Hoofdstuk 5 De onbekende naam van de echtgenoot
De sfeer werd plotseling angstaanjagend! Op dat moment kroop een bebloed figuur uit de kist en riep in wanhoop: "Papa, ik heb zoveel pijn! Ben ik al dood?"
Matthew keek mechanisch omhoog, doodsbang, en viel op de grond! Het bebloede lijk kroop uit de kist en kroop naar Sophia toe. "Sophia, ik heb zoveel pijn. Ava heeft op mijn hand gestampt."
"Ava, je liet de ontvoerders me zo erg mishandelen."
"Ah! Ah! Ah!" Sophia en Ava schreeuwden en vielen op de grond. De drie van hen waren lijkbleek van schrik.
Ava, die haar hoofd vasthield en onsamenhangend schreeuwde, zei: "Mama, we hebben haar naar de hel gestuurd. Ze zou niet terug moeten kunnen komen! Hoe heeft haar geest ons gevonden? Neeee, kom niet dichterbij!"
Haar woorden onthulden een belangrijk stukje informatie. Winnie grijnsde kil terwijl ze langzaam opstond. De menigte was zichtbaar doodsbang, hun gezichten werden bleek. Een paar van hen keken op en zagen Winnie vrij bewegen. Bevend vroegen ze: "Mevrouw Anderson, bent u niet dood?"
"Nee!" Winnie liep naar voren, stapte op Ava's hand, en keek neer met een ijzingwekkende glimlach.
"Maar wat vreemd is, is dat mijn familie allemaal dachten dat ik dood was en me zelfs naar de hel wilden sturen."
Deze onthulling schokte iedereen. Winnie glimlachte langzaam, haar amandelvormige ogen gevuld met bloeddorst.
"Dus, me begraven zou handig leiden tot de volledige overname van mijn bedrijf, en mijn testament zou gemakkelijk vervalst kunnen worden, nietwaar? Mijn rijkdom zogenaamd vrijwillig overgedragen aan Ava? Papa, heb je over het hoofd gezien dat Ava en Daniel twaalf dagen geleden samenwerkten met de ontvoerders om me naar de bergen te ontvoeren om onze verloving te verbreken en me het zwijgen op te leggen?!"
"Oh mijn god, waarom is het verhaal anders? Was ze niet vermoord door haar geliefde?"
"Wat? Ze zegt dat haar familie samenspande om haar te vermoorden..."
Matthew staarde naar Winnie, bevestigend dat ze leefde en niet dood was! Zijn reactie was snel, hij rende naar voren om Winnie te omhelzen. "Winnie, je bent niet dood! Dit is geweldig!"
"Papa, hoe zou ik het kunnen verdragen om te sterven?" Winnie keek naar Daniel, die bleek was geworden als een spook. "Voor de bruiloft hadden mijn verloofde en stiefzus een affaire en werden zwanger. Ze brachten me in een levensbedreigende situatie voor hun kind. Hoe zou ik dit enorme verraad kunnen vergeten?!"
Ava en Daniels gezichten werden bleek. Er brak een commotie uit, en journalisten stormden binnen met camera's. Matthew gaf snel een seintje aan de lijfwachten om het gebied te ontruimen!
"Kind, heb je je hoofd gestoten? Waarom praat je zulke onzin?"
Sophia reageerde nog sneller, rende naar voren om Winnie's mond te bedekken terwijl de tranen over haar gezicht stroomden.
"Hebben we je op de een of andere manier boos gemaakt? Het spijt ons! We dachten per ongeluk dat je dood was. Echt waar, we konden je lichaam niet vinden, en je vader heeft tien dagen gehuild! Het bedrijf had iemand nodig om het over te nemen, dus we hadden geen andere keuze dan je handgeschreven testament te presenteren!"
"We houden heel veel van je. Wees alsjeblieft niet boos op ons, oké?" zei Matthew, terwijl hij deed alsof hij een liefdevolle vader was.
Winnie's uitdrukking verzachtte, tranen welden op in haar ogen. Ze knikte en slaakte een diepe zucht.
Winnie veegde hun handen weg en negeerde hen, haar koude blik gleed over het publiek, wiens uitdrukkingen gemengd waren.
Ze daalde de trap af en sprak kalm de media toe, "De pen is in jullie handen, schrijf vandaag een geweldig nieuwsverhaal!"
De journalisten waren verbluft door haar verbluffende gezicht.
"Winnie!" schreeuwde Olivia.
