Hoofdstuk 5
Olivia's POV
Ik laat Jessi achter bij Luna Aubrey en ga richting de Banketzaal. "Ugh," zeg ik tegen mijn wolf, Vanessa. "Het is oké, Jonny en Tyler zijn daarbinnen." Ik snuif de lucht op, Vanille en Munt dringen door mijn neusgaten. Ik glimlach terwijl ik door de deuropening loop. Jonathon zit met Omega Esther.
"Waar lach je om?" vraagt Esther, terwijl ze een vork pakt en deze van het aanrecht gooit. Jonny stapt voor het vliegende object, dat hem op de schouder raakt. "Wat is dit nou?" roept hij boos naar Esther. "Sorry Jon, ik mikte niet op jou," bloost ze. Hij draait zijn hoofd om naar mij te kijken. Zijn bruine ogen stralen; een glimlach op zijn gezicht en hij schreeuwt, "Ga daar naar binnen en begin met de versieringen," wijzend naar een kleine voorraadkamer. Jonny zou een Oscar moeten krijgen voor hoe hij kan glimlachen en schreeuwen tegelijk.
Ik aarzel een moment en ren dan naar de voorraadkamer en ga naar binnen. Zittend aan de tafel; pak ik wat goud- en zilverfolie en begin sterren uit te knippen. Dat is de standaardversiering die we hier moeten maken.
Een paar minuten gaan voorbij; de geur van Vanille en Munt komt dichterbij de deur en Jonathon loopt de voorraadkamer binnen, schreeuwend, "Ik wil goud en zilver. Moet ik hier blijven om ervoor te zorgen dat het goed gebeurt?" dan snuift hij mijn geur op en fluistert, "Oh, je ruikt zo lekker."
Ik sta op en omhels zijn kus. Terwijl hij zijn lippen langs mijn nek beweegt, tintelt mijn hele lichaam van de mateband die tot leven komt. "Tyler en ik hebben een plan bedacht," zegt hij terwijl hij zijn lippen langs mijn oor strijkt en zijn armen om mijn middel slaat.
"Plan? Wat voor plan?" Hij antwoordt niet, hij is afgeleid door mijn nek.
"Jonny. Focus," lach ik, terwijl ik met mijn vingers voor zijn gezicht knip. "Plan?" "Oh ja, plan," lacht hij; vonken ontstaan opnieuw terwijl hij mijn middel strakker vasthoudt.
"Vanavond geven Mam en Pap een groot banket ter ere van mij. Ze noemen het een paringsbanket. Er was een uitnodiging voor alle ongepaarde wolven om 'je partner te komen vinden'." "Dat verklaart de sterren," giechel ik, terwijl ik hem laat zien wat ik aan het knippen was.
"Dat is niet het plan, Mam en Pap willen iemand voor mij kiezen; jij en Jess zullen niet aanwezig zijn." "Uh duh; we worden nooit uitgenodigd; we serveren alleen hapjes en drankjes," zeg ik sarcastisch. "Ik zal ook niet aanwezig zijn." "Wat?" Hij verliest me. "Zullen ze niet merken als de eregast er niet is?" Hij glimlacht, "Het is simpel; ik laat mijn gezicht een half uur zien en dan vertrekken we via de voordeur om nooit meer terug te keren. Tegen de tijd dat ze beseffen dat ik er niet meer ben, zijn we al lang weg."
"Ja. En ze laten ons gewoon naar buiten lopen? Zonder vragen te stellen," zeg ik terwijl ik een van de sterren over mijn schouder naar hem gooi. "Je hoeft niet sarcastisch te zijn; ik weet dat ze ons niet zomaar laten gaan. Ik heb hulp," zegt hij terwijl hij weer naar mijn nek leunt om te kussen.
"Hulp? Wie zou je helpen? Elke wolf hier zou ons slaan als we naar hen kijken." Jonny grijnst, terwijl hij zijn armen weer om me heen slaat; de tintelingen gaan langs mijn ruggengraat. Ik draai mijn lichaam om hem aan te kijken en probeer hem te vragen over de hulp die hij krijgt. Hij leunt naar voren en kust me in plaats daarvan; mijn woorden verdwijnen wanneer zijn lippen de mijne raken.
