Hoofdstuk 4
Mia was nog steeds aan het mopperen, maar Emily had de telefoon al opgehangen.
Vanwege de gekke streken van John overlaadde de familie Williams Emily elk jaar met cadeaus—huizen, auto's, sieraden, noem maar op.
John's ouders behandelden Emily beter dan haar eigen familie. Haar favoriete plek was het huis aan de Scarlet Leaf Riverside.
De enorme Franse ramen boden een adembenemend uitzicht op de Emerald Rivier die door de stad stroomde, vooral prachtig wanneer de stadslichten 's avonds aangingen.
De volgende ochtend ging Emily terug naar kantoor voor de gebruikelijke ochtendvergadering als directeur van de ontwerpafdeling.
Ze had niet verwacht dat Hayden, die al bijna een half jaar niet op het bedrijf was geweest, zou verschijnen.
Hayden riep Emily naar het kantoor, waar John ook was, en hij zag er behoorlijk geïrriteerd uit.
Emily negeerde John en plofte neer op de bank naast Hayden en vroeg zachtjes: "Hayden, wat brengt je hier zo plotseling?"
Hayden klopte op Emily's hand en zei zachtjes: "Ik kwam wat zaken regelen. Hoewel ons merk Diamond Glow hoogwaardig is op de markt, zijn we nog niet internationaal gegaan."
Na een moment van stilte realiseerde Emily zich dat de meeste luxe merken buitenlands waren, en Diamond Glow was alleen lokaal beroemd. Hayden hintte op het wereldwijd gaan.
Hayden zei: "Dus deze keer moeten we de deal met Golden Birch Group binnenhalen. Op deze manier kunnen we doorbreken op de buitenlandse markt en contact leggen met de elite in Starry Capital, waardoor toekomstige samenwerkingen een fluitje van een cent worden."
Golden Birch Group had zijn eigen mijnbronnen, en veel juwelenfabrikanten streden om met hen samen te werken. Hun overzeese verkoopkanalen waren uniek, en ze waren ook actief in verschillende sectoren zoals gaming, videoplatforms, en onroerend goed, allemaal van topniveau.
John fronste en zei: "Hayden, er zijn al duizenden juwelenbedrijven die willen samenwerken met Golden Birch Group, plus enkele buitenlandse luxemerken. Het wordt super moeilijk voor ons om een partnerschap te sluiten."
Golden Birch Group was vijf jaar geleden beroemd geworden en stond nu aan de top. Niemand had ooit de CEO van Golden Birch Group gezien.
Hayden zei serieus: "Als we zijn goedkeuring krijgen, zullen er geen problemen zijn."
Emily vroeg: "Wie?"
Hayden antwoordde: "James Smith."
Emily was verbaasd. Er waren talloze mensen met die naam, en James was gewoon een barman. Het was moeilijk om hem te koppelen aan de prestigieuze meneer Smith.
Maar met zijn duivels knappe uiterlijk en een beetje formelere kleding, had hij wel een vleugje adel.
Nog geen dag na hun afscheid, was Emily verrast dat ze James al miste.
Ze realiseerde zich dat als het eerder was, James haar al zou hebben geflirt op Facebook. Maar vandaag was er nog steeds geen bericht van hem.
Emily zuchtte, luisterend naar het gesprek tussen Hayden en John.
John vroeg: "Hayden, heb je het over de zoon van de familie Smith, die in de top vijf van de rijkenlijst staat?"
Hayden knikte. "Dat is hem."
John zuchtte. "Maar hij is zo ongrijpbaar. Het is echt moeilijk om hem te ontmoeten."
Emily's ogen flikkerden. Het verschil tussen de familie Williams en iemand zoals James was enorm. Zelfs als ze wisten waar hij was, wilde hij hen misschien niet ontmoeten.
Hayden glimlachte. "James is momenteel in Smaragdstad. Zijn grootmoeder, Amelia Martinez, komt hier vandaan. Ze is al een halve maand in de stad voor een ceremonie. Morgen is haar zeventigste verjaardag, en het feest wordt gehouden in de Elegante Orchideeëntuin op de Fluisterberg, met alle elite van de stad aanwezig."
"We hebben twee uitnodigingen." Hayden haalde de uitnodigingen tevoorschijn en gaf ze aan John en Emily.
Emily opende de hare en zag het sierlijke, elegante lettertype op de uitnodiging. Ze wilde het teruggeven aan Hayden en fluisterde, "Hayden, ik denk niet dat dit iets voor mij is."
Ze ging zelden naar zulke grote evenementen. Sinds ze een kind was, vond Mia altijd dat Emily de gratie van een elitefamilie miste. Wanneer er een feest was, nam Mia alleen Veda mee.
Na verloop van tijd begon Emily zulke drukke gelegenheden te haten. De familie Johnson erkende haar immers nooit in het openbaar.
Hayden klopte zachtjes op Emily's hand en zei, "Maak je geen zorgen. Jij bent de beste ontwerper. Je kunt met John gaan, hij zal op je letten. En koop ook een cadeau voor Amelia. Als je bevriend kunt raken met James, geweldig. Zo niet, dan ken je hem in ieder geval."
Met Hayden's aanmoediging knikte Emily.
John snoof, "Ik wil niet met haar gaan."
Hayden wierp hem een boze blik toe. "Dan kan Emily met iemand anders gaan. Er zijn genoeg mensen die graag naar het banket willen."
John was even sprakeloos. Hij was gretig om connecties te maken met zulke top-elites.
Nadat Hayden vertrokken was, stond Emily op het punt het kantoor te verlaten, maar werd tegengehouden door John.
Emily fronste haar wenkbrauwen. "John, blokkeer mijn weg niet."
John's wenkbrauwen trokken diep samen terwijl hij haar intens aankeek. "Hayden vroeg me om een kind met je te krijgen. Hoe kon hij ineens zo'n idee hebben? Wat heb je Hayden verteld?"
Emily's ogen verduisterden lichtjes. Hayden wilde waarschijnlijk gewoon de band tussen hen versterken.
"Een kind krijgen met jou is te walgelijk. Ik zal het met Hayden ophelderen."
Toen ze probeerde weg te lopen, greep John haar pols opnieuw. "Emily, stop met trucs uit te halen voor mij. Zelfs als Veda in de toekomst geen kinderen kan krijgen, zul jij nooit de nakomelingen van de familie Williams kunnen dragen!"
Emily wierp een blik op John en glimlachte. "John, eerlijk gezegd, met jouw genen voor ontrouw, zou ik niet durven een kind met je te krijgen."
John's gezicht werd rood van woede. "Als het niet voor jou was, Veda..."
Emily onderbrak hem direct. "Wat betreft mij en Veda? Veda nam mijn ouders en mijn man. Wat er ook met Veda gebeurt, ze heeft het zelf veroorzaakt. Ga niet zeggen dat de babywisseling niet haar schuld is. Veda heeft meer dan tien jaar van rijkdom, glorie en liefde genoten. Ik heb haar nooit onrecht aangedaan."
Waarom wilde iedereen dat zij toe zou geven aan Veda? Emily was niet degene die fout zat; integendeel, zij was het enige slachtoffer in deze situatie.
In feite had Emily na drie jaar geen gevoelens meer voor John. Er waren genoeg mannen om haar heen. Als John zich niet gedroeg, kon ze gemakkelijk een ander vinden.
Op dat moment verscheen er een bericht op Emily's Facebook:
[Emily, waar ben je nu? Heb je vanavond tijd?]