Hoofdstuk 2
Emily draaide zich om en ontmoette Veda's venijnige blik.
"Laat los!"
Emily probeerde haar hand terug te trekken, maar Veda boog zich dicht naar haar toe en fluisterde net hard genoeg dat Emily het kon horen: "Als ik hem niet kan hebben, kan jij hem ook niet hebben!"
Een golf van angst overspoelde Emily, en voordat ze kon reageren, sprong Veda!
Emily dook om haar te grijpen, maar ze was te laat. Haar vingers raakten slechts Veda's kleren terwijl ze hulpeloos toekeek hoe ze viel.
Toen klonk een woedende stem achter haar. "Emily!"
Ze draaide zich om en zag John woedend op haar afstormen, zijn gezicht vertrokken van woede. "Hoe kon je zo wreed zijn? Weet je wel dat Veda zwanger is?"
Emily was even verbijsterd, toen verscheen er een glimlach op haar gezicht.
"Jouw kind?" vroeg ze, hoewel ze het antwoord al wist door John's reactie.
Emily zuchtte, schudde John's hand van zich af en bekeek hem.
John's scherpe pak benadrukte zijn lange, slanke gestalte en gebeeldhouwde gelaatstrekken, wat hem een elegante uitstraling gaf.
Maar op dit moment puilden de aderen op zijn voorhoofd, waren zijn lippen tot een dunne streep samengeperst, zijn knappe gezicht vertrokken van woede, en zijn ogen vlamden terwijl hij Emily aankeek.
Emily had ooit van John gehouden, dromend van een toekomst samen.
Maar nu hield ze niet meer van hem.
"Ik heb Veda niet geduwd. Ze sprong," zei Emily kalm, terwijl ze John's ijzige blik ontmoette.
John's borstkas ging op en neer van woede. "Denk je dat ik dat geloof?"
"Geloof wat je wilt," antwoordde Emily met een kille glimlach.
Veda werd met spoed naar de operatiekamer gebracht, en het duurde meer dan twee uur voordat de dokter naar buiten kwam.
"De patiënte is buiten direct gevaar," zuchtte de dokter. "Maar helaas kon de baby niet gered worden."
John's gezicht vertrok van ongeloof. "Dat kan niet!"
Hij draaide zich naar Emily, zijn ogen gevuld met woede. "Ben je nu blij?! Ik zei je toch, alles was mijn schuld, niet Veda's! Als je wraak wilt, richt je dan op mij, niet op haar onschuldige kind!"
Hoewel Emily niet meer van John hield, raakten zijn woorden haar diep, veroorzakend een oncontroleerbaar ongemak in haar hart.
Hun huwelijk was gearrangeerd door John's grootvader, Hayden Williams.
Toen Emily voor het eerst terugkwam bij de familie Johnson, voelde alles vreemd aan. Haar vader, Aiden Johnson, en moeder, Mia Wilson, waren druk bezig Veda te troosten, haar verzekerend dat ze nog steeds hun favoriet was, zelfs met Emily's terugkeer. Emily werd natuurlijk aan de kant geschoven.
Zelfs op Emily's verjaardagsfeest droeg Veda een schitterende prinsessenjurk, omringd door Aiden en Mia terwijl ze de taart aansneden, terwijl Emily alleen in een hoek stond.
Toen brak een heldere, vrolijke stem door haar eenzaamheid heen.
"Waarom sta je hier alleen?"
Destijds was John al een lange, knappe tiener. Hij gaf niets om Emily's gebrek aan gunst in de familie Johnson. Hij liet haar vuurwerk zien, nam haar mee naar het pretpark, en gaf haar alle liefde waar ze naar verlangde.
Emily had altijd gewenst dat ze Veda alles kon geven—alles behalve John. Maar uiteindelijk koos zelfs John voor Veda.
Emily balde haar vuisten zo strak dat haar nagels in haar handpalmen drukten, de scherpe pijn dwong haar om kalm te blijven. Ze keek op en ontmoette John's blik met een koele staar.
"Veda sprong uit zichzelf. Waarom zou ik haar kind pijn doen?" Een spottende glimlach speelde om Emily's lippen. "Waarom vraag je Veda niet waarom ze plotseling uit het buitenland terugkwam om mij te confronteren?"
Johns gezicht betrok, zijn ogen flitsten van woede. "Heb je het lef om dat ter sprake te brengen?"
Hij klemde zijn tanden op elkaar. "Als jij geen geruchten naar opa Hayden had verspreid, die me toen uit de familie wilde zetten en mijn aandelen wilde afnemen, was ik niet teruggekomen."
Johns afkeer was duidelijk zichtbaar op zijn knappe gezicht.
Hij kende Emily. Ze had Veda eerder erin geluisd, en nu gebruikte ze opa Hayden om hem terug te dwingen. Hij had Emily al de nominale identiteit van een vrouw gegeven, maar ze was nog steeds niet tevreden!
Johns stem werd kouder. "Emily, wat je ook doet, ik geef Veda niet op! Toen jij en Veda in het ziekenhuis werden verwisseld, was het niet haar schuld. Ze was slechts een baby. Ik weet dat je een moeilijke jeugd hebt gehad, maar je bent nu terug bij de Johnsons. Waarom kun je het verleden niet loslaten? Waarom moet je eraan vasthouden?"
Bij het horen hiervan, voelde Emily een koude rilling door zich heen gaan.
"En Veda heeft zich al die jaren schuldig gevoeld tegenover jou. Ze is zelfs bereid bij mij te blijven en dit kind te krijgen zonder mevrouw Williams te zijn. Wat wil je nog meer?"
Johns ogen waren koud en fel, zijn stem luid. "Ik ben degene die zich bij jou moet verontschuldigen. Als je wraak wilt, richt het dan op mij, niet op haar onschuldige kind!"
Emily drukte haar slapen en glimlachte. Ze had al talloze keren uitgelegd dat ze Veda niet had gepest, maar niemand geloofde haar. Ze was klaar met discussiëren.
"Je hebt gelijk. Ik moet jou aanpakken."
Met dat gezegd, stapte ze naar voren, greep Johns kraag en gaf hem een harde klap! Het geluid weerklonk door de ziekenhuisgang.
John was overrompeld, zijn gezicht draaide naar de zijkant door de klap.
Hij leek verbijsterd, het duurde enkele seconden voordat hij herstelde, toen werd hij woedend. "Ben je gek? Hoe durf je me te slaan?!"
Emily schudde haar pols, die verdoofd was door de klap, en trok een wenkbrauw op. "Is dat niet wat je wilde?"
Verassend genoeg voelde het best goed. Ze wilde hem zelfs nog een keer slaan.
Johns woede laaide op. Hij stond op het punt iets te zeggen toen zijn telefoon trilde. Het was een oproep van opa Hayden.
Haydens stem was streng. "Ik hoorde dat je terug bent in het land?"
Opa Hayden zei met een diepe stem: "Je neemt Emily meteen mee naar huis, onthoud, neem Emily mee. Als je alleen komt, zul je nooit meer een voet zetten in het Williams Mansion!"
Daarmee hing opa Hayden direct op.
Johns slapen puilden uit van woede, zijn blik vol intense spot gericht op Emily. "Denk je dat het hebben van opa als je ondersteuner ervoor zal zorgen dat ik van gedachten verander en weer verliefd op je word?"