Hoofdstuk 6
Jessica’s POV
Toen de gasten arriveerden, kregen Olivia en ik dienbladen vol met verschillende drankjes. Bier, wijn, champagne en frisdrank. Omega Esther gaf ons verschillende richtingen op en zei: "Gasten zullen hun gewenste drankje nemen; zodra het dienblad leeg is, vervang je het door een nieuw dienblad."
‘Wat denk je dat Jonny van plan is?’ vraag ik aan Olivia. ‘Ik weet het niet. Ik heb geen kans gehad om het hem verder te vragen.’ ‘Hij staat daar bij de buffettafel, waarom ga je niet naar hem toe en vraag je het hem?’ Ik geef haar een duwtje terwijl ik voorbij loop.
We kijken allebei in de richting van de buffettafel. Jonny was gekleed in een lange zwarte broek en een rood overhemd met de bovenste twee knopen open, waardoor zijn gebruinde borst zichtbaar was. Zijn donkerbruine haar was naar achteren gebonden in een paardenstaart en zijn bruine ogen scanden de kamer. Hij ziet Olivia en glimlacht.
‘Ja, natuurlijk, ik loop gewoon naar hem toe en zeg, hey Jonny! Hoe ga je Jessi en mij hier wegkrijgen?’ ze lacht. ‘Ik moet wat meer drankjes halen; hopelijk komt zijn plan snel in actie’ zeg ik tegen haar en sluit de gedachtenlink.
Ik zet het lege dienblad neer, pak een nieuw dienblad en loop de keuken uit. Een bedwelmende geur raakt me; dennen en pepermunt. Het rook bekend; waar heb ik deze geur eerder geroken? Celeste rolt rond in mijn hoofd. "Wat is er met jou aan de hand?" eis ik, maar ze antwoordt niet. Ik begin naar de geur toe te bewegen; proberen te zien wie het zou kunnen zijn. Er zijn te veel mensen; één keer klein zijn helpt niet. Ik zie de achterkant van iemands hoofd, hij heeft kastanjebruin haar dat in een paardenstaart is gebonden. Bukken en weven, een vol dienblad met drankjes in mijn handen, ik ga naar de bedwelmende geur toe; het kan toch niet? Er is geen manier dat het hem kan zijn.
Als ik dichterbij kom, pakt iemand mijn arm, “waar denk je dat je heen gaat?” Ugh. Alpha Sebastian en hij is dronken. Hij is als een overijverige octopus, die probeert alles met borsten op twee benen te betasten; ik inclusief. “Laat me los” schreeuw ik, terwijl ik mijn arm van hem wegtrek. Ik krijg een klap in mijn gezicht, laat mijn dienblad vallen terwijl ik op de grond val. Ik houd mijn hoofd vast; één schop, twee schoppen, drie. Hij schreeuwt, “hoe durf je me te vernederen, jij kleine slet.” Ik kan nauwelijks ademen terwijl hij probeert mijn pols te pakken; iemand stopt hem. “RAAK MIJN MAATJE NIET AAN” schreeuwt hij.
Maatje? Heb ik dat goed gehoord? Ik rol om te zien wie er spreekt, bruine ogen; kastanjebruin haar. “Alex” fluister ik voordat alles zwart wordt.
……………….
Alex’s POV
Zittend in mijn kantoor, doe ik de laatste voorbereidingen voordat ik vertrek voor de 2-uur durende rit naar de Emerald Moon Pack. De angst stijgt bij de gedachte aan het zien van de moordenaar die vier jaar geleden mijn vader heeft vermoord.
“Is alles oké, Alex?” vraagt Jonas me. “Ja” zucht ik. Jonas kan mijn angst voelen en geeft me een duwtje in mijn gedachten. Ik ontspan iets terwijl ik nog steeds nadenk over wat er gaat gebeuren.
Vier jaar geleden; Jonathon, de zoon van Alpha Sebastian, hielp me te ontsnappen zodra ik uit de kijkkamer was. ‘Mijn vader kan niet worden vertrouwd’ zei hij. Hij vertelde me hoe zijn vader Alpha werd.
