Hoofdstuk 4
Stella hield Howards hand vast naast haar. "Howard, stop ermee. Je beloofde me dat je Margaret niet meer zou kwetsen."
Howard sneerde en draaide zich om om weg te lopen.
Stella wierp Margaret een triomfantelijke blik toe voordat ze hem volgde.
Margaret vond zijn woorden amusant.
Zij waren degenen die vreemdgingen, maar zij kreeg de schuld?
Met Stella en Howard in het ziekenhuis besloot Margaret niet de nacht door te brengen.
Ze keerde terug naar het huis van de familie Thorne, verkleedde zich, nam een goede douche en liet zich op het grote bed vallen.
Er waren vandaag te veel dingen gebeurd en ze was overweldigd. Nu wilde ze gewoon een goede nachtrust.
De volgende ochtend, toen ze wakker werd, waren Layla en Stella al terug en zaten beneden aan het ontbijt.
Toen ze haar naar beneden zagen komen, zei geen van beiden iets.
Het geluid van een auto kwam van buiten. Stella dacht dat het Howard was en ging blij de deur openen, alleen om Leonard buiten te zien staan.
Ze tuitte haar lippen, maar draaide zich toch om met een glimlach, "Margaret, het is Dr. Graham."
Layla's ogen flitsten van ergernis toen ze hoorde dat het Leonard was.
Layla wilde niet dat Margaret met een arme man zou trouwen omdat ze vond dat na al die jaren Margaret opvoeden, zelfs als Margaret zou trouwen, ze de banden niet kon verbreken.
Als Margaret's man een zakenman was, kon hij de familie Thorne in de toekomst helpen.
Maar nu trouwde ze met Leonard, een dokter, en nog een gewone ook. Wat had je daar nou aan?
Al het geld dat in Margaret was gestoken door de jaren heen kon niet worden terugverdiend, het was een totale verliespost.
"Margaret, Dr. Graham rijdt nog steeds een Hyundai."
Er was een spottende toon in haar stem. Een Hyundai was inderdaad niet indrukwekkend.
Howard reed meestal in een Porsche of een Maserati.
Stella en Layla waren verblind door die luxe auto's en keken neer op andere auto's.
Margaret zei niets. Nadat ze zich had klaargemaakt, was ze van plan te vertrekken, maar zodra ze de trap afkwam, zag ze Layla opstaan van de eettafel.
"Margaret, als je vandaag durft te gaan, probeer het maar. Wil je John dood laten schrikken? Ga terug naar je kamer, je mag vandaag niet met Dr. Graham mee!"
Leonard, deze arme dokter, kon waarschijnlijk niet eens het huwelijkscadeau betalen!
Stella, die er gisteren nog tegen was, hield nu Layla's hand vast, "Mam, ik heb er gisteren over nagedacht. Laat Margaret met hem trouwen!"
Layla keek Stella verbaasd aan, niet begrijpend waarom Stella, die gisteren nog aan haar kant stond, nu van gedachten was veranderd.
"Aangezien Margaret echt van Dr. Graham houdt, waarom zouden we hen uit elkaar halen? Alleen Margaret zal weten wat er na het huwelijk gebeurt. Misschien wordt Margaret op een dag, met wat geluk, rijk."
Stella's woorden klonken alsof ze Margaret steunde, maar in werkelijkheid zaten ze vol sarcasme.
Layla's gezicht werd extreem lelijk. Als het zo makkelijk was om rijk te worden, zou de familie Thorne als eerste rijk moeten worden!
Voordat Layla opnieuw haar tegenstand kon uiten, was Leonard al door de deur gestapt die Stella had geopend.
Leonard droeg vandaag een zwart pak, perfect op maat. Hij was lang, ongeveer 1 meter 80.
Toen hij door de deuropening stapte, blokkeerde hij bijna al het licht.
Zijn lange en slanke figuur stond voor Layla en Stella, wat hen een enorm gevoel van onderdrukking gaf.
Leonard wierp een blik op de twee, zijn ogen glijdend over de eettafel achter hen, waar hij slechts twee sets bestek zag.
"Heb je geen ontbijt gehad?"
Margaret schudde bijna instinctief haar hoofd bij zijn vraag.
Ze was net wakker geworden, en zonder John thuis zouden Layla en Stella zich niet druk maken om haar ontbijt te maken.
