Hoofdstuk 9
Alex’s POV
Terwijl ik de deuren van het ziekenhuis uitloop, pak ik Jessica bij de hand. "Ik laat Jess even rondkijken; hoe zit het als we over een uur in mijn kantoor afspreken?" zeg ik tegen Cynthia. Ze knikt instemmend en loopt de weg af naar het roedelhuis. Om ons heen is een kleine gemeenschap van gebouwen, elk huisvest verschillende roedels.
Terwijl we naar ons roedelhuis lopen, begin ik de gebouwen uit te leggen; "dit zijn allemaal roedelhuizen. We hebben hier in totaal 12 roedels. 2 Werecat Prides, 3 Werebear Clans, 6 Weerwolvenroedels en één Heksenkring." Ze kijkt me aan, een verwarde blik trekt over haar gezicht; "Weer-soorten leven niet samen in dezelfde gemeenschap, tenzij ze gepaard zijn met een andere soort." "Hier wel," glimlach ik, terwijl ik haar gezicht zie oplichten.
De 12 roedelhuizen staan tegenover elkaar langs een hoofdweg; het lijkt op een stadsweg met wolkenkrabbers aan beide zijden. Het enige verschil is dat er geen verkeer is en de weg bedekt is met gras en struiken. "Er is een parkeergarage met meerdere verdiepingen tegenover het ziekenhuis en aan het andere eind zijn de trainingscomplexen met een park dat overgaat in een bos," vertel ik haar.
"We zijn er," zeg ik terwijl we voor ons roedelhuis stoppen. Jess kijkt omhoog naar het 12 verdiepingen tellende gebouw; haar ogen worden steeds groter bij elk nieuw ding dat ze ziet. "Er zijn hier 300 kamers. De onze is op de bovenste verdieping." We lopen door de dubbele deuren, "Wauw," roept ze uit terwijl ze rondkijkt in de foyer. We kunnen de lunch ruiken die in de keuken wordt klaargemaakt, "de keuken en eetkamer zijn aan de linkerkant, liften en de gemeenschappelijke ruimte zijn deze kant op," zeg ik terwijl ik haar naar rechts naar de liften leid. Ik mindlink Omega Simone 'stuur onze lunch naar onze kamer alsjeblieft.' 'Geef me 15 minuten.'
We bereiken de liften; ik druk op de knop omhoog; "elke verdieping heeft 30 kamers behalve deze en de bovenste verdieping. De bovenste verdieping heeft 2 Alpha kamers, de kamer van de Beta met zijn partner, de kamer van de Gamma en zijn partner, mama's kamer, jouw mama's kamer, 4 Enforcer kamers en 2 gastenkamers, die momenteel niet worden gebruikt; plus onze kantoren," vertel ik haar, terwijl de liftdeur opengaat.
We stappen in de lift, ik sla mijn armen om haar middel; ze kijkt naar me; "je zei dat er 2 alpha kamers zijn. Ik dacht dat roedels maar één alpha hadden?" Ik glimlach naar haar, "alles zal snel duidelijk worden." Ik druk op de knop voor de bovenste verdieping en de deuren sluiten. "Ik heb nog nooit liften gezien in een roedelhuis," zegt ze. Ik laat een kleine lach ontsnappen; "nee, we hebben geen moeite met traplopen, toch? Behalve de enkele huizen van wat oudere roedelleden verspreid over de plaats, wonen we allemaal hier. Het is roedelhuisleven met een paar moderne gemakken."
De liftdeuren gaan open en we lopen naar de eerste kamer aan de linkerkant. Ik til Jess op in bruidsstijl en draag haar over de drempel. Ze begint te giechelen; "Welkom thuis, maatje," zeg ik lachend, terwijl ik haar in het midden van de kamer neerzet. Ze loopt naar het kingsize hemelbed; "de badkamer is aan je rechterkant en de kast is aan de linkerkant," zeg ik tegen haar. "Ik heb geen kleren," roept ze uit; "Olivia en Jonny zijn gisteren voor je gaan winkelen; ze hebben je kleren al in de kast gehangen," wijs ik naar de kast.
Ze gaat naar binnen om een kijkje te nemen; "Holy crap, hoeveel hebben ze gekocht? Dit moet Jonathon's idee zijn," grinnikt ze terwijl ze naar buiten komt met een stuk rode kanten lingerie in haar handen. "Ik denk dat dat Olivia's idee was," lach ik terwijl ze terug de kast in loopt. Er wordt op de deur geklopt.