De deur van de voorraadkamer gaat open; "Verdomme" ik schrik en duw hem van me af terwijl ik naar de deur kijk. Gelukkig is het Jessica; ik adem opgelucht. "Jullie twee moeten voorzichtiger zijn. Jonny, ik denk dat je ouders je zoeken. Ze rennen rond in het roedelhuis als kippen zonder kop." Jonathon kust mijn voorhoofd en vertrekt.
Snel vertel ik Jess wat Jonathon net tegen me zei. Ze tuit haar lippen en fronst; "Wie helpt hem?" "Ik weet het niet, hij wilde het me niet vertellen." We staan daar een moment en kijken naar de deur. "Ik moet terug" zegt ze en rent de kamer uit.
Ik ga verder met de sterren; ik leg ze in twee stapels, zilver en goud. Omega Esther komt binnen; "als je hier klaar bent, kun je de vloeren en tafels van de feestzaal schrobben." "Ja mevrouw" antwoord ik haar; ik wil vandaag niet het slachtoffer zijn van een van haar woedeaanvallen.
………………
Jessica’s POV
Op weg terug naar de naaikamer, verloren in gedachten over wat Olivia tegen me zei, verschijnt er een frons op mijn gezicht. 'Jonny zei dat we vanavond het roedel verlaten. Hij zei dat hij hulp heeft.' Mijn gedachten beginnen te racen over wie hem helpt; de enige persoon die ik kan bedenken is Shaun. Hij heeft niet het lef om te helpen. Hij heeft niet eens het lef om Alpha Dombo te verhinderen onschuldige mensen te doden en onschuldige pups van hun familie weg te nemen. Ik loop de trap op naar de tweede verdieping, Luna Aubrey staat te wachten bij de deur van de naaikamer.
"Waar was je?" eist ze. "Ik moest wat naalden halen" zeg ik, terwijl ik de naalden in mijn hand laat zien. Ze grijpt mijn haar en trekt me de naaikamer in.
"Hoe durf je me te laten wachten" sist ze. "Sorry" is alles wat ik eruit krijg voordat ze me in mijn buik slaat. "Waar is mijn jurk?" Terwijl ik mijn buik vasthoud, pak ik een diep smaragdgroene; off-the-shoulder cocktailjurk van de paspop en geef hem aan Luna Aubrey. "Ik moet een laatste pasvorm doen" zeg ik tegen haar. Ik weet al dat de jurk haar perfect zal passen. De paspop heeft de maten van Luna Aubrey en die veranderen nooit.
"Ik wilde geen groene jurk" schreeuwt ze me vol afschuw toe. "Dan trek je iets anders aan" schreeuw ik terug. Ze slaat me in mijn gezicht; "het zal wel moeten. Ga naar de keuken. Jij en die halfbloed zullen serveren" zegt ze terwijl ze de deur uitloopt.
Ik loop de trap af richting de keuken; Jonathon komt me voorbij op weg naar zijn kamer. Hij knipoogt naar me met een glimlach en loopt verder de trap op. "Wat is hij van plan?" vraag ik Celeste terwijl ik naar hem staar, terwijl hij voorbijloopt. "Niet zeker, maar hij lijkt tevreden met zichzelf." Ik stop bij de deur van de keuken. De omega's doen de laatste voorbereidingen aan het eten; Omega Esther bekijkt elke stap nauwkeurig. "Jij," schreeuwt ze, terwijl ze een schort naar mijn gezicht gooit. "Trek dat aan om die afschuwelijke kleren te bedekken, en ga in de hoek staan met die andere slet totdat je nodig bent." Ik kijk naar de hoek, Olivia staat daar; ze kijkt boos naar Omega Esther.
Esther volgt mijn blik en pakt een plastic serveerschaal; ze slingert het naar Olivia en raakt haar arm. Grijnzend van voldoening draait ze zich om en blaft bevelen naar de andere omega's.