Hoofdstuk 6
Veda's stem sneedde door de lucht, druipend van minachting terwijl ze de sjaal in Emily's hand bekeek.
Amelia zei geen woord, maar pakte het langzaam op. De sjaal was gemaakt van zijden draad, met totaal verschillende ontwerpen aan elke kant.
De ene kant had exotische rozen, terwijl de andere kant de Elegante Orchideeëntuin toonde.
Emily had het beeld van de Elegante Orchideeëntuin online gevonden, dus het was niet perfect, maar de Windfluisterberg was prachtig geborduurd.
Amelia's ogen lichtten op van verrassing. "Heb je dit zelf gemaakt?" vroeg ze.
Emily knikte kalm. "Ja, mevrouw Smith. Mijn vaardigheden zijn een beetje ruw; ik hoop dat u het niet erg vindt."
Veda lachte. "Emily, heb je helemaal geen respect voor mevrouw Smith? Hoe durf je haar zoiets sjofels te geven! Is de familie Williams failliet?"
Veda's steek gaf Emily een beetje hoofdpijn.
John fronste, duidelijk geïrriteerd. Hij greep Emily's arm en fluisterde: "We moeten indruk maken op de familie Smith. Als je krap bij kas zit, zeg het me dan gewoon."
Een zelfgemaakte sjaal als cadeau geven was duidelijk niet voldoende. John's ogen waren vol minachting.
Veda ging door, "Misschien weet Emily niet wat een fatsoenlijk cadeau is omdat ze op het platteland is opgegroeid. Mevrouw Smith, neem het haar niet kwalijk; Emily bedoelde geen kwaad."
Dat was een echte klap in het gezicht voor Emily, maar ze bleef kalm.
Iedereen om hen heen keek toe, fluisterend over Emily en Veda.
"Wie is Mia's echte dochter?"
"Degene die buiten is opgevoed is de echte dochter. Mia denkt dat ze zich niet goed kan presenteren, dus is ze nooit voorgesteld."
Veda was de koningin bij van Smaragdstad, met een eersteklas familie, opleiding en een vriend die zijn nieuwe vrouw voor haar zou verlaten. Elke beweging die ze maakte was voer voor roddels.
Emily besteedde geen aandacht aan het geklets. Ze had al lang geleden afstand genomen van haar ouders.
Of ze nu een Johnson was of niet, Emily was haar eigen persoon.
"Oma, ik vind deze sjaal echt leuk. Mijn vriendin is modeontwerpster en ze zou het geweldig vinden. Mag ik het hebben?" De jonge man naast Amelia reikte naar de sjaal.
Amelia sloeg lichtjes zijn hand weg, geïrriteerd. "Emily heeft dit aan mij gegeven, en ik vind het echt mooi."
Een vleugje nostalgie flikkerde in haar ogen.
Veda was verbaasd. "Mevrouw Smith, het is maar een sjaal. Wat is het probleem?"
Emily keek haar kalm aan en legde uit aan Amelia, "Mevrouw Smith, ik weet dat u al meer dan tien jaar niet terug bent geweest. Uw grootmoeder was een meester in het maken van geborduurde waaiers. Mijn vaardigheden zijn niet zo goed als de hare, maar ik hoop dat het u wat troost brengt."
Het verjaardagsfeestje kwam snel dichterbij. Alles wat Emily kon doen was deze eenvoudige sjaal in een nacht maken. Ze had niet eens aan andere cadeaus gedacht.
Gezien de status van de familie Smith, zouden de gasten niets ordinairs meebrengen.
Achter Amelia had zich al een berg cadeaus opgestapeld. Emily keek nog een keer naar Veda. "Veda, niet alles draait om geld. Ooit gehoord van een zijden sjaal?"
Veda snoof. "Is dat dan waardevol? Als je te gierig bent om een echt cadeau te kopen, zeg het dan gewoon. Geen behoefte aan de mooie excuses."
