Hoofdstuk 1
Waarschuwing ###Dit verhaal bevat expliciete seksuele inhoud, grof taalgebruik en mogelijk provocerende scènes. Kijkersdiscretie is geadviseerd.###
"Emily, doen we het weer?"
Een diepe, schorre stem fluisterde in Emily Johnson's oor. Ze stond tegen het Franse raam aangedrukt, haar verlangen maakte haar ogen rood en haar kreunen waren verward.
James Smith's hete lichaam was overal om haar heen. Hij knabbelde aan haar oorlel en grinnikte. "Als je niet praat, neem ik het als een ja, laat me je nog duizend keer doen!"
Emily's geest was een waas, ze voelde zich alsof ze smolt tot een plas, nauwelijks in staat om te staan.
Als James haar niet vasthield, zou ze nu op de grond liggen.
Na twee jaar samen wist James haar lichaam beter dan zijzelf. Elke aanraking en streling raakte precies haar meest gevoelige plekken.
James was ongelooflijk, een natuurkracht in bed, maar zijn onverzadigbare eetlust liet Emily buiten adem en volledig uitgeput achter.
Maar James leunde naar voren, begroef zijn hoofd in haar nek en sloeg zijn armen om haar middel.
"Emily, hoe was mijn prestatie vandaag? Was het goed?"
Uitgeput, wilde Emily snauwen, maar haar keel was droog. Ze probeerde gewoon James weg te duwen.
Zodra ze haar hand uitstak, greep James haar pols, en ze voelde iets koels tussen haar vingers.
Emily pauzeerde, keek naar beneden en zag een diamanten ring.
De ring was simpel maar elegant, paste perfect bij haar, en de diamant was enorm, minstens tien karaat. Het schitterde prachtig in het licht.
Emily staarde naar de ring. Na een paar seconden trok ze een wenkbrauw op. "Je bent echt gul."
James glimlachte en omhelsde haar. "Vind je het mooi?"
"Het is mooi."
Emily antwoordde nonchalant, terwijl ze de ring afdeed. "Wil je dat ik je toekomstige vriendin help het te passen?"
James' gezicht veranderde onmiddellijk. "Nee, ik..."
"Laten we hiermee stoppen." Emily onderbrak hem voordat hij kon afmaken.
Ze had al geraden wat James ging zeggen toen ze de ring zag. Helaas had Emily een echtgenoot.
Drie jaar geleden had Emily een onenightstand met James.
Ze begon James te zien omdat haar nieuwe echtgenoot vreemdging met haar zus. Om hem terug te pakken, hield ze James als haar minnaar.
Emily haalde een document uit haar tas, samen met de ring, en legde ze voor James neer. "Dit huis is van jou, en ik heb de papieren geregeld. Beschouw het als een bedankje voor de afgelopen jaren."
Terwijl ze dit zei, voelde Emily zich een beetje verdrietig.
Het was niet gemakkelijk om iemand zoals James te vinden. Hij was geweldig in bed en zorgde voor haar gevoelens. Bovendien was hij precies haar type.
Maar Emily wilde niet te gehecht raken, en ze was van plan terug naar huis te gaan, dus moest ze afscheid nemen van James.
Terwijl ze zich omdraaide om haar kleren te zoeken, greep James haar hand.
"Emily."
Er was een pijnlijke blik in James' ogen, zijn stem schor.
"Wil je met me breken?"
Zonder om te kijken, zei Emily kalm, "Ja, mijn echtgenoot is terug. We zijn klaar, laten we doen alsof het nooit is gebeurd."
James' greep verslapte, en Emily trok haar hand weg.
Zijn stem veranderde onmiddellijk. "Een echtgenoot is slechts een excuus, je wilt me op deze manier wegjagen?"
Emily had James nog nooit zo koud horen spreken.
Zijn hele houding veranderde, zijn donkere ogen ijzig, stuurde rillingen langs haar ruggengraat.
"Als je denkt dat het niet genoeg is, gooi ik er nog een miljoen bij," zei Emily, terwijl ze haar ongemak probeerde te verbergen. Ze kleedde zich snel aan en liep zonder om te kijken weg.
