Haar ontmoeten
NOLAN
Mijn Beta kwam het kantoor binnen, zoals gewoonlijk giechelend. "Nigel, wat is het nieuws?"
Hij lachte en ging recht tegenover me zitten. "Niets. Of is het een misdaad om een vriend te bezoeken?"
Ik rolde met mijn ogen. "Dat heb ik nooit gezegd."
Hij ontspande zich in de stoel. "Goed."
"Nigel, vertel me waarom je hier bent," zei ik. Ik ben niet tevreden met zijn antwoord. Ik ken hem te goed. Hij giechelt alleen zo als hij een verhaal te vertellen heeft.
"Ik kwam alleen op bezoek."
Ik keek hem wantrouwend aan. "Dat geloof ik niet, Nigel."
Hij giechelde. "Je kent me te goed." Hij ging anders zitten en ik gromde. Hij lachte. "Er is een nieuwe club. Ik dacht dat we er vanavond heen konden gaan?"
Ik kreunde. "Is dat de reden dat je hier bent om mijn rust te verstoren?"
Hij lachte. "Rust? Het is niet alsof je rustig bent."
Ik keek hem boos aan en hij giechelde. Ik pakte wat documenten van de tafel. "Je moet gaan, Nigel. Ik heb werk te doen."
"Nolan, je werkt de laatste tijd te hard. Ik wil alleen dat je plezier hebt."
Ik gromde. "Nigel, laat me mezelf niet herhalen, ga weg," zei ik met mijn Alpha-stem en hij stond snel op.
Ik kon niet stoppen met lachen. "Hé, ben je bang?"
Hij siste en ging weer zitten. "Ik zei toch dat je die toon niet tegen me moet gebruiken. Ik ben je beta, weet je nog."
Ik giechelde. "Ik ben je Alpha, voor het geval je het vergeten bent."
Hij zuchtte. "Nolan, zeg gewoon ja tegen mijn verzoek. Ik beloof dat ik dan wegga."
Ik rolde met mijn ogen en stond op met de dossiers die ik vasthield. "Nigel, ik zou willen dat ik kon, maar er is veel werk te doen en dat weet je."
"Je moet rusten. Je hebt jezelf overwerkt." Ik negeerde hem en liep naar de planken. Hij kwam naar me toe. "Nolan, kom op."
Ik siste. "Hou op mijn leven lastig te vallen, oké?"
"Zeg gewoon ja."
"Ik hou niet van feesten."
"Ik ook niet."
Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Wat zei je net?"
Hij negeerde mijn vraag. "Ik wil alleen dat je even van het werk wegblijft. Je hebt rust nodig." Ik zuchtte. Hij heeft gelijk. Ik ben de laatste tijd te druk met werk. Sinds mijn ouders twee jaar geleden overleden, ben ik de Alpha geworden en Nigel mijn Beta. Ik moest mezelf in het werk storten en tegelijkertijd studeren. Ik heb wat rust nodig, zoals hij zei. "Nolan?" riep hij, waardoor ik weer bij de les was.
Ik rolde met mijn ogen en draaide me naar hem om. "Ik heb toegezegd om met je mee te gaan..." Hij lachte. "Maar op één voorwaarde."
Hij fronste zijn wenkbrauwen. "Welke voorwaarde?"
Ik giechelde. "Geen meisjes."
Hij jammerde. "Dat is zo oneerlijk."
"Je kunt wel met je maatje komen."
Hij siste en liep terug naar zijn stoel. "Nu weet ik dat je me niet mag."
Ik lachte. "Ze is toch geen probleem, of wel?"
"Is dat überhaupt een vraag?"
Ik giechelde. Bella, oh sorry, Koningin Bella zoals ze zichzelf noemt, is een hele klus. "Zorg er gewoon voor dat je haar meeneemt."
"Dat doe ik niet."
"Kom op, het wordt leuk."
De deur ging open en Bella kwam binnen. Nigel kreunde. "Spreek van de duivel," mompelde hij en ik lachte.
"Wat wordt er leuk?" vroeg Bella terwijl ze onze kant op liep.
