Hoofdstuk 4
Sakshi:
Ik volgde Randhir naar onze kamer. Ik stond bijna te trillen. Randhir leunde tegen de muur met één been ertegenaan. Ik begreep niet wat er vandaag met me zou gebeuren.
"Kom op. Vertel het me, lieverd. Waar ben je geweest? Wie heb je ontmoet?"
Ik bleef stil omdat ik al begreep dat hij wist wie ik had ontmoet.
"Sakshi, maak me niet boos. Dat is niet goed voor je. Je weet heel goed dat ik, als je mijn bezit bent, alles met je kan doen. Je hebt hier niemand om je van mij te redden."
Randhir kwam naar me toe en draaide mijn armen naar achteren en klemde ze stevig vast.
"Alsjeblieft, laat me los. Het doet pijn," zei ik.
"Precies. Jouw gedrag doet mij pijn. Vertel me gewoon de waarheid, schatje."
Zijn nagels schraapten over mijn huid en bloed sijpelde eruit. Hij kneep nog harder in mijn pols. Ik schreeuwde van de pijn toen hij de gewonde pols samenkneep.
"Vergeef me, alsjeblieft."
"Ik zal je alleen vergeven als je je gedrag verandert en als ik voel dat ik je kan vertrouwen. Vertel me waar je de hele dag bent geweest? Ik wacht al sinds de middag op je," zei Randhir.
Ik beet op mijn lip om de pijn te verdragen. Hij greep mijn haar en trok het hard.
"Antwoord me," zei Randhir.
"Oké, dus je gaat me niet antwoorden. Ik dacht dat ik te streng voor je was. Dus ik hield mijn woede in bedwang tot nu. Maar je hebt de grenzen overschreden."
Randhir pakte een mes van de tafel en hield mijn hand vast. Hij hield het mes dicht bij mijn pols.
"Laatste kans, Sakshi. Vertel me de waarheid of ik hoop dat je begrijpt wat ik met je zou doen."
Ik sloot mijn ogen en bleef stil. Toch gooide hij het mes weg. Hij gooide me op het bed en ging naast me liggen. Hij begon me op mijn gezicht te kussen. Hij kuste mijn lippen. Ik begreep niet wat hij aan het doen was. Hij omhelsde me zo dat ik bovenop hem lag. Hij zag mijn hand nog steeds bloeden waar hij het had geschraapt. Hij kneep er weer in, waardoor ik schreeuwde. Hij pakte beide mijn handen en drukte ze naar achteren.
"Nu, als je me niet antwoordt, zorg ik ervoor dat je een week niet kunt lopen. Je zult ook niet uit bed kunnen komen."
"Oké, dus je gaat het me niet vertellen. Dan doe ik wat ik zei."
"Ik heb mijn vriendin Pinky ontmoet en daarna Ajay. Ik ging mijn familie bezoeken. Daarom ben ik laat thuis," zei ik.
Randhir liet me los en liet me op het bed liggen.
"Ik zag je praten met Ajay in een ijssalon," zei Randhir.
"Mijn lieve vrouw, ik herinner me dat je alleen toestemming van mij vroeg om je vriendin te ontmoeten, maar niet Ajay of je familie. Dus, wie gaf je toestemming om hen te ontmoeten? Als ik je toestaat om naar buiten te gaan, betekent dat niet dat je kunt rondzwerven zoals je wilt. Ik stemde ermee in om je naar je vriendin te laten gaan alleen om je gedrag te testen en je hebt bewezen dat ik je geen vrijheid zou moeten geven," zei Randhir.
"Ik heb Ajay niet expres ontmoet. Hij kwam naar dezelfde plek waar ik mijn vriend ontmoette. Dus, ik heb gewoon met hem gepraat. Het spijt me. Ik zou het nooit meer doen," zei ik.
"Maak je geen zorgen, lieverd. Ik zal ervoor zorgen dat je het niet nog eens doet. Nu ga ik je straffen voor je fouten en daarna zul je het niet meer in je hoofd halen om te doen wat je wilt," zei Randhir en ik was bang voor zijn woede.
"Randhir, alsjeblieft, vergeef me deze keer," smeekte ik.
"De straf voor het ontmoeten van Ajay - vanaf vandaag mag je niet meer alleen naar buiten. Je mag me nooit vragen of je naar buiten mag. Als ik het nodig vind, neem ik je mee naar je familie of vrienden. Je bent vanaf nu volledig aan ons huis gebonden," zei Randhir en ik knikte.
