Hoofdstuk 6
Toen ik voor de tweede keer terug op aarde kwam, was Jack mijn schouder aan het kussen, terwijl hij het kleine bijtplekje met zijn tong verzachtte. Zijn lul vulde me nog steeds, bijna tot het punt van pijn. Ik wiebelde en hij liet ons beide achterover zakken totdat hij op zijn hielen zat met mij rustend op zijn dijen. Hij sloeg zijn armen om me heen, hield me dicht tegen zich aan en kuste de bovenkant van mijn hoofd.
"Je bent nog steeds hard," wist ik te fluisteren. Ik leunde met mijn hoofd tegen zijn borst, zonder echt haast om te bewegen.
"Dat blijf ik nog een paar minuten," zei hij zachtjes. "Het is een kenmerk van wolven, iets dat soms gebeurt. Het hoofd van mijn lul zwelt op tijdens het orgasme. Dat zorgt ervoor dat ik een tijdje binnen blijf. Als ik nu zou proberen eruit te trekken, zou je scheuren, en hoewel je de wond zou genezen, zou ik je liever geen pijn doen." Hij gaf nog een paar kussen op mijn haar en oor. "Bovendien is dit fijn. Waarom zou ik nu al ergens heen willen?"
Het was fijn om daar te zitten, omhuld door zijn warmte en kracht, zelfs als de positie niet de meest comfortabele was. Bovendien, wie was ik om te discussiëren over weerwolf fysiologie? "Betekent dat dat je nooit seks hebt met mensen?"
Zijn lachje was warm en toegeeflijk, zijn adem warm op mijn oor. Hij kuste mijn jukbeen voordat hij antwoordde. "Nee. Zoals ik al zei, het gebeurt alleen af en toe - alleen wanneer het lichaam en het onderbewustzijn een partner herkennen die een bijzonder goede fysieke en emotionele match is."
Een bijzonder goede match? Wat een compliment. Ik verteerde dat met een giechelende glimlach die ik blij was dat hij niet kon zien, maar toen kreeg mijn nieuwsgierigheid de overhand. "Is het ooit eerder gebeurd?"
Hij lachte weer en ik kon bijna voelen hoe hij zijn ogen achter mijn rug rolde. "Weet je zeker dat je het nu over vorige partners wilt hebben?"
Ik haalde mijn schouders op, niet echt willen aandringen. Waar hoor je het eigenlijk over te hebben na de beste seks van je leven?
Jack regende een lijn van kussen van mijn oor naar mijn keel en had medelijden met me. "Twee keer."
"Twee keer?" Ik was niet eens zeker of hij nog steeds over hetzelfde sprak.
"Het is me twee keer overkomen. Met twee verschillende partners, bedoel ik. Een keer, toen ik in mijn twintiger jaren was, ontmoette ik een menselijke heks en werd verliefd. De zwelling - we noemen het een paringsknoop - gebeurde met haar."
"Maar zij was menselijk..."
"Dat klopt," vervolgde hij. "Maar ik hield toch van haar. Haar naam was Laura. We zijn getrouwd. Ze stierf twee jaar later aan tyfus. Ze was drie maanden zwanger."
"Het spijt me zo, Jack," zei ik, terwijl ik achter me reikte om een schouder te knijpen. "Het gaat me niets aan. Ik had het niet moeten vragen."
"Het is oké," stelde hij gerust. "Het is lang geleden en oude wonden genezen uiteindelijk. De andere was een Franse weerwolf genaamd Celine. Ik ontmoette haar tijdens de Eerste Wereldoorlog. We hadden één ongelooflijke nacht samen en zagen elkaar daarna nooit meer."
"Wauw." Ik had echt geen idee hoe ik daarop moest reageren, dus leunde ik gewoon met mijn hoofd tegen zijn borst en genoot van het gevoel dat hij nog steeds in me was. "Dit is echt heel fijn."
Hij knabbelde aan mijn oor. "Er is nergens anders waar ik liever zou zijn."
We waren een tijdje stil en toen herinnerde ik me iets wat ik wilde zeggen. "Sorry dat ik je gebeten heb."
Jack grinnikte, een zacht geluid dat door me heen trilde. "Ik niet. Ik weet heel goed dat dat betekent dat jij het ook naar je zin had."
Naar je zin hebben? Wat een understatement. "Je lijkt veel te weten over vampieren." Ik wist niet zeker hoe ik me daarbij voelde. "Ben je met veel geweest?"
"Jaloers?" Hij grinnikte weer en gaf me een knuffel. "Ik ben meer dan tweehonderd jaar oud, schatje. Weerwolven zijn behoorlijk seksuele wezens. Ja, ik heb in mijn tijd met meer dan een paar vampieren geneukt. Mannen en vrouwen."
Dat schokte me. Ik probeerde me om te draaien om hem aan te kijken, maar slaagde er alleen in om mijn hoofd te draaien. "Mannen?"
Zijn brede schouders bewogen achter me in een schouderophalen. "Twee eeuwen geven een man veel tijd om te experimenteren. Ik heb al heel lang geen problemen meer met seks. Zolang iedereen het naar zijn zin heeft, ben ik bereid het een kans te geven."
"Hmmm." Ik had geschokt moeten zijn, niet geïntrigeerd, maar mijn ervaring was zo beperkt. Ik had jaren doorgebracht als niet veel meer dan een seksslaaf, maar eerlijk gezegd had Frederic nooit veel meer gedaan dan me neuken, me een beetje slaan en vertrekken. Hij was dominant geweest, maar nooit bijzonder creatief met een van zijn harem. Zelfs met hem had ik me afgevraagd of het misschien leuk zou zijn om hem en een van zijn vrienden tegelijkertijd te plezieren. Net zoals ik hem had aangeboden om me vast te binden. Dat had me maandenlang zijn afkeuring opgeleverd. Mijn decennia met hem hadden niets anders gedaan dan de lessen van mijn strikte Griekse grootmoeder, die me had opgevoed, versterken. Stoute meisjes werden gestraft. De enige keer dat ik in opstand was gekomen, was om met Frederic weg te lopen. En kijk waar dat me had gebracht.
"Kom op, Ari. Je moet toegeven, vanilleseks kan na een tijdje een beetje saai worden."
Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet. Ik heb niet veel ervaring." Ik was niet gewend dat iemand me bij die bijnaam noemde - niemand had dat gedaan sinds mijn grootmoeder, heel lang geleden. Maar de manier waarop Jack het zei, klonk het bijna als een streling, en ik kon mezelf er niet toe brengen hem te zeggen dat hij het niet moest doen.
"Dat meen je niet. Zo heet als jij bent? Hoe oud ben je eigenlijk?" Hij wreef met zijn handen over mijn armen en knabbelde speels aan mijn oor. "Ik begin te denken dat ik de wieg aan het beroven ben."
"Vandaag is mijn honderdste verjaardag," antwoordde ik. "Daarom heb ik mijn vrienden laten overhalen om uit te gaan om het te vieren."
"Hmm. Die twee ben ik wat verschuldigd."