De nieuwe meisjes
Nigel was al aan het schuimbekken toen ik terugkwam bij de club. "Wil je dat mijn vader ons gaat zoeken, hè?"
Ik rolde met mijn ogen. "Relax man. Ik ben er al." Hij keek me boos aan en ik lachte. "Kom op, laten we gaan."
Hij mompelde wat woorden en zette uiteindelijk een stap. Ik grinnikte en volgde hem met Bella. De rit terug naar het packhuis was stil en ik kon niet stoppen met denken aan het meisje dat ik in de club had ontmoet. Ik vond haar wel leuk en ze deed me erg denken aan iemand die ik ooit kende. Toen we bij het packhuis aankwamen, stond Declan, Nigels vader, al op ons te wachten. "Hoe vaak heb ik jullie gewaarschuwd om niet zo laat op te blijven?"
"Ik zei het toch," fluisterde Nigel en ik grinnikte.
Hij liep naar ons toe. "Weer naar de club geweest? Heeft Nigel je deze keer gedwongen om te gaan?" vroeg hij.
Ik lachte. Zelfs zijn vader weet hoe graag hij naar de club gaat. "Nee, nee. We gingen gewoon een beetje plezier maken," antwoordde ik. Nigel zuchtte.
"Ga maar naar binnen. En zorg dat je niet weer zo laat blijft." We knikten als kleine kinderen. "Is dat een belofte?" We knikten weer. "Ga, ga naar binnen. Het wordt koud buiten."
Ik rolde met mijn ogen en we liepen het huis binnen. "Welterusten," zwaaide ik naar Nigel en Bella, terwijl ik mijn weg naar mijn kamer vond. Ik was al moe en slaperig. Ik moest snel douchen en ging op bed liggen. Ik moet vroeg slapen, want ik weet dat morgen een drukke dag voor me zal worden, als het niet voor ons allemaal is.
**
Het gerinkel van mijn wekker maakte me wakker uit mijn slaap. Ik kreunde. Ik voel me nog steeds slaperig. Ik pakte de wekker en zette hem uit. Ik ging weer liggen om nog wat te slapen. Het was de lichtstraal die door het raam naar binnen viel die me deze keer wakker maakte. Ik pakte mijn telefoon om de tijd te controleren. Het was een paar minuten over acht en mijn afspraak met Brian Enterprises was om negen uur. "Verdorie," vloekte ik. Hoe kon ik zo lang slapen? Ik moet te veel champagne hebben gedronken. Ik siste. Bedankt, Nigel. "Dit is niet de tijd om boos te worden," zei mijn onderbewustzijn.
Ik knikte instemmend en stond op uit bed. Ik haastte me naar de badkamer om te douchen en kleedde me vervolgens aan in een zwart pak. Hoezeer ik het ook haat om het te dragen, ik moest wel, vanwege mijn werk. Ik pakte mijn aktetas om te controleren of alle documenten erin zaten. Gelukkig wel. Ik stopte mijn zwarte leren broek en jas in een tas. Ik zal me na de vergadering omkleden voor school. Na de laatste hand aan mijn haar te hebben gelegd, haastte ik me naar beneden. Nigel zat aan de eettafel met een paar andere weerwolven. Bella was er niet. Ze stonden op om me te begroeten, maar ik zwaaide alleen naar hen. "Nigel, ontmoet me bij de parkeerplaats."
Hij fronste zijn wenkbrauwen. "Geen ontbijt?"
"Nee, het is bijna tijd voor de vergadering."
Hij kreunde. "Oké, ik zie je beneden."
"Wees snel."
"Zeker."
**
De vergadering eindigde met het verkrijgen van de opdracht. Meneer Brian stond op. "Gefeliciteerd, meneer Nolan."
Ik glimlachte en stond ook op. "Heel erg bedankt dat u ons vertrouwt, meneer Brian."
Hij glimlachte. "Ik geloof dat je me niet teleur zult stellen."
"Dat zullen we niet, dat is een belofte," antwoordde Nigel en ik knikte.
Meneer Brian glimlachte. "Zie je maandag op mijn kantoor."
Ik knikte. "We zullen er zijn."
We schudden handen en ik begeleidde hem naar de deur. Nadat hij vertrokken was, trok ik snel het pak uit. Ik zweette al. Nigel lachte. "Rustig aan."
Ik rolde met mijn ogen en ging zitten. "Ik kan niet geloven dat we de opdracht hebben gekregen."
Hij glimlachte. "Ik wist dat je het zou doen."
Ik zuchtte en ontspande me in de stoel. "Ik kan niet geloven dat ik dit bedrijf zo lang heb kunnen opbouwen en onderhouden. Ik dacht dat ik zou falen. Ik dacht dat ik zo depressief zou worden dat ik als een mislukkeling zou eindigen."
Nigel pakte mijn hand. "Ik heb altijd geweten dat je het prima zou doen. Kijk naar je, je bent volwassen geworden. Je hebt een naam voor jezelf opgebouwd. Je leidt de roedel ook met grote inspanningen. Soms bewonder ik je leiderschapskwaliteiten."
Ik grinnikte. "En heb je daar nog niets van geleerd?"
Hij siste. "Ik heb geen tijd voor stress."
Ik rolde met mijn ogen. "Echt waar?" Hij knikte. "Dat zie ik als een teken van luiheid."
"Ik ben niet lui."
"Dat zie ik niet."
Hij siste. "Gaan we niet naar school?"
"Natuurlijk gaan we."
Hij kreunde. "Moeten we echt? Kunnen we niet gewoon op het werk blijven?"
Ik rolde met mijn ogen. "Je loopt weg van Bella. Hebben jullie gisteren ruzie gehad?"
