna intenser. Hij liet me mijn benen om zijn middel slaan, terwijl hij mijn heupen vasthield en me wild kuste.
"Schat, hou je van me?" vroeg Danial plotseling luid, pauzerend.
Ik knikte vastberaden. "Natuurlijk hou ik van je."
Dit was de eerste keer dat Danial zich zo gedroeg. Hij was meestal heel galant, en onze kussen waren altijd licht.
Op dat moment zag ik de cheerleading captain, Ella, niet ver weg staan. Haar schitterende blonde haar glansde fel in het zonlicht, en Isaac stond naast haar.
"Danial, kom hier nu." beval Ella Danial met een koude blik.
Danial liet me meteen achter en rende naar haar toe. Ik vermoedde dat er iets dringends was met de wedstrijd.
Ik bleef daar ongemakkelijk staan.
Isaac liep naar me toe en greep mijn pols, trok me naar zich toe.
Ik botste bijna weer tegen Isaac aan, mijn pols werd rood van zijn greep.
"Heb je seks met hem gehad?" Isaac's stem was zo koud dat het angstaanjagend was, zijn ogen vol afkeer.
Ik wist dat een straf erger dan de hel onvermijdelijk was, maar ik wilde toch nog een beetje waardigheid behouden.
Isaac keek naar me alsof ik een vieze, gebroken pop was, zijn blik vol arrogantie en haat.
"Ja, dat hebben we." antwoordde ik met mijn hoofd naar beneden.
Ik zou liever hebben dat Isaac me bleef kwellen dan dat ik bekeken werd als vuile was.
Op dat moment verslapte Isaac's greep, en hij mompelde, "Je bent echt net als je moeder."
"Je hoeft mijn moeder niet te noemen. Wil je me goedkoop noemen? Een slet? Dan ben ik dat zeker, meneer Allen." Ik kon elke belediging verdragen, maar ik kon niet uitstaan dat iemand mijn moeder beledigde.
Bovendien was ik gewend aan deze beledigingen. Onder de dingen die Isaac me vaak noemde, was dit de meest gewone.