Hoofdstuk 3 Home Sweet Home?
"Ik heb beloofd dat het de moeite waard zou zijn, laat me het je laten zien." De donder klonk luid in de verte en Anna schrok opnieuw. God, wat haatte ze onweer, en het maakte de verwarring in haar hoofd alleen maar erger.
"Heeft hij echt vrouw gezegd? Maar dat slaat nergens op," dacht Anna bij zichzelf terwijl ze zijn trouwring zag glinsteren aan de hand die de hare vastklemde. De aanblik van de gouden ring maakte haar hele wereld draaien. "Waar ben ik?" dacht ze verward terwijl ze zich mee liet trekken. "Waarom noemt hij me zijn vrouw?"
Ze keek rond in de kamer terwijl ze naar het bed liepen. Ze realiseerde zich dat ze op de een of andere manier dingen wist over de kamer. Zoals hoeveel stappen het was van de badkamer naar het bed en het feit dat ze wist dat er een zaklamp in de lade lag.
"Misschien moet je... het me laten zien?" vroeg Anna afgeleid, in een verwarring van verlangen. Ze keek in Johns groene ogen en haar hoofd tolde terwijl hij stopte en haar in zijn armen optilde. Zijn ogen brandden als vuur terwijl hij naar haar keek. Hij gromde terwijl hij haar aanmoedigde haar benen om hem heen te slaan. Haar kanten slipje streelde zijn erectie, die hard tegen haar aandrukte. Ze wilde hem, ondanks dat ze niet wist hoe ze hier was gekomen. De gedachte dat hij misschien zelf de controle had verloren schoot door haar hoofd, maar het kon haar niet schelen.
"Nou," zei hij met een ondeugende glimlach, "te beginnen met je niet uitlachen omdat je een hele wijngaard hebt leeggedronken bij het diner?" zei hij terwijl hij langzaam naar het bed liep, elke stap drukte hem tegen haar aan.
"Ik weet niet waar je het over hebt," zei ze hijgend terwijl hij zwaar op het bed ging zitten.
"Je weet wel, die twee flessen frambozendessertwijn die je tijdens de maaltijd hebt genuttigd," zei John terwijl hij zijn handen op haar rug legde en haar tegen zijn blote borst trok. Anna kreunde toen zijn stugge borsthaar haar tepels beroerde en ze hard en pijnlijk maakte.
Anna likte haar lippen en voelde haar mond droog worden toen ze besefte dat het naar frambozen smaakte. Deze hele nacht begon erg vertrouwd aan te voelen en een rilling liep over haar rug. De stille, ingetogen elegantie van de kamer raakte haar hard.
"Misschien heb ik wel te veel wijn gedronken," zei Anna aarzelend terwijl ze de onrust in haar maag voelde veranderen in een stevige knoop. Haar lichaam voelde heet aan. "Waarom heb je me zoveel laten drinken?"
"Je weet dat ik je nooit iets kan weigeren als je echt iets wilt."
"En wat denk je dat ik nu wil?" vroeg ze terwijl hij bewoog en haar draaide zodat ze onder hem lag. Anna sloot haar ogen om de intense honger in zijn ogen uit te sluiten, ook al wilde ze er alleen maar in verdrinken.
"Mij hopelijk."
Anna voelde haar hart zich samenkrampen en ze deed het enige wat ze kon of wilde doen: ze sloeg haar benen om hem heen en trok hem dichter naar zich toe. Ze wilde dat alles weer was zoals vroeger. Ze wilde niets liever dan geloven dat dit echt was, ook al schreeuwde haar verstand dat het onmogelijk kon zijn. Ze probeerde te negeren dat ergens in haar hoofd ze wist waar ze waren, maar het niet wilde geloven. Anna gaf toe aan wat haar hart wilde. Ze greep zijn nek en trok hem dicht naar zich toe, kuste zijn lippen. Ze zuchtte in zijn mond terwijl hij de kus verdiepte.
"Nu is dit precies hoe ik me ons jubileum had voorgesteld, jouw favoriete afleiding zijn," mompelde hij tegen haar lippen.
Anna hapte naar adem terwijl hij haar dieper kuste. Ze voelde zich alsof ze een buitenlichamelijke ervaring had terwijl de wereld om haar heen tolde.
"Is het ons jubileum?"