Hij zuchtte. "Nee, het was geen ruzie. Gewoon een klein misverstand, maar je kent Bella. Ze is ingewikkeld."
Ik grinnikte. "Ze is jouw partner. Je moet haar begrijpen."
Hij siste. "Ik wou dat jij ook een partner had, dan kon ik hetzelfde tegen jou zeggen." Ik wierp hem een vernietigende blik toe en hij lachte. "Sorry. Dat had ik niet moeten zeggen. Maar ik hoop echt dat jouw partner snel opduikt."
Ik stond op. "Ga je klaarmaken. We vertrekken naar school."
"Nolan?"
"Nu!" beval ik.
Hij zuchtte. "Oké, Alpha," zei hij met een sarcastische ondertoon, maar ik was daar niet voor in de stemming. Ik liet hem achter en ging me klaarmaken voor school. Mijn humeur was niet meer zo levendig als voorheen. Zijn woorden hadden me diep geraakt. Ooit hoopte ik ook een partner te hebben. Maar nu wil ik niet aan mijn partner denken, niet na twee jaar zoeken. Het kan me niet schelen!.
**
De auto stopte recht voor de schoolpoort. Het is een school voor alleen Alphas. Maar de families van de Alpha en Beta mogen ook komen. Ik opende de deur om uit te stappen. Nigel kreunde. "Moet hij ons niet naar binnen brengen?"
Ik siste en stapte uit. "Je kunt blijven zitten in de auto, wat mij betreft!!". Ik begon te lopen.
"Hé!!" riep hij, terwijl hij achter me aan rende. Ik grinnikte. "Wacht op me!!"
Ik hield snel een serieus gezicht en draaide me om. "Wat?"
Hij rolde met zijn ogen. "Ben je nog steeds boos op mij?"
Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Waarvoor? Precies?"
Hij zuchtte. "Omdat ik over je partner begon."
Ik barstte in lachen uit. Meent hij dat serieus? "Nee. Daar dacht ik niet eens aan."
"Maar je wilde niet met me praten."
Ik grinnikte. "Oh, dat. Ik had geen zin om met je te praten."
Hij snoof. "Echt?"
Ik knikte. "Echt wel."
"Jij..." Ik negeerde hem en begon weg te lopen. Ik hoorde hem kreunen. "Hé, ik ben nog niet klaar met praten." Ik negeerde hem en bleef lopen. "Nolan." Hij raakte me aan en ik duwde zijn hand weg. "Hé!!" Ik rolde met mijn ogen en begon te rennen. Hij rende achter me aan en haalde me uiteindelijk in. "Je bent zo'n eikel!!" Ik kon niet stoppen met lachen. "Hé, stop met lachen. Het is niet grappig, oké?"
"Natuurlijk wel. Heb je je gezicht gezien toen ik zei dat ik geen zin had om met je te praten?"
Hij siste. "Je bent gewoon..."
"Nigel?" riep Bella. Nigel kreunde. Ik keek op en zag haar onze kant op komen. "Jullie zijn te laat!!" Ik rolde met mijn ogen en keek naar Nigel, die er al gefrustreerd uitzag.
Hij mind-linkte me. "Ben je er klaar voor?"
Ik rolde met mijn ogen. "Waarvoor?" antwoordde ik via de mind-link.
"Om te rennen." Ik grinnikte. "Ik meen het. Als je niet met me rent, moet je je nicht alleen onder ogen zien."
Ik knipperde met mijn ogen. Ik ben niet klaar om naar haar geklets te luisteren. "Ik ben er klaar voor."
Hij knikte. "Na de telling van 3. 1, 2, 3."
We renden weg tot Bella's verbazing. "Hé!!" schreeuwde ze. We stopten met rennen toen we zeker wisten dat we ver genoeg van haar waren. Ik hield mijn borst vast, lachend. Eén ding dat ik leuk vind aan deze school, is dat ik mezelf kan zijn, niet als een Alpha.
Nigel lachte. "Ik kan niet geloven dat ik van mijn partner ben weggerend," zei hij.
Ik rolde met mijn ogen. "Je rent altijd van haar weg. Dat is niets nieuws." Hij keek me boos aan en ik lachte. "Tijd om naar de les te gaan." Ik draaide me om om te vertrekken, maar botste tegen iemand op. Zijn/haar boeken vielen op de grond.
Ik kreunde en Nigel grinnikte. "Hé. Ben je blind of zo?!!" schreeuwde ze. Ik rolde met mijn ogen. Het is een meisje. Ik keek op en ze hapte naar adem. Ze schoof haar haar naar achteren. Ik bukte om haar boeken op te rapen en gaf ze toen aan haar. Ze grinnikte. "Sorry dat ik tegen je schreeuwde."
"Het is niets. Ik denk dat ik de volgende keer voorzichtiger moet zijn."
Ze fronste haar wenkbrauwen. "Ben je niet boos?"
"Nee."
Ze glimlachte. "Je bent aardig." Ik rolde met mijn ogen. "Trouwens, ik ben Ella," zei ze terwijl ze haar hand uitstak om me een hand te geven.
"Nolan," zei ik terwijl ik haar hand vastpakte. Nigel kuchte en ik kreunde. "Ella, dit is Nigel. Mijn..."
"Beste vriend," antwoordde Nigel snel. Ik wierp hem een vernietigende blik toe. Ik wilde zeggen Beta, niet mijn beste vriend!!.
"Aangenaam kennis te maken, Nigel."
"Aangenaam kennis te maken."
"Ella?" riep iemand. Ik draaide me om te zien wie het was, en werd begroet door twee boze blauwe ogen. Wacht, haar gezicht komt me bekend voor. "Jij!!" Ze wees naar me. Ik hapte naar adem. Dit meisje weer!!.