‘Waarom vertel je me dit?’ vraag ik hem uiteindelijk. ‘Omdat’ antwoordt hij, terwijl hij naar het bureau van papa loopt, ‘ik niet wil worden wat papa wil dat ik ben. Ik hoop dat jij me kunt helpen weg te komen van mijn ouders. Ik kan de mishandelingen niet meer aan.’
Het herinneren aan het gesprek bezorgt me nog steeds rillingen. We waren even oud en werden allebei getraind om de volgende Alpha van onze packs te worden. Ik wist niet wat ik kon doen. Ik besloot hem mijn telefoonnummer te geven. Ik ben blij dat ik dat deed. Hij vertelde me over Jessica en Olivia die de slaven van de pack waren gemaakt.
We wisselden wekelijks telefoontjes en sms'jes uit. Hij vertelde me hoe Olivia zijn maatje was en Jess haar gebruikelijke brutale zelf was. Ze staat op tegen zijn ouders, zonder ooit te wankelen. Het telefoontje van twee maanden geleden komt in me op.
“Ik heb mijn maatje gevonden” zei hij opgewonden. “Dat is geweldig, is het wie je dacht dat het was?” vraag ik. “Ja,” zijn stem werd somber. “Wat is er mis? Ik dacht dat je niet kon wachten om te zien of Livvy je maatje was?” Er was een pauze, hij fluistert in de telefoon “ik denk dat mijn moeder een vermoeden heeft. Ik wil niet dat ze Liv pijn doet omwille van mij.”
“Waarom denk je dat ze een vermoeden heeft?” “Ze plannen een banket over twee maanden, een paarbanket. Ze hebben alle geschikte ongepaarde wolven uitgenodigd en ze willen een geschikte partner voor mij kiezen” zei hij. “Ze hebben niet iedereen uitgenodigd” merk ik op. “Huh?” “Ik ben niet uitgenodigd; ik denk dat we dat moeten rechtzetten,” mijn geest maakt een plan.
*"Ik kan je toevoegen aan de gastenlijst, Gamma Shaun en zijn partner Elise zijn verantwoordelijk. Ik zal je naam..." "NEE. Niet mijn naam," onderbreek ik hem. "Ik heb een alias nodig, iets dat je vader beschrijft zodat hij weet dat ik het ben." "Ik zal zien wat ik kan bedenken," zegt hij tegen me.
"Wat betreft je moeder, haal haar verdenking weg. Schreeuw tegen Livvy, sla Livvy zoals Gamma Shaun suggereerde. Laat je moeder geloven dat zij niet je partner is."
"Dat kan ik doen; ik zal je de naam sms'en."*
Toen de dag aanbrak, zouden we niet alleen hem wegkrijgen bij zijn ouders; we zouden hen ook meenemen. Dit was die dag.
Ik kijk nogmaals naar Jonathon's sms. 'Je bent helemaal klaar voor het banket, meneer Wayne Kerr van de Gold Moon Pack. HAAL ONS HIER WEG!!!' Dat was twee dagen geleden. Ik reageerde met vijf duimpje omhoog emoji's. Wie weet? Misschien is mijn partner daar.
Ik stop mijn telefoon in mijn zak en loop het packhuis uit naar mijn auto. Ik mindlink Nathanial, mijn Betta in afwachting, 'op weg naar Emerald Moon. Jij hebt de leiding tot ik terugkom.' 'Breng ons kleine scharminkel thuis. Het maakt me niet uit of je die klootzak moet doden om het te doen.' 'Dat is het plan,' vertel ik hem, terwijl ik in mijn auto stap en weg rijd.
Rijdend over de snelweg; vraagt Jonas me "Welke naam heeft Jonny gekozen als jouw alias?" "Een naam die perfect past bij Sebastian," vertel ik hem. "En? Wat is het?" Hij blijft aandringen. "Waarom de verrassing verpesten? Denk je dat we onze partner zullen vinden?" vraag ik, het onderwerp veranderend. "Ja, zij is daar." Ik wijk even van de weg af; herpak mezelf, "hoe weet je dat in godsnaam?" Grijnzend zegt hij; "jij hebt je geheimen, ik de mijne."