Veda's minachting was voelbaar. Emily hield ervan om zijden stoffen met ingewikkelde ontwerpen te maken toen ze nog bij de familie Johnson woonde, en Veda verpestte vaak haar werk.
Ze kon Emily's brave-meisjes-act niet uitstaan. Emily was opgegroeid op het platteland, maar ze had nooit die ruwe randjes.
"Is dit het beste wat de familie Johnson kon opvoeden? Ze weet niet eens wat een zijden sjaal is."
"Deze zijden sjaals zijn hoogwaardige ambachten. Emily kan deze ingewikkelde ontwerpen niet maken zonder minstens vijftien jaar oefening."
De mensen op het verjaardagsfeest waren allemaal topklasse elites in Smaragdstad, dus ze wisten waar ze het over hadden.
Amelia negeerde Veda, haar gezicht toonde duidelijke ergernis.
De butler merkte het op en zei tegen Veda: "Mevrouw Veda Johnson, u bent te luid. Wilt u het wat rustiger aan doen?"
Veda voelde een golf van schaamte en sloeg haar ogen koel neer. Mia trok haar een stap achteruit, signalerend dat ze haar mond moest houden.
Veda stampte gefrustreerd met haar voet en wierp een smekende blik naar John.
Op dat moment ving Amelia een vleugje op van de hanger onder de zijden sjaal, een verfrissende kruidengeur.
Amelia vroeg: "Wat is deze kraal?"
Emily glimlachte en zei: "Ik heb deze holle kraal gevuld met kruiden. Het houdt muggen op afstand en kan als wierook worden gebruikt."
Amelia straalde: "Emily, ik vind je cadeau echt geweldig."
Veda stampte jaloers met haar voet.
Er waren te veel mensen die cadeaus kwamen geven aan Amelia, dus Emily ging terug naar haar stoel. John, die niet blij was, mompelde achter haar: "Moet je echt indruk maken ten koste van Veda?"
Emily draaide zich om en keek hem aan, haar lippen krulden in onverschilligheid. "John, is je hoofd soms op een wc-bril geplaatst?"
Na John van repliek te hebben gediend, ging Emily weer zitten en nam een slok koffie, haar ogen lichtten op.
De koffie die ze aan de gasten serveerden bleek Blue Mountain koffie te zijn.
Er wordt gezegd dat Blue Mountain koffie miljoenen euro's per kilo kost.
Ze moeten echt rijk zijn.
Terwijl ze haar koffie dronk, kwam Amelia's kleinzoon naar haar toe. "Ik hou van de zijden sjaal die je hebt gemaakt. Zou je er ook een voor mijn vriendin kunnen maken? Noem je prijs."
Emily was verbaasd. De jongen haalde zijn telefoon tevoorschijn en zei: "Laten we elkaar toevoegen op Facebook zodat we contact kunnen houden."
"Prima." Emily haalde haar telefoon tevoorschijn.
John, die naast haar zat, vroeg de jongen: "Waarom is meneer Smith hier niet?"
De jongen negeerde hem en vertrok vrolijk nadat hij Emily had toegevoegd.
John voelde zich ongemakkelijk en berispte Emily: "Waarom vroeg je hem niet waar James is? Weet je niet waarom we hier zijn?"
Emily wierp hem een kille blik toe. "Als je zo bekwaam bent, vraag het dan zelf. Het lijkt erop dat hij niet eens met je wil praten. Waarschijnlijk vindt hij je nutteloos."
Emily lachte, haar lange haar zwaaide mee. Al snel kwamen er een hoop mensen naar haar toe om haar contactgegevens te vragen.
"Mevrouw Johnson, kunnen uw ontwerpen ook op kleding worden gebruikt? Ik heb ze echt nodig."
"Mevrouw Johnson, kunt u ook een zijden sjaal voor mij maken? Noem uw prijs."
"Mevrouw Johnson..."
Emily werd plotseling omringd door deze dames uit de hogere kringen. Veda keek van een afstand toe, haar jaloerse ogen brandden met een sinistere kilte.
"Emily, je hebt me voor schut gezet, je bent er geweest!"