Hoofdstuk 3
Sakshi:
Ik herinnerde me Randhir's woorden toen hij me vroeg of ik van hem hield of niet.
Randhir, ik hou van je. Ik hou zoveel van je. Maar ik weet dat je me niet zult vertrouwen, zelfs als ik dat zeg. Ik liet je in de steek toen je me het meest nodig had en dat was mijn grootste fout. Alsjeblieft, vergeef me één keer. Ik heb maar één kans nodig.
Ik hoorde het geluid van de motregen en ging naar de tuin. Randhir stond op het balkon en keek naar me. Regendruppels vielen over me heen, alsof ze me wilden troosten in mijn verdriet. Ik sloot mijn ogen en hief mijn hoofd op, voelend dat deze regendruppels mijn hart voor altijd zuiveren. Mijn tranen vermengden zich met de regen en begonnen naar beneden te stromen. Ik zakte op mijn knieën en bedekte mijn gezicht met mijn handen, huilend. Ik huilde vanuit mijn hart, ik hield deze tranen al heel lang vast.
Plotseling voelde ik alles voor me verdwijnen en viel ik bewusteloos.
Randhir:
Ik ging meteen naar Sakshi toen ik haar bewusteloos zag vallen terwijl ze in de regen huilde. Ik bracht haar naar de kamer en legde haar op bed. Ik probeerde haar wakker te maken en na een tijdje kwam ze bij bewustzijn. Maar ze keek me met angst aan.
"Alsjeblieft, ik ben zo moe. Geef me alsjeblieft rust voor vandaag. Ik smeek je," zei Sakshi.
Ze smeekte me met tranen. Ik werd boos, maar voelde tegelijkertijd medelijden. Wat is er met me gebeurd? Waarom ben ik zo geworden dat mijn vrouw bang voor me is, zelfs als ik om haar geef?
"Je bent doorweekt van de regen. Verander je kleding. Anders word je ziek. Ik maakte je daarvoor wakker," zei ik.
Ik merkte een kleine glimlach op haar lippen verschijnen.
"Heb je me niet gehoord?" zei ik, mijn stem verheffend.
"Ja, ik ga al. Het spijt me."
Sakshi zei en ging haar kleding veranderen.
Ben ik echt zo hard tegen haar? Ze was bang toen ze me zag. Ze is bang voor mijn aanraking. Ik maakte haar niet wakker om mijn wens te vervullen. Maar ze dacht dat ik mezelf aan haar zou opdringen. Nee, hoe kan ik dit haar aandoen? Maar nee. Ze verdient de behandeling die ik haar geef. Zij is degene die me heeft veranderd in een botte en koude persoon. Dus zij is degene die de gevolgen van mijn verandering moet ondergaan.
Stille tranen vielen uit mijn ogen. Toen ik haar de kamer binnen zag komen, draaide ik me om.
"Ik zal het avondeten voor je klaarmaken," zei Sakshi, maar ik trok haar naar me toe door haar pols vast te pakken.
"Waarom viel je flauw? Ik heb je de afgelopen dagen niet eens aangeraakt omdat ik op bed lag. Dus het is niet vanwege mijn marteling. Waarom viel je dan flauw? Eet je niet goed?" zei ik.
Ze reageerde niet en probeerde zich los te maken van mijn greep. Ik verstevigde mijn greep en drukte haar tegen de dichtstbijzijnde muur.
"Antwoord me, liefje."
Ze schrok van de verandering in mijn stem en de manier waarop ik haar noemde. Ik begreep dat ze zich herinnerde dat ik haar alleen 'liefje' noem als ik boos op haar ben.
Ik bewoog mijn vinger van haar voorhoofd naar haar lippen, haar wangen en neus aanrakend.
"Ik...ben...aan...het...vasten.."
"Vandaag?" zei ik.
Ze antwoordde niet. Ik drukte mezelf tegen haar aan. Er was geen ruimte meer tussen mij en Sakshi. Ze ademde zwaar omdat ik mijn hele gewicht op haar legde. Ze boog haar hoofd om oogcontact met mij te vermijden. Ik dwong haar naar me te kijken. Ik pakte haar lippen en begon ze te kussen. Ik likte haar lippen en Sakshi balde haar vuisten. Hoewel ik haar pijn deed met mijn aanraking, voelde ik toch dat ze van mijn aanraking hield, omdat ze mijn liefde voelde in plaats van mijn woede. Ik boog naar haar nek en begon haar overal op haar nek te kussen.
"Waarom ben je aan het vasten?"
Ik nam de speld van haar sari en haalde het van haar blouse. Ze antwoordde me onbewust.
"Voor jou. Ik bad dat ik een maand zou vasten en alleen vloeistoffen zou nemen als je snel herstelde."
Ik keek naar haar. Haar ogen waren gesloten en haar handen hielden mijn kraag stevig vast. Ik spelde haar sari weer vast aan haar blouse en liet haar los.
"Ik heb mijn antwoord."
Ze kwam weer tot zichzelf en realiseerde zich wat ze net had gezegd. Hoe ik haar de waarheid liet zeggen. Ze keek naar me.
"Hou je van me?"
Sakshi schudde haar hoofd nee. Ik glimlachte naar haar. Ze begreep niet waarom ik glimlachte in plaats van boos te zijn op haar antwoord. Ik ging weer naar haar toe en begon haar te kussen op haar voorhoofd, ogen en wangen.
"Alsjeblieft...laat...me...gaan..."