..........
Ik arriveer bij Emerald Moon; het is pikkedonker behalve de volle maan. Een bewaker bij de poort vraagt om mijn naam en pack. "Wayne... Kerr, Gold Moon Pack," zeg ik tegen hem, pauzerend tussen de voor- en achternaam, terwijl ik mijn lach probeer in te houden. Ik weet dat Jonathon deze naam al op de lijst heeft gezet en Jonas lacht, "Wayne, Kerr. Ik hou ervan."
"Ga verder," zegt de bewaker. Rijdend door de poorten, komen de lichten van de banketzaal in zicht. Ik parkeer de auto en loop naar binnen.
Zodra ik door de deur kom, ruik ik bosbessen en ahornsiroop; ik ken die geur en ik glimlach. "Partner," roept Jonas. "Ga onze partner halen." Hij springt op en neer in mijn gedachten. Ik loop naar een kleine, tengere vrouw met golvend blond haar, ze draagt een dienblad met drankjes. Ze kijkt op en ik herken haar gezicht; het is hetzelfde gezicht als dat van haar broer en zus. Jessica. "Het is onze partner. Ga onze partner halen," eist Jonas. "Dus dat is hoe je het wist; klootzak. Je had het me kunnen vertellen." Hij grinnikt "Nee; je hoofd past nu al nauwelijks door de deur."
Ze beweegt zich naar ons toe; Alpha Sebastian grijpt haar arm, "waar denk je dat je heen gaat?" Hij lijkt dronken en ik hou niet van hoe hij naar Jessica kijkt. "Laat me los," schreeuwt ze, terwijl ze haar arm wegtrekt. Ik loop naar hen toe; Jonas is klaar om die klootzak aan te vallen. Oh mijn godin, hij sloeg haar voor iedereen. Ze valt op de grond en hij schreeuwt en schopt haar; "hoe durf je me voor schut te zetten, sletje."
Ik moet die klootzak nu stoppen! Hij gaat haar pols grijpen, in plaats daarvan grijp ik de zijne, mijn klauwen in zijn arm drukkend. "RAAK MIJN PARTNER NIET AAN," schreeuw ik. Jessica rolt om, haar blauwe ogen smeken. "Alex," fluistert ze voordat ze flauwvalt.
Voorzichtig til ik Jessica op en draai me om om naar buiten te gaan; ik hoor Jonathon, "wat is er mis papa? Je ziet eruit alsof je een geest hebt gezien." Sebastian brult, "Leugenaar; zij is niet je partner." Ik draai me om naar hem, Jessica nog steeds in mijn armen, "Pardon?" Een grijns begint op zijn gezicht te verschijnen, "zij is niet je partner. Zelfs als ze niet je zus was; ze is pas 14."
Jonathon komt naast me staan en begint te lachen. Ik ben bang dat hij flauwvalt; hij lacht zo hard. Iedereen kijkt hem verward aan; ik sneer naar Sebastian "Haat je het niet, wanneer je iets aanneemt; het maakt een ezel van jou en mij? Komt er nog bij, het maakte net een ezel van jou." Ik zet een stap dichterbij en fluister "Dit is Jessica Bloome, de dochter van Gamma Zachariah. Ze is net 18 geworden, de jongste van een drieling. Ik neem Jessica, Jonathon en Jonathon's partner Olivia mee naar huis waar ze thuishoren," zijn ogen worden groot bij de gedachte dat hij voorgelogen is; of is het omdat Jonny een partner heeft.
Ik loop naar de deur; Jonathon grijpt Olivia en geeft haar een grote kus. Sebastian springt naar Olivia toe, schreeuwend "jij bent niet de partner van mijn zoon, rotkind." Jonathon stapt tussen hen in en grijpt Sebastian bij de keel.