Winnie liep naar haar toe, wierp een blik op de vrouwelijke medewerker die eerder geruchten had verspreid, en gaf haar een beslissende klap.
"Heb je gezien dat ik met een mannelijke aandeelhouder sliep? Je zou met Ava moeten praten over de prijs van het verspreiden van geruchten; het zou je laatste maaltijd zijn voordat je sterft van overeten."
De vrouwelijke medewerker werd lijkbleek. Winnie's veelbetekenende woorden trokken ook de aandacht van de journalisten, wat leidde tot een geschokte discussie.
In een stille privéruimte in het café, omhelsde Olivia Winnie en huilde.
"Ben je zwanger?" Ze sperde haar ogen wijd open, zowel gebroken als geschokt. "Winnie, wat heb je doorgemaakt? Als ik tien dagen geleden in Lymington was geweest, had ik dat stelletje schoften kunnen stoppen... snik..."
Ze gaf zichzelf de schuld dat ze al die jaren in Daniel had geloofd.
Winnie balde haar vuisten en vertelde het hele incident.
Olivia was nog meer verbijsterd. "Niet alleen ben je zwanger, maar je bent ook getrouwd met de man die je dwong!"
"Het is slechts een verstandshuwelijk. Ze dwongen me ermee in te stemmen. Ik had geen andere keuze, Olivia."
Olivia's gezicht veranderde lichtelijk terwijl ze haastig vroeg, "Wie is hij? Uit welke familie komt hij? Hij is toch geen schurk, of wel?"
Winnie schudde haar hoofd. "Hij droeg een masker, en ik weet niet eens zijn naam."
"Wat?" Olivia was volledig verbijsterd. "Dus je bent getrouwd met een mysterieuze man?"
Winnie zuchtte bitter en onderbrak haar, "Laten we het niet over hem hebben. Terug naar het onderwerp, Olivia, jij bent gespecialiseerd in computers, dus help me met iets."
Begrijpend haar blik, zette Olivia meteen de computer aan, en deze stond vol met rapporten over de controverse rond de begrafenis. Het nieuws dat Winnie Anderson nog leefde verspreidde zich als een lopend vuurtje, vergezeld van verschillende speculaties.
Winnie haalde twee foto's tevoorschijn.
"Dat stelletje schoften zijn zelfs een huwelijkscertificaat gaan halen!" Ondanks dat Ava een pet met eendenklep droeg, herkende Olivia haar!
Zonder Winnie iets te laten zeggen, stuurde ze de foto's onmiddellijk naar de grote media.
Binnen vijf minuten kookte de publieke opinie online.
"Zijn dit niet Winnie's verloofde en Ava? Ze waren vanmorgen bij het gemeentehuis!" zei een online reactie.
"Winnie zei op de begrafenis dat Daniel en Ava samenspanden om haar te ontvoeren en te bedriegen door te beweren dat ze zwanger was," reageerde een ander.
"Als Winnie dit niet verzint, past het perfect! Winnie heeft een bedrijf en een erfenis; de familie Anderson zou hun eigen dochter toch niet echt voor geld verraden...?"
Winnie en Olivia waren verdiept in het lezen van de verschillende meningen toen er plotseling talloze discussies ontstonden.
Winnie's telefoon ging ook meteen over. Ze wierp er een spottende blik op en nam kil op, "Pap, wat is er aan de hand?"
Matthew onderdrukte zijn woede en zei, "Winnie, geloof die foto's van Daniel en Ava in het nieuws niet! Waar ben je nu, dom kind? Kom snel naar huis. Ik maak me zorgen dat je gewond raakt. Sophia heeft een maaltijd voor je klaargemaakt; we verwelkomen je allemaal terug!"
"Oh?" antwoordde Winnie alsof ze niet wist dat de foto door haar was gelekt.
Winnie krulde haar lippen en zei gehoorzaam, "Oké, ik kom zo terug."
"Dat is goed. Ik wacht op je!" Matthew kon niet langer wachten.
Olivia protesteerde onmiddellijk, "Ben je gek? Wat heeft hij eraan om je nu terug te vragen?"
Winnie tuitte haar lippen en zei, "Vechten met vuur. Voorlopig ga ik de familie Anderson niet frontaal confronteren. Er is iets vreemds aan de dood van mijn moeder, en ik heb het gevoel dat de erfenis die mijn grootvader me naliet niet alleen geld is, anders zouden ze niet zo gretig zijn om me kwaad te doen!"
