Hoofdstuk 2 Het ondergoed van de zus van mijn goede vriend
Nadat ze Leonard's en haar eigen ondergoed in de wasmachine had gedaan, begon Romy met het maken van ontbijt voor Leonard en de familie. Leonard wist niet dat zijn stiekeme daad van het stelen van Romy's ondergoed was ontdekt door tante Romy.
"Ontbijt is klaar." Mevrouw Romy bracht het eten naar de tafel en riep naar boven. Leonard Eugene kwam naar beneden vanuit de badkamer toen hij haar hoorde. Het auto-ongeluk vijftien jaar geleden had Leonard's ouders het leven gekost, en de jonge jongen werd geadopteerd door zijn vaders zakenpartner en goede vriend, meneer Lowell Primo, totdat hij dit jaar volwassen werd.
"Goedemorgen, Romy, oom Lowell," groette Leonard, net naar beneden gekomen na zich opgefrist te hebben. Omdat het ochtend was, hadden jongens meestal een ochtenderectie, en Romy merkte Leonard's grote penis die tegen zijn broek aandrukte. Verrast wendde ze snel haar blik af omdat haar man er vlakbij was.
"Goedemorgen, Leonard. Laten we eten," knikte oom Lowell, terwijl hij een krant vasthield, naar Leonard. Mevrouw Romy serveerde Leonard's bord en vroeg: "Leonard, heb je Scarlett en Tina gezien toen je naar beneden kwam?"
Leonard schudde zijn hoofd, "Nee, ze slapen waarschijnlijk nog. Ik zal ze wakker maken." Leonard legde zijn sandwich neer en rende weer naar boven. Terwijl ze Leonard's terugtrekkende figuur bekeek, dacht Romy aan Leonard die haar ondergoed voor zijn plezier gebruikte. Ze vroeg zich af of ze Leonard seksuele voorlichting moest geven of niet.
"Scarlett? Ben je wakker?" vroeg Leonard terwijl hij op Scarlett's deur klopte. Zij was Romy en Lowell's oudste dochter en stond dicht bij Leonard.
Al snel werd de deur geopend en verscheen Scarlett met een tandenborstel in haar mond.
"Scarlett, het ontbijt is klaar," zei Leonard met een glimlach.
Scarlett knikte alleen maar, omdat het voor haar nu lastig was om te praten. Leonard ging toen naar Tina's kamer.
Tina was Scarlett's jongere zus. In vergelijking met Scarlett was ze een beetje afstandelijker naar Leonard. Misschien kwam dat door haar persoonlijkheid.
"Het ontbijt is klaar, Tina," riep Leonard na twee keer kloppen. Omdat er niemand antwoordde, draaide hij de deurknop om. Het was niet op slot, dus hij ging gewoon naar binnen.
De kamer was donker, dus Leonard kon vaag een figuur onderscheiden die met haar rug naar hem toe op het bed lag. Hij liep naar Tina's bed en merkte haar benen op die tussen de deken geklemd waren en haar slanke figuur dat perfect werd omlijnd door haar dunne nachtjapon.
"Tina, het is tijd voor ontbijt," zei Leonard, terwijl hij zachtjes aan haar schouder schudde.
"Ga weg! Ik heb gisteravond laat gewerkt. Nu heb ik een goede nachtrust nodig!" mompelde Tina zonder haar ogen te openen.
Leonard zuchtte en liep naar buiten, de deur achter zich sluitend. Hoewel ze samen waren opgegroeid, wist hij nooit hoe hij met Tina moest communiceren.
"Tina slaat het ontbijt over," zei Leonard tegen Romy toen hij terugkeerde naar de tafel.
"Laat haar maar. Ze is geen kind meer. We moeten haar wat ruimte geven," zei Lowell, terwijl hij zijn krant weglegde en naar zijn bord reikte.
Romy schudde haar hoofd terwijl ze een stoel naar achteren trok om te gaan zitten. Toen begon ze aan het ontbijt. Ondanks Tina's afwezigheid was de sfeer in dit gezin altijd warm, en ze praatten en lachten af en toe tijdens de maaltijd.
Na het ontbijt ging Leonard naar de open ruimte bij zijn huis waar hij zijn beste vriend Bill Stephen zou ontmoeten.
"Hoi, Bill. Je zei dat je wilde afspreken. Wat is er aan de hand?" zei Leonard en klopte hem op de schouder. Deze mollige jongen was Leonard's enige vriend.
Bill wreef over zijn neus en stopte een bal blauwe stof in Leonard's hand. "Ik heb iets goeds. Het is van mijn zus. Kijk maar," grijnsde hij.
Verbaasd vouwde Leonard de stof open. Toen hij herkende wat het was, sprong hij geschrokken achteruit. Het was een paar blauwe kanten slipjes!