Ze keek geen enkele keer om naar James.
Emily stapte aan boord van haar vlucht terug naar huis, starend naar de wolken buiten het raam en zuchtend.
Een week geleden had haar zus Veda Johnson gebeld en gezegd dat zij en John Williams terug naar huis zouden komen.
Aan de telefoon klonk Veda zwak en timide, en ze zei dat ze Emily wilde zien. Ze gaf toe dat het haar schuld was dat ze de relatie tussen Emily en John had verpest en nu wilde ze John teruggeven aan Emily.
Emily vond het allemaal behoorlijk ironisch. Toen ze net een pasgeboren baby was, was ze per ongeluk door de verkeerde familie meegenomen vanuit het ziekenhuis. Pas toen ze tien jaar oud was, werd ze eindelijk herenigd met de familie Johnson.
Emily was dolblij om eindelijk haar echte familie te vinden.
Maar de eerste woorden van mevrouw Johnson tegen Emily waren dat de verwisseling met Veda niet Veda's schuld was.
Het tweede wat ze zei was dat ze Veda de afgelopen tien jaar als hun eigen dochter hadden behandeld en dat ze Emily vroeg om gul te zijn en Veda niet weg te jagen.
Tussen Emily en Veda koos iedereen altijd voor Veda, inclusief John, die al een huwelijksaanzoek had gedaan aan Emily.
Emily vroeg John ooit of hij de verloving wilde annuleren en in plaats daarvan met Veda wilde trouwen. Als dat het geval was, kon ze gracieus loslaten, zelfs als het pijn deed.
John bleef lange tijd stil voordat hij zei dat de verloving niet werd geannuleerd.
Maar op de trouwdag belde Veda John. Ze huilde en zei dat ze niet zonder hem kon leven en had haar pols doorgesneden, hopend hem nog één keer te zien voordat ze stierf.
Zonder na te denken, vertrok John zonder zelfs maar zijn trouwpak uit te trekken.
John kreeg zijn liefde, maar maakte van Emily de schande van heel Emerald City.
Terwijl haar gedachten afdwaalden, arriveerde Emily op het adres dat Veda haar had gestuurd, wat bleek de plek te zijn waar zij en John hun bruiloft hadden gehouden. Hoe ironisch.
Emily duwde de deur van de privékamer open en zag Veda op het balkon staan.
"Veda."
Veda zag er uitgemergeld en bleek uit, starend naar Emily en mompelend, "Waarom?"
Emily fronste, niet in staat om het duidelijk te horen. "Wat zeg je? Zeg het gewoon."
Emily was hierheen gekomen om van John te scheiden en had geen tijd om aan Veda te verspillen.
Tranen welden op in Veda's ogen, en ze sprak zielig, "Emily, ik vind John echt leuk. Kun je me hem alsjeblieft geven? Ik weet dat ik je in het verleden onrecht heb aangedaan, en ik zal mijn best doen om het goed te maken in de toekomst."
Emily moest bijna lachen. Veda, de andere vrouw, verklaarde openlijk haar liefde aan Emily.
Met een spottende glimlach zei Emily zachtjes, "Als ik zo schaamteloos als jij kon zijn, had ik allang kinderen met John gehad."
Bij het horen hiervan stroomden tranen over Veda's gezicht, haar lichaam trilde lichtjes. "Maar John zei dat hij helemaal niet van je houdt. Zelfs als jullie samen blijven, zullen jullie niet gelukkig zijn. Ik doe dit voor jouw bestwil. Nadat je van John gescheiden bent, kun je nieuwe liefde vinden. Is dat niet goed?"
Emily was ongelovig. "Wat voor onzin praat je?"
Het bleek dat Veda Emily had gebeld om haar te laten scheiden van John.
Natuurlijk moest ze van hem scheiden. Maar ze kon Veda, deze hypocriete, dubbelhartige persoon, niet zomaar laten wegkomen.
Emily was te lui om te blijven en naar Veda's onzin te luisteren, dus draaide ze zich om om weg te gaan.
Plotseling werd Emily's hand stevig vastgegrepen door iemand.