Trio van Wonderkinderen

Hoofdstuk 5 De bedrieger in omgekeerde volgorde vangen

Sarah was totaal van haar stuk. Na de eerste paniek overviel een golf van pure woede haar.

Ze dacht: 'Eikel! Alleen omdat je rijk en machtig bent, denk je dat je alles kunt doen wat je wilt. Jij en Lisa zijn een stel uit de hel.'

Antonio had geen idee wat er door Sarah's hoofd ging. Hij keek van bovenaf op haar neer. Zeker, ze zou misschien dat moedervlekje kunnen laten verwijderen, maar die moedervlek aan de binnenkant van haar dij zou ze nooit kunnen laten verdwijnen!

De echte Sarah had een moedervlek aan de binnenkant van haar dij; dat zou hij nooit vergeten.

"Ik weiger!" schreeuwde Sarah uit volle borst. "Wat geeft jou het recht om me vast te grijpen en me te dwingen me uit te kleden?"

Toen hij dit hoorde, vernauwden Antonio's ogen zich en hij grijnsde kil, "Als je de waarheid niet vertelt, kom ik er zelf wel achter."

Hij hield ervan om direct ter zake te komen, met zijn eigen methoden om de waarheid te achterhalen.

Met die woorden greep Antonio Sarah's middel met één hand en begon met de andere haar broek naar beneden te trekken.

Sarah was doodsbang en probeerde Antonio weg te schoppen. "Blijf van me af, engerd!"

Toen hij Sarah's hevige verzet zag, werd Antonio's gezicht nog donkerder. Hij klemde haar handen boven haar hoofd en drukte zijn lange lichaam op haar neer. "Denk je dat je me met deze trucjes kunt bedriegen?"

Zolang hij die moedervlek aan de binnenkant van haar dij kon controleren, zou ze zeker Sarah zijn. Dan kon ze zich daar niet meer uitpraten!

Ondertussen stapte Lisa buiten de villa uit de auto, terwijl ze haar trouwjurk optilde tijdens het lopen.

Ze zag er helemaal verwilderd uit!

Vanavond had ze de hele mediaheisa opgezet om de bruiloft bij te wonen, zodat de hele wereld zou weten dat ze de koningin van de Valencia-familie zou worden. Maar het resultaat...

De bruiloft was een ramp en ze had zichzelf voor schut gezet voor iedereen en hun camera's. Alleen al de gedachte aan hun spot en hoon deed haar bloed koken!

Op dit moment was haar haar een puinhoop, en het kapsel waar ze die ochtend drie uur aan had besteed was geruïneerd, maar dat kon haar niet schelen; ze wilde alleen antwoorden van Antonio.

Hij had hun bruiloft zomaar afgeblazen, en die Harper die haar bruiloft verstoorde leek zoveel op Antonio. Van wie was dat geheime kind? Ze had antwoorden nodig, anders zou ze niet tevreden zijn!

Maar wat Lisa niet verwachtte, was dat zodra ze de villa binnenkwam, ze een hartverscheurende schreeuw van een vrouw vanaf de tweede verdieping hoorde.

"Schurk! Trek mijn broek niet uit!"

Lisa's gezicht veranderde onmiddellijk. Ze schopte haar hoge hakken uit en stormde naar de tweede verdieping.

Antonio stond op het punt Sarah's broek naar beneden te trekken terwijl ze vastgeklemd lag en niet kon bewegen. Op dat moment werd de deur plotseling met een luide knal opengetrapt!

Lisa zag Antonio een vrouw op de bank drukken, haar kleding helemaal in de war en ze zag er verward uit.

Deze aanblik schokte Lisa!

Op dat moment maakte Sarah gebruik van de afleiding en schopte zonder genade Antonio in zijn onderbuik.

"Bastaard!"

"Ugh." Antonio kreunde en zijn gezicht vertrok van de pijn. Die trap had hem echt geraakt en dwong hem om Sarah los te laten.

Sarah verloor geen seconde en zette het op een lopen.

"Stop!" riep hij met opeengeklemde tanden. Verdorie, hij was zo dichtbij om haar identiteit te bevestigen!

Sarah negeerde Antonio's boze schreeuw. Met Lisa erbij was het twee tegen één, en dat was een gevecht dat ze niet wilde aangaan. Ze besloot zo snel mogelijk weg te komen.

Ze greep haar broek en stormde de kamer uit. Haar haar was een warboel door de worsteling en bedekte de helft van haar gezicht. Terwijl ze langs Lisa rende, ving Lisa een glimp van haar op.

Haar gezicht leek griezelig veel op de overleden Sarah!

Antonio schudde eindelijk de pijn van zich af en stond op om haar achterna te gaan, maar Lisa blokkeerde de deuropening.

"Ga aan de kant!" schreeuwde hij boos, terwijl hij Lisa opzij duwde.

Lisa kon niet op tegen Antonio's kracht. Ze knalde tegen de muur aan maar voelde de pijn niet. Ze gebruikte haar lichaam om de deur te blokkeren, vastbesloten om Antonio niet te laten vertrekken.

"Niet voordat je het uitlegt!" riep ze, terwijl de tranen over haar gezicht stroomden.

Antonio's gezicht was donker als een onweerswolk. Zijn ogen vernauwden zich, en de woede erin was genoeg om iemand te verscheuren.

Lisa probeerde haar angst te onderdrukken, terwijl de tranen bleven stromen. "Waarom heb je onze bruiloft afgezegd? Wie is dat kind dat je papa noemt? En die vrouw net, waarom is zij hier?"

Voor Antonio was deze villa als een fort. Zonder zijn toestemming kon niemand hier komen, zelfs zij niet.

Als het niet voor de chaos van vanavond was, had ze niet binnen kunnen stormen. Maar Sarah kon zo naar binnen wandelen, recht zijn kamer in, onder hem.

Geconfronteerd met Lisa's spervuur van vragen, voelde Antonio een golf van irritatie. Zijn lippen persten zich tot een dunne lijn en zijn imponerende uitstraling maakte Lisa aan het beven.

Antonio zei koud: "Dat gaat je niets aan."

"Maar ik ben je vrouw," protesteerde Lisa, niet begrijpend waarom hij in de loop der jaren kouder was geworden.

Antonio's reactie was ijskoud. "Dat ben je niet. Zelfs zonder de chaos van vanavond zou ik niet met je trouwen."

Bij het horen hiervan brak Lisa volledig. Ze klampte zich aan Antonio's arm vast, snikkend. "Waarom ben je zo harteloos tegen me?"

Antonio schudde haar hand weg, steeds ongeduldiger. "Je weet wat je gedaan hebt."

Eén zin was genoeg om Lisa te laten verstijven.

Zou hij weten wat er toen gebeurd is?

Onmogelijk. Als hij het wist, had hij haar niet tot nu toe bij zich gehouden.

Antonio wierp Lisa een koude blik toe en draaide zich om om te vertrekken.

Lisa stond daar lange tijd alleen voordat ze weer bij zinnen kwam. Ze dacht aan Sarah's gezicht.

Alleen al denken aan Sarah deed Lisa's bloed koken. Als ze haar handen op Sarah's resten kon leggen, zou ze ze zonder aarzelen tot as verbranden!

Plotseling dacht Lisa aan iemand en glimlachte sinister. Twee zwarte strepen van tranen liepen over haar gezicht, waardoor ze er angstaanjagend uitzag.

Ze pakte haar telefoon en belde. "Zorg ervoor dat je Brady goed behandelt. Ik wil dat hij wenst dat hij dood was!"