Leonard stak zijn hand naar haar uit, zijn vingers lang en goed gevormd, erg aantrekkelijk.
"Ik neem je mee om te eten."
Hij had een lichte geur, verder niets.
Leonard leek niet te roken, dus hij had niet de tabaksgeur die Howard had, waar Margaret van hield.
Ze had geslapen en haar hoofd leeg gemaakt, van plan om hem te vertellen dat het huwelijk niet doorging. Ze had het gisteren alleen gezegd om wat waardigheid terug te winnen.
Maar nu, terwijl ze hem daar voor haar zag staan als een god, die haar uit de hel naar de hemel wilde trekken, was Margaret op de een of andere manier betoverd door zijn stem en woorden.
Ze hief haar hand op en legde die langzaam in zijn handpalm.
Leonard nam Margaret mee van het huis van de familie Thorne. Layla stond achter, haar gezicht zwart van woede, maar het was nutteloos.
Stella daarentegen onderdrukte haar innerlijke vreugde en bleef stil.
Als Margaret echt met Leonard zou trouwen, zou ze dan niet de rest van haar leven boven Margaret staan?
Zelfs als Margaret rijk werd zoals Stella zei, Leonard, een dokter, hoe rijk hij ook zou worden, zou nooit rijker zijn dan Howard!
Gewoon denken aan zichzelf, behangen met juwelen in de toekomst, terwijl Margaret een gewone oude vrouw zou zijn, kon Stella haar geluk niet inhouden.
Leonard nam Margaret mee naar het stadhuis om te trouwen, bang dat het later drukker zou worden.
Pas toen Margaret naar het huwelijkscertificaat in haar hand keek, realiseerde ze zich dat ze getrouwd was, en met Leonard, van wie ze niets wist behalve zijn naam.
Leonard plaatste zijn huwelijkscertificaat zorgvuldig in zijn auto en zei: "Laten we ontbijt halen, een broodje?"
Margarets ogen lichtten op, "Hoe wist je dat ik van broodjes hou!"
Leonard glimlachte en startte de auto, om uiteindelijk te stoppen bij een restaurant.
Toen de autodeur openging, zat Margaret binnen met hem, hem lang aanstarend.
"Waarom kijk je naar me?"
Had ze spijt?
Margaret beet op haar lip en zei: "Mag ik je slaan?"
Ze voelde echt alsof ze droomde. Ze zeggen dat je geen pijn voelt in dromen, dus ze wilde zien of het pijn zou doen.
Waarom niet zichzelf slaan?
Ze was niet dom!
Leonard was zowel geamuseerd als geïrriteerd, maar stak toch zijn arm uit en plaatste het huwelijkscertificaat op tafel.
"Beschermd door de wet, je droomt niet."
Margaret trok haar hand ongemakkelijk terug, te beschaamd om Leonard te slaan.
Het huwelijkscertificaat was zo echt, het kon niet nep zijn.
Was ze te impulsief geweest?
Een huwelijk was geen spel. Layla had niet helemaal ongelijk. Als John wist dat ze zichzelf zo achteloos had uitgehuwelijkt voor waardigheid, zou hij woedend zijn.
Ze haalde haar huwelijkscertificaat tevoorschijn, aarzelde even en zei: "Mr. Graham, denkt u dat er minder scheidingen zijn dan huwelijken?"
Haar voorzichtige vraag maakte Leonards gezicht meteen serieus.
"Ik betaal de helft van de kosten van het huwelijkscertificaat... nee, ik betaal alles!"
Hoewel het niet veel geld was, was het haar verantwoordelijkheid.
Leonard reageerde niet op haar woorden maar schoof haar huwelijkscertificaat terug naar haar, "Bewaar het goed, verlies het niet."
Hoewel Leonard het niet expliciet zei, betekenden zijn woorden dat hij geen scheiding wilde, toch?
Margaret realiseerde zich hoe gemakkelijk het was om te trouwen, maar hoe moeilijk het was om te scheiden.
Maar dit was haar eigen schuld.
Ze stopte het huwelijkscertificaat ongemakkelijk terug in haar tas.
Na het ontbijt moest Leonard naar het ziekenhuis om te werken. Margaret, denkend dat ze al getrouwd waren, wilde niet langer in het huis van de familie Thorne blijven, dus vroeg ze: "Waar zal ons huis zijn?"