"De volgende straf voor het ontmoeten van je familie is dat je nu een uur onder de koude douche moet staan. Pas na een uur mag je eruit komen. Je moet een uur zonder te bewegen onder de douche staan. Ga daar staan," beval Randhir.
"Randhir, het is te koud buiten en ik kan dit niet," zei ik en zijn ogen werden vurig.
Randhir pakte mijn hand, trok me naar de douche en zette de kraan aan.
"Blijf hier een uur staan. Waag het niet om eruit te komen, wat er ook gebeurt in dit uur. Of ik bind je hier de hele nacht onder de douche vast. Het maakt me niet uit als je sterft," zei Randhir en zijn woorden deden me meer pijn dan de koude douche.
Ik voelde het koude water over mijn lichaam stromen. Ik kon niet blijven staan, want mijn handen en benen begonnen te bevriezen. Ik leunde achterover tegen de muur voor steun.
"Sta rechtop, Sakshi. Anders blijf je de hele nacht onder de douche," zei Randhir.
Ik zag hem me observeren terwijl hij op het bed zat. Ik stond weer rechtop. Ik klemde mijn lippen stevig op elkaar om de kou van het water te verdragen. Ik viel op mijn knieën omdat mijn benen de grip verloren om te staan.
"Sta op, Sakshi. Je mag niet op je knieën zitten."
Met moeite stond ik weer op en zette mijn tenen trillend op de grond. Ik begon hard op mijn lippen te bijten door de kou en er kwam bloed uit. Ik keek naar Randhir en smeekte hem om genade.
"Je verdient het, schat. Ik laat je niet eerder dan een uur eruit komen. Hoe moeilijk het ook is, je zult het verdragen," zei Randhir.
Tranen stroomden uit mijn ogen. Ik was inmiddels helemaal doorweekt van top tot teen. Mijn sari plakte aan mijn lichaam. Ik trilde hevig en Randhir sloot zijn ogen om zijn tranen te verbergen.
Randhir PoV:
Ik straf je niet omdat je je ouders hebt ontmoet. Ik heb er geen probleem mee als je je familie ziet. Maar ik haat het als je Ajay ontmoet en met hem praat. Ik zal je niet sparen voor het liegen tegen mij. Zolang je eerlijk tegen me bent en uit de buurt van Ajay blijft, zal ik je geen pijn doen. Vandaag realiseerde ik me echter dat je nog steeds niet bent veranderd en doet wat je wilt. Als je niet naar me luistert, weet ik goed hoe ik je moet laten gehoorzamen.
Ik keek naar haar en ze is er slecht aan toe. Toen er een uur voorbij was, probeerde Sakshi naar buiten te komen.
"Wacht. Ga nog een half uur op je knieën onder de douche zitten omdat je tegen me hebt gelogen."
Sakshi protesteerde niet en ging op haar knieën zitten.
Ik herinnerde me mijn liefde voor haar in het verleden. Hoe ik met haar familie vocht alleen maar omdat ze haar uitscholden. Ik herinnerde me hoe ik alles voor haar achterliet en hoe zij mij verliet en verraadde.
Ik hoorde Sakshi huilen en verliet de kamer. Na een half uur gaf ik haar toestemming om eruit te komen. Sakshi kwam naar buiten.
"Wacht," zei ik en ze keek me met zwakke ogen aan. Ik gooide kleren naar haar gezicht.
"Trek andere kleren aan en kom naar buiten. Droog je haar af."
Ze wisselde van kleren en kwam naar buiten.
"Drink dit warme water. Je zult je beter voelen. Ik houd er niet van om je te straffen. Ik heb nooit de intentie om je pijn te doen, maar je dwingt me om je te straffen.
Laat me duidelijk zijn, Sakshi. Ik zal je niet straffen of pijn doen tenzij je je grenzen overschrijdt en me het gevoel geeft dat je me ongehoorzaam bent. Als je naar me luistert en stopt met de dingen die ik niet leuk vind, zal ik je nooit ook maar een beetje pijn doen. Houd dit in gedachten. Als je gelukkig en veilig wilt zijn, stop dan met het ontmoeten van mensen die ik haat, praten met zulke mensen en onnodig tegen me liegen. Beslis zelf," zei ik en gaf haar een tablet.
"Neem het in en rust uit. Je zult geen koorts krijgen. Maar zelfs als je koorts krijgt, zal ik je niet toestaan te rusten zonder huishoudelijke taken te doen," waarschuwde ik haar, hoewel mijn hart zich ergens zorgen maakte over haar gezondheid.
Sakshi sliep en midden in de nacht begon ze te rillen.
"Sakshi, gaat het?"
Ze probeerde te antwoorden, maar ze kon niet spreken. Ik dekte haar toe met een deken, maar ze bleef rillen. Ik omhelsde haar stevig en hield haar gezicht dicht bij mijn hals. Door mijn warmte viel ze langzaam in slaap. Ik kuste haar op het voorhoofd.
Ik werd 's ochtends wakker en hoorde haar kreunen. Ik nam haar op mijn schoot en maakte haar langzaam wakker.
"Sakshi, wat is er met je aan de hand?"
Ze opende haar ogen maar antwoordde me niet. Ik raakte haar voorhoofd aan en begreep dat ze koorts had. Ik herinnerde me dat ik haar lang onder de douche had laten staan. Mijn ogen vulden zich met tranen en Sakshi zag de tranen in mijn ogen.
"Het spijt me, Randhir," zei Sakshi terwijl ze in mijn ogen keek.
Onbewust kuste ik haar op het voorhoofd. Ze hield mijn handen stevig vast. Ik probeerde op te staan.
"Alsjeblieft, laat me niet alleen."
"Ik ga nergens heen. Laat me de dokter bellen," zei ik.
De dokter onderzocht haar en schreef de medicijnen voor. Ik bracht eten voor haar. Ik nam haar op schoot en liet haar tegen me aan zitten.
"Eet dit. Je moet de tabletten innemen."
"Nee. Geef me alleen melk. Ik vast een maand lang," zei Sakshi.
"Dat is genoeg, Sakshi. Geen discussie. Eet het gewoon op," zei ik, mijn stem verheffend.
"Alsjeblieft," zei Sakshi en haar gezicht werd bleek en zwak.
"Oké. Ik zal in jouw plaats vasten of het voortzetten na je herstel," zei ik.
Sakshi knikte en at het eten. Ik voerde haar langzaam en gaf haar de medicijnen.
"Slaap maar, ik blijf hier," zei ik.
Sakshi viel in slaap en ik dekte haar toe met een deken. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en Sakshi keek me in de ogen.
"Sorry dat ik je zo lang onder de douche liet staan. Ik denk dat je daardoor ziek bent geworden."
"Het is oké. Het is zo klein vergeleken met wat ik jou heb aangedaan."
"Zeg me gewoon dat je van me houdt en me nooit zult verlaten. Dan stop ik met dit alles. Laten we een nieuw leven beginnen. Zeg gewoon dat je Ajay bent vergeten."
"Ik kan hem niet vergeten," zei Sakshi.
"Verdorie. Waarom lieg je? Je zei dat je van me houdt. Hoe kun je dan van Ajay houden?"
"Ik hou niet van jou. Ik hou van Ajay," zei Sakshi.
Ik balde mijn vuist.
"Rust uit. Als je iets nodig hebt, roep me," zei ik en verliet de kamer omdat ik haar woorden niet kon verdragen. In de middag ging ik naar Sakshi en ging naast haar op het bed zitten.
Ik weet niet waarom je je zo gedraagt. Toch zegt mijn hart dat je alleen van mij houdt en van niemand anders. Maar waarom lieg je dat je van Ajay houdt? Beloof me gewoon één keer dat je voor altijd bij me blijft. Vanaf dan zul je mijn koningin zijn. Ik wil je niet laten lijden, Sakshi. Wanneer ga je dit begrijpen?
Toen een traan uit mijn ogen op haar viel, werd ze wakker.
"Je moet de medicijnen innemen, sta op."
"Medicijnen alweer?" zei Sakshi met een pruillip.
"Ja. Ik zal de lunch voor je brengen."
Ik liet haar eten en gaf haar de medicijnen. Binnen drie dagen was ze hersteld. Ik werd wakker en vond haar niet. Ik zocht naar haar en zag haar in de keuken.
"Wat ben je aan het doen?"
Sakshi zag me bij de deur van de keuken staan.
"Ik ben nu oké. Dus ik maak het ontbijt voor jou."
"Heb ik je dat gevraagd? Doe niets wat ik niet heb gezegd. Ga gewoon naar onze kamer en rust uit. Je hoeft dit allemaal niet te doen totdat ik voel dat je helemaal beter bent. Ga nu naar de kamer," zei ik.
"Ik ben echt in orde."
"Stil maar. Ik zei ga. Doe gewoon wat ik zeg."
Ze vertrok rustig. Ik bracht het ontbijt voor haar. Ze at het rustig op.
"Ga je niet naar kantoor?"
"Waarom? Wil je iemand hier uitnodigen als ik weg ben?" zei ik.