Is hier een complot? Olivia begreep wat Winnie wilde onderzoeken.
"Wees voorzichtig!"
"Denk je dat ik nog steeds de naïeve en gelukkige Winnie van tien dagen geleden ben?"
Winnie's ogen waren zo koud als ijs, vol sarcasme.
Olivia stopte even, met een steek in haar hart. Ze had eerder de dood ervaren.
"Heb je dat pakketje Dry Needling nog?"
Winnie weet hoe ze Dry Needling moet doen. De vorige keer had Olivia haar geholpen met maag-darmklachten, en ze haalde het meteen voor haar tevoorschijn.
"Neem vanavond contact met me op." Winnie stond op en vertrok.
De ingang van het Anderson landhuis stond wijd open, en Winnie stond daar, haar blik koud overziend.
Sophia snelde naar haar toe en hield haar vriendelijk vast, "Winnie, je bent terug! Als er misverstanden zijn, zal je vader het je zeker uitleggen. Maak je geen zorgen, je bedrijf is nog steeds van jou, we zijn gewoon blij dat je leeft! Ga eerst zitten, Sophia heeft soep voor je gemaakt om je te helpen herstellen."
Winnie bewonderde haar vermogen om kalm te blijven in zulke situaties. Geen wonder dat ze haar in het verleden niet doorzag.
Ze liep naar de bank.
Er lag iemand te slapen op de bank, het was Ava.
"Wat is er met Ava gebeurd?" vroeg Winnie, terwijl ze haar lippen tuitte.
Sophia zuchtte en zei: "Ava is zwanger en haar lichaam is zwaar, bovendien rouwt ze om jouw 'dood', dus ze viel flauw. Het is oké, ze zal in orde zijn als ze wakker wordt."
"Winnie, neem eerst wat fruit."
Voordat Winnie kon antwoorden, had Sophia al het fruitmes in Winnie's handpalm gedrukt.
Schijnbaar onbedoeld, boog Winnie haar hoofd en staarde naar de vingerafdrukken op haar tien vingers, en keek toen naar de 'bewusteloze' Ava. Plotseling verscheen er een koude glimlach op haar lippen.
"De soep is klaar, Winnie, drink het terwijl het nog heet is."
"Oh." Sophia bracht zachtjes een kom bottenbouillon. Winnie keek ernaar en dronk gehoorzaam.
Sophia staarde naar haar terwijl ze vier of vijf slokken nam, een koude duisternis flikkerde in haar ogen.
Winnie stond op, voelde zich een beetje duizelig, fronste haar wenkbrauwen en ondersteunde haar hoofd, en vroeg: "Sophia, waar is papa? Ik wil hem zien."
"Hij wacht op je in de studeerkamer boven, ga snel!" Sophia glimlachte en sprak.
Winnie hield zich vast aan de leuning en ging naar boven, schudde herhaaldelijk haar hoofd. Ze ging de studeerkamer binnen, maar zag Matthew niet. In plaats daarvan waren er twee dikke mannelijke aandeelhouders van het bedrijf, beiden met sinistere bedoelingen jegens Winnie.
"Oh, Winnie, je bent er?" Een van hen grijnsde.
"Hoe komen jullie in papa's studeerkamer?"
"We wachten op jou!"
Winnie deinsde in paniek terug, maar Sophia sloot de deur met een klap!
"Kom niet dichterbij!" een meisjeskreet kwam vanuit de kamer.
Sophia luisterde, krulde haar lippen, en ging naar beneden, roepend naar Ava met een spottende glimlach,
"Ik dacht dat ze slimmer zou worden na een bijna-doodervaring, maar ze is gewoon een dwaas. Zodra we de foto's van jou en Daniel vrijgeven, zullen we bewijs creëren dat ze een slet is!
Later, wanneer ze haar een kalmeringsmiddel injecteren, breng je wat bloedplasma en ga je naar boven."
Ava lachte. Het nieuws van morgen zou weer sensationeel zijn.
"Wat dan nog als ze leeft? Ze kan me nog steeds niet verslaan en ik zal nog steeds niet naar de gevangenis worden gestuurd!"
Moeder en dochter glimlachten triomfantelijk terwijl ze bij de deur luisterden.
"Waarom bewegen ze niet?" Sophia fronste. "Zijn ze het aan het opnemen?"
Ze ging ervan uit dat twee grote mannen een zwakke vrouw zonder moeite zouden kunnen overmeesteren.
Plotseling ging de deur open.