Hoofdstuk 1 Gluren naar de vrijende tante
"Schat, doe het erin!" drong Romy haar man aan, haar intense verlangen dreef haar ertoe de lakens wanhopig vast te grijpen.
"Liefje, je wordt steeds gevoeliger," lachte Lowell, terwijl hij het ondergoed van zijn vrouw uittrok, haar benen optilde en haar binnendrong.
Een andere kreun ontsnapte uit Romy's mond terwijl Lowell bleef stoten. De matras piepte zachtjes onder hun lichamen.
"Schat, sneller, sneller!" eiste Romy terwijl ze van positie wisselden. Ze lag met haar gezicht naar beneden op het bed terwijl Lowell over haar heen lag, voortdurend in en uit duwde en haar ronde billen sloeg.
De klappende geluiden bereikten Leonards oren. Hij stond bevroren buiten de deur, verbijsterd door het tafereel.
'Hoe doet Lowell het erin? Waarom lijkt Romy zowel pijn als vreugde te voelen? Wat moet ik nu doen? Wat wordt er van mij verwacht?' Leonard kon het niet helpen, maar deze vragen vulden zijn gedachten en brachten zijn gedachten in verwarring.
In de slaapkamer knielde Romy op het bed met haar bovenlichaam laag gedrukt en haar billen hoog opgetild, een houding die Leonard deed denken aan een puppy die hij ooit op straat zag. Lowell stootte opnieuw, en de kamer vulde zich weer met klappende geluiden.
'Mijn geslachtsdeel is zo ongemakkelijk hard,' dacht Leonard, terwijl hij zijn broek aanraakte en de hardheid voelde. Zijn keel werd droger en dat jeukende gevoel van binnen werd intenser. Hij kon het niet langer aanzien en keerde terug naar zijn kamer.
Liggend in bed kalmeerde Leonard langzaam. Maar zodra hij het tafereel weer voor zich haalde, begon zijn hart weer sneller te kloppen.
'Wat waren ze precies aan het doen? Was dat seks?' vroeg hij zich af, denkend aan de gesprekken onder zijn klasgenoten.
Niemand op school had ooit met hem over deze dingen gesproken. Het ongeluk van zijn ouders had hem ernstige psychologische problemen bezorgd, waardoor hij bang was om dicht bij iemand te komen.
Lowell en Romy maakten zich zorgen dat hij gekwetst zou worden, dus spraken ze met zijn leraren op school. Leonards leraren waarschuwden de andere kinderen om hem niet te pesten. Maar op de een of andere manier zorgde dat ervoor dat iedereen hem vermeed en hij zonder vrienden eindigde.
Wat zijn beste vriend Bill betreft, de simpele jongen maakte het altijd makkelijker voor Leonard om zijn waakzaamheid te laten varen.
Leonard stond op uit zijn bed en pakte mevrouw Romy's rode ondergoed. Misschien omdat hij iets veel spannenders had gezien, was dat jeukende gevoel verdwenen toen hij het deze keer vasthield.
"Wat gebeurt er met mij?" zuchtte Leonard, stopte het weg en ging weer liggen. Langzaam viel hij in slaap.
De volgende ochtend, toen Leonard wakker werd, voelde hij iets plakkerigs in zijn onderbroek, wat behoorlijk vervelend was.
Hij trok zijn pyjama uit en controleerde zijn onderbroek. Hij zag het witte plakkerige spul op zijn ondergoed. Met een geïrriteerde klap op zijn voorhoofd mompelde hij: "Weer? Het gebeurt meerdere keren per maand. Ben ik ziek?"
Hij wisselde snel van onderbroek en gooide de oude in de wasmand. Hij had geen idee dat het gewoon een normaal verschijnsel was, omdat niemand het hem ooit had uitgelegd.
Leonard ging naar de badkamer om zich op te frissen.
Romy opende de wasmand, klaar om de kleren erin te wassen. Plotseling stopte ze, terwijl ze een paar zwarte onderbroeken en een paar rode uit de stapel haalde.
Ze kon meteen zien dat het van Leonard was, aangezien zij al zijn kleren voor hem kocht.
Romy was verbaasd. "Is dat sperma? Had Leonard een natte droom, of was hij aan het masturberen?"
Wat ze niet had verwacht, was om in de wasmand niet alleen Leonards ondergoed te vinden, maar ook haar eigen. Waarom waren haar slipjes daar? Zou het kunnen dat de onschuldige Leonard ze gebruikte voor zijn eigen plezier? Oh, hemel.
Wanneer werd de onschuldige Leonard geïnteresseerd in seksuele kennis? Masturbatie is niet per se iets slechts, maar iemand zou hem goed moeten begeleiden om schade aan zijn lichaam te voorkomen. Leonard was nu een volwassen man. De laatste keer dat ze hem per ongeluk zag baden, merkte ze zijn volwassen penis op, zelfs groter dan die van Will. Ze vroeg zich af hoe het zou voelen als Leonards penis in haar was.
‘Oh, God! Hoe kan ik zulke gedachten hebben?’ dacht Romy.
Romy's gedachten waren in de war. Ze kon niet anders dan denken aan Leonards grote penis, vooral na haar onvervulde verlangens van de vorige nacht. Mevrouw Romy stopte de vuile kleren in de wasmachine. Terwijl ze de deur van de machine sloot, beet ze nadenkend op haar lip. "Moet ik Leonard iets over fysiologie leren? Leonard is zo trots, zou het hem in verlegenheid brengen als ik het plotseling ter sprake breng? Als ik niets zeg, ben ik bang dat Leonard misschien de verkeerde kant op gaat. Maar hoe moet ik zo'n onderwerp aansnijden?"