Ik giechelde. "Ik vertelde Nigel net..." Nigel sloeg me en ik jammerde. "Hé, dat doet pijn."
Hij lachte. Bella kreunde. "Wat zijn jullie twee van plan?"
"Niets," antwoordde Nigel snel, maar ik was te druk bezig met mijn hand te verzorgen om te antwoorden.
"Wat doe je hier?" vroeg Nigel.
Bella stond op. "Ik heb overal naar je gezocht. Ik wist dat je bij Nolan zou zijn."
Ik giechelde. Zijn echte reden om naar mijn kantoor te komen was om voor Bella te vluchten. Ik besloot hem terug te pakken voor het slaan. "Nichtje?" kirde ik.
Bella keek me aan. "Ja, Nolan."
Bella is toevallig mijn nicht. Ze komt uit de IJspack. Na de dood van mijn ouders kwam ze op bezoek met haar ouders. En toen ze ontdekte dat Nigel haar maatje was, besloot ze te blijven en naar dezelfde school als wij te gaan. "Nigel stelde voor dat we vanavond gaan clubben. Ben je vrij?"
Ze giechelde. "Natuurlijk," antwoordde ze. Nigel kreunde en ik grijnsde. Ik wist dat ze geen nee zou zeggen. Ze is een feestbeest net als haar maatje.
"We hebben een deal dan. Toch, Nigel?" Hij keek me boos aan en ik giechelde. Ik linkte hem mentaal. "Dat is voor het slaan," zei ik via onze mentale link.
Nigel keek me aan. "Je hebt mijn dag verpest."
Ik giechelde en Bella sloeg op de tafel. "Waar is dat voor?"
Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Wat?"
Ze wees naar me. "De glimlach." Ik rolde met mijn ogen. "Ik vertrouw jullie beiden niet."
Ik rolde met mijn ogen en Nigel kreunde. "Laat haar alsjeblieft weggaan," zei hij via de mentale link.
Ik ging wat beter zitten en haalde een paar dossiers tevoorschijn. "Werk roept. Nigel, ik wil dat je me helpt, sorry ik..." Nigel kreunde en Bella lachte. Ik rolde met mijn ogen. Ik moet mijn rol goed spelen om haar te overtuigen. "Ik wil dat je deze dossiers doorneemt en de nodige correcties aanbrengt. We hebben straks een vergadering met Brian Enterprise," zei ik met mijn Alpha-stem.
Nigel glimlachte. "Ja, Alpha," antwoordde hij. "Goed gedaan," zei hij via de gedachtenlink.
Ik rolde met mijn ogen. "Ik moet deze link verbreken," dacht ik.
"Waag het niet eens," antwoordde hij via de gedachtenlink.
Bella kreunde en stond op. "Ik denk dat ik maar ga."
"Nee, je kunt..."
"Maak je geen zorgen, ik heb nog wat huiswerk te doen. Zie je vanavond." Ik knikte met een strak gezicht. Nigel richtte zijn aandacht op de dossiers die ik hem had gegeven. "Nigel?"
Hij hief zijn hoofd op. "Ga je weg?"
"Ja."
"Ik zou je graag uitzwaaien, maar het werk roept."
Ik rolde met mijn ogen. Wat een toneelspeler! "Maak je geen zorgen. Tot vanavond," zei Bella en kuste zijn voorhoofd. Ik kreunde. "Dag, Nolan."
"Doei."
Het bleef stil totdat we zeker wisten dat Bella weg was. Nigel lachte. "Bedankt, maat, je hebt mijn leven gered."
Ik giechelde. "Maar dat betekent niet dat je die dossiers niet hoeft door te nemen."
"Ik dacht dat je me vroeg om te vertrekken?" klaagde hij.
"Ik ben van gedachten veranderd."
"Dat is echt oneerlijk."
"Aan de slag..."
Hij zuchtte. "Ik zei toch dat je moet stoppen met die Alpha-stem tegen me te gebruiken."
Ik giechelde. "Ga je nu alsjeblieft aan het werk?"
Hij kreunde. "Alsof ik een keuze heb."
