Hoofdstuk 11 - Na de aanval van Ecleteon
I
Het eerste dat Koningin Asalea zag toen ze haar ogen opende, was de zwarte muur voor haar. Ze herkende de plek meteen. Ze is in hun slaapkamer. Ze probeerde zich te herinneren wat er tijdens de aanval van de Ecleteon Weerwolven was gebeurd en haar ogen werden onmiddellijk groot. Waar is haar man? Ze worstelde om op te staan, maar zodra ze de vloer raakte, rende ze snel de kamer uit. Ze moest haar man vinden.
Haar voeten brachten haar naar de woonkamer, waar ze haar man aantrof in gesprek met Dreckos. Beide mannen draaiden hun gezichten naar haar toen ze haar hoorden en riepen de naam van Koning Timodore.
"Vrouw, gaat het nu goed met je?" Koning Timodore haastte zich naar Koningin Asalea en omhelsde haar. Ze omhelsde hem terug.
"Ik was bang toen ik wakker werd en je niet naast me vond." Ze zei terwijl ze haar man aankeek met een vleugje angst in haar ogen.
"Het gaat perfect met me, mijn Koningin. Maak je geen zorgen, alle Ecleteon Weerwolven die ons aanvielen zijn nu dood." Koning Timodore zei terwijl hij haar rug streelde en haar troostte.
Bij het horen van die woorden maakte Koningin Asalea zich los van Koning Timodore, met voldoening op haar gezicht nu, dat een tijdje geleden nog glinsterde van plotselinge angst en woede.
"Je stak het hart van Koning Burkano totdat het als kleine stukjes brood werd. Herinner je je dat, mijn vrouw?" Koning Timodore’s ogen waren enigszins onderzoekend terwijl hij rechtstreeks naar de reactie van de vrouw keek bij het horen van zijn uitspraak.
"Ja, dat doe ik. Koning Burkano verdiende het." Ze zei met een streep van haat in haar ogen.
"Ik heb het vermoeden dat Koning Burkano je in het verleden op de een of andere manier heeft beledigd, mijn vrouw. Heb ik gelijk?" Deze keer was het gezicht van Koning Timodore al ernstig. Wat zijn vrouw ook voor hem verborgen hield, hij wilde het van haar weten.
"Ja, dat deed hij. Maar ik wil het nu niet verder uitleggen," antwoordde Koningin Asalea terwijl ze zich terugtrok en zich verontschuldigde bij de twee mannen. Koning Timodore en Dreckos keken elkaar aan met nieuwsgierigheid, dansend in hun oplettende ogen.
II
Toen Koningin Asalea terugkeerde naar hun slaapkamer, voelde ze de paniek haar overvallen. Was ze te doorzichtig geweest met haar gevoelens tegenover Koning Burkano een tijdje geleden? Had haar woede tegenover de Ecleteon Weerwolven haar de waarheid in de ogen van haar man laten verraden? Ze weet hoe intellectueel opmerkzaam Koning Timodore is.
Ze wilde hem de waarheid vertellen, maar haar moed lijkt haar nu in de steek te laten. Ze heeft geen lef om naar hem toe te gaan en hem de waarheid te vertellen. Ze is nog niet klaar om de gevolgen van haar daden te accepteren. Wat als hij de waarheid niet accepteert dat hoewel haar plan van wraak tegen de Ecleteon Weerwolven haar oorspronkelijke reden was om met hem te trouwen; maar later veranderde ze van gedachten en haar liefde voor hem gaf die oorspronkelijke reden slechts een tweede doel? Ze schudde meerdere keren haar hoofd, omdat het feit blijft dat ze nog steeds dacht hem te gebruiken om wraak te nemen op de Ecleteon Weerwolven. Wie zou blij zijn te weten dat hij werd gedacht te worden gebruikt en uiteindelijk ook werd gebruikt? Natuurlijk niemand en zeker niet een machtige vampier als Koning Timodore. Hiermee voelde Koningin Asalea een koude rilling door haar aderen lopen.
Toen ze weer in een diepe slaap viel, merkte Koningin Asalea niet meer dat Koning Timodore hun kamer binnenkwam en haar aankeek met ogen vol liefde maar met strepen van twijfel erin.
Hij ging naast zijn vrouw op zijn rug liggen en na een moment viel Koning Timodore ook in slaap. Hij voelde nog steeds de druk en vermoeidheid veroorzaakt door de recente onvoorstelbare ervaring die ze hadden meegemaakt tijdens de aanval van de Ecleteon Weerwolven.
III
De volgende dag werden Koning Timodore en Koningin Asalea bijna tegelijkertijd wakker.
Koning Timodore draaide zich naar zijn vrouw. "Hoe voel je je nu, mijn Koningin?" Zijn glimlach was aanstekelijk.
Koningin Asalea strekte haar hand uit en streelde de wangen van de man naast haar, tot aan zijn zachte lippen. "Ik voel me nu zo goed, vooral omdat ik naast jou wakker werd." Haar glimlach was verleidelijk.
Koning Timodore kon zichzelf niet beheersen en gaf haar een diepe kus, agressief. Onmiddellijk laaiden de vuren binnenin hen op.
"Vrouw, kunnen we het nu doen?" fluisterde Koning Timodore achter het oor van zijn vrouw, wat haar een warm gevoel gaf en haar deed giechelen in afwachting van zijn volgende zetten.
Toen Koning Timodore opnieuw de zachtheid van de lippen van zijn vrouw opeiste, vergat hij dat hij, voordat hij gisteravond naast haar in slaap viel, twijfels had over haar ware identiteit, inclusief haar eerlijkheid tegenover hem.
Hun kamer werd daarna gevuld met passie die alleen hun harten konden begrijpen.
Dus wat er morgen zal gebeuren, is iets waar ze nu allebei niet aan willen denken.