Geheimzinnige Vrouw

Hoofdstuk 6

"Dat beloof ik je," zei Evelyn, terwijl haar lippen zich tot een zelfverzekerde glimlach krulden.

Cassie had geluk. Als Evelyn niet van Dermot was gescheiden, zou Dr. Kyte misschien nog steeds met pensioen zijn, en zou Cassie nooit de kans hebben gehad om gered te worden.

Na Cassie's toestand kort te hebben beoordeeld, verliet ze samen met Dermot de zaal. Pas toen verdween haar glimlach van haar gezicht. "Je had haar eerder moeten laten opereren."

"Ik weet het." Dermot knikte. "Maar ik vond jou pas recent."

"Er zijn andere chirurgen in het land die de operatie kunnen uitvoeren," zei Evelyn, niet begrijpend waarom Dermot erop stond dat zij het deed.

"Misschien heb je gelijk, maar..." Dermot pauzeerde en voegde toen toe: "Ik wil geen enkel risico nemen."

Dr. Kyte's reputatie was internationaal gerenommeerd. Ze was opgeleid door een top neurochirurg en was tegenwoordig de meest bekwame neurochirurg.

Dus gaf hij er de voorkeur aan te wachten tot hij Evelyn vond in plaats van Cassie aan het minste risico bloot te stellen.

Dit horende, voelde Evelyn zich een beetje terneergeslagen terwijl ze dacht: 'Dermot, het blijkt dat je wel zo attent kunt zijn. Waarom ben je dan nooit attent geweest voor je vrouw, die je nooit hebt ontmoet? Nee, je ex-vrouw.'

Ze was niet boos omdat ze Dermot leuk vond, maar simpelweg omdat ze haar trots had.

Evelyn was altijd al ambitieus geweest sinds haar jeugd, strevend naar succes in alles. Haar enige mislukking was haar huwelijk met Dermot, waarin ze zich beledigd voelde.

Ze vond het niet erg dat Dermot niet voor haar viel, maar het feit dat hij niet eens de moeite nam om haar te ontmoeten, was te veel voor haar, iemand met veel zelfrespect.

Ze had gedacht dat ze elkaar nooit meer zouden zien na de scheiding, maar hij kwam naar haar voor het redden van zijn geliefde.

Hij vertrapte haar trots!

Echter, ze kon de patiënt daar niet zomaar achterlaten, wat haar nog gefrustreerder maakte.

"Meneer Doyle, wees nog niet te blij. Hoewel ik heb ingestemd om mevrouw Ackers te redden, heb ik mijn voorwaarden." Ze besloot dat Dermot een forse prijs moest betalen, anders zou het te oneerlijk voor haar zijn.

"Laat het me weten." Hij was blij te horen dat ze voorwaarden had, omdat dat de zaken makkelijker zou maken.

Evelyn dacht even na en zei toen: "Ik ben een laboratorium aan het opzetten en heb financiering en apparatuur nodig."

"Geen probleem. De familie Doyle zal dat voorzien," antwoordde hij.

"Het Moris Ziekenhuis mist de nieuwste chirurgische apparatuur," voegde ze toe.

"De familie Doyle zal dat ook voorzien." Hij zou dat zelfs voorzien als Evelyn het niet had vermeld, omdat hij Cassie geen enkel risico kon laten lopen.

Hij stemde overal zonder aarzeling mee in. Evelyn keek hem aan en voelde zich een beetje boos. "Meneer Doyle, ik ben verrast. U bent bereid om alles voor mevrouw Ackers te doen."

"Ja, omdat zij heel belangrijk voor me is." Hij knikte. Hij moest voor Cassie zorgen omdat dat de laatste wens van zijn redder was.

Evelyn dacht: 'Dus, hij is alleen harteloos tegen mij. Nou, waarom zou het me iets kunnen schelen? We zijn tenslotte gescheiden. Na deze operatie zullen we complete vreemden zijn.'

"In dat geval, meneer Doyle, waarom doneert u niet een gebouw? We hebben dringend behoefte aan een nieuw patiëntengebouw."

De omstandigheden in het Moris Ziekenhuis waren vrij slecht. Met beperkte bedden op de verpleegafdeling konden veel patiënten niet worden opgenomen. Dermot vragen om een gebouw te doneren was een manier om de medische gemeenschap in Moris City te bevoordelen.

Dermot's gezicht verdonkerde onmiddellijk. Hij klemde zijn tanden van ergernis op elkaar. "Dr. Kyte, u doet alles om uw ziekenhuis te bevoordelen."

De apparatuur en financiering alleen al zouden hem een paar miljoen kosten, en nu vroeg ze hem om een gebouw te doneren, wat hem nog meer zou kosten!

Evelyn vond het niet erg om hem boos te maken. "Meneer Doyle, u lijkt terughoudend. Ik dwing u niet. Echter, over mevrouw Ackers..."

"Ik zal doneren!" zei Dermot door zijn tanden heen.

Evelyn wist dat hij akkoord zou gaan. Voor Cassie zou hij alles betalen wat hij moest.

"Dr. Kyte, nog andere voorwaarden? Vertel het me allemaal in één keer," zei hij met een stalen gezicht, zijn uitstraling intimiderend. Het leek erop dat hij klaar was om haar te wurgen als ze meer voorwaarden zou stellen.

Evelyn wist wanneer ze moest stoppen. Bovendien, zelfs als Dermot weigerde iets te voorzien, zou ze de patiënt nog steeds redden, dus was ze tevreden met wat hij had beloofd te bieden.

"Dat is alles." Ze schudde haar hoofd.

"Dan de operatie..."

"Zodra de apparatuur is gedoneerd, kunnen we beginnen," zei ze.

"De apparatuur wordt morgen geleverd," zei hij, en keek toen oprecht naar Evelyn. "Dr. Kyte, red alsjeblieft Cassie."