**
De club lag buiten ons territorium. Toen de auto stopte, stapten we uit. Op het bord stond "Club voor iedereen". Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat is dat voor een naam? Ik draaide me naar Nigel. "Hoe ken je deze plek in hemelsnaam?"
Hij lachte. "Bij toeval, denk ik."
Ik rolde met mijn ogen. "Kunnen we naar binnen gaan, alsjeblieft?" vroeg Bella.
Ik zuchtte. "Alsof ik een keuze heb," mompelde ik.
"Dat hoorde ik," zei Nigel.
Ik rolde met mijn ogen maar zei niets. We liepen de club binnen en werden naar de VIP-sectie geleid. Dankzij mijn capuchon werd ik niet herkend. Niet dat ze me zouden kennen, aangezien dit niet mijn territorium is. Ik ging zitten en legde mijn benen op de tafel. Ik kreunde. Ik heb een hekel aan clubs, vanwege hoe vol het was en de luidheid van de muziek. Het was zo luid dat ik dacht dat ik binnenkort doof zou worden. "Wat wil je drinken?" schreeuwde Nigel.
"Maakt niet uit," schreeuwde ik terug.
"Wodka?" vroeg hij schreeuwend.
Ik rolde met mijn ogen. Ik ben het schreeuwen beu. Ik gebruik liever de gedachtenlink. "Nee, champagne is goed."
"Oké, ik haal het wel," antwoordde hij via de gedachtenlink en wilde opstaan.
"Roep gewoon de ober," antwoordde ik en hij ging weer zitten.
Hij riep de ober en bestelde een paar flessen champagne. Ik schonk wat in voor mezelf en nam een slok. Ik leunde achterover op de bank, ogen gesloten. Ik kan niet wachten om weer thuis te zijn.
**
Ik ben hier nu al meer dan een uur en begon me te vervelen. Nigel en Bella zaten niet meer, waardoor ik alleen achterbleef. Een paar minuten geleden hadden ze me verteld dat ze naar het podium gingen om te dansen. Ik stond op. Het werd te benauwd en ik had wat frisse lucht nodig. Ik baande me een weg naar buiten, niet zonder eerst te duwen en me een weg door de menigte te wringen.
Ik zuchtte en keek om me heen. Een paar tieners waren aan het zoenen. Overal was het vol met mensen, of ze waren aan het zoenen of bliezen rook uit. Ik kreunde. Ik had hier niet moeten komen. Uit verveling besloot ik een wandeling te maken. Ik ging niet te ver, omdat het overal donker was en ik niet bekend was met de omgeving. Ik was al op weg terug naar de club toen Nigel me via de gedachtenlink benaderde. "Hé bro, waar ben je in hemelsnaam?"
Ik rolde met mijn ogen. "Ik kom eraan."
"Schiet op."
Ik negeerde hem en verbrak de link. Ik stond op het punt een bocht te nemen toen iemand tegen me aan botste. Ik kreunde. Zijn capuchon viel naar achteren. "Ben je blind!" schreeuwde hij. Zei ik hij? Ik ben een beetje in de war over zijn/haar geslacht. "Huh?"
Ik rolde met mijn ogen. Meent deze persoon dit serieus? Ik snoof. "Als er hier iemand blind is, dan ben jij het wel!"
Aan de houding te zien besloot ik dat het een jongen moest zijn. Hij keek me boos aan, zijn blauwe kattenogen veranderden in goud. Ik rolde met mijn ogen. Hij kan me niet intimideren. We staarden elkaar gevaarlijk aan, totdat iemand de stilte doorbrak. "Olive?" riep iemand. "Olivia?"
Wacht eens even, wat? Olivia? Ik rolde met mijn ogen en verbrak het oogcontact tussen ons. Dus het is een meisje! Ze keek naar de jongen die haar had geroepen en staarde me nog een laatste keer aan voordat ze hem weg trok. Ik rolde met mijn ogen en lachte. Wat voor soort meisje is zij? Dus ze verkiest het om zich als een jongen te kleden? Ik schudde de gedachte van me af en ging terug naar de club om Nigel en Bella te ontmoeten.