"Kom binnen," roep ik. Omega Simone komt binnen met een dienblad met eten en zet het op de tafel. Jessica komt uit de kast; "het is goed om je terug te zien, Jessi," zegt Omega Simone terwijl ze haar een knuffel geeft; "ik heb je favoriete gerecht gemaakt, lasagne en frietjes." "Ik kan niet wachten; ik heb gedroomd van je lasagne en frietjes," vertelt Jess haar. "Ik hoop dat het is zoals je het je herinnert," glimlacht Simone verwachtingsvol naar haar. Ze loopt naar het dienblad en stopt een vork vol lasagne in haar mond, "Het is beter, Simone." Ze glimlacht naar Jess en verlaat de kamer.
Terwijl Jessica terug naar de tafel loopt, grijp ik haar arm en trek haar naar me toe; ik voel de paringsband tintelen zodra ik haar aanraak. Ik sla mijn armen om haar heen en kus haar op haar hoofd. Ze slaat haar armen om mijn middel en tilt haar hoofd op om mijn blik te ontmoeten; ik buig voorover en kus haar zachtjes op de lippen. "Ik wil dit al doen sinds we hier terug zijn," zeg ik glimlachend tegen haar.
Ze grijnst en grijpt mijn nek vast; ze springt en slaat haar benen om mijn middel. Ik kus haar opnieuw en ze opent haar mond, mijn tong vindt de weg naar die van haar.
Ik zet haar weer op haar voeten. "Vijf dagen bewusteloos in het ziekenhuisbed; je moet wel honger hebben?" Ze knikt. "Dit is beter dan ik me herinner," zegt Jessi terwijl ze nog een hap van de lasagne neemt. Ik doe een beetje saus op mijn vinger en wrijf het op haar neus. Ze lacht, "Mam en pap deden dit altijd; Nath, Cathy en ik vonden het vies, maar nu zie ik er de charme van in," zegt ze terwijl ze wat meer saus op haar vinger doet en het op haar nek smeert. "Je zult het er maar af moeten likken."
"Dat is niet genoeg," zeg ik tegen haar en doe nog meer saus op haar nek. Ik buig voorover en zuig en lik de saus van haar nek; ze kreunt en schuift van haar stoel op mijn schoot. Ze doet saus op mijn nek en likt het eraf. Ik grom terwijl de elektriciteit van de paringsband vonken door mijn lichaam stuurt. Ik til haar mond naar de mijne; we kussen elkaar met diepe begeerte.
Ik sta op; houd haar in mijn armen, nog steeds kussend, en beweeg haar richting het bed. Ze fluistert nerveus, "kunnen we dit deel langzaam doen? Ik ben nog nooit met iemand geweest." "We kunnen het zo langzaam doen als je nodig hebt," zeg ik en geef haar nog een kus. Jonas is niet blij met de beslissing en stampt rond als een tweejarige die zijn snoep is ontzegd. "Deal ermee," zeg ik tegen hem; "spreek voor jezelf; ik ben niet degene met een bobbel in mijn broek," lacht hij.
"Sorry," fronst ze en loopt terug naar de tafel. "Hé," zeg ik, terwijl ik mezelf aanpas en naast haar ga zitten. "Het is oké; als je seks langzaam wilt aanpakken, doen we het langzaam. Ik ben hier als je er klaar voor bent."
"Het is niet alleen omdat ik nog nooit met iemand ben geweest; ik ben nog om een andere reden nerveus." "Wat is die reden?" vraag ik, terwijl ik probeer te begrijpen waar ze nog meer nerveus over kan zijn.
"Toen we vier jaar geleden werden meegenomen, had ik een enorme crush op jou," zegt ze; een glimlach verschijnt op mijn gezicht als een wolf die zijn prooi heeft gevangen. Ze rolt met haar ogen en gaat verder, "Ik droomde dat jij mijn ridder op het witte paard zou zijn en me uit die hel zou halen. Maar na verloop van tijd moest ik de realiteit onder ogen zien en beseffen dat je weg was. Liv wist van mijn crush; zij was mijn beste vriendin. En zelfs op de dag van het banket, mijn 18e verjaardag, vroeg ze of ik dacht dat jij mijn partner was. Ik werd boos op haar omdat ik dacht dat je dood was."
"Nee hoor, ik ben er nog," zeg ik. "Ik weet dat nu en ik ben nog steeds boos op Jonny omdat hij het ons niet vertelde," snuift ze. "Toen mijn droom werkelijkheid werd, wilde ik je laten zien hoe blij ik ben dat je hier bent en dat jij mijn partner bent. Ik wilde je laten zien hoeveel ik het waardeer dat je mijn ridder op het witte paard bent." Ik buig voorover en kus haar opnieuw. "Dat heb je net gedaan." Ze straalt naar me; haar kuiltje in haar linkerwang verschijnt.
"We moeten naar mijn kantoor; de anderen zullen op ons wachten," stel ik voor. Knikkend neemt ze mijn hand en we lopen de deur uit.