Hoofdstuk 2
Margaret keek plotseling naar hem op.
Op dat moment wist ze zeker dat ze niet overdreef.
Zijn volgende woorden bevestigden haar vermoeden: "Trouw met me. Op die manier kun je die twee vernederen, en je kunt haar nu meteen vertellen dat als ze van afval oprapen houdt, ze het mag hebben."
Margaret gaf toe dat die woorden haar hadden geraakt.
Waarom dacht Howard dat ze alleen bij hem zou blijven?
Nu, op de bruiloft, was zij degene die bedrogen werd, en zij was degene die voor schut stond.
Had zij niet het recht om terug te vechten?
De man was veel langer dan zij, maar op dit moment boog hij zijn hoofd en leunde naar haar toe.
Voor anderen leek het alsof ze intiem aan het fluisteren waren.
Niet ver daarvandaan fluisterde Stella iets in Howards oor, en inderdaad, hij draaide zich om en keek naar Margaret.
Toen hij zag dat Margaret heel dicht bij een man stond, verscheen er een vleugje kilte in zijn ogen.
"Margaret, is dit niet de behandelend arts van papa? Waarom sta je zo dicht bij hem? Kenden jullie elkaar al?"
Stella's hypocriete woorden zorgden ervoor dat Howard Margaret nog meer minachtend aankeek.
Voordat Margaret iets kon zeggen, sprak de man naast haar met een koude toon: "Leonard Graham."
Zijn introductie was heel eenvoudig.
Maar zodra de naam werd genoemd, toonde Margaret's ogen verrassing.
De naam bovenaan de lijst van internationaal bekende chirurgen was Leonard.
Als de lijst geen Amerikanen zou uitsluiten, zou Margaret bijna gedacht hebben dat hij die beroemde chirurg was.
Toen Stella hem hoorde zeggen dat zijn naam Leonard was, veranderde haar uitdrukking, maar ze glimlachte snel weer, "Dr. Graham, wat is uw relatie met Margaret?"
Bij het horen hiervan hief Leonard plotseling zijn hand en sloeg die om Margaret's middel.
"Is dat niet duidelijk?"
Howards gezicht betrok onmiddellijk, en Stella was ook vol verbazing, "Margaret, is dit je vriend?"
Margaret grijnsde, "Ja, net gevonden. Heb je daar een probleem mee?"
Hoewel Margaret zich erg ongemakkelijk voelde bij Leonard, die ze net had ontmoet, wilde ze niet verliezen voor Stella en Howard.
Leonard keek naar haar neer, een nauwelijks merkbare glimlach speelde om zijn mondhoeken.
Bij het horen dat ze hem net had gevonden, ontspande de spanning in Stella's ogen een beetje, "Margaret, je hoeft geen vreemde te vinden om een act op te voeren om gezichtsverlies te voorkomen. Het maakt me ook verdrietig."
Ze leunde in Howards armen, ogenschijnlijk zwak.
Layla, die net de ziekenhuiskamer uitkwam, was geschokt om een man in een witte jas Margaret te zien vasthouden.
Toen ze hoorde dat Margaret iemand had gevonden om te acteren om anderen te pesten, werd haar gezicht lelijk, "Heb je vandaag nog niet genoeg problemen veroorzaakt? Wat doe je hier jezelf belachelijk maken? Als John je zo zou zien, zou hij woedend zijn!"
Margaret's hart zonk nog verder.
Zij had geen zelfrespect?
Liet Stella die met haar verloofde Howard sliep op haar bruiloft meer zelfrespect zien?
Op dat moment leek Layla niet dezelfde walging en minachting te hebben als nu.
Met een koude glimlach in haar hart keek ze kalm, "Laat me je voorstellen, hij is niet alleen mijn vriend, maar ook mijn nieuwe verloofde. We zijn van plan binnenkort te trouwen."
"Wat?"
Layla en Stella keken allebei geschokt.
Howards gezicht werd nog somberder.
Voordat hij iets kon zeggen, greep Stella snel zijn arm en zei,
"Margaret, ik wist niet dat je zo ruimdenkend was, willen trouwen met iemand die je net hebt ontmoet. Je zou er goed over na moeten denken, hij is tenslotte maar een gewone chirurg, niet goed genoeg voor jou!"