Ik legde mijn vinger op haar lippen. Daarna draaide ik haar om en streelde langzaam haar rug met mijn vingers. Ze balde haar vuist weer. Ik kuste haar.
"Hou je van me, lieverd?"
Ik likte haar rug en plaatste kussen ertussen terwijl ik mijn hand op haar blote buik legde en de sari opzij schoof. Ik kneep er een beetje romantisch in, maar niet om haar pijn te doen.
"Ik hou zoveel van je. Ik kan niet zonder je leven. Vergeef me, alsjeblieft."
Ze zei het in een trance die ik had gecreëerd door haar romantisch aan te raken. Ik omhelsde haar stevig van achteren.
"Dit is wat ik van je wil horen. Waarom loog je tegen me door te zeggen dat je niet van me houdt? Antwoord me, Sakshi."
Door mijn geschreeuw opende ze haar ogen en duwde me weg. Ze ging naar de badkamer en sloot de deur.
Ik zat op de bank en dacht aan wat ze net had gezegd en glimlachte om haar bekentenis. Na enige tijd ging ik met een glas melk naar de kamer voor haar. Ze lag op bed en keek naar me.
"Hier, drink dit. Het is melk met kurkuma. Je zult geen verkoudheid oplopen. Een maand vasten en alleen vloeistoffen nemen is echt een beetje te veel liefde voor iemand. Dank je. Ik hou ook van jou," zei ik.
Ik gaf haar de melk. Ze dronk het in één keer op.
"Hé, het is heet. Hoe kun je dat zo drinken? Verliefd worden op degene van wie je ooit hield is vreemd maar toch een goed gevoel, omdat hij niemand minder is dan je man. Vandaag begreep ik hoe ik je de waarheid kon laten bekennen. Maak je geen zorgen. Binnenkort weet ik de hele waarheid."
Ik plaatste een kus op haar voorhoofd en ging naast haar liggen. Ze keek me verbaasd en geschokt aan.
"Ga je niet slapen, schatje?"
Sakshi ging meteen naast hem liggen en sloot haar ogen. Ze draaide zich om haar glimlach te verbergen. Ik glimlachte en legde mijn hand op haar en ging dicht bij haar liggen. Ik begon diep te ademen bij haar rug. Ik maakte vormen met mijn vinger op haar rug. Sakshi huiverde en balde haar vuist. Ik kuste haar rug.
"Welterusten, liefje."
Ik liet haar los en ging op mijn plek slapen. Sakshi glimlachte onbewust.
"Welterusten."
"Vertel me de waarheid, Sakshi. Waarom heb je me verlaten?"
Ze antwoordde niet en ik zag dat ze sliep. Ik sliep rustig.
"Ik weet dat je niet slaapt, Sakshi. Ik weet zelfs de reden waarom je me verliet zonder me iets te vertellen. Ik kan je niet vertrouwen en zal je nooit vergeven. Jij bent niet degene van wie ik hield. Als ik je ware aard eerder had gekend, zou ik mijn liefde en emoties nooit aan jou verspillen.
Maar hoe dan ook, ik wil je en ik heb je net van mij gemaakt. Zelfs als je me smeekt, zal ik je niet vergeven. Maar het is waar dat ik van je hou en nu hou jij ook van mij. Hoe dan ook, je kunt een gebroken hart nooit repareren. Ook al probeer je het, je zult alleen een hart met scheuren vinden."
De volgende dag maakte ik me klaar voor kantoor. Sakshi kwam naar me toe.
"Ben je gekomen om me te roepen voor het ontbijt?"
"Ja...Ja."
"Waag het niet tegen me te liegen, Sakshi. Ik weet dat je daar niet voor kwam."
"Ik...ik wil...uitgaan...om een vriend te ontmoeten. Ik kom snel terug."
"Oké. Je mag gaan. Maar pas nadat je alle huishoudelijke taken hebt voltooid. Gebruik de auto niet. Geef me je portemonnee."
Ze gaf haar portemonnee aan mij. Ik haalde al het geld en de kaarten eruit.
"Neem deze honderd euro en ga," zei ik.
"Wat?"
"Je zult de waarde van alles in het leven begrijpen en het gedrag van je omgeving ook als je geen geld hebt," zei ik.
Ze nam het geld kalm aan. Ik vertrok naar kantoor na het ontbijt. Ik zei niets tegen haar en at het in stilte op. Sakshi ging naar buiten om haar vriend te ontmoeten. Ik reed in mijn auto en zag Sakshi bij een ijssalon met Ajay. Ajay hield haar handen vast en ze praatten en lachten. Ik balde mijn vuist en ging naar huis. Ik wachtte de hele middag tot ze thuis zou komen. Ze kwam om 20.00 uur thuis. Ze was bang voor me.
"Ben je zo vroeg gekomen?" zei ik.
"Vertel me, liefje. Heb je je geliefde vriend ontmoet? Bedoel je dat dit snel naar huis komen is?"
"Ik...het spijt me."
"Hou je mond. Vertel me waar je heen bent gegaan? Wie is je vriend?"
"Ze is mijn jeugdvriendin. Haar naam is Pinky," zei Sakshi.
Ik glimlachte naar haar en kuste haar op het voorhoofd. Ze stond verstijfd.
"Kom, laten we naar onze kamer gaan. Ik moet veel met je bespreken vandaag, schatje."
Haar lichaam begon te zweten, maar ze volgde me stilletjes naar de kamer.