Hoofdstuk 4
Ik herinner me niet veel van de rit in Jack's grote zwarte truck. Zijn huis lag verscholen in een bosrijk, exclusief gebied, en ik dacht bij mezelf dat de bar meer geld moest opleveren dan ik had gedacht. Ik herinnerde me de geschrokken maar verrukte gezichten van Jess en Dani toen ik hen het servet met Jack's naam, adres en telefoonnummer overhandigde. Jack. Onderweg had hij me verteld dat hij liever zo genoemd werd. Het paste bij hem - sterk en eenvoudig, zonder een spoor van pretentie.
Hij stopte voor wat in wezen een blokhut was, die opging in de omliggende bossen. Behalve dat het de grootste blokhut was die ik ooit had gezien. Zelfs in het donker kon ik zien dat het drie verdiepingen tellende huis zich uitstrekte over de met bomen bedekte heuvel. De garagedeur ging open met een druk op de knop en Jack reed de truck naar binnen.
Voordat ik de deur kon openen, sprong Jack uit de cabine van de gigantische pick-up en opende hij de deur voor mij. Hij tilde me naar beneden, zorgend dat mijn lichaam langs het zijne gleed terwijl hij langzaam mijn voeten op de grond liet zakken. Mijn adem stokte toen ik besefte dat zijn erectie tijdens de rit geen moment was afgenomen.
"Ik ga niet het geduld hebben voor beleefdheden," mompelde hij, terwijl hij naar me neerkeek. Hij was zo lang dat mijn gezicht slechts op ooghoogte was met zijn gebeeldhouwde borstspieren. Hij had een leren jas aangetrokken maar niet de moeite genomen om deze dicht te ritsen, dus ik werd dicht tegen de warmte van zijn borst gedrukt. "Niet deze eerste keer. Zodra we door die deur gaan, is alles toegestaan."
"Goed." Ik had de afgelopen tien minuten aan niets anders gedacht. "Ik - ik wil dat ook."
"Jezus!" Hij greep mijn arm en trok me richting de ingang van het huis. Hij prutste met de deurknop, opende de deur en trok me naar binnen, waarbij hij de deur met een trap achter zich dichtdeed.
Ik had nauwelijks tijd om te beseffen dat we in de keuken van een grote open ruimte waren voordat hij me naar een bank voor een grote stenen open haard bracht. Hij had de lichten niet aangedaan, maar we hadden allebei goed nachtzicht, dus het maakte niet uit. Ik kon nog steeds de intense begeerte in zijn ogen zien branden en dat was genoeg. Ik viel achterover op de bank en Jack's gewicht kwam bovenop me, waardoor elke andere gedachte uit mijn hoofd verdween. Mijn benen spreidden zich om zijn heupen te omvatten, waardoor ik de dikke bobbel van zijn erectie door onze beide spijkerbroeken heen kon voelen.
"Wat is het toch met jou?" mompelde hij terwijl hij zijn gezicht naar beneden bracht. In plaats van me te kussen zoals ik had verwacht, beet hij zachtjes in mijn oor en liet zijn tong langs de rand ervan glijden, waardoor ik huiverde en mijn kutje samentrok. "Er is iets in je glimlach dat zo zoet en aantrekkelijk is - ik voel me weer vijftien, zoenend achter de schuur van je vader."
Ik had geen idee hoe ik daarop moest antwoorden, dus ik deed het niet. Ik greep zijn hoofd en trok het naar me toe zodat ik hem kon kussen met al het verlangen dat zich had opgebouwd sinds die eerste aanraking in de bar. Het was wild in plaats van mooi, met alleen lippen en tong, en meer dan een beetje tand. Jack legde later uit dat als ze echt opgewonden zijn, weerwolven de eerste symptomen van hun transformatie ervaren - hun adrenaline stijgt en hun tanden beginnen tevoorschijn te komen, net zoals bloed of seks mijn hoektanden laat zakken. Op dat moment wist ik alleen dat ik bloed proefde, maar ik wist niet zeker of het van mij of van hem was, en het kon me niet schelen. De rijke koperachtige smaak maakte me alleen maar heter en ik wist dat ik hem moest hebben.
Jack begon zijn heupen te bewegen in een gefrustreerde poging tot de verlichting die we allebei nodig hadden. Toen ik de kus onderbrak om naar adem te snakken, sprong hij overeind, zijn handen gingen onmiddellijk naar de sluiting van zijn spijkerbroek. "Uitkleden," hijgde hij. "Nu."
Ik had geen moeite om dat bevel op te volgen. Sinds Frederic me had gedumpt, had ik geen seks meer gehad, en de meeste van die jaren had ik het ook niet gemist. Nu, vanavond, voelde ik de behoefte om elke gemiste kans in te halen. Ik tilde mijn heupen van de bank en trok mijn spijkerbroek naar beneden, schopte ze weg van mijn enkels samen met mijn saaie katoenen slipje en mijn roze tennisschoenen. Mijn ogen verlieten Jack geen moment, en ik werd nog natter terwijl ik toekeek hoe hij dat prachtige lichaam stukje bij beetje onthulde. Hij was net zo gespierd als ik had verwacht, met een dikke bos donkere krullen op zijn borst waar ik niet kon wachten om mijn vingers doorheen te laten gaan.
Terwijl ik mijn trui en bh over mijn hoofd trok, reikte hij in de zak van zijn afgedankte spijkerbroek en haalde een klein vierkant pakje tevoorschijn. Verward zat ik op de leren bank en keek toe. Wat was hij aan het doen?
Hij scheurde het pakje open en haalde er een kleine plastic ring uit. Toen hij begon een dunne buis over zijn stijve lul te rollen, begon ik het te begrijpen.
"Jack, ik ben een vampier," herinnerde ik hem. "Dat hoeft niet." Ik was eigenlijk een beetje gekwetst dat hij niet volledig naakt in mij wilde zijn, aangezien er geen risico op zwangerschap of ziekte was.
Hij trok één wenkbrauw op en kantelde zijn hoofd. "Geen gevaar voor ziektes voor ons beiden, maar ik denk dat het een beetje vroeg in de relatie is om het risico te lopen kinderen te krijgen, vind je niet?" Zijn stem was nauwelijks meer dan een grom die diep uit zijn borst leek te komen.
Een kleine pijnscheut ging door me heen. Ooit had ik kinderen gewild. Maar iedereen wist dat vampiers onvruchtbaar waren.
Jack moet mijn uitdrukking hebben gelezen, want hij zei zachtjes: "Ik ken vampierparen met kinderen. Voor zover ik begrijp, is het zeldzaam maar het kan gebeuren."
Mijn mond viel open van verbazing. Frederic had zich nooit druk gemaakt om bescherming, en in vijftig jaar als zijn slaaf had ik nooit iets verwekt. Natuurlijk was dit dezelfde man die me had wijsgemaakt dat ik geen menselijk voedsel kon eten. Het had me tien jaar gekost na zijn vertrek om me comfortabel te voelen met vast voedsel. Dus misschien wist Frederic niet alles. Ik maakte